Ελλάς – Κύπρος = Ένωσις

Α  Φ  Ι  Ε  Ρ  Ω  Μ  Α     Τ  Ι  Μ  Η  Σ    Κ  Α  Ι    Μ  Ν  Η  Μ  Η  Σ

Σ  Τ  Η  Ν     Ε.  Ο.  Κ.  Α.

Ο φιλοτομαρισμός και η αδράνεια είναι δείγματα
Εθνικής και Κοινωνικής σαπίλας. Έλληνες ξεσηκωθείτε…»
(Απόσπασμα από το διάγγελμα του Γρίβα – Διγενή την 1η Απριλίου 1955)

Σήμερα πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τον Ηρωϊκό Αγώνα της 1ης Απριλίου 1955, τα μνήματα των Καραολή, Παλληκαρίδη, Αυξεντίου κι εκατοντάδων άλλων Αγωνιστών, που πίστεψαν, αγωνίσθηκαν και πέθαναν για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ και την ΕΝΩΣΗ, μας θυμίζουν μιά ένδοξη αδικαίωτη εποποιϊα.

Σήμερα πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τον Ηρωϊκό Αγώνα της 1ης Απριλίου 1955, στην διχοτομημένη Κύπρο κυματίζει η Τουρκική σημαία κι οι Τούρκοι δολοφονούν εν ψυχρώ Έλληνες Κυπρίους.

Σήμερα πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τον Ηρωϊκό Αγώνα της 1ης Απριλίου 1955, ο φάκελλος της Κύπρου εξακολουθεί να παραμένει ερμητικά κλειστός κι οι προδότες ατιμώρητοι.

Σήμερα πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την ενδοξότερη σελίδα της νεωτέρας Ελλάδος, το Ελλαδίτικο πολιτικό κατεστημένο έχει διεθνοποιήσει μια αμιγώς Εθνική υπόθεση παραπέμποντάς την στους διεθνείς οργανισμούς και περιμένοντας από τους ξένους ν’ αποφασίσουν για την τύχη της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΥ.

ΑναΒασι

Χριστιανική πίστη κι Αρχαιοελληνικό πνεύμα

Η Σιάτιστα κτίσθηκε περίπου τον 15ο αιώνα, από Χριστιανούς που αναγκάστηκαν να σκαρφαλώσουν στα βραχώδη υψώματα της Σιάτιστας, για να διαφυλάξουν την πίστη τους  και την εθνική τους ταυτότητα. Οι κάτοικοι αυτοί εγκαταστάθηκαν αρχικά στην κάτω συνοικία που ονομάζεται μέχρι σήμερα Γεράνεια. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών, μη μπορώντας να αντέξουν τις λεηλασίες και το βίαιο εξισλαμισμό των Τουρκαλβανών, κατέφυγαν στα κρησφύγετα της Σιάτιστας, δημιουργώντας το δεύτερο συνοικισμό, τη Χώρα. Μεταξύ των δύο συνοικιών υπήρχε πάντα μία αντιπαλότητα, που κρατάει μέχρι σήμερα.

Σημαντικό αστικό κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας η Σιάτιστα, έγινε στα τέλη του 17ου αιώνα έδρα της μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης, όταν από το αρχαίο Σισάνιο μεταφέρθηκε εδώ η έδρα της επισκοπής. Η περίοδος 1686 – 1746 μπορεί να χαρακτηριστεί «Χρυσός αιώνας» για την πόλη, αφού τότε παρατηρείται οικονομική, εμπορική και κοινωνική δραστηριότητα. Η οικονομική άνθηση με συνέπεια την πνευματική άνοδο, συνετέλεσαν στην ανέγερση ναών και αρχοντικών.Εδώ συναντά ο επισκέπτης έναν τόπο όπου η Χριστιανική πίστη δένει αρμονικά με το Αρχαιοελληνικό πνεύμα.

Στην πλατεία της Κάτω Σιάτιστας (Γεράνειας) βρίσκεται ο παλιότερος ναός της πόλης, ο ναός της Αγίας Παρασκευής. Χτισμένος το 1677, αποτελεί ένα σημαντικό μνημείο μεταβυζαντινής τέχνης, σε ρυθμό θολοσκέπαστης τρίκλιτης βασιλικής, με υπερυψωμένο νάρθηκα – γυναικωνίτη. Στο νότιο τοίχο του γυναικωνίτη οι τοιχογραφίες απεικονίζουν αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, τον Σόλωνας, τον Πλούταρχο, τον Αριστοτέλης, τον Πλάτωνα, τον Θουκυδίδη και την Σίβυλλα, δείγμα άνθησης της Ελληνικής παιδείας στη Σιάτιστα στα τέλη του 17ου αιώνα και μετά. Ακριβώς από πάνω τους υπάρχει η αναπαράσταση του γενεαλογικού δένδρου του Ιησού!! Εδώ οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μοιάζουν να συναντούν τους αγίους της Ορθοδοξίας.

Στην κορυφή του λόφου που χωρίζει τους δύο οικισμούς, βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, κτισμένο το 1701. Κι εδώ συνυπάρχουν αρμονικά στις τοιχογραφίες οι Άγιοι με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους!!! Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν την ύπαρξή τους;

Πηγές: ΟΜΑΔΑ ΠΥΘΕΑΣ & ΔΗΜΟΣ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

Φρίξος Ιωαννίδης

Ο Ιωαννίδης ζεί και εργάζεται στήν Αυστραλία από το 1968. Σπούδασε καλές τέχνες στό RMIT και ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο Rusden College. Στη δεκαετιά του 1980 ασχολήθηκε με τη μεταξοτυπία (silk-screen printing) και παρουσίασε έργα σε διάφορες ατομικές ή ομαδκές εκθέσεις.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της μεταξοτυπίας είναι η δυνατότητα συνδυασμού φωτογραφίας και γραφικών απο άλλα μέσα, κάτι που ο Ιωαννίδης εκμεταλλεύτηκε με ενθουσιασμό. Παράλληλα με την μεταξοτυπία, ασχολήθηκε εκτεταμένα με τη φωτογραφία και σχέδιο, συνήθως με πέννα και μελάνι.

Η εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών στο χώρο των γραφικών τεχνών είχε προφανή επίδραση στο καλλιτεχνικό προσανατολισμό του Ιωαννίδη.  Μετά από την αρχική εκπαίδευση στη χρήση υπολογιστών, επιδόθηκε με ζήλο σε γραφικά προγράμματα όπως το CorelDRAW, Adobe Photoshop, Adobe Illustrator, και διάφορα άλλα.

Προσάρμοσε πολλές απο τις τεχνικές μεθόδους της φωτογραφίας, της μεταξοτυπίας και της ιχνοφραγίας και συνέχισε τη καλλιτεχνική του απόδοση με τους ηλεκτρονικιούς υπολογιστές.

Ο όρος Ψηφιακή Τέχνη αναφέρεται σε έργα τέχνης που γίνονται με την χρήση υπολογιστών. Η έκθεση του Ιωαννίδη τον Οκτώβριο του 2008 είχε τον τίτλο ‘Τα απομεινάρια ενός ταξιδιού’. Ο τίτλος προέρχεται από την ονομασία ενός από των έργων.

Τα θέματα του Ιωαννίδη είναι επηρεασμένα από την ύπαιθρο της Αυστραλίας καθώς και της Κύπρου από όπου κατάγεται. Τα περισσότερα έργα του ειναι τοπία και εσωτερικοί χόροι που συνδιάζουν φαντασία και ρεαλισμό.

Κεντρικό σημείο στη δουλειά του Ιωαννίδη είναι η δυνατότητα της ψηφιακής τέχνης να δημιουργεί φανταστικά αντικείμενα, τα οποία ο καλλιτέχνης συνδιάζει με σκίτσα ή φωτογραφικό υλικό για να δώσει στο έργο κάποιο ρεαλιστικό ή αφηρημένο χαρακτήρα.

ΠΗΓΗ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Aς ανατρέξουμε για λίγο στην τρυφερή, μελαγχολική, ποίηση του μεγάλου αυτού ποιητή…..

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στην ψυχή του και να νοιώσουμε τα συναισθήματα ενός γεμάτου ζωή διανοητή ….

Ενός ονειροπόλου ιδανικού αυτόχειρα….

«Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1896 και από την εφηβική του ηλικία εκδηλώθηκε η λογοτεχνική του κλίση.  Σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Διορίσθηκε δημόσιος υπάλληλος στη νομαρχία Θεσσαλονίκης το 1920 κι μετά από αρκετές μεταθέσεις κατέληξε στην Πρέβεζα το 1928. Όλα αυτά τα χρόνια δεν καταφέρνει να  νιώσει ευτυχισμένος απ’ την ζωή του και η κατάσταση δυσκολεύει όταν μετατίθεται στην Πρέβεζα. Δεν είναι απαισιόδοξος, αλλά αρνείται να ζεί συμβατικά. Έχει απομυθοποιήσει τα ιδανικά της ζωής και τον κυριαρχεί ο εφήμερος χαρακτήρας της. Οι λίγες χαρές της δεν του αρκούν. Η ποίηση είναι η μόνη του διέξοδος. Η σάτιρα του Kαρυωτάκη είναι λυρική, κρύβοντας στα βάθη της μιά νότα πίκρας και σαρκασμού. Ο Καρυωτάκης οραματίζεται έναν ιδεατό κόσμο,  όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να ζήσει ελεύθερος, χωρίς συμβατικότητες. Η ιδέα της αυτοκτονίας που τον απασχολεί αρκετό καιρό, αρχίζει να ωριμάζει μέσα του.  Στις 20 Ιουλίου 1928 κάνει την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, πέφτοντας γυμνός στη θάλασσα. Δέκα περίπου ώρες προσπαθούσε να πνιγεί, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Την επόμενη μέρα αγόρασε ένα πιστόλι και σημαδεύοντας την καρδιά του έδωσε τέλος στη ζωή του. Με την αυτοκτονία του, προσθέτει στην ποίησή του την δραματική σφραγίδα της ειλικρίνειάς του».

Οι ποιητικές συλλογές του Καρυωτάκη:

«Ο πόνος του ανθρώπου και των  πραγμάτων»

«Nηπενθή»

«Ελεγεία και σάτιρες»

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Εγώ δεν επλανήθηκα σε δάση απάρθενα, βουερά,
μηδέ η ριπή μ’ εχτύπησε του ωκεάνειου ανέμου.
Σκλάβο πουλί, τ’ ανώφελα πηγαίνω σέρνοντας φτερά
και δε θα ιδώ τους ουρανούς που νοσταλγώ, ποτέ μου.

Μα πάντα, ω φύση, αλίμονο! πόσο η ψυχή μου ταπεινή
λάτρισσα στο παραμικρό γίνεται μάντεμά σου,
και πόσο, τώρα που η βραδιά θα πέσει φθινοπωρινή,
το καθετί περσότερο μου λέει την ομορφιά σου!

Με μιαν ακρούλα σύννεφου ταξιδεμένου με καλείς,
με το χρυσίο χαμόγελο του μαραμένου βρύου,
μ’ ένα χορτάρι ανάμεσα στις πλάκες όλες της αυλής,
που το σαλεύει μοναχό η πνοή του Σεπτεμβρίου.

Και τη φωνή σου ακούγοντας, τη μυστικιά, τη δυνατή,
ω φύση, θα ‘ρθω κάποτε φέρνοντας το σταυρό μου.
Θα’ ναι το χώμα σου ελαφρό, και θα ‘ναι πάντα ονειρευτή
η ώρα με τ’ αναπάντεχο τέλος του μάταιου δρόμου!

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ)

ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και γίνε σαν αηδόνι,
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέ τονε τραγούδι.

Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου δίνω μύρα
για μπάλσαμο και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου,
και το αίμα σου, πορφύρα.

Λέγε στους θεούς «να σβήσω!»
μα κράτα το ποτήρι.
Κλότσα τις ημέρες σου όντας
θα σου ‘ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς «να σβήσω!»
μα λέγε το γελώντας.

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου.

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (ΝΗΠΕΝΘΗ)

«Το πορτρέτο ενός μουσείου: Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ»

Τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009 εγκαινιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο οδού Πειραιώς η πολύμορφη εικαστική έκθεση με τίτλο «Το πορτρέτο ενός μουσείου: Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ».

Στόχος της έκθεσης είναι να φέρει το κοινό σε επαφή με μια από τις πληρέστερες συλλογές έργων τέχνης του 19ου και 20ού αιώνα, μέσα από τα οποία αποτυπώνεται η πορεία της νεοελληνικής τέχνης από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί ορόσημο της εικοσάχρονης πορείας της Πινακοθήκης Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο, ενώ παράλληλα προσφέρει την ευκαιρία να προβληθούν για πρώτη φορά τα σημαντικότερα έργα της μόνιμης συλλογής της στην Αθήνα, πολλά από τα οποία δεν έχουν εκτεθεί ποτέ έξω από τους χώρους της Πινακοθήκης του Μετσόβου.

Εκτός από τα έργα τέχνης της νεοελληνικής συλλογής, η έκθεση περιλαμβάνει και άλλα ποικίλα εκθέματα και εφαρμογές της Πινακοθήκης (αρχειακό υλικό, ψηφιακές αναπαραγωγές, φωτογραφίες, έργα παιδικής τέχνης, video, διαδραστικά CD, προσωπικά αντικείμενα και αντιπροσωπευτικά δείγματα από το εύρος της συλλεκτικής δραστηριότητας του Ευάγγελου Αβέρωφ, όπως έργα αρχαιοελληνικής, βυζαντινής και λαϊκής τέχνης κ.ά.), καθώς και έργα καταξιωμένων σύγχρονων καλλιτεχνών που δημιουργήθηκαν ειδικά για τον εορτασμό των 20 χρόνων λειτουργίας της Πινακοθήκης Αβέρωφ.

Η έκθεση αποτελεί συνέχεια της ιδιαίτερα πετυχημένης εικαστικής παρουσίασης που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο χειμώνα στην Πινακοθήκη του Μετσόβου, με τίτλο «Το πορτρέτο ενός μουσείου», μια διπλή επετειακή έκθεση αφιερωμένη στα 20 χρόνια λειτουργίας της Πινακοθήκης και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ιδρυτή της. Σκοπός της έκθεσης, τέλος, δεν είναι μόνο να προβάλλει «το πορτρέτο ενός μουσείου», αλλά να αποτελέσει ένα σημαντικό εικαστικό γεγονός, που θα προσφέρει στον επισκέπτη την ευκαιρία να συμμετάσχει σε μια ενδιαφέρουσα και ελκυστική εμπειρία.

Με την ευκαιρία της έκθεσης και της συμπλήρωσης 20 χρόνων λειτουργίας της Πινακοθήκης, παρουσιάζεται ο νέος τεκμηριωμένος συγκεντρωτικός κατάλογος-λεύκωμα της Πινακοθήκης Αβέρωφ, με τίτλο Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/Μέτσοβο: Ζωγραφική – Χαρακτική – Γλυπτική, ο οποίος περιέχει μελέτες, φωτογραφίες, σχολιασμό και αναφορές σε όλα τα έργα της Μόνιμης Συλλογής που τα τελευταία χρόνια έχει εμπλουτιστεί σημαντικά.

Συγγραφέας και επιμελήτρια της έκδοσης είναι η δρ. Όλγα Μεντζαφού-Πολύζου, διευθύντρια συλλογών της Εθνικής Πινακοθήκης, επιστημονική σύμβουλος της Πινακοθήκης Αβέρωφ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Ε. Αβέρωφ-Τοσίτσα. Κείμενα γράφουν επίσης οι Ειρήνη Οράτη, ιστορικός της τέχνης και υπεύθυνη συλλογών Alpha Bank, Λίνα Τσίκουτα, δρ. ιστορίας της τέχνης και επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, και Κατερίνα Σταθοπούλου, ιστορικός της τέχνης και επιμελήτρια της Πινακοθήκης Αβέρωφ.

Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο Οδού Πειραιώς
1 Απριλίου – 10 Μαΐου 2009

ΠΗΓΗ:  ΑΠΕ

Ένα πολύτιμο και μυστηριώδες «πεφταστέρι»

Τα πολύτιμα σκούρα θραύσματα του πρώτου αστεροειδούς που εντόπισαν ποτέ οι αστρονόμοι στο διάστημα, λίγες μόλις ώρες πριν αυτός διαλυθεί στην ατμόσφαιρα της Γης, ανακαλύφθηκαν στις ερήμους του Σουδάν και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορούν πλέον να αποτελέσουν ένα είδος «στήλης της Ροζέτας», που θα βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση της διαδικασίας σχηματισμού της Γης και των γειτονικών πλανητών, καθώς και των ίδιων των μετεωριτών και αστεροειδών.

Η σημαντική ανακάλυψη και περιγραφή του αστεροειδούς, με τα αρχικά «2008 TC3», έγινε στο περιοδικό «Nature» από τον αμερικανό αστρονόμο Πίτερ Τζένισκενς του Κέντρου Καρλ Σαγκάν του Ινστιτούτου SETI και του Κέντρου Έρευνας Ames της NASA, τον Ντάγκλας Ραμπλ του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, καθώς και τον σουδανό Μουαβία Σαχάντ του πανεπιστημίου του Χαρτούμ, σύμφωνα με τα πρακτορεία Γαλλικό και Associated Press και την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science.

Οι ερευνητές υπολόγισαν την τροχιά του αστεροειδούς και, μετά από αναζήτηση αρκετών ημερών με τη βοήθεια ομάδας ντόπιων φοιτητών, βρήκαν δεκάδες θραύσματα, συνολικού βάρους αρκετών κιλών, σκορπισμένα σε μια έκταση 29 τετρ. χλμ. στην απομονωμένη έρημο της Νουβίας. Ο αστεροειδής, μεγέθους αυτοκινήτου, είχε εντοπιστεί αρχικά από ένα ερασιτέχνη με ένα τηλεσκόπιο στην Αριζόνα των ΗΠΑ πέρυσι τον Οκτώβριο, ενώ 19 ώρες μετά τον εντοπισμό του -και αφού στο μεταξύ είχε σημάνει συναγερμός στη διεθνή αστρονομική κοινότητα- έπεσε στη Γη σαν μπάλα φωτιάς, με ταχύτητα 12 χλμ. το δευτερόλεπτο.

Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης -που διαφέρει από οποιονδήποτε άλλο έχει βρεθεί μέχρι τώρα στον πλανήτη μας- αποτελείται από πολύ σκούρο πορώδες υλικό, ιδιαίτερα εύθραυστο, γεγονός που εξηγεί γιατί εξερράγη ψηλά στη γήινη ατμόσφαιρα, πολύ πριν φτάσει στο έδαφος, σε υψόμετρο περίπου 37 χλμ. Θεωρείται ότι ανήκει στην μυστηριώδη κατηγορία «F» των αστεροειδών, που έχουν ξεχωριστές ιδιότητες και ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν αναλυθεί στο εργαστήριο.

Από πλευράς χημικής σύστασης, ανήκει στη σπάνια κατηγορία των λεγόμενων «ουρεϊλιτών» μετεωριτών, οι οποίοι αποτελούν λιγότερο από το 1% των ουρανίων σωμάτων που πέφτουν στη Γη. Πιθανώς προέρχονται από το ίδιο αρχικό ουράνιο σώμα (που οι επιστήμονες αγνοούν), πριν αυτό διασπαστεί σε κομμάτια ή αποτελεί έναν από τους βράχους που προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν τελικά να γίνουν πλανήτης. Είναι μια μοναδική ευκαιρία, που προσφέρεται στο «πιάτο»στους επιστήμονες (αντί να χρειαστεί να στείλουν ένα ρομποτικό σκάφος πάνω σε ένα αστεροειδή για να συλλέξουν υλικό), προκειμένου να μελετήσουν το πρώιμο στάδιο της πλανητικής εξέλιξης, εξ ου και ο χαρακτηρισμός του μετεωρίτη ως «στήλη της Ροζέτας».

Παράλληλα, η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους επιστήμονες να προετοιμαστούν καλύτερα για την περίπτωση που η Γη απειληθεί από κάποιο άλλο αστεροειδή στο μέλλον. Σύμφωνα με τον ορυκτολόγο Μάικλ Ζολένσκι της NASA, για παράδειγμα, δεν θα ήταν έξυπνη ιδέα η ανατίναξη του αστεροειδούς όπως στο φιλμ «Αρμαγεδδών», επειδή, καθώς είναι τόσο εύθραυστος, όλα τα κομμάτια θα κατευθυνθούν μετά προς τη Γη! Πιο αποτελεσματικό θα ήταν ένα μικρό «σπρώξιμο» (από ένα διαστημόπλοιο) έξω από την τροχιά του.

Ο μετεωρίτης είναι γεμάτος από μέταλλα, όπως σίδηρο και νικέλιο, καθώς και οργανικές ουσίες, όπως γραφίτες. Η πρώτη ανάλυση του άνθρακα των θραυσμάτων δείχνει ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν βρέθηκαν σε περιβάλλον πολύ υψηλής θερμοκρασίας. Βρέθηκαν επίσης νανο-διαμάντια μέσα στα απομεινάρια του μεωτεωρίτη, τα οποία πιθανότατα σχηματίστηκαν από συγκρούσεις στο διάστημα και τα οποία κάνουν τον αστεροειδή να λάμπει.