Η προσβλητική συμπεριφορά του υπουργού Παιδείας εναντίον μιας υφισταμένης του καθηγήτριας θα μπορούσε να μείνει πίσω από τους τοίχους του υπουργείου του, αν δεν επέλεγε ο ίδιος να της επιτεθεί μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και να την ισοπεδώσει με το βάρος και τη δύναμη της θέσης του.
Γι΄ αυτό και δεν δικαιολογείται καμιά του διαμαρτυρία όταν άλλοι κρίνουν τη συμπεριφορά του δημοσίως, όπως δημοσίως συμπεριφέρεται κι αυτός υπερφίαλα και προκλητικά και όχι συναινετικά, παρότι με κάθε ευκαιρία αυτάρεσκα προβάλλει τη δήθεν συναινετική πολιτική του. Ο υπουργός Ανδρέας Δημητρίου επέλεξε να εκδιώξει από το υπουργείο την καθηγήτρια Μαρία Στεφάνου, λίγο πριν ξεκινήσει σύσκεψη για το θέμα του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου και του θεατρικού έργου που θα ανέβαζαν οι μαθητές. Θα μπορούσε να την καλέσει στο γραφείο του και να της ζητήσει ή να τη διατάξει (του πάει καλύτερα) να αποχωρήσει διότι όλους τους καθηγητές του Γυμνασίου θα τους εκπροσωπούσε η διευθύντρια.
Κι αυτό παράδοξο θα ήταν καθότι στη σύσκεψη θα εξεταζόταν η διαφορά της καθηγήτριας Στεφάνου με τη διευθύντρια, οπότε ήταν λογικό ότι η διευθύντρια εκπροσωπούσε τον εαυτό της και όχι την «αντίπαλό» της. Αλλά, έστω, αποφάσισε ο υπουργός ότι δεν ήθελε να ακούσει την καθηγήτρια, όπως δεν ήθελε να την ακούσει ούτε στην προηγούμενη σχετική σύσκεψη. Γιατί έπρεπε να τον παρακολουθούμε – κοτζάμ υπουργό – στα δελτία ειδήσεων να συμπεριφέρεται σαν να ήταν ο φρουρός της Γκρουπ 4, που δεν επέτρεπε την είσοδο στην επισκέπτρια γιατί δεν είχε πρόσκληση; Αν του αρέσει να πρωταγωνιστεί σε ριάλιτι σόου, ας μην έχει μετά παράπονα για την κριτική που του ασκούν. Ούτε η Πετρούλα του καιρού έχει παράπονα με όσα γράφουν εναντίον της, όπως διαβάσαμε στο Down Town. Αυτή μάλλον είναι συνειδητοποιημένη πρωταγωνίστρια.
Δεν είχαμε ασχοληθεί μέχρι σήμερα με την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Ριζοκάρπασο γιατί πιστεύουμε πως οι ειδικές συνθήκες των ανθρώπων που ζουν εκεί δεν μας επιτρέπουν να παριστάνουμε τους ενδιαφερόμενους από απόσταση ασφαλείας. Αλλά, ούτε ο υπουργός Παιδείας, ούτε οι πεμπάμενοί του, έχουν δικαίωμα να ανακατεύονται με αυτό τον τρόπο στις ζωές των ανθρώπων της Καρπασίας. Το μόνο καθήκον που έχουν είναι να προσπαθούν να τους ενισχύουν, υλικά και άλλως πως, ώστε να μπορούν να επιβιώνουν με τα χίλια ζόρια, όπως κάνουν εδώ και 35 χρόνια, χωρίς να τους «βοηθά» κανένας κομισάριος.
Είναι ένας επικίνδυνος παραλογισμός να προσπαθεί το Υπουργείο Παιδείας και σίγουρα με οδηγίες του ίδιου του υπουργού, να επιβάλει πάση θυσία, ειδικά στο σχολείο του Ριζοκαρπάσου τον περιβόητο «στόχο της χρονιάς» για την «ειρηνική συνύπαρξη».
Θα ήταν σοφότερο από τον υπουργό Παιδείας να καλέσει τους εγκλωβισμένους να του δώσουν μερικά ζωντανά μαθήματα «ειρηνικής επιβίωσης» μέσα στο στόμα του λύκου, παρά να νομίζει ότι απέκτησε αίφνης τη θεία φώτιση για να τους δίνει εκείνος μαθήματα. Αλλά, τι λέμε, τώρα! Εδώ, έκανε ένα χρόνο υπουργός και έφτασε να δίνει μαθήματα ορθού πολιτικού βίου στον Βάσο Λυσσαρίδη!
aristosm@phileleftheros.com
Φιλελεύθερος
3/3/2009
Περιοδικον Ποικιλης Υλης 