ΚΥΠΡΟΣ: Βάζει νερά η λύση…

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Με προτροπή στελεχών της Επιτροπής και συνεργατών του Ρεν γίνεται κίνηση στην Ευρωβουλή για φάγωμα των 4 θεμελιωδών αρχών από την έκθεση Όμεν.

Η αντίληψη που δημιουργείται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ότι η υπό συζήτηση λύση του Κυπριακού, στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, δεν είναι εύκολο να συνάδει με την πλήρη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου, όπως ισχύει σήμερα, και με τις τέσσερεις θεμελιώδεις ελευθερίες της ΕΕ (ελευθερία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και προσώπων, που περιλαμβάνουν τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας, της εγκατάστασης και εκ των πραγμάτων της διακίνησης). Οι εκτιμήσεις αυτές αναγκάζουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προσανατολίζεται προς τη λογική των αποκλίσεων και στην αποφυγή καλλιέργειας κλίματος ότι οι 4 βασικές ελευθερίες μπορούν να εφαρμοστούν στην υπό συζήτηση λύση του Κυπριακού χωρίς προβλήματα.

Η Επιτροπή

Καθόλου τυχαία δεν ήταν η θέση του Ζακ Κριστόφ Φιλορί (Head of Unit) ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκή Κοινοβουλίου στις 11 Φεβρουαρίου, όταν εκπροσωπώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμφισβήτησε ότι μπορούν στην υπό συζήτηση λύση του Κυπριακού να χωρέσουν οι 4 θεμελιώδεις ελευθερίες. Η θέση αυτή είχε και συνέχεια, αφού βολεύει και το φιλοτουρκικό μπλοκ. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι κατόπιν επαφών και με στελέχη της Επιτροπής, κινητοποιούνται εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υποβολή τροπολογιών επί της έκθεσης Όμεν που αφορά στην αξιολόγηση της τουρκικής ενταξιακής πορείας και θα τεθεί σε ψηφοφορία ενώπιον της Ολομέλειας στις 11 ή 12 Μαρτίου. Με τις τροπολογίες αυτές, εάν τελικώς, κατατεθούν, θα επιδιώκεται:

Οι θεμελιώδεις ελευθερίες

1) Όπως αφαιρεθεί από την παράγραφο για το Κυπριακό η αναφορά σε λύση επί των 4 θεμελιωδών αρχών της ΕΕ. ΄Ηδη, η παράγραφος περιλαμβάνει τις 4 βασικές ελευθερίες ως προϋποθέσεις για την αποδοχή οποιασδήποτε μορφής λύσης συμφωνηθεί μεταξύ των μερών. Η θέση της Επιτροπής, όπως διατυπώθηκε από τον ίδιο τον Επίτροπο για Θέματα Διεύρυνσης Όλι Ρεν είναι ότι μπορεί να γίνει αποδεχτή οποιαδήποτε μορφή λύσης συμφωνηθεί μεταξύ των μερών. Όταν είχε γίνει η δήλωση αυτή προέκυψαν αντιδράσεις, διότι με τη φράση οποιαδήποτε λύση μπορεί να υπονοηθεί και αυτή η οποία θα στηρίζεται στο πρωτογενές δίκαιο και θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν οι όποιες αποκλίσεις από τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ υιοθετηθούν στο πλαίσιο μιας συμφωνημένης λύσης ως πρωτογενές δίκαιο, οπότε, για την περίπτωση της Κύπρου, οι αποκλίσεις θα αποτελούν τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου. Αντί δηλαδή οι αρχές και αξίες της ΕΕ να ανατρέψουν τα τετελεσμένα της εισβολής, θα τα νομιμοποιήσουν είτε μέσω μόνιμων αποκλίσεων, που θα καταστούν τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου (πρωτογενές δίκαιο) είτε μέσω αποκλίσεων μακράς διαρκείας, που θα συνάδουν με τη γνωστή φράση ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Γι’ αυτό η κ. Όμεν, που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, πρόσθεσε στη φράση περί της αποδοχής οποιασδήποτε μορφής λύσης -πράγμα το οποίο ήθελε και εισηγήθηκε η Επιτροπή- τη φράση ότι η οποιαδήποτε συμφωνημένη λύση θα πρέπει να συνάδει με τις 4 θεμελιώδεις ελευθερίες.

Το ορόσημο

2) Όπως αφαιρεθεί το ορόσημο του 2009, που σημαίνει ότι εάν η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας ως τέλος του τρέχοντος έτους, τότε μπορεί να προκύψουν επιπτώσεις στην ενταξιακή της πορεία. Στην ουσία επιδιώκεται όπως προσπεράσει ανώδυνα η Τουρκία την αξιολόγηση του 2009 αποσυνδέοντας:

α) Τις ευθύνες που έχει στο Κυπριακό ως κατοχική δύναμη. Γεγονός, που καλύπτεται ήδη πίσω από την πολλάκις διατυπωθείσα εκ μέρους του κ. Ρεν θέση ότι: Την ευθύνη στις συνομιλίες τη φέρου οι ηγέτες των δυο κοινοτήτων του νησιού.

β) Τις τουρκικές υποχρεώσεις έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ενταξιακή πορεία της Άγκυρας και δη την εκπλήρωσή τους ως το τέλος του έτους (άνοιγμα λιμανιών, αεροδρομίων και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία).

Τροπολογία επί της έκθεσης

Η τουρκική πλευρά προβάλλει τον ισχυρισμό, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους Βρετανούς και σε στελέχη της Επιτροπής και ειδικότερα των επιτελείων Ρεν, ότι εφόσον οι συνομιλίες βρίσκονται σε εξέλιξη, οι τουρκικές υποχρεώσεις θα διευθετηθούν μέσω της λύσης την οποία η Τουρκία θέλει ως το τέλος του έτους. Στη βάση αυτής της λογικής εκτιμάται από την Κυβέρνηση ότι μπορεί να επιδιωχθεί και η υποβολή τροπολογίας επί της έκθεσης Όμεν, με την οποία θα ζητείται και το άνοιγμα του κεφαλαίου για την ενέργεια, το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία κρατά παγωμένο, λόγω του ότι τουρκικά πολεμικά παρενοχλούν τις έρευνες για την ύπαρξη και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην αποκλειστική θαλάσσια οικονομική ζώνη της Κύπρου.

Πηγή: SigmaLive

Ο 75χρονος Θανάσης Στεργίου διδάσκει ελληνικά στην Μπίτολα της ΠΓΔΜ, έχοντας ιδρύσει το Σύλλογο «Φίλοι της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού – ΤΟ ΜΑΤΙ»

Σε όλη του τη ζωή αισθανόταν σαν να ακροβατεί πάνω σε τεντωμένο σχοινί, ισορροπώντας συναισθηματικά ανάμεσα σε κάθε χώρα υποδοχής, που έμελλε να ζήσει και την Ελλάδα. Και η «πλάστιγγα» της ψυχής του έγερνε πάντα στην πατρίδα, αυτή που αγάπησε όσο τίποτα άλλο, αν και τη στερήθηκε μόλις στα δεκατέσσερά του χρόνια.

Τα όσα πέρασε στη ζωή του ο 75χρονος σήμερα καθηγητής, Θανάσης Στεργίου, τον «ατσάλωσαν», τον έμαθαν να μη φοβάται να διδάσκει την αλήθεια, με όποιο κόστος. Το δικό του ταξίδι προς το άγνωστο, ξεκίνησε στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου. Οι μνήμες, χαραγμένες ανεξίτηλα, ζωντάνεψαν στην τηλεφωνική μας συνομιλία από την πόλη Μπίτολα (Μοναστήρι), τη δεύτερη μεγαλύτερη της ΠΓΔΜ, όπου ζει από τη δεκαετία του ΄60.

Έφυγε νύχτα από το Πισοδέρι της Φλώρινας, μαζί με τις τέσσερις αδελφές του, το 1948, όπως αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ίδιος ο Θανάσης Στεργίου. Ήταν το θέλημα του πατέρα του Θεόφιλου, αντάρτης ο ίδιος, ο οποίος τους ξεπροβόδισε λέγοντάς τους πως ό,τι κάνει είναι για καλό τους. Την εικόνα αυτή την έχει κλείσει μέσα του για πάντα. Δεν ήξερε τότε πως αυτή ήταν και η τελευταία φορά που έβλεπε το γονιό του, πως θα στερηθεί για πάντα το χάδι της μητέρας του Στεφανίας, πως θα επέστρεφε στην Ελλάδα έπειτα από πενήντα ολόκληρα χρόνια…

Πέρασαν στην τότε Γιουγκοσλαβία, όπου έχασε τις αδελφές του. Οδηγήθηκε, μαζί με εκατοντάδες άλλα παιδιά του παιδομαζώματος, στην Πολωνία, για να καταλήξει τελικά στη μακρινή Τασκένδη. Μαζί με άλλα περίπου 250 παιδιά από την Ελλάδα έζησε σε ένα ορφανοτροφείο μέχρι να τελειώσει το λύκειο. Έμαθε τελικά να κρύβει τον πόνο και την εγκατάλειψη που ένιωθε μέσα του. Έπρεπε να προχωρήσει.

«Είναι δύσκολο- λέει- να εξηγήσω το πώς αισθανόμουν, έχοντας μείνει ολομόναχος, χωρίς κανένα δικό μου πρόσωπο. Άνοιξε πολλές πληγές ο Εμφύλιος και κάποιες δεν έχουν κλείσει ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι μας αγκάλιασαν σαν παιδιά τους, μας μόρφωσαν. Έτσι σπούδασα και εγώ ρωσική φιλολογία. Θυμάμαι όμως και σήμερα με ευγνωμοσύνη τους μεγαλύτερους Έλληνες που μας ορμήνευαν και φρόντισαν να μάθουμε καλά και τα ελληνικά, γιατί μία ημέρα, όπως μας έλεγαν, θα γυρίζαμε ξανά στην πατρίδα».

Όλα αυτά τα χρόνια αναζητούσε να βρει τις αδελφές του, μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Τελικά, το 1960 ανακάλυψε τα ίχνη της μικρότερης, η οποία ζούσε στην Μπίτολα. Δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε, τα μάζεψε και έφυγε για να έχει κάποιον δικό του κοντά του. Εκεί, διορίστηκε καθηγητής ρωσικής γλώσσας σε γυμνάσιο. Αργότερα έγινε και διευθυντής.

Εν τω μεταξύ, γνώρισε τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, ελληνικής καταγωγής, με την οποία έχει και μία κόρη, την Ιουλία, η οποία τον συνδράμει στο έργο που έχει αναλάβει εδώ και μία δεκαετία.

«Φίλοι της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού – ΤΟ ΜΑΤΙ», ένας σύλλογος «φυτώριο» αδελφοσύνης.

Το 1998, με δική του πρωτοβουλία, όπως μας είπε ο κ. Στεργίου, ιδρύθηκε στην Μπίτολα ο Σύλλογος «Φίλοι της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού – ΤΟ ΜΑΤΙ». Επέλεξε αυτή την ονομασία για να θυμίζει σε όλους ότι, όποιος γνωρίζει πολλές γλώσσες, έχει «μάτια τέσσερα και μάλιστα ορθάνοιχτα». Ένα ακόμα βήμα να δει κανείς την αλήθεια κατάματα και να την αντιμετωπίσει.

«Στην αρχή, στήριξη δεν υπήρχε από πουθενά. Ήμασταν τότε περίπου εβδομήντα άτομα, που μας ένωσε η αγάπη για την Ελλάδα. Στόχος μου ήταν να μάθουνε τη γλώσσα μας όσο το δυνατόν περισσότεροι, κυρίως τα παιδιά που έχουν ρίζες ελληνικές», σημειώνει ο Έλληνας δάσκαλος, όπως τον αποκαλούν οι μαθητές του, παιδιά και ενήλικες, στους οποίους διδάσκει τη γλώσσα και την ιστορία μας, όπως είναι. Όλα αυτά με την ελπίδα ότι μία μέρα θα ξεπεραστούν οι δύσκολες ημέρες…

«Στην αρχή ήταν λίγα τα παιδιά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Οι γονείς φοβόντουσαν να φανούνε ότι έχουν ελληνική καταγωγή, αν και είχαν ελληνική συνείδηση. Τελικά, το πρώτο βήμα το έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους», σημειώνει ο κ. Στεργίου.

«Είχα πολλά προβλήματα και με τις Αρχές, που δεν με έβλεπαν με καλό μάτι. Τι να πω; Γι΄ αυτούς ήμουν στιγματισμένος ήδη ως ‘μεγάλος Έλληνας’ «, ενώ δεκαετίες ήμουν ανεπιθύμητος για την πατρίδα μου», σημειώνει.

«Με στενοχωρεί πολύ και η εξέλιξη με το όνομα. Μιλούν ενάντια στην Ελλάδα και είναι δύσκολο να καταλάβουν κάποιοι ότι πρέπει να ζήσουμε μονιασμένοι. Γι΄αυτό και ιδρύσαμε το σύλλογο, να γίνει ένα πραγματικό φυτώριο αδελφοσύνης», τονίζει.

Όλα τα μαθήματα γίνονται στο σπίτι του κ. Θανάση, αφού δεν του παραχωρείται κάποιος χώρος. Φέτος, έχει σαράντα μαθητές, μικρούς και μεγάλους, τους οποίους έχει χωρίσει σε μικρές ομάδες.

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» απευθύνει στο «Ταμείον Θράκης», που τα τελευταία τρία χρόνια φιλοξενεί μαθητές του συλλόγου στα Άβδηρα της Ξάνθης, όπως και στον Οργανισμό για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας, που τον προμήθευσε με πολύτιμα για τον ίδιο βιβλία, καθώς είναι δύσκολο να βρει στη γειτονική χώρα τα κατάλληλα εγχειρίδια να διδάξει επισταμένα την ιστορία μας.

Μαθητές του φιλοξενήθηκαν, επίσης, σε κατασκηνώσεις στο Σούνιο και στον Αγ. Ανδρέα, Αττικής.

Ευχαριστίες απευθύνει και στον πρόξενο της Ελλάδας (στην Μπίτολα) Μάρκο Τριπολιτάκη για την πολύτιμη ηθική συμπαράσταση. Η πρόσκληση να παραβρεθεί στη γιορτή του προξενείου για την 28η Οκτωβρίου ήταν ένα μεγάλο «δώρο» για τον ίδιο, όπως μεγάλη ήταν και η χαρά των μαθητών του, που έψαλαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στον πρόξενό μας, στα ελληνικά.

Έχοντας διδάξει όλα αυτά τα χρόνια περισσότερο από 1.000 μαθητές, παρά τα 75 του χρόνια, ο κ. Στεργίου δηλώνει έτοιμος να συνεχίσει το έργο του μέχρι την τελευταία του πνοή.

Αν κάτι επιθυμεί διακαώς σήμερα είναι να νιώσει στο κόρφο του τη ζεστασιά ενός διαβατηρίου με το όνομά του, που θα γράφει «Υπηκοότητα Ελληνική».

Διαμαντένια  Ριμπά

Πηγή:  ΑΠΕ