Ο Ιλκέρ Μπασμπούγ νέος αρχηγός ΓΕΣ της Τουρκίας

Η Τουρκία έχει νέο αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, τον Ιλκέρ Μπασμπούγ, έναν αυθεντικό Κεμαλιστή, υπέρμαχο του λαϊκού χαρακτήρα του κράτους. Εκπαιδευμένος στη Δύση, θεωρείται από κάποιους ως το «διανοούμενο γεράκι» του σκληροπυρηνικού Τουρκικού στρατού. Αποκαλείται «γεράκι» λόγω της ένθερμης υποστήριξής του στις Κεμαλιστικές αρχές.  Ο στρατηγός Μπασμπούγ θα παραμείνει στην ηγεσία του στρατεύματος για δύο χρόνια και χαρακτηρίζεται ως «παγερός πολεμιστής», ενώ για πολλούς αποτελεί έναν ικανότατο αντίπαλο για τον Ερντογάν, εάν αποπειραθεί να παρεκκλίνει από τις αρχές της κοσμικότητας που ορίζει το Τουρκικό Σύνταγμα. Φήμες θέλουν τον Μπασμπούγ να έχει συνεργαστεί με την κυβέρνηση Ερντογάν για την υπόθεση της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Εργκένεκον», όταν ο ίδιος και ο πρωθυπουργός είχαν συνάντηση πριν πραγματοποιηθεί η επιχείρηση – σκούπα των 80 συλλήψεων, την ημέρα έναρξης της δίκης εναντίον του ΑΚΡ, που απαιτούσε την αναστολή της λειτουργίας του κυβερνώντος κόμματος.

Ο νέος ηγέτης των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων γεννήθηκε το 1943 στο Αφιόν Καραχισάρ και κατάγεται από το Μοναστήρι των Σκοπίων. Η καταγωγή του Μπασμπούγ από το Μοναστήρι μία περιοχή όπου υπήρχε παραδοσιακά σημαντικός αριθμός λεγόμενων ντονμέ (Εβραίων), που άλλαξαν πίστη και έγιναν μουσουλμάνοι, ενισχύει τις υποψίες για την πιθανή Εβραϊκή καταγωγή του Ιλκέρ Μπασμπούγ, ο οποίος πρόσφατα ενίσχυσε, το παρασκήνιο  των φημών όταν τον περασμένο Ιούνιο φωτογραφήθηκε ενώ προσευχόταν στο τείχος των δακρύων στην Ιερουσαλήμ. Ο Μπασμπούγ φοίτησε στο γνωστό Λύκειο του Αφιόν, στο οποίο υπήρξαν επίσης μαθητές ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και ο τέως Πρόεδρος Αχμέτ Σεζέρ κι ακολουθώντας την πεπατημένη που θέλει τα φτωχόπαιδα της Τουρκικής επαρχίας να αναζητούν ένα καλύτερο αύριο στο στράτευμα, εντάχθηκε το 1955 στις τάξεις του Τουρκικού στρατού και σπούδασε στη στρατιωτική σχολή Κούλελι. Εξαίρετος μαθητής, με πολύ υψηλή ευφυΐα ο Μπασμπούγ αποφοίτησε επίσης από τη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία της Βρετανίας, αλλά και στο Κολέγιο Άμυνας του ΝΑΤΟ. Έχει υπηρετήσει σε υπεύθυνες θέσεις στο γραφείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και στη Μονς του Βελγίου. Οι σπουδές του στο εξωτερικό καθώς και ο χρόνος παραμονής του στην Ευρώπη, χάρισαν στον Ιλκέρ Μπασμπούγ εκτός από ένα καλό βιογραφικό, Ευρωπαϊκή φινέτσα. Ο Μπασμπούγ ανήλθε γρήγορα και εύκολα στην στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας, διετέλεσε διοικητής της στρατιάς του Αιγαίου και διοικητής της 1ης στρατιάς, ενώ τον Αύγουστο του 2006 προάχθηκε σε διοικητή του στρατού ξηράς. Ο διορισμός του στην ηγεσία του Γενικού Επιτελείου Στρατού στην Τουρκία την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η φυσική εξέλιξη για ένα στρατιωτικό ο οποίος διαθέτει, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, σπουδαίες ικανότητες, πονηριά, ψυχραιμία, διορατικότητα και παράλληλα τις γνωστές Κεμαλικές αρχές.

Ο νέος αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αναμένεται να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα στη νέα του θέση, τα οποία πηγάζουν και από τις στρατιωτικές, αλλά και από τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του. Καταρχήν, ο Μπασμπούγ αναλαμβάνει καθήκοντα ακριβώς μετά τη λήξη της κρίσης που αφορούσε στο κλείσιμο του Κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), η οποία τελικά οδηγήθηκε σε νίκη των Ισλαμιστών και σε ήττα της Κεμαλικής γραφειοκρατίας, που δεν κατάφερε να τεθεί το Κόμμα εκτός νόμου. Ο Μπασμπούγ, ο οποίος θεωρείτε σκληροπυρηνικός Κεμαλιστής, καλείται να συνεργαστεί με το ΑΚΡ και τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ενισχυμένος από το αποτέλεσμα της κρίσης αναμένεται να προωθήσει νέες μεταρρυθμίσεις για την Ευρωπαϊκή εναρμόνιση της χώρας, οι οποίες βρίσκουν τον Τούρκο στρατηγό επιφυλακτικό και ανήσυχο, αφού θα αφορούν και στη θέση και τις εξουσίες του στρατεύματος στην Τουρκία. Ο Ερντογάν ήταν ο πρώτος που συνεχάρη τον Τούρκο στρατηγό για τη νέα του θέση, τονίζοντας πως προσδοκεί σε μία καλή συνεργασία.

Ο Μπασμπούγ αναλαμβάνει την ηγεσία του Τουρκικού στρατού σε μια περίοδο που το κύρος του στρατεύματος είναι τραυματισμένο μετά τις αποκαλύψεις ότι εν ενεργεία και απόστρατοι στρατιωτικοί συνδέονται με τη σκοτεινή οργάνωση Εργκενεκόν, η οποία σχεδίαζε ανάμεσα σε άλλα και την ανατροπή της Τουρκικής κυβέρνησης με πραξικόπημα. Καθώς οι έρευνες για την οργάνωση συνεχίζονται κι οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή του στρατού πληθαίνουν, ο Μπασμπούγ θα κληθεί να αποκαταστήσει την κλονισμένη εμπιστοσύνη των Τούρκων απέναντι στον στρατό εξ’ αιτίας της διαφθοράς που μαστίζει το στράτευμα. Ένα άλλο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει ο Μπασμπούγ είναι το Κουρδικό. Ο Τούρκος Στρατηγός αναλαμβάνει καθήκοντα σε μία περίοδο όπου υπάρχει αναζωπύρωση του Κουρδικού, με αύξηση των Τουρκικών επιθέσεων ενάντια στο ΡΚΚ, δεδομένων και των πολιτικών εξελίξεων στην περιοχή με την αυτονομία των Κούρδων του Ιράκ. Αμετανόητος υπέρμαχος του Κεμαλικού ιδεώδους που δεν ανέχεται τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας, ο Μπασμπούγ αναμένεται να είναι σκληρός απέναντι στους Κούρδους της Τουρκίας και σε κάθε αποσχιστικό κίνημα.

Ο νέος αρχηγός αναμένεται να συνεχίσει την σκληρή πολιτική και έναντι της Αθήνας. Ιδιαίτερα στο θέμα του Αιγαίου. Οπως έγραψε σχετικά η εφημερίδα Χουρριέτ, ο Ιλκέρ Μπασμπούγ δεν αναμένεται να δείξει καμία ελαστικότητα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα. Παράλληλα, θα επιμείνει και στην επίσημη Τουρκική πολιτική ότι κάθε προσπάθεια από την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, είναι αιτία πολέμου. Αναπόφευκτα ο Ιλκέρ Μπασμπούγ θα κληθεί να αντιμετωπίσει και το Κυπριακό. Καθώς οι συνομιλίες για την επίλυση του προβλήματος αρχίζουν σε λιγότερο από ένα μήνα, ο Μπασμπούγ ίσως κληθεί σε περίπτωση επίλυσης του προβλήματος να διατάξει την αποχώρηση, μερική ή ολική, των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Μία απόφαση που θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να πάρει.

helectra

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Τα Αυστραλιανά μαργαριτάρια θεωρούνται οι Rolls Royce της παγκόσμιας βιομηχανίας μαργαριταριών. Αυτό είναι γνωστό. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι πως η καλλιέργεια μαργαριταριών, που αποφέρει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως στην αυστραλιανή οικονομία, είναι μια καθαρά «Ελληνική υπόθεση».

Την κορυφαία θέση στην βιομηχανία μαργαριταριών κατέχει η εταιρεία «Πασπάλη» (The Paspaley Family) που σύμφωνα με φετινή έκδοση του οικονομικού περιοδικού BRW είναι μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Αυστραλίας και η 3η πλουσιότερη Ελληνική οικογένεια της χώρας με μια περιουσία που ανέρχεται στα 620 εκατομμύρια δολάρια (0 εκατ. ήταν πέρυσι). Η οικογένεια Πασπάλη κυριαρχεί στον κλάδο καλλιέργειας μαργαριταριών της Αυστραλίας που πωλούνται με τη φίρμα South Sea.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας κ. Νίκολας Πάσπαλης χρησιμοποίησε επαναστατικές μεθόδους καλλιέργειας, που έδωσαν άριστα αποτελέσματα. Παρά την κρίση στο κλάδο τα τελευταία δύο χρόνια, τα μαργαριτάρια παραγωγής Πασπάλη εξακολουθούν να κυριαρχούν στην διεθνή αγορά, αφού περισσότερο από το 90% της παραγωγής εξάγεται. Η οικογένεια έχει επίσης μια τοπική αεροπορική επιχείρηση με 21 αεροσκάφη, ένα στόλο 120 αλιευτικών σκαφών, αλλά και ακίνητα στο Σίδνεϊ το Ντάργουϊν, τη Νέα Υόρκη κ. α.

Η ιστορία της οικογένειας Πασπάλη, η ίδρυση και η ανάπτυξη της «αυτοκρατορίας » μοιάζει με παραμύθι. Τον λόγο έχει ο σημερινός διευθυντής της Νίκος Πασπάλης που λέει: «Η οικογένεια του πατέρα μου έφυγε από το Καστελόριζο κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Εκείνος γεννήθηκε το 1913 και το 1919 ακολούθησε την οικογένεια του στην Αυστραλία. «Στο πρώτο λιμάνι που έπιασε το πλοίο που τους μετέφερε, στο Κόσακ, στις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας, που βρέχεται από τον Ινδικό Ωκεανό, κατέβηκαν κι αποφάσισαν να ξεκινήσουν εκεί τη νέα τους ζωή».
Η οικογένεια Πασπάλη ζούσε ανάμεσα σε Αβορίγινες και Ασιάτες δύτες μαργαριταριών. Σ’ αυτή την απομακρυσμένη περιοχή οι Ευρωπαίοι ήταν ελάχιστοι και οι Έλληνες σχεδόν ανύπαρκτοι. Ήταν ξεκομμένοι από όλους και από όλα. Ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε ύδρευση, ούτε κυβερνητικές υπηρεσίες. Ο παρθένος ωκεανός ήταν κατάσπαρτος από μεγάλα στρείδια, τα γιγαντιαία Pinctada Maxima, που μέσα τους έκρυβαν μοναδικά μαργαριτάρια. Έως τότε τα εκμεταλλευόταν μόνο οι Ασιάτες. Φυσικό ήταν, λοιπόν, μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον ο Νικόλας Πασπάλης να μυηθεί στη αλιεία μαργαριταριών. Ξεκίνησε να δουλεύει από 14 ετών. Έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια και το πάθος του για τα μαργαριτάρια που θα διαρκούσε για μια ζωή, με αρκετά σκαμπανεβάσματα καθώς η βιομηχανία μαργαριταριών έζησε εποχές άνθησης, αλλά και κρίσης. Αρχικά ασχολήθηκε αρχικά με τα στρείδια και κατόπιν, το 1956, με την καλλιέργεια μαργαριταριών τύπου Akoya, συνεργάστηκε με μια ιαπωνική εταιρεία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε συνεργασία με τους Ιάπωνες δημιούργησαν τις μεγαλύτερες φάρμες καλλιέργειας μαργαριταριών στον κόσμο. Η πρώτη επιχείρηση του απασχολούσε έξι υπαλλήλους. Ο ίδιος πέθανε το 1984 αλλά η επιχείρηση που έστησε αναπτύχθηκε και σήμερα εργάζονται για την εταιρεία γύρω στ 1.200 άτομα. Με ορμητήριο τις πόλεις Ντάργουϊν και Σίδνεϊ, στις οποίες η εταιρεία έχει τα κεντρικά της γραφεία, προμηθεύει κοσμηματοπωλεία ανά τον κόσμο με τα μαργαριτάρια της, διατηρεί δε καταστήματα σε όλον τον κόσμο, καθώς και 20 φάρμες μαργαριταριών και μετοχές σε ορυχεία. Τα μαργαριτάρια Πασπάλη χρησιμοποιούνται από τους διασημότερους οίκους και σχεδιαστές κοσμημάτων στον κόσμο, όπως από τους Tiffany & Co, Harry Winston, David Yurman και Mikimoto.
Για τον εορτασμό της 50ής επετείου της φάρμας Kuri της οικογένειας Πασπάλη, το 2005, η εταιρεία ανέθεσε σε 17 σχεδιαστές, μεταξύ των οποίων ο David Yurman, o Harry Winston και ο Mikimoto, τη δημιουργία μοναδικών κοσμημάτων με μαργαριτάρια των Νοτίων Θαλασσών. Το αποτέλεσμα ήταν μια έκθεση που φέρει τον τίτλο «Λευκή Μαγεία» και μπορεί κάποιος να τη θαυμάσει στο αξίας 26 εκατομμυρίων δολαρίων καινούργιο κατάστημα της οικογένειας, στο Martin Place του Σίδνεϊ.
Ο σημερινός διευθυντής της αυτοκρατορίας θυμάται μια ιστορία που του διηγήθηκε ο πατέρας του. «Ήταν το 1935 και ο πατέρας ήταν σε ένα σκάφος του όταν είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως βρήκε ένα αξιόλογο φυσικό μαργαριτάρι αλλά μετά δολοφονήθηκε από το πλήρωμά του. Ξυπνώντας νωρίς από τον εφιάλτη, μαζί με το πλήρωμα άρχισαν τις καταδύσεις για να βρουν τα πολυπόθητα στρείδια. Ανοίγοντας το πρώτο του στρείδι, ανακάλυψε ένα μεγάλο μαργαριτάρι όπως αυτό που είχε δει στο όνειρό του. Καπετάνιοι είχαν δολοφονηθεί για πολύ μικρότερα μαργαριτάρια. Νιώθοντας φόβο, λόγω του ονείρου που είχε δει, έκρυψε το πολύτιμο εύρημα στο γάντι του και διέταξε το πλήρωμα του καραβιού του να ξεκινήσουν το ταξίδι της επιστροφής πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο στόλο και μάλιστα άλλαξε την αρχική διαδρομή που θα ακολουθούσαν.
Το ταξίδι διήρκησε ημέρες και όταν έφθασε στη στεριά σοκαρίστηκε, καθώς έμαθε ότι ένας ξαφνικός και καταστροφικός κυκλώνας κατέστρεψε τα υπόλοιπα σκάφη του στόλου με πολλά θύματα. Τελικά το σημαδιακό όνειρο που είχε δει του έσωσε τη ζωή, ενώ εκείνο το μαργαριτάρι παρέμεινε ένα από τα καλύτερα της μακράς καριέρας του». Σύμφωνα με το Νικ Πασπάλη ένα πολύ καλό μαργαριτάρι σήμερα πωλείται στα Tiffany’s για πάνω από εκατό χιλιάδες Ευρώ.

Άλλη μια ελληνική οικογένεια που ασχολείται με την καλλιέργεια μαργαριταριών στην Αυστραλία είναι η οικογένεια Καϊλη, η οποία επίσης έλκει την καταγωγή της από το Καστελόριζο. Η οικογένεια Καϊλη έχει έδρα την Πέρθη. Εκεί «άραξε» πριν πολλές δεκαετίες ο καπετάν Μιχάλης Καϊλης όταν «μπούχτισε» την θάλασσα και έστησε την αυτοκρατορία του με δραστηριότητες στα μαργαριτάρια και τα θαλασσινά. Σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής μαργαριταριών στην Αυστραλία (μετά την οικογένεια Πασπάλη) και από τις πλουσιότερες της χώρας. Ο καπετάν Μιχάλης πέθανε αλλά η οικογένεια Καίλη διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και ειδικά με το Καστελόριζο.

Κι άλλοι ομογενείς ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια μαργαριταριών, κυρίως από την Κάλυμνο όχι πάντα και με επιτυχία, αλλά θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και την πρώτη Ελληνίδα. Ήταν η Μαίρη Ντάκα που πέθανε το 1985 σε ηλικία 76 ετών στο Μπρουμ. Όλοι τη θυμούνται για τη σκληρή δουλειά της. Ξεκίνησε από το μηδέν όταν έχασε τον άνδρα της από ηλεκτροπληξία και δημιούργησε μια σημαντική επιχείρηση και ένα στόλο τεσσάρων σκαφών.

Αναδημοσίευση από  ΑΠΕ ΜΠΑ Σ. Χατζημανώλης

helectra

Στόλος 1.000 ετών ανακαλύφθηκε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης

Μεγάλη ανακάλυψη για την υποβρύχια αρχαιολογία έκρυβε το λεγόμενο «Λιμάνι του Θεοδοσίου» στο Γενί Καπί (Βλάγκα) της Κωνσταντινούπολης. Στον πυθμένα του λιμανιού βρέθηκαν 32 βυζαντινά πλοία που χρονολογούνται από το 1000 μ.Χ.

Για την ακρίβεια, όπως αναφέρουν Τα Νέα, τα πλοία ανακαλύφθηκαν βυθισμένα στην υγρή άμμο της ακτής του Γενί Καπί. Τα 20 από αυτά είναι εμπορικά με όλο το ξύλινο σκαρί τους, κάποια και με τα εμπορεύματά τους.

Η ανακάλυψη, όμως, έχει και δεύτερο σκέλος καθώς από τα ευρήματα στον πυθμένα του λιμανιού φανερώνεται πως «η Κωνσταντινούπολη έχει συνεχή ιστορία κατοίκησης 8.000 ετών», όπως λέει μιλώντας στην εφημερίδα ο Τούρκος αρχαιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας Κεμάλ Πουλάκ για τις αποδείξεις που ήρθαν στο φως μόλις πριν από μερικές ημέρες.

Βρέθηκαν απλά κυκλικά και τετράγωνα οικήματα, φτιαγμένα από κλαδιά και λάσπη που κτίσθηκαν προτού ανέβει η στάθμη των υδάτων και σχηματισθεί το λιμάνι, το οποίο είναι γνωστό με το όνομα «Ελευθέριον», από το όνομα ενός ευγενούς που έκανε χορηγίες για την κατασκευή την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η επιβεβαίωση της συνεχούς κατοίκησης ήρθε και με την ανακάλυψη ενός νεκροταφείου πριν από τρεις εβδομάδες, με λείψανα δύο μικρών παιδιών, μιας γυναίκας κι ενός άνδρα του 6300-6000 π.Χ.

Aναδημοσίευση : Newsroom ΔΟΛ

helectra

115η επέτειος του «Ζωγράφειου»

Η επέτειος ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος, όταν μάλιστα έχει ξεπεράσει τα εκατό χρόνια λειτουργίας του, αποτελεί από μόνη της σημαντικό γεγονός. Όταν πρόκειται όμως για ένα ιστορικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης, όπως είναι το Γυμνάσιο-Λύκειο «Ζωγράφειον», που φέτος γιορτάζει την 115η επέτειο, τότε σίγουρα το γεγονός αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία και η Σχολή θα το εορτάσει με σειρά εκδηλώσεων, από τις 19 Σεπτεμβρίου έως τις 25 Οκτωβρίου.

Το μήνυμα που στέλνουν προς κάθε κατεύθυνση οι ομογενείς της Πόλης, με αφορμή την σημαντική αυτή επέτειο, είναι ότι υπάρχουν, δεν σβήσανε. Αυτό που ευελπιστούν είναι να υπάρξουν συντονισμένες προσπάθειες, ώστε να βρεθούνε λύσεις στα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν, προσδοκώντας καλύτερες μέρες.

Ακόμη και σήμερα το «Ζωγράφειον» είναι το «φυτώριο», που συνεχίζει να παράγει, εμπνέοντας αισιοδοξία στους περίπου 2.000 Ελληνες της Πόλης ότι μπορούν να οικοδομήσουν το μέλλον τους στον τόπο που γεννήθηκαν, έχοντας ως παρακαταθήκη της πλούσια ιστορία και παράδοση.

Αυτό, άλλωστε, τονίζει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ο διευθυντής του «Ζωγραφείου», Ιωάννης Δεμιρτζόγλου, σημειώνοντας ότι η «Πόλη των ονείρων μας», είναι η μοναδική που κληροδότησε στην Οικουμένη τόσο πλούσια πολιτισμική παράδοση.

«Δεν μας ταιριάζουν τα καθημερινά μνημόσυνα και να κλαίμε το χθες. Το μόνο που επιθυμούμε είναι να επιβιώσουμε στο τόπο που γεννηθήκαμε και να μπορούμε να διοικούμε τα ιδρύματα που μας έχουν κληροδοτήσει οι πρόγονοί μας», τονίζει ο κ.Δεμιρτζόγλου, ο οποίος είναι και ο πρώτος διευθυντής απόφοιτος της Σχολής (1978).

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ομογένειας είναι το δημογραφικό- θα μας πει- ο υψηλός μέσος όρος ηλικίας και η χαμηλή γεννητικότητα. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Κάθε πρόβλημα που υπήρξε στην Κύπρο είχε δυστυχώς αντίκτυπο και στην ομογένεια της Πόλης. Το 1972, χρονιά που πήγε ο κ. Δεμιρτζόγλου στην πρώτη γυμνασίου, είχαν εγγραφεί 92 παιδιά. Το 1978 αποφοιτήσανε 37. Μεσολάβησε η εισβολή στη μαρτυρική μεγαλόνησο. Τη δε περίοδο των μαζικών απελάσεων από 1963 έως το 1964 ο αριθμός των μαθητών ελαττώθηκε κατά 1.400. Από τους 92 συμμαθητές του, στην Πόλη ζούνε σήμερα μόνο πέντε.

Στα πρώτα εκατό χρόνια της ζωής της Σχολής, περίπου 10.000 παιδιά υπήρξαν μαθητές στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο του Ζωγραφείου. Τα 2.459 από αυτά πήραν πτυχίο λυκείου. Από ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσαν 208 Ζωγραφειώτες, κατά την περίοδο του εορτασμού της 100ετηρίδας της Σχολής, βλέπουμε ότι οι 89 (ποσοστό 43 %) ασχολούνται με επαγγέλματα που προϋποθέτουν πανεπιστημιακές σπουδές, στην πλειοψηφία τους μηχανικοί και γιατροί. Μεταξύ τους υπάρχουν διακεκριμένοι καθηγητές πανεπιστημίου, υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων, πετυχημένοι έμποροι και βιομήχανοι. Αλλά και μια πρόσφατη μελέτη που αναφέρεται στους αποφοίτους της περιόδου 1995-2005 δίνει παρόμοια αποτελέσματα. Από τους 140 αποφοίτους της περιόδου αυτής, οι 111 (ποσοστό 80 %) εγγράφηκαν σε πανεπιστημιακές σχολές, ενώ οι 16 (ποσοστό 13 %) έκαναν και μεταπτυχιακές σπουδές.

«Όλοι αυτοί μας κάνουν υπερήφανους, καθώς γνωρίζουμε ότι, όπως όλοι οι Κωνσταντινοπολίτες, αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο και το σχολείο και τη γενέτειρα», λέει ο κ. Δεμιρτζόγλου. «Το σχολείο μας είναι υπέροχο, τα παιδιά μας χαρούμενα και αυτό το διαπιστώνουν όσοι έρχονται στην Πόλη. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μας έρχονται όλο και περισσότεροι Κωνσταντινοπολίτες, αλλά και φίλοι Ελλαδίτες, που πίστεψαν στο έργο μας και στους οποίους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, καθώς με τη δική τους ηθική και υλική συμπαράσταση το Ζωγράφειο ζει».

Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια ο μέσος όρος των μαθητών σταθερά κυμαίνεται στους πενήντα. Κατά κοινή ομολογία η καλαίσθητη εν γένει εμφάνιση και η εύρυθμη λειτουργία του Ζωγραφείου, το καθιστούν παράδειγμα προς μίμηση ακόμη και πέρα των ορίων της Πολίτικης Ρωμιοσύνης. Φέτος, σε διασχολικό διαγωνισμό διαλογικής συζήτησης μεταξύ σαράντα σχολείων της περιοχής Πέρα, όπου εδρεύει, έλαβε την τρίτη θέση .

Συνεχίζοντας το προοδευτικό πνεύμα, με το οποίο ξεκίνησε πριν από 115 χρόνια η Σχολή, η διοίκηση αποδίδει ιδιαίτερη σημασία και στις εξωσχολικές δραστηριότητες. Οι μαθητές απασχολούνται δημιουργικά στην αίθουσα υπολογιστών, αθλούνται σε ένα άρτιο γυμναστήριο, δημιουργούν σε ένα υπέροχο εργαστήριο ζωγραφικής, έχουν τη δική τους χορωδία. Η δε θεατρική ομάδα παρουσιάζει κάθε χρόνο επιτυχημένες παραστάσεις στην Πόλη και στο εξωτερικό, μεταφέροντας μηνύματα αλληλεγγύης και φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ο Δάσκαλος της Πόλης

Δικαίως υπερήφανος για το Ζωγράφειο αισθάνεται ο Δημήτρης Φραγκόπουλος, ο μακροβιότερος διευθυντής στην ιστορία της Σχολής (1958 – 1993), ο οποίος έχει συμβάλει τα μέγιστα στη διατήρηση και ανάπτυξή της, γεγονός που του αναγνωρίζουν όλοι οι ομογενείς. Προς τιμήν του η μεγάλη αίθουσα τελετών του Ζωγραφείου φέρει το όνομά του. Άλλωστε δικό του έργο είναι και αυτή, καθώς το 1962, υπό την καθοδήγηση του, έγινε η ριζική ανακαίνιση στην κτιριακή υποδομή της Σχολής. Τότε ανεγέρθηκαν δύο όροφοι, έγινε εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης, δημιουργήθηκαν νέες αίθουσες διδασκαλίας. Την σχολική χρονιά 1962 -1963, η Σχολή λειτούργησε με 21 τμήματα.

«Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές και αναπτέρωναν το ηθικό μας, λέει ο κ. Φραγκόπουλος, επισημαίνοντας ότι «η χαριστική βολή δεν ήταν τα Σεπτεμβριανά, μία μαύρη νύχτα φρίκης. Το μεγάλο κακό έγινε με την απέλαση περίπου 10.000 ελλήνων υπηκόων το 1964. Ακολούθησαν οι απελάσεις συγγενών τους, ακόμα και αυτών που είχαν τουρκική υπηκοότητα».

Η κατάσταση χειροτέρεψε με το Κυπριακό και η Πόλη άδειασε. Ο ίδιος όμως παρέμεινε.

«Δεν το διανοήθηκα ποτέ να εγκαταλείψω τον τόπο μου. Ήρθα στην Πόλη από χρέος μετά την αποφοίτησή μου από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασα με υποτροφία. Το χρέος αυτό εξελίχθητε σε πάθος. Δεν θα μπορούσα να συγχωρέσω τον εαυτό μου αν έφευγα και άφηνα τους μαθητές μου. Αν έκανα κάτι τέτοιο πως θα έβλεπα μετά τον εαυτό μου στον καθρέφτη».

Έμεινε και κράτησε μαζί του και την οικογένειά του. Οι δύο κόρες του, η Μηλίτσα και η Μάγδα παντρεμένες ήδη, ακολούθησαν τα χνάρια του πατέρα, για να συνεχίσουν το χρέος? Η μία είναι καθηγήτρια στο Ζωγράφειο και η άλλη νηπιαγωγός στο «Ζάππειο». Τα τέσσερα εγγονάκια που του χάρισαν, είναι τα διαμαντάκια του, όπως τρυφερά μας είπε.

Ο δυναμικός αυτός Έλληνας, ο Δάσκαλος της Πόλης, όπως τον αποκαλούν όλοι οι ομογενείς, έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι. Έχει πολλά πικρά να θυμηθεί, δεν θέλει όμως να τα αναμοχλεύει. Είναι αισιόδοξος και πιστεύει ακράδαντα ότι ήρθε η ώρα να ξαναζωντανέψει η ρωμαίικη μειονότητα.

«Παρακαλώ όλους να κατανοήσετε τη λαχτάρα μας να κρατηθούμε», λέει με τρεμάμενη φωνή ο υπερήφανος αυτός Ελληνας. «Υπάρχει ένα πυρήνας ομογενειακός που θέλει και πρέπει να μείνει εδώ, να «αυγατίσουμε», αν και δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι θα φτάσουμε αριθμητικά την παλιά κατάσταση. Για να κρατηθεί η ομογένεια απαιτείτε σύμπνοια, χρειάζεται αγώνας και θυσίες. Αυτό κάνουμε εμείς. Το μόνο που ζητούμε από αυτούς που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους είναι να μας βοηθήσουν να σταθούμε στα πόδια μας. Δεν θέλουμε να είμαστε επαίτες. Έχουμε ως κοινότητες δυνατότητες που μπορούμε κάλλιστα να τις αξιοποιήσουμε».

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος είναι υπερήφανος για τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, με τον οποίο τον έχει τιμήσει η Ελλάδα, όπως και το Οφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Διδασκάλου του Γένους από την Α.Θ.Π. που έλαβε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Η μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση, όπως μας είπε, προέρχεται από τους μαθητές του, που δεν τον ξεχνούν. Πολλοί από αυτούς είναι σήμερα σε καλές θέσεις, στην Κωνσταντινούπολη και στην Ελλάδα.

Μεταξύ αυτών και ο επιχειρηματίας Παντελής Βίγκας, ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη της ομογένειας της Πόλης. Διανύοντας την πέμπτη θητεία του ως πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωγραφείου (ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1944), έχει συμβάλει τα τελευταία χρόνια στο «άνοιγμα» της κοινότητα μας προς της Τουρκική κοινωνία. Σταθμός θεωρείται το συνέδριο που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος το 2006 με τίτλο «Συνάντηση στην Πόλη-το παρόν και το μέλλον». Ακολούθησαν και άλλες αξιόλογες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

«Η πολύτιμη ταυτότητά μας, την οποία διατηρήσαμε ως οφείλαμε, είναι πολύ πλούσια και χρέος μας είναι να την μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα ζήσουμε ως γκέτο, αλλά να ενταχθούμε στην Τουρκική κοινωνία», λέει ο κ. Βίγκας. «Για να υπάρχει μέλλον πρέπει να υπάρχει παρόν και σήμερα οι προοπτικές είναι πολύ θετικότερες. Το μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας μας, διαχρονικά, είναι το Πατριαρχείο. Στις περίπου 70 κοινότητες μας, όπου άρχισαν να γίνονται εκλογές, μπαίνει «νέο αίμα» και πορευόμαστε όλοι μαζί. Ελπίζουμε ότι θα φανούμε άξιοι συνεχιστές αυτής της μεγάλης ιστορίας της Ρωμιοσύνης στην Πόλη. Με αυτό το όραμα ζούμε, χωρίς να ονειροπολούμε, και προσδοκούμε ένα καλύτερο αύριο με τη στήριξη και των απανταχού ελλήνων».

Το «Ζωγράφειον» πήρε το όνομά του από τον μέγα δωρητή, ηπειρώτη στην καταγωγή μεγαλοτραπεζίτη του Γαλατά, Χρηστάκη Ζωγράφο, που χορήγησε την κατασκευή του με 10.000 χρυσές λίρες, ποσό υπέρογκο για την εποχή, με μοναδικό όρο η σχολή που θα οικοδομηθεί να προαχθεί σε Πρακτικό Γυμνάσιο και να συντηρείται πάντοτε από την Κοινότητα, τη μόνη υπεύθυνη για τη διοίκησή της.

Το έργο ανατέθηκε στον νεαρό τότε αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη, τα σχέδια του οποίου ενέκρινε η Ελλανόδικος Επιτροπή που συγκροτήθηκε από καθηγητές του Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Οι εργασίες οικοδόμησης ξεκίνησαν το Μάιο του 1892 μετά την έκδοση του σχετικού αυτοκρατορικού φιρμανίου στις 26 Ραμαζανίου 1309. Τα εγκαίνια της Σχολής έγιναν στις 19 Σεπτεμβρίου 1893, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Νεοφύτου Η΄. Πρώτος διευθυντής της Σχολής, που έδωσε τους πρώτους 9 αποφοίτους της το 1899, ήταν ο Μιχαήλ Ι. Κεφάλας.

Το 1909 ιδρύθηκε η «Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου» της Κοινότητας Σταυροδρομίου στην παλιά Γερμανοελβετική Σχολή του Κουλά, η οποία αναστέλλει την λειτουργία της το 1924 αφήνοντας ένα αισθητό κενό στην παιδεία των ελλήνων της Πόλης, το οποίο ήρθε να καλύψει το 1948 το «Εμπορικό Λύκειο του Ζωγραφείου». Έτσι η Σχολή είχε πλέον 12 τάξεις: Δημοτικό (Δ, Ε και Στ΄τάξη), Γυμνάσιο, Πρακτικό Λύκειο και Εμπορικό Λύκειο. Κατά διαστήματα, τα απογεύματα παραδίδονταν στην Σχολή και φροντιστηριακά μαθήματα, όπου οι μαθητές διδάσκονταν γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά. Κατά τα έτη 1919-1929 και 1948-1958 λειτούργησαν επίσης και νυχτερινές σχολές.

Μετά το 1963 το Ζωγράφειο, ακολουθώντας την μοίρα της Ρωμαίικης κοινότητας στην Πόλη, γνωρίζει τη σταδιακή, αλλά σταθερή μείωση του αριθμού των μαθητών του. Το Δημοτικό τμήμα, η πρώτη Αστική Σχολή της Κοινότητας Σταυροδρομίου, κλείνει το σχολικό έτος 1973-74. Μετά ακολουθεί το κλείσιμο του Φιλολογικού τμήματος το 1981-82. Η υλικοτεχνική όμως κατάσταση της Σχολής, η παρεχόμενη παιδεία και οι επιτυχίες των μαθητών της δεν υφίστανται καμία έκπτωση. Το σχολικό έτος 1998-1999 το Ζωγράφειο γίνεται μεικτό και δέχεται τις πρώτες Ζωγραφειώτισσες που φέρνουν την χαρά και την δροσιά τους στο αυστηρά ανδροκρατούμενο έως τότε αρρεναγωγείο.

Το Ζωγράφειο, όπως και τα άλλα Ομογενειακά Σχολεία της Πόλης, λειτουργεί σύμφωνα με τα άρθρα 41 και 42 της Συνθήκης της Λοζάννης και τις αποφάσεις των Ελληνοτουρκικών Μορφωτικών Συμφωνιών του 1951 και 1986 Αθηνών .

Πηγή ; ΑΠΕ ΜΠΑ

helectra

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής της Αυστραλίας απ’ αυτή την εβδομάδα θα είναι ένας … Έλληνας.

Ο ανεξάρτητος γερουσιαστής από τη Νότιο Αυστραλία, Νίκος Ξενοφών, θα καταλάβει επιτέλους την θέση του στα έδρανα της γερουσίας, για πρώτη φορά από τον περασμένο Νοέμβριο που εξελέγη γερουσιαστής.

Πέρσι ο κ. Ξενοφών πήρε ένα μεγάλο ρίσκο. Παραιτήθηκε από ανεξάρτητος πολιτειακός γερουσιαστής στη Νότιο Αυστραλία για να διεκδικήσει, πάλι ως ανεξάρτητος, μια θέση στην ομοσπονδιακή γερουσία.
Και τα κατάφερε. Σήμερα έχει αναδειχθεί σε έναν από τους ισχυρότερους πολιτικούς της Αυστραλίας αφού η ψήφος του στη γερουσία θα είναι καθοριστική.

Ο κ. Ξενοφών και όλοι οι εκλεγέντες γερουσιαστές του περ. Νοεμβρίου έχουν εξαετή θητεία. Τυπικά ανέλαβαν καθήκοντα την 1η Ιουλίου του 2008 αλλά ουσιαστικά τώρα που θα συνέλθουν βουλή και γερουσία. Τώρα κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, ούτε η Εργατική κυβέρνηση με 32 έδρες ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση των Φιλελευθέρων – Εθνικών με 37, έχουν πλειοψηφία στην Γερουσία των 76 συνολικά εδρών.

Οι Εργατικοί, για την υπερψήφιση των νομοσχεδίων τους και άρα για την εφαρμογή του πολιτικού τους προγράμματος, χρειάζονται την ψήφο των πέντε Πρασίνων, του γερουσιαστή τού συντηρητικής απόκλισης κόμματος «Family First- Η Οικογένεια Πρώτα», και βεβαίως του Νίκου Ξενοφώντος. Έτσι τα βλέμματα του πρωθυπουργού, των υπουργών του, αλλά και όλων των πολιτικών αλλά και των δημοσιογράφων είναι στραμμένα στον κ. Ξενοφών.

Ο κ. Ξενοφών, που να θυμίσουμε ότι είναι ελληνοκυπριακής καταγωγής από την πλευρά του πατέρα του, με την μητέρα του να έχει ρίζες στην Πελοπόννησο, ως τώρα ήταν γνωστός κυρίως στη Νότια Αυστραλία, αλλά ο αγώνας του εναντίον των τυχερών παιχνιδιών, και γενικότερα του τζόγου είχε κάνει αίσθηση ευρύτερα. Μόλις προχθές μίλησε σε εκπροσώπους εταιριών τυχερών παιχνιδιών στους οποίους τόνισε ότι «ο τζόγος είναι μάστιγα. Το ξέρετε αυτό και κάνετε ότι δεν το καταλαβαίνετε. Είναι ανήθικο» είπε ο κ. Ξενοφών.

Ο ομογενής πολιτικός δεν έχει συναντηθεί ακόμη με τον πρωθυπουργό Κέβιν Ραντ. «Ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ με την ομοσπονδιακή πολιτική είναι οι δηλώσεις του κ. Ραντ ότι μισεί το τζόγο και τους ηλεκτρονικούς ληστές. Ελπίζω τώρα να μην τα αλλάξει» είπε ο κ. Ξενοφών.
Η κυβέρνηση ελπίζει να ψηφιστούν μια σειρά από κρίσιμα νομοσχέδια στους επόμενους μήνες και θα επιδιώξει να προσεγγίζει τον ομογενή πολιτικό.

Πηγή : ΑΠΕ ΜΠΑ Σ. Χατζημανώλη

helectra

«Θα αποδείξουμε ότι όλοι είναι Tουρκογενείς»

«Θα αποδείξουμε ότι όλοι είναι τουρκογενείς» αποκαλύπτει ο Γκαλήπ Γκαλήπ για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας

Ο τέως βουλευτής Ροδόπης Γκαλήπ Γκαλήπ ανοίγει τα χαρτιά του μιλώντας για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας και τους σκοπούς του απαντώντας σε καυτές ερωτήσεις του Χρόνος 87,5 fm που αποκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους ύπαρξής του… Ένα κέντρο που θα το βρούμε όπως φαίνεται πολλές φορές μπροστά μας.

«Θα αποδείξουμε ότι όλοι είναι τουρκογενείς» αποκαλύπτει ο Γκαλήπ Γκαλήπ για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας,
Ιδρύεται λοιπόν ένα κέντρο έρευνας. Μάλιστα το κέντρο έρευνας αυτό δημιουργήθηκε τώρα πρόσφατα κ. Γκαλήπ, περίπου στις 21 Απριλίου 2008;

– Ναι, πολύ πρόσφατα. Ο πρόεδρος βέβαια δεν είμαι εγώ, ε ίναι ο Τζεμήλ Καπζά.

Ποιοι είναι αυτοί οι σκοποί του κέντρου και πώς ιδρύθηκε αυτή την περίοδο; Θέλω να μου πείτε λίγο το σκεπτικό κ. Γκαλήπ. Είναι όπως ακούγεται μία μη κυβερνητική οργάνωση, ποια μορφή δηλαδή έχει αυτό το κέντρο έρευνας; Πώς το αντιλαμβάνεστε;

– Έχουμε την εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που λέγεται ΠΕΚΕΜ. Είναι εκπαιδευτική και πολιτιστική εταιρεία της μειονότητας της Θράκης. Εκεί λοιπόν από τους σκοπούς μας ήταν να συλλέξουμε πληροφορίες όσον αφορά την μειονότητα, την εκπαίδευση της μειονότητας, τα πολιτιστικά γενικά και δεν είχαμε στοιχεία στα χέρια μας και έτσι ξεκίνησε αυτή η ιδέα, οπότε έχουμε και αυτή την επιτροπή τώρα που ξεκίνησε με δημοσιογράφους κλπ. Αυτοί ήδη άρχισαν να συλλέγουν στοιχεία, έγγραφα όσον αφορά την μειονότητα και έτσι ξεκινήσαμε και μάλιστα έχουμε στείλει και έγγραφο και εκεί φαίνεται ξεκάθαρα ο σκοπός και της εταιρείας μας αλλά και του κέντρου.
Λέει λοιπόν εδώ, αφού συζητάμε γι’ αυτό το έγγραφο, σκοπός συγκρότησης του κέντρου έρευνας είναι να ερευνηθεί η άγνωστη ιστορία της μειονότητας στις περιόδους του α’ και β’ βαλκανικού πολέμου, του α’ παγκοσμίου πολέμου, της α’ βουλγαρικής κατοχής, της περιόδου του στρατηγού Σαρπύ, του β’ παγκοσμίου πολέμου, της β’ βουλγαρικής κατοχής και της περιόδου του εμφυλίου πολέμου.

Αυτά τα στοιχεία πού υπάρχουν, δηλαδή πού απευθύνεστε για να γίνει αυτή η συλλογή των στοιχείων;

– Παντού, στις βιβλιοθήκες, στο ίντερνετ, όπου μπορέσουμε να βρούμε και γι’ αυτό και ανακοινώσαμε σε όλους, όποιος έχει κάποιο στοιχείο να μας το φέρει. Ήδη άρχισαν να μας φέρνουν κάποια στοιχεία όσοι κρατούσαν, γιατί ορισμένοι άνθρωποι έχουν σαν χόμπι την συλλογή στοιχείων, ή να έχουν συλλογές κλπ. Μαζέψαμε σχεδόν όλα τα έγγραφα που υπάρχουν σε χέρια ανθρώπων και συνεχίζεται αυτή η προσπάθεια. Θα τα περάσουμε όλα αυτά και στο ίντερνετ βέβαια, οπότε όποιος ζητάει κάποιο στοιχείο σχετικά με τη μειονότητα θα το βρίσκει. Και εμείς οι ίδιοι δηλαδή όταν πρόκειται να κάνουμε μια έρευνα… Πολλά παιδιά έρχονται από τα πανεπιστήμια για να είμαι ειλικρινής, έρχονται και από εδώ και από τουρκικά και ψάχνουν στοιχεία και δεν έχουμε να τους δώσουμε. Γι’ αυτό καλό είναι να ξέρουμε και την ιστορία μας σωστά, αλλά και να έχουμε τέτοια στοιχεία να βοηθήσουμε όσους θέλουν να κάνουν έρευνες. Πλέον η εποχή μας είναι εποχή ερευνών και δεν πρέπει να αρκεστούμε σε παραμύθια και τέτοια. Γι’ αυτό συστήσαμε και την επιτροπή αυτή οπότε θα μας βοηθήσει και σε άλλες δουλειές της εταιρείας μας.

Οι δραστηριότητες δηλαδή είναι αυτές οι οποίες αναφέρονται στο σχετικό έγγραφο που έχετε στείλει. Δηλαδή να γίνει μία έρευνα σε βάθος, να αποτυπωθεί η γλώσσα και η μουσική της μειονότητας στην Θράκη…

– Ναι, ό,τι υπάρχει για να έχουμε στοιχεία.

Μάλιστα αναφέρετε ότι και σκοπός του Κέντρου είναι η διοργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων που θα πάρουν μέρος Τούρκοι, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες με αντικείμενο την ιστορία, την οικονομία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και την κοινωνική δομή της μειονότητας.

– Ήδη άρχισαν και γίνονται κάποιες τέτοιες εκδηλώσεις. Τις προάλλες είχαμε μία εκδήλωση και εγώ πραγματικά επωφελήθηκα. Δηλαδή για το 194040-45 είχαν βγάλει τα στοιχεία και ξένοι ερευνητές είχαν έρθει, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, εγώ προσωπικά βρέθηκα εκεί και μου άρεσε πάρα πολύ η εκδήλωση. Εύχομαι να έχουμε τέτοιες εκδηλώσεις για να μάθει ο κόσμος και την αλήθεια, ό,τι είναι να βγει στην επιφάνεια και να γίνουν και οι δραστηριότητες οι δικές μας σωστές.

Επειδή λέτε μειονότητα κ. Γκαλήπ και θα ήθελα να διατυπώσω το εξής ερώτημα. Θα ασχολείται μόνο με την μειονότητα η οποία έχει μία προέλευση τουρκογενή; Δηλαδή θα ασχολείται με Πομάκους, με Αθίγγανους, με τι θα ασχολείται; Μόνο καθαρά με την μειονότητα που είναι τουρκογενής όσον αφορά την ιστορία;

– Εσείς τώρα δεν ξέρω γιατί θέλετε να πάει η συζήτηση προς τα εκεί, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Μία ερώτηση διατυπώνω για να ακούσω την άποψή σας, γι’ αυτό.

– Ναι, ό,τι υπάρχει. Θα ψάξουμε να βρούμε τι θα πει Πομάκος στην κυριολεξία, αν και ξέρουμε δηλαδή, θα το αποδείξουμε αυτό με στοιχεία. Ότι και οι Πομάκοι είναι γνήσιοι Τούρκοι και αυτό θα αποδειχθεί οπωσδήποτε με έρευνες. Εμείς έχουμε πάρα πολλά στοιχεία τέτοια.

Αυτό το λέτε εσείς, είναι άποψή σας.

– Ναι, οπωσδήποτε.

Άρα δηλαδή ένας απώτερος στόχος είναι αυτός, δηλαδή για να αποδειχθούν μέσω κάποιων εγγράφων, μέσω κάποιων…

– Αν χρειαστεί οπωσδήποτε θα γίνει.

Αν και η ιστορία τα έχει αποδείξει εντελώς διαφορετικά, εν πάση περιπτώσει. Δεν ξέρω αν έχετε ενστάσεις, αυτά υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, ντοκουμέντα…

– Ακριβώς, θα έχουμε και εμείς στοιχεία, θα τα βάλουμε κάτω και αυτά που έχετε και εσείς, αν έχετε, θα τα βάλουμε κάτω και θα βγει η αλήθεια. Εμείς θέλουμε να βγει η αλήθεια και μετά ας πούμε το τι είναι ο Πομάκος πρέπει να μας το πει ο ίδιος αν λέγεται Πομάκος και τι θα πει Πομάκος. Εμείς ξέρουμε ότι είναι 4 τουρκικές φυλές που κατέβηκαν στα Βαλκάνια το 1050 περίπου και μετά βέβαια η γλώσσα τους επηρεάστηκε από την σλάβικη που μιλούσαν στην περιοχή και μετά όταν ήρθαν πάλι σαν οθωμανική αυτοκρατορία πλέον αμέσως πάλι ενώθηκαν με τους Οθωμανούς.

Δηλαδή θέλετε να αποδείξετε κ. Γκαλήπ το εξής. Ότι όσοι είναι εδώ σαν μειονότητα στην περιοχή μας έχουν καταγωγή, είναι τουρκογενείς δηλαδή, αυτό θέλετε να αποδείξετε.

– Ναι.

Και μάλλον αυτοί είναι οι σκοποί του συλλόγου, δηλαδή κάπου εκεί προσανατολίζεται ο σύλλογος, δηλαδή να προσπαθήσει να αποδείξει με διάφορες πηγές οι οποίες δεν ξέρω πώς θα βρεθούν αυτές οι πηγές, να προσπαθήσει να αποδείξει δηλαδή κάτι το οποίο δεν αποδεικνύεται εδώ και χρόνια.

– Βέβαια, εφόσον έχουν ιδρυθεί όμιλοι πομακικής έρευνας, κέντρα πομακικής έρευνας κλπ, για να δούμε και εμείς τι είναι… Δηλαδή και αυτό θα είναι οπωσδήποτε μέσα στις εργασίες μας και στους σκοπούς. Δηλαδή να ξέρουμε το τι είναι ο καθένας.

Δίνεται ιδιαίτερο βάρος από ό,τι βλέπω περισσότερο στην εκπαίδευση. Ενδέχεται αυτό το κέντρο σύμφωνα με πληροφόρηση που έχω κάποια στιγμή να δημιουργήσει κάποια σχολεία;

– Ναι βέβαια.

Αυτό δεν αναγράφεται πουθενά, είναι ένας απώτερος στόχος δικός σας.

– Μην μπερδεύουμε τα πράγματα τώρα. Το ένα είναι κέντρο ερευνών και το άλλο είναι η πολιτιστική και εκπαιδευτική εταιρεία της μειονότητας. Γιατί αυτό το κέντρο αργότερα θα είναι πλέον ανεξάρτητο. Εμείς το ξεκινήσαμε, θα γίνει όμως ένα ανεξάρτητο κέντρο ερευνών. Εμείς θα μείνουμε σαν εταιρεία που έχει σκοπό να ιδρύσει σχολεία, να διοργανώνει βιβλιοθήκες, να εκδίδει περιοδικά, να κατασκευάζει τα απαραίτητα κτίρια και λοιπές εγκαταστάσεις κλπ. Εφόσον βλέπουμε ότι η πολιτεία δεν έχει και πολύ όρεξη να μας βοηθήσει στο θέμα της εκπαίδευσης της μειονότητας, εμείς δεν πρέπει να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια.

Εξάλλου ο συντοπίτης μας υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης περίπου σε ένα μήνα θα εξαγγείλει και τα μέτρα όσον αφορά την μειονοτική εκπαίδευση και νομίζω έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα έως τώρα.

– Είχε ήδη εξαγγείλει, δηλαδή για μία σύγχρονη μειονοτική εκπαίδευση αλλά τίποτα δεν είδαμε.

Κύριε Γκαλήπ, για να μην δημιουργούμε και έτσι εντυπώσεις στους ακροατές μας, το θέμα είναι το εξής. Ότι εκείνο που πάσχει η μειονότητα αυτή την στιγμή και το γνωρίζετε πολύ καλά, δεν ξέρω αν θέλετε να μου το πείτε, την τούρκικη γλώσσα την γνωρίζει καλά, ελληνικά δεν γνωρίζει κ. Γκαλήπ.

– Ποιος σας είπε ότι την τουρκική την γνωρίζει καλά;

Εν πάση περιπτώσει, αλλά είναι ειδικά έτσι στην περιοχή μας, ειλικρινά εγώ θλίβομαι να υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι να μην γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Δηλαδή αυτό είναι ανεπίτρεπτο.

– Ανεπίτρεπτο είναι, συμφωνούμε σε αυτό.

Να πάτε σε μία περιοχή όπως είναι στην Γερμανία, στην Γαλλία, μέσα στο πρώτο 6μηνο, στον πρώτο χρόνο θα μάθετε την γλώσσα τους. Δεν είναι κακό αυτό.

– Κοιτάξτε, το να μην ξέρεις την ελληνική γλώσσα δεν επιτρέπεται. Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα, γι’ αυτό και με την Άννα Φραγκουδάκη και με την κ. Δραγώνα τότε μαζί είχαμε ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια για να μάθουν τα παιδιά της μειονότητας και τα ελληνικά και μάλιστα με ένα διαφορετικό τρόπο γιατί έτσι λένε οι παιδαγωγοί. Ο κάθε ξένος στην καταγωγή για να μάθει την ελληνική γλώσσα χρειάζεται μία διαφορετική προσπάθεια.

Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ξένους, μιλάμε για κατοίκους που ζούνε εδώ επί δεκαετίες. Να ρωτήσω κάτι άλλο κ. Γκαλήπ, εδώ μιλάμε για ανέγερση σχολείων, μιλάμε για τόσα πράγματα. Οι πόροι από πού θα εξευρεθούν για όλα αυτά; Δηλαδή χρηματοδότηση από πού θα υπάρχει;

– Από εκεί που έρχονται οι πόροι όλων των εταιρειών μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Και από το κράτος και από τα μέλη και από τις δωρεές που ήδη άρχισαν. Ειδικά για εκπαίδευση όταν είναι ο κόσμος δεν βλέπει τίποτα. Έχει αγανακτήσει τόσο πολύ που δεν υπολογίζει τίποτα. Δηλαδή ήδη έχουμε μαζέψει αρκετά χρήματα και εκεί νομίζω δεν θα έχουμε πρόβλημα αρκεί να δημιουργήσουμε μελέτες σωστές και προϋποθέσεις. Τα λεφτά τα βρίσκεις μετά και το κράτος νομίζω θα μας βοηθήσει σε αυτό και το υπουργείο. Θα χτυπήσουμε όλες τις πόρτες.

Άρα σημαίνει ότι υπάρχουν χρήματα και πάνε καλά τα πράγματα.

– Ναι, έτσι νομίζω.

Σας ευχαριστούμε κ. Γκαλήπ.

Δήμος Μπακιρτζάκης

helectra