Βρέθηκε ο Θρόνος του Απόλλωνα!

Ποιοι Εμποδίζουν την Αναστήλωσή του;

Λέγεται πως κάθε εποχή έχει τους δικούς της θεούς, πως σε κάθε αιώνα αντιστοιχεί ένα ανώτερο πνεύμα δύναμης που εκφράζει αλλά και διαμορφώνει με παράδοξους μεταφυσικούς τρόπους τη συνείδηση της ανθρωπότητας.Τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο κυριαρχεί ένας Θεός και μία πίστη. Πού βρίσκονται όμως οι θεοί των αρχαίων; Μοιάζει λες και η μνήμη μας τους κρατά σε λήθαργο, εξόριστους από την καθημερινότητά μας! Κι όμως, τις τελευταίες δεκαετίες ο ρυθμός από τις παλιές δοξασίες άρχισε πάλι να δονείται στις ψυχές των ανθρώπων. Και οι σκιές του Ολύμπου να ζωντανεύουν ξανά. Όπως όλα δείχνουν, η αρχαία Ελλάδα αναστηλώνεται και οι πρόσφατες ανακαλύψεις στην Πελοπόννησο το επιβεβαιώνουν.

Κοντά στο Γύθειο στο χωριό Αγία Κυριακή, όπου υπάρχει η ομώνυμη εκκλησία, δέσποζε κάποτε ο θρόνος του Απόλλωνα Αμυκλαίου, ένας περίτεχνος και περίλαμπρος ναός αρκετών χιλιάδων χρόνων, που έχτισαν οι πρόγονοί μας πάνω στα ερείπια μιας ακόμη παλιότερης λατρευτικής παράδοσης στην περιοχή. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν από τον Τσούντα το 1892, αλλά και από Άγγλους το 1925 που εντόπισαν το χαμένο ιερό. όμως οι εξελίξεις πάγωσαν. Βλέπετε, ένα σημαντικό μέρος από τα δομικά υλικά του ναού χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή μικρών εκκλησιών σε διάφορα σημεία της Λακωνίας. Σήμερα, μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τον ‘Αγγελο Δεληβορριά (πρώην διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη) ερεύνησαν ξανά τον αρχαιολογικό χώρο και πιστεύουν πως μπορούν να αναστηλώσουν το ναό του Απόλλωνα. Πώς όμως μπορείς να ανοικοδομήσεις ένα αρχαίο ιερό όταν τα μισά από τα υλικά του βρίσκονται εντοιχισμένα σε σύγχρονες εκκλησίες;

Το 13 Μέτρων άγαλμα του Απόλλωνα

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσω σχετικά με τη συγκεκριμένη έρευνα. Καταρχήν οφείλω να ξεκαθαρίσω πως δεν πρόκειται για έναν ακόμη αρχαίο ναό, αλλά ίσως για το σημαντικότερο ιερό τόπο της αρχαίας Πελοποννήσου, στον οποίο μάλιστα βρισκόταν ο ίδιος ο θρόνος του θεού!

Αντί για ένα συνηθισμένο ναό, οι Σπαρτιάτες του 6ου αιώνα έχτισαν για τον Απόλλωνα έναν επιβλητικό επίγειο θρόνο.
Το σχεδιασμό του πραγματοποίησε ο Ίωανας Βαθυκλής, διάσημος αρχιτέκτονας από τη Μαγνησία της Μικράς Ασίας, ο οποίος ανήγειρε για το ξύλινο ξόανο του θεού, που είχε ύψος τριάντα πήχεις (δηλαδή 13 μ.), ένα μνημείο με τη μορφή καθίσματος. Ο θρόνος, ένα μνημείο μοναδικό στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, ήταν γεμάτος με μυθολογικές παραστάσεις που περιγράφονται λεπτομερώς από τον Παυσανία. Βρισκόταν μάλιστα ακριβώς επάνω από τον τάφο του Υακίνθου – τον οποίο λάτρευαν οι Σπαρτιάτες έχοντας χτίσει στο ίδιο σημείο παλαιότερα ένα ιερό – που σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν αγαπημένος φίλος του Απόλλωνα. Με την κυριαρχία του Χριστιανισμού όμως μαζί με το πολυετές κύμα βανδαλισμών και καταστροφής των αρχαίων ιερών καταστράφηκε και το Αμυκλαίο εξαφανίζοντας από προσώπου γης το θαύμα με το θρόνο του Απόλλωνα…

Οι Περιγραφές του Παυσανία…

Υπήρξε όμως ένας μάρτυρας που διέσωσε ακριβώς το τι υπήρχε σ’ εκείνον τον άλλοτε υπέροχο τόπο. Από το έργο του Παυσανία Ελλάδος Περιήγησης: Λακωνικά (κεφ. 18) διαβάζω τα εξής: «O Bαθυκλής από τη Μαγνησία που κατασκεύασε το θρόνο του Αμυκλαίου, όταν τον τέλειωσε, αφιέρωσε τις Χάριτες και το άγαλμα της Λευκοφρυήνης Άρτεμης… »Το μέρος του θρόνου στο οποίο καθόταν ο θεός δεν είναι συνεχές, αλλά έχει περισσότερα καθίσματα με ελεύθερο χώρο δίπλα στο καθένα, ενώ το μεσαίο είναι το πιο ευρύχωρο. Στο σημείο αυτό έχει στηθεί το άγαλμα. Δεν γνωρίζω κανέναν που να μέτρησε το μέγεθός του, αλλά θα φαινόταν σε όποιον το υπολόγιζε ότι είναι τριάντα πήχεις. Δεν είναι έργο του Βαθυκλή, αλλά παλιό και άτεχνο. Εκτός από το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια, το υπόλοιπο μοιάζει με χάλκινο κίονα. Στο κεφάλι έχει κράνος και στα χέρια λόγχη και τόξο. Το βάθρο του αγάλματος έχει σχήμα βωμού και λέγεται ότι εκεί είναι θαμμένος ο Υάκινθος και ότι στα Υακίνθια, πριν από τη θυσία στον Απόλλωνα, σ’ αυτόν το βωμό και μέσα από χάλκινη πόρτα κάνουν εναγιασμούς για τον Υάκινθο.

Στ’ αριστερά βρίσκεται η πόρτα του βωμού. Στο ένα μέρος του υπάρχει ανάγλυφη παράσταση της Βίριδας και στο άλλο της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα. Παριστάνεται ο Δίας και ο Ερμής να συζητούν, κοντά τους στέκονται ο Διόνυσος και η Σεμέλη, και κοντά σ’ αυτήν η Ινώ. Στο βωμό παριστάνονται επίσης η Δήμητρα, η Κόρη και ο Πλούτωνας, μετά οι Μοίρες και οι Ώρες, μαζί μ’ αυτές η Αφροδίτη, η Αθηνά και η ’ρτεμη. Φέρνουν στον ουρανό τον Υάκινθο και την Πολύβοια, που λέγεται ότι είναι η αδερφή του Υάκινθου και πέθανε ενώ ακόμη ήταν παρθένα». Για ποιο λόγο άραγε ύψωσαν εκεί οι πρόγονοί μας το θρόνο του Ολύμπιου; Ποια παράδοξα φαινόμενα θα πρέπει να συνέβαιναν στην περιοχή ώστε να δικαιολογείται ένα τέτοιο οικοδόμημα; Δυστυχώς σήμερα δεν έχει διασωθεί τίποτα από τις αρχαίες εκείνες ιστορίες που θα δικαιολογούσαν αυτό το μοναδικό κατασκεύασμα. Ευτυχώς όμως, οι πέτρες μπορούν να διηγηθούν τη δική τους ιστορία…

Τι Συμβαίνει Σήμερα;

Οι ανασκαφές που άρχισαν στα τέλη του 19ου αιώνα έφεραν στην επιφάνεια ένα αρχαιοελληνικό «τέμενος» που περικλειόταν από περίβολο. Μέσα εκεί βρέθηκαν ερείπια μιας πρωτοχριστιανικής εκκλησίας, ενός αρχαίου βωμού και πλήθος από ανάγλυφα και αντικείμενα λατρείας από τη μυκηναϊκή εποχή. Ταυτόχρονα διαπιστώθηκε πως ένα μεγάλο κομμάτι των υλικών που σχημάτιζαν το περίτρανο ιερό θρόνο ήταν διασκορπισμένα σ’ όλο το νομό: στο Μουσείο της Σπάρτης, στα εκκλησάκια της περιοχής, έως και στο Μυστρά, γεγονός που έκανε κάθε επιθυμία αποκατάστασης ανέφικτο όνειρο!

Έπειτα όμως από εκατό χρόνια σιωπής η ομάδα του Δεληβορριά αναστατώνει και πάλι το κατεστημένο αποδεικνύοντας με τις πρόσφατες μελέτες της πως είναι δυνατή η περισυλλογή των μοιρασμένων κομματιών! Σε σχετική ερώτηση, ο γνωστός αρχαιολόγος αναφέρει χαρακτηριστικά: «ένας από τους στόχους της έρευνάς μας είναι να συγκεντρωθούν τα αρχιτεκτονικά μέλη του ιερού, να συγκολληθούν, να χωριστούν σε ομάδες και να αποτυπωθούν ξανά, διότι από αυτά θα προκύψουν οι απαντήσεις που θα δώσει η αναστήλωση του μνημείου. »Όμως, για να έρθει στο φως η αλήθεια, προέχει η αφαίρεση των αρχαίων που βρίσκονται εντοιχισμένα στις εκκλησίες του Σκλαβοχωρίου, ιδιαίτερα του Προφήτη Ηλία και των Αγίων Θεοδώρων. Επιπλέον, χρειάζεται συστηματική ανασκαφή σε εύρος και σε βάθος, απαλλοτριώσεις, έγκαιρη έγκριση αδειών από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, ώστε να κινητοποιηθούν τα κεφάλαια των χορηγών, όπως τα Κοινωφελή Ιδρύματα Α.Σ. Ωνάσης και Ι. Φ. Κωστόπουλος, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και άλλοι». Προφανώς, άδειες θα πρέπει να δοθούν και από τις εκκλησιαστικές αρχές της χώρας μας. Θα δεχτούν ποτέ όμως να δώσουν την έγκρισή τους για την αναστήλωση του θρόνου ενός αρχαίου θεού; Αμφιβάλλω…

Ο Χαμένος «Παρθενώνας» της Σπάρτης

Το Αμυκλαίο αποτελούσε για τους Σπαρτιάτες ένα ναό ανάλογης σημασίας με τον Παρθενώνα για τους Αθηναίους. Δυστυχώς στις μέρες μας είναι άγνωστος για το ευρύ κοινό, όπως επίσης άγνωστη παραμένει η ιδιοσυγκρασία των Σπαρτιατών, η πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική δομή της πόλης. Οι εξελίξεις στο Αμυκλαίο τα τελευταία χρόνια ανοίγουν χωρίς αμφιβολία ένα τεράστιο ζήτημα που υπερβαίνει τα πλαίσια της απαγορευμένης αρχαιολογίας και αφορά την καταπάτηση των αρχαιολογικών χώρων από την ελληνική Εκκλησία, που ξεκίνησε από τους πρώτους μ.Χ. αιώνες και συνεχίζεται έως και τις μέρες μας!

Οι δηλώσεις του Δεληβορριά προκαλούν αίσθηση, είτε τελικά πραγματοποιηθούν αποτοιχίσεις στους χριστιανικούς ναούς είτε όχι. Εάν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα ανοίξει ο δρόμος για την αποκατάσταση ανάλογων περιπτώσεων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, ό,τι και αν σημαίνει αυτό…

Παπαγεωργίου Μηνάς (Beetlejuice)

Πηγή

Κύπρος: «Βόρειοι» και «Νότιοι»…

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Η Ε.Ε. τοποθετείται εκ των προτέρων με σαφήνεια:

Η υπό συζήτηση λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δεν μπορεί να συνάδει πλήρως με τις τέσσερις βασικές ελευθερίες (διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων), ούτε και με τις λοιπές αρχές και αξίες της Ε.Ε.

Αυτή είναι η δημοσία θέση της Επιτροπής διά τεχνοκρατών της, όπως ο Ζακ Κριστόφ Φιλορί, καθώς και μέσω του τελευταίου ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που επιτρέπει προσωρινές μεταβατικές αποκλίσεις από τις τέσσερις βασικές ελευθερίες. Υπό αυτές τις συνθήκες, η όποια εμπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό, διά των νομικών υπηρεσιών της Επιτροπής ή του Συμβουλίου, θα στοχεύει, όπως έχει ήδη πει ο κ. Ρεν:

Στον τετραγωνισμό του κύκλου!

Το πρωτόκολλο 10

Λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στις συνομιλίες για το Κυπριακό και στην Ε.Ε., καθώς και στη μορφή της λύσης, διαπιστώνουμε ότι η τουρκική πλευρά ζητά τα ακόλουθα είδη αποκλίσεων:

α) Μόνιμες αποκλίσεις. Αυτές μπορούν να προκύψουν επί διαφόρων ζητημάτων τμηματικά ή μέσω της κατάργησης του πρωτοκόλλου 10 επί τη βάσει του οποίου εντάχθηκε ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε.Ε., με αναστολή εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στα κατεχόμενα λόγω της υφιστάμενης κατάστασης. Δηλαδή της κατοχής. Η αποδοχή της κατάργησης του πρωτοκόλλου 10 σημαίνει την ταυτόχρονη έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ε.Ε. και την είσοδο του νέου κράτους της Κύπρου, ανεξαρτήτως ποιο θα είναι επακριβώς το πολιτειακό του σύστημα. Εάν, δηλαδή, θα είναι ομοσπονδιακό, συνομοσπονδιακό ή κάτι μεταξύ των δύο. Μια τέτοια εξέλιξη οδηγεί στην παρθενογένεση, η οποία θα νομιμοποιηθεί μέσω της λογικής και πρακτικής του πρωτογενούς δικαίου και θα σημαίνει ότι χάνονται όλα τα δικαιώματα που παράγονταν από την Κυπριακή Δημοκρατία (ιδιοκτησίας κτλ.). Τα πάντα θα ισχύουν, πλέον, όπως η λύση θα ορίζει. Δηλαδή, θα έχουμε διάλυση και όχι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

β) Τις περιστασιακές αποκλίσεις. Να έχει, δηλαδή, δικαίωμα ένα έκαστο των συνιστώντων κρατών να εφαρμόζει ρήτρα αποκλίσεων σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Όπως π.χ. στην περίπτωση οικονομικής κρίσης ή κοινωνικής ταραχής. γ) Τις πολιτικές αποκλίσεις, οι οποίες ενδέχεται να αφορούν στα πολιτικά δικαιώματα και να έχουν ακόμη και μόνιμο χαρακτήρα. Για παράδειγμα, οι Ε/κ να μην μπορούν να έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στο βορρά σε επίπεδο Γερουσίας, όπου θα αποτυπώνεται η θεσμική ισότητα μεταξύ των δύο συνιστώντων κρατών κατά ποσοστό 50% με 50%. Εάν, μάλιστα, υιοθετηθούν οι ρήτρες του σχεδίου Ανάν (ως φαίνεται προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε), από τις 50 π.χ. έδρες του νότιου συνιστώντος κρατιδίου, οι Ε/κ θα κατέχουν στη Γερουσία μόνο τις 47.

Οι άλλες τρεις έδρες θα ανήκουν στους Λατίνους, στους Μαρωνίτες και στους Αρμενίους. Οι Έλληνες της Κύπρου θα είναι μειοψηφία συγκριτικά με τους Τ/κ! Βεβαίως, εάν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τη διατύπωση των εισηγήσεων της κυπριακής Κυβέρνησης, στο θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας, που επεκτείνεται σε όλους τους θεσμούς (της Βουλής και της Γερουσίας), θα διαπιστώσει το εξής:

Το κράτος είναι όντως συνεταιρικό και η συνέχιση του Ελληνισμού στην Κύπρο τελεί εν κινδύνω. Γιατί τελούμε εν κινδύνω; Διότι, στις προτάσεις της Κυβέρνησης, που υποβλήθηκαν στη λογική των «βορείων» και των «νοτίων», γίνεται απλώς αναφορά σε πλειοψηφούν κρατίδιο. Εάν, δηλαδή, μελλοντικά το πλειοψηφούν κρατίδιο θα είναι αυτό του βορρά, λόγω π.χ. νέων εποικιστικών ρευμάτων που θα λαμβάνουν τη μορφή των παράνομων αρχικά και εν συνεχεία νόμιμων εκ Τουρκίας εργατών, οι οποίοι θα λαμβάνουν πρώτα την εσωτερική τ/κ ιθαγένεια και στο τέλος την κοινή Κυπριακή, τότε το βόρειο κρατίδιο, που στην ουσία θα αποτελείται από Τούρκους, θα αναλάβει την Προεδρία για τέσσερα χρόνια, έναντι δύο του άλλου συνιστώντος κρατιδίου του νότου. Ή θα πάμε σε κρίση…

Αποκλίσεις και ρατσισμός

Περί της τεκμηρίωσης του κινδύνου υπάρχει ακόμη ένα επιχείρημα:

Το βόρειο κρατίδιο θα συνεχίσει να έχει τουρκικό χαρακτήρα και να αυξάνεται με εποικιστικά ρεύματα, καθότι η Τουρκία, λόγω της πληθυσμιακής της έκρηξης, η οποία τρομάζει ακόμη και αυτήν την Ε.Ε., θα επιδιώκει εξαγωγή πληθυσμού. Αντιθέτως, στο νότο θα αρχίζει να φθίνει ο ελληνικός και πλειοψηφικός του χαρακτήρας. Προσέξετε ποια θα είναι η φόρμουλα διάσωσης του Ελληνισμού, η οποία, όμως, πάσχει από δημοκρατικά ελλείμματα: Η διάσωση των Ε/κ λέγεται ότι θα μπορεί να γίνει στη βάση του σχεδίου Ανάν και ρατσιστικών διατάξεων. Ότι, δηλαδή, τα 2/3 του ενός συνιστώντος κρατιδίου θα είναι Ελληνόφωνοι και το 1/3 Τουρκόφωνοι ή άλλοι, και αντίστροφα. Όμως, αυτή η ρύθμιση είναι αντίθετη και με τις τέσσερεις θεμελιώδεις ελευθερίες και με τις αρχές και αξίες της Ε.Ε. Επισφραγίζουν τη λογική και την πρακτική των δύο κρατών και διαγράφουν νομικά και πολιτικά κεκτημένα. Γιατί; Διότι, με βάση το Σύνταγμα της Ζυρίχης, η νόμιμη πλειοψηφία στο βορρά ανήκει πληθυσμιακά και ιδιοκτησιακά στους Ε/κ, η οποία διάταξη περί ποσοστώσεων είναι συναφής: 1) Με το διζωνικό δικοινοτικό ομόσπονδο χαρακτήρα της λύσης. 2) Για να έχει, όντως, προστατευτικό χαρακτήρα θα πρέπει να είναι μόνιμης απόκλισης, με ρατσιστικό και διχοτομικό χαρακτήρα, καθώς και με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες ακρωτηριασμένες. Συνεπώς, η λύση υπεισέρχεται σε ένα φαύλο κύκλο! Και καθόλου, λοιπόν, τυχαίο δεν είναι ότι: Αφενός, η βάση της διευθέτησης του προβλήματος παραμένει το σχέδιο Ανάν, αφετέρου -μέσω της υπό συζήτηση λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας- δεν μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς προσωρινές ή μόνιμες αποκλίσεις.

Γόρδιος δεσμός και σχέδιο Β’

ΑΛΗΘΕΣ, βεβαίως, είναι και το εξής:

Ορθώς η Κυβέρνηση δεν αποδέχεται κατάργηση του πρωτοκόλλου 10, διότι εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα έχουμε στην ουσία νέο κράτος και ουχί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεπώς, χρειάζεται νέα έγκριση εισόδου στην Ε.Ε. και θετική ψήφος από το σύνολο των λοιπών 26 κρατών-μελών. Εάν ένα από αυτά πει όχι, το νέο κράτος της Κύπρου θα βρεθεί εκτός Ε.Ε. Ποιος μπορεί να ελέγξει κάτι τέτοιο; Από την άλλη, όμως, είναι κοινό μυστικό ότι Κυβέρνηση και κόμματα είναι έτοιμα να αποδεχτούν, στο πλαίσιο της λύσης, αποκλίσεις προσωρινού μεταβατικού χαρακτήρα. Βεβαίως, ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού. Ερώτημα: Τι θα πράξουμε εάν η τουρκική πλευρά ζητήσει παράταση μετά τη λήξη μεταβατικής περιόδου αποκλίσεων από το κοινοτικό κεκτημένο, διάρκειας 10 π.χ. ετών; Μάλλον, η ηγεσία μας θα συναινέσει στη βάση του ακόλουθου προς το λαό προσχήματος: Τι θέλετε; Να πούμε όχι για να μπούμε σε περιπέτειες και προβλήματα, που θα οδηγήσουν ακόμη και σε διάλυση; Δεν θα είναι σοφότερο να συμπεριφερθούμε ευέλικτα και ρεαλιστικά, αποδεχόμενοι παράταση αποκλίσεων; Στην πράξη ο κ. Ταλάτ εγείρει ήδη θέμα προσωρινών μεταβατικών αποκλίσεων που θα αφορούν εκτός των άλλων και την οικονομία! Τα πράγματα εξελίσσονται, όπως το είχαμε προβλέψει προ ημερών, τονίζοντας από αυτές τις στήλες ότι η αποδοχή αποκλίσεων -έστω και προσωρινών- από τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες ανοίγει, εκτός των άλλων, τρύπα για την ενότητα της οικονομίας και του κράτους. Το ζήτημα αυτό ετέθη ήδη από τον κ. Ταλάτ στις συνομιλίες. Και το ερώτημα, βεβαίως, έχει ως εξής: Μπορούμε να ξεμπλέξουμε, και πώς, από μια διαδικασία λύσης για την οποία η Ε.Ε. μάς έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα συνάδει πλήρως με τις θεμελιώδεις ελευθερίες της και τις δημοκρατικές αρχές και αξίες της; Πώς να ξεμπλέξουμε όταν η ευέλικτη πολιτική του Προέδρου επί του συγκεκριμένου θέματος εμφανίζεται μονολιθική, καθότι δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο Β(!);

Η τρύπα στις ελευθερίες και οικονομικές επιπτώσεις

ΟΙ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ από τις αρχές της Ε.Ε. και των τεσσάρων θεμελιωδών ελευθεριών, μόνιμες ή προσωρινές-μεταβατικές, που θα ξεκινούν λίγο πιο πάνω από το μηδέν και ενδεχομένως να φτάσουν χρονικά στο άπειρο, θα καλύπτουν όλες τις πτυχές του Κυπριακού. Οικονομικώς ομιλούντες, καθόλου τυχαίες δεν είναι οι αποκλίσεις, τις οποίες επιδιώκει ο Ταλάτ κατόπιν εντολών της Άγκυρας:

1) Φοβάται ότι σε μια ενιαία οικονομία θα απορροφηθεί το δικό του κρατίδιο από το ε/κ, οπότε μέχρι να εξισορροπηθούν οι δύο οικονομίες θα πρέπει να ζουν χώρια και η τ/κ να είναι προστατευόμενη, που σημαίνει αποκλίσεις από τις τέσσερις βασικές ελευθερίες (διακίνησης αγαθών, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων). Τι γίνεται, όμως, εάν π.χ. οι οικονομίες δεν εξισορροπηθούν; Οι προσωρινές μεταβατικές αποκλίσεις των 10 ή 20 ετών θα πάρουν νέα παράταση; Θα οδηγηθούν προς μονιμοποίηση;

2) Οι διαχωριστικές οικονομικές γραμμές θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε η Κύπρος να παραμείνει διχοτομημένη σε ό,τι αφορά τα διαρθρωτικά ταμεία.

Αυτό σημαίνει ότι:

α) Θα αποτελείται από δύο περιφέρειες αντί από μια ενιαία που είναι σήμερα.

β) Η μερίδα του λέοντος θα πηγαίνει προς το τ/κ συνιστών κράτος και στο πλούσιο ε/κ, του οποίου το ΑΕΠ ξεπερνά το 85% του μέσου όρου της Ε.Ε., θα δίδονται ψίχουλα. Η ανάπτυξη θα «μετακομίσει» στο βορρά. Το ερώτημα, υπό αυτές τις συνθήκες, έχει ως εξής:

Θα γίνει ο βορράς πλουσιότερος χωρίς να φτωχύνει ο νότος ή, τελικώς, θα γίνεται φτωχότερος ο νότος για να γίνεται πλουσιότερος ο βορράς; Ακόμη λοιπόν και αυτό το αναμενόμενο οικονομικό μπουμ λόγω λύσης, μπορεί να παραμείνει στη σφαίρα του wishful thinking, δηλαδή του ευσεβοποθισμού αντί της πραγματικότητας. Αυτό τι μπορεί να σημαίνει; Ότι ο νότος ενδέχεται να γίνεται δυσανάλογα φτωχότερος απ’ ό,τι ο βορράς πλουσιότερος. Ή, τελικά, ο βορράς να μη δύναται για πολλούς λόγους να φτάσει το νότο; Εάν η οικονομία της Κύπρου δεν είναι ενταγμένη σε ένα ενιαίο σύστημα οικονομίας, που θα οικοδομεί κοινή δράση εντός και εκτός Κύπρου, το βόρειο τμήμα του νησιού θα συνεχίσει να τελεί υπό την τουρκική επιρροή, κηδεμόνευση και ομηρία! Ξέρει, λοιπόν, τι κάνει η Άγκυρα… στις συνομιλίες.

ΠΗΓΗ