Ταξίδι στην Ιθάκη του χθές και του σήμερα

Το πράσινο στα βουνά και τους λόφους, η γραφικότητα των οικισμών και τα πεντακάθαρα νερά στις ειδυλλιακές παραλίες είναι τα στοιχεία που κάνουν την Ιθάκη ιδανική για τις ολιγοήμερες διακοπές σας. Δεν είναι το νησί του ξεφαντώματος και της έντονης νυχτερινής ζωής, αν και ούτε κι αυτό δεν θα σας λείψει αν κατορθώσετε να προσαρμοστείτε στους ρυθμούς της. Η Ιθάκη είναι, σε κάθε περίπτωση, η εναλλακτική πρόταση για την καλοκαιρινή απόδραση και καλό θα ήταν να τη γνωρίσουμε μαζί, βήμα προς βήμα.

Το νησί αποτελείται από δύο χερσονήσους, που συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό του Αετού. Έχει συνολική έκταση 92,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ακτογραμμή μήκους 72 χιλιομέτρων και είναι το δεύτερο μικρότερο από τα Επτάνησα, μετά τους Παξούς. Η Ιθάκη κατοικείται εδώ και 6.000 χρόνια και από τότε δεν έχει ερημωθεί ποτέ. Γνώρισε σημαντική ακμή κατά τη Μυκηναϊκή Περίοδο (1500-1100 π.Χ.), όταν και ήταν έδρα του Κράτους των Κεφαλλήνων, με σημαντικότερο από τους βασιλείς τον πολυθρύλητο Οδυσσέα.

Στους αιώνες της Δωρικής Περιόδου, αρχίζει η παρακμή της, η οποία συνεχίζεται μέχρι και το 180 π.Χ.. Το νησί γνωρίζει διάφορους κυρίαρχους και παραμένει εξαρτημένη, τόσο κατά τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή περίοδο, όσο και στον Μεσαίωνα (μέχρι το 1479). Οι πειρατικές επιδρομές είναι η κυριότερη αιτία μείωσης του πληθυσμού και των αγροτικών καλλιεργειών. Από το 1479 έως το 1503 έρχονται τα χρόνια της Τουρκικής κυριαρχίας, την οποία διαδέχεται η μακρόχρονη Ενετική κυριαρχία (1504 – 1797), που επηρέασε σημαντικά την οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη του νησιού.

Με την επικράτηση της Γαλλικής Επανάστασης, το νησί περιέρχεται στους Γάλλους και στη συνέχεια στους Ρώσους και τους Τούρκους. Η Γαλλική κυριαρχία επανέρχεται το 1807, αλλά για, μόλις, δύο χρόνια, αφού οι Εγγλέζοι παίρνουν τα ηνία, έως και το 1864, όταν η Ιθάκη προσαρτάται στην Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα.

Γνωρίστε την Ιθάκη βήμα προς βήμα

Το Βαθύ είναι η πρωτεύουσα της Ιθάκης και, πιθανότατα, η αφετηρία μιας διαδρομής, μέσω της οποίας μπορείτε να γνωρίσετε όλα τα αξιοπρόσεκτα και μνημειώδη του νησιού. Πρόκειται για έναν γραφικότατο οικισμό, με ιδιαίτερο επτανησιακό χρώμα, που έτσι κι αλλιώς, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σας. Περπατήστε στα δρομάκια και προσέξτε τα σπίτια με τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία, που είναι σκορπισμένα σε διάφορα σημεία της πόλης.  Για να έρθετε κοντά στην πολυτάραχη Ιστορία του νησιού, μπείτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, που φιλοξενεί αξιόλογα ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει εδώ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν μια σειρά αγγείων της γεωμετρικής περιόδου, τα Ιθακήσια, καθώς και η συλλογή μικροαντικειμένων που κατατέθηκαν από τους πιστούς στο τέμενος του Απόλλωνα. Προσέξτε, επίσης, τη μικρή χάλκινη προτομή του Οδυσσέα.

Μπορείτε να επισκεφτείτε, ακόμη, το Ναυτικό-Λαογραφικό μουσείο, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και διαθέτει μεγάλη και αξιόλογη συλλογή από κειμήλια της ναυτοσύνης των Ιθακησίων, πίνακες καραβιών, ναυτικά όργανα, στολές, έγγραφα, αλλά και χάλκινα, μπρούτζινα και κεραμικά σκεύη οικιακής χρήσης, κοσμήματα, παλαιά εργαλεία, παραδοσιακές φορεσιές κ.α. Μάθετε, επίσης, ότι στην πόλη υπάρχει αξιόλογη βιβλιοθήκη, με 10 χιλιάδες τόμους διαφόρων βιβλίων, που στεγάζεται στο Μορφωτικό Κέντρο Ιθάκης. Δείτε και τη Μητρόπολη, με ένα πολύ παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο (1793) και παλιό κωδωνοστάσιο (1820). Μην φύγετε από το Βαθύ, εάν δεν δείτε το Σπήλαιο των Νυμφών ή, αλλιώς, Μαρμαροσπηλιά. Έχει δύο εισόδους, μία για τους Θεούς και μία για τους θνητούς. Στην περιήγησή σας στους χώρους του θα θαυμάσετε τους υπέροχους σταλακτίτες στους οποίους, σύμφωνα με την παράδοση, έκρυψε ο Οδυσσέας τα δώρα του βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοου.

Μέσα στον κόλπο του Βαθέως, υπάρχει το νησάκι Λαζαρέτο ή του Σωτήρα, από την ομώνυμη εκκλησία που είναι χτισμένη εκεί, από το 1668. Το Λαζαρέτο ήταν πολύ παλιό διώροφο κτίσμα, που έπαθε σημαντικές ζημιές με τους σεισμούς του 1953 και αργότερα κατεδαφίστηκε. Ήταν χτισμένο, κυρίως, με πέτρα από αρχαία ελληνικά ερείπια, στα οποία, μάλιστα, υπήρχαν επιγραφές.

Μετά το Βαθύ, θα σας υποδεχτεί, τρία χιλιόμετρα νοτιότερα και τριακόσια μέτρα ψηλότερα, το Περαχώρι. Η πρώτη εικόνα είναι αυτή των όμορφων σπιτιών που σκαρφαλώνουν στην πλαγιά του Πεταλαίϊκου βουνού. Είναι ένα μικρό και όμορφο χωριό, στο οποίο βγαίνει το γνωστό περαχωρίτικο κρασί. Στις ταβέρνες του χωριού αντιλαμβάνεται κανείς το φιλόξενο πνεύμα των κατοίκων απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τις γνήσιες χωριάτικες γεύσεις όπως η παραδοσιακή τσερέπα. Το καλοκαίρι γίνεται εδώ γιορτή Κρασιού και στη διάρκεια των εκδηλώσεων, θα σας δοθεί η ευκαιρία να πιείτε και να γλεντήσετε με την ψυχή σας. Αν θελήσετε να πάρετε μαζί σας μπουκάλια από το περίφημο κρασί και άλλα τοπικά προϊόντα, απευθυνθείτε στον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό του χωριού.

Ψηλότερα από τον σημερινό οικισμό, μπορείτε να επισκεφτείτε τα ερείπια της Παλαιοχώρας, τα μεσαιωνικά ερείπια και κάποιες εκκλησίες με θαυμάσιες βυζαντινές τοιχογραφίες. Από αυτές η Κοίμηση της Θεοτόκου και τα Εισόδια της Θεοτόκου έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Σε απόσταση 3 χλμ νοτιοδυτικά από το χωριό και σε υψόμετρο 500 μ. υπάρχει το μοναστήρι των Ταξιαρχών, που ιδρύθηκε το 1645, αλλά σήμερα είναι ερειπωμένο.

Συνεχίζοντας την πορεία σας νοτιότερα, σε διαδρομές που θα γίνονται όλο και δυσκολότερες, θα φτάσετε στο οροπέδιο του Μαραθιά, εκεί όπου βρίσκεται η Ομηρική Αρέθουσα Κρήνη, καθώς και τα  ερείπια, που πιθανολογείται ότι ήταν τα χοιροστάσια του Εύμαιου, του γνωστού βοσκού του Οδυσσέα. Ο Αφεντικός Λόγγος είναι είναι ένα πυκνό και όμορφο δάσος, δυτικά του Περαχωρίου, που ξεχωρίζει για το είδος Quercus Ilex – Αριά που φύεται εδώ και δίνει αυτή την εικόνα στους σχηματισμούς των δέντρων.

Επιστρέφοντας προς βόρεια Ιθάκη, στον Αετό, θα σταματήσετε για να δείτε τα ερείπια της αρχαίας πόλης «Αλαλκομενές» ή «Κάστρο του Οδυσσέα». Βρίσκεστε στο πιο στενό σημείο του νησιού, που ενώνει τη Νότια με τη Βόρεια Ιθάκη, 4 χιλιόμετρα από το Βαθύ. Στον μικρό οικισμό υπάρχουν ελάχιστα σπίτια, κατά μήκος της παραλίας. Το βουνό του Αετού έχει ύψος 380 μ. και φιλοξενεί τα “Κυκλώπεια Τείχη”.

Το βουνό Νήριτο είναι μια ακόμη, ομηρική τοποθεσία, με υψόμετρο 808 μέτρων και εδώ θα συναντήσετε το Μοναστήρι των Καθαρών, απ’ όπου οι επισκέπτες του νησιού στέκονται για να φωτογραφίσουν το Βαθύ, εξαιτίας της μοναδικής θέας που προσφέρει η τοποθεσία.  Το Μοναστήρι ιδρύθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, εξαιτίας της εικόνας του Γεννεσίου της Παναγίας που βρέθηκε στην περιοχή. Σύμφωνα με την παράδοση, χρειάστηκε να καθαριστεί ο τόπος από τα “κάθαρα” (τα ξερόκλαδα κατά την τοπική διάλεκτο) για να βρεθεί η θαυματουργή εικόνα. Σύμφωνα με άλλη άποψη, στο σημείο που είναι κτισμένη η εκκλησία των Καθαρών, υπήρχε πριν ναός μάλλον της Θεάς Αθηνάς, που ονομαζόταν και “Καθαρά”, κατά την αρχαιότητα. Η Καθαριώτισσα είναι προστάτης και πολιούχος του νησιού και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο. Σήμερα στο Μοναστήρι μένει ένας ντόπιος μοναχός που παλεύει να συντηρήσει το μοναστήρι, που είχε πάθει μεγάλες ζημιές στους σεισμούς του 1953. Η θέα από το επιβλητικό καμπαναριό του προς το Νότιο τμήμα του νησιού και το Βαθύ είναι συγκλονιστική.

Για να φτάσετε στα Κάθαρα, έχετε ήδη επιλέξει τον δρόμο του βουνού για να συνεχίσετε προς τα βόρεια. Επομένως, ο επόμενος οικισμός που θα συναντήσετε θα είναι η Ανωγή. Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό, με λιγοστούς, σήμερα, κατοίκους και έντονα τα ενετικά χαρακτηριστικά, που είναι χτιχμένο σε υψόμετρο 550 μέτρων. Από τα μνημεία που θα πρέπει να προσέξετε εδώ, είναι η Βυζαντινού ρυθμού εκκλησία της Παναγίας, κτισμένη τον 12ο αιώνα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους και αρχαιότερους ναούς των Βαλκανίων. Αξιοπρόσεκτες είναι οι καλοσυντηρημένες αγιογραφίες του, αλλά και το καμπαναριό του, χτίσμα του 1682. Στις 14 Αυγούστου παραμονή της Κοίμησης της Θεοτόκου, γίνεται εδώ παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι. Ψηλότερα από το σημερινό χωριό υπάρχουν ακόμα υπολείμματα του παλιού οικισμού και των παλιών φυλακών.

Στην περιοχή της Ανωγής βρίσκεται και ένα από τα πιο αξιοπερίεργα αξιοθέατα του νησιού. Πρόκειται για τεράστιους μονόλιθους, τα μενίρ, με σχήματα που μαρτυρούν ότι έχουν γίνει από ανθρώπινο χέρι. Μάλιστα, ο ντόπιοι τους έχουν δώσει ονόματα. Ο Αράκλης είναι ο σπουδαιότερος και πιο παράξενος, με ύψος 9 μέτρων, που κάθεται πάνω σε πλατύτερο βράχο. Αξιοπρόσεκτος είναι, επίσης, ο Καβαλάρης (εξαιτίας του σχήματός του, που μοιάζει με ιππέα). Τέλος, το δάσος της Ανωγής θα σας περιμένει για περίπατο, σε μια έκταση 50 περίπου στρεμμάτων πάνω στο βουνό Νήριτο. Εδώ, εκτός από θάμνους και πουρνάρια, θα ξεχωρίσετε τα φυτεμένα από το 1961 πανέμορφα κυπαρίσσια και πεύκα. Μερική αναδάσωση έγινε το 1990.

Αφήνοντας πίσω σας την Ανωγή, θα αρχίσετε να κατηφορίζετε με προορισμό τον Σταυρό, έναν οικισμό με ιδιαίτερη ανάπτυξη, που ουσιαστικά αποτελεί το εμπορικό κέντρο του νησιού. Στην κεντρική πλατεία, στο πάρκο, θα δείτε την προτομή του Οδυσσέα. Ακόμη, θα σταθείτε στην διατηρητέα, Ενετικής περιόδου, κατοικία Τζουγανάτου, αλλά και στον βυζαντινό ναό του Σωτήρα, που πανηγυρίζει κάθε χρόνο, στις 5 και 6 Αυγούστου. Επισκεφτείτε και τις εκκλησίες της Αγ. Βαρβάρας και της Ζωοδόχου Πηγής, για να δείτε από κοντά τα ξυλόγλυπτα τέμπλα τους. Βόρεια του χωριού, στο λόφο Πηλικάτα, τοποθετείται από κάποιους μελετητές η ομηρική πόλη του Οδυσσέα. Οι ανασκαφές που έχουν γίνε εδώ, έχουν αποκαλύψει ίχνη οικισμού της Νεολιθικής και Κορινθιακής περιόδου. Στο σημείο αυτό βρίσκεται και Αρχαιολογικό Μουσείο με αξιόλογα ευρήματα.

Επίνειο του Σταυρού είναι ο όρμος της Πόλης, στα νερά του οποίου κρύβεται βυθισμένος αρχαίος οικισμός. Στη βορινή πλευρά του οικισμού, υπάρχουν υπολείμματα της σπηλιάς του Λοΐζου όπου, κατά το παρελθόν, είχαν βρεθεί αντικείμενα των Μυκηναϊκων χρόνων. Ανάμεσα σ αυτά (που θα δείτε στο Μουσείο του Σταυρού) είναι και ένα πήλινο όστρακο από γυναικεία μάσκα, με χαραγμένη την περίφημη επιγραφή “ΕΥΧΕΙΝ ΟΔΥΣΣΕΙ”, που βρέθηκε στη σπηλιά του Λοΐζου.

Αν συνεχίσετε προς την ανατολική πλευρά της Ανωγής, ο δρόμος θα σας οδηγήσει στο Κιόνι, έναν από τους ομορφότερους παραδοσιακούς οικισμούς στο Ιόνιο. Χτίστηκε τον 16 αιώνα, ως επίνειο των γύρω ορεινών χωριών. Η περιοχή είναι από τις ωραιότερες του νησιού, με πολύ πράσινο και ηπιότητα στο τοπίο, ενώ το αμφιθεατρικό άπλωμα των σπιτιών διαμορφώνει έναν γραφικό κόλπο, με απόλυτη ισορροπία χρωμάτων και εικόνων. Ειδυλλιακές διαδρομές οδηγούν σε κοντινές παραλίες όπως του Μαυρωνά και των Πλακουτσών. Στον Μαυρωνά, δείτε ό,τι απέμεινε από το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου που έπεσε θύμα σεισμών. Στο ιερό της εκκλησίας του μοναστηριού, σώζεται αρχαίο κιονόκρανο. Στην κορυφή της Ράχης βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελίστριας με αξιόλογο τέμπλο. Τραβήξτε για την περιοχή Λότζια και δείτε τα ερείπια του σπιτιού που, σύμφωνα με την παράδοση, έμενε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, πριν την επανάσταση. Στην είσοδο του κόλπου που είναι χτισμένο το Κιόνι, δεσπόζουν τρεις μισογκρεμισμένοι ανεμόμυλοι των αρχών του 20ού αιώνα. Το Κιόνι είναι από τις καλύτερες επιλογές για τη διαμονή σας στο νησί, αλλά και ένα καλό ορμητήριο για να επισκεφτείτε, με σκάφος, κοντινές παρθένες παραλίες. Στις 20 Ιουλίου, του Προφήτη Ηλία, γιορτάζει το μικρό εκκλησάκι του Άη Λια, στον κάβο με το όνομά του, σε απόσταση ενός μιλίου. Αν βρεθείτε εδώ, εκείνη τη νύχτα, πιθανότατα να το ξενυχτήσετε με μεζέδες, κρασί και χορό.

Τρεις, ακόμη, οικισμοί υπάρχουν προς εξερεύνηση, στη βόρεια πλευρά του νησιού. Η Εξωγή, βορειοδυτικά, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 350 μέτρων και είναι από τους παλιότερους οικισμούς του νησιού. Εδώ θα δείτε αρκετά όμορφα επτανησιακά σπίτια και θα θαυμάσετε την εντυπωσιακή θέα προς τα ανατολικά, τον Πλατρειθιά, τις Φρίκες, τις ακτές της Στερεάς Ελλάδας, τη Λευκάδα, το Μεγανήσι κλπ. Αξίζει τον κόπο να ανεβείτε λίγο ψηλότερα, στο Μοναστήρι της Παναγίας στα Περναράκια, που λειτουργούσε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Στον περίβολό του θα δείτε τον τάφο του εθνομάρτυρα Ιακώβου Μαυροκεφάλου, γνωστού ως Παπά-Γιάννη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές στη Βόνιτσα. Η τοποθεσία του μοναστηριού προσφέρει ακόμη καλύτερη θέα προς τη γύρω περιοχή. Στην περιοχή του Αγίου Αθανασίου θα συναντήσετε την τοποθεσία που πολλοί μελετητές ταυτίζουν με το ανάκτορο του Βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα. Σημαντικά είναι τα ευρήματα από τις ανασκαφές που γίνονται εδώ και δίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία για την ιστορία της περιοχής. Στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στην Εξωγή, γίνεται κάθε χρόνο, στις 17 Ιουλίου, ωραίο πανηγύρι. Στην περιοχή της Εξωγής, στην τοποθεσία Αργασταριές, υπάρχει και το μοναδικό αμιγές πευκοδάσος της Ιθάκης, σε σημείο δυσπρόσιτο, με μαγευτική θέα προς το Φισκάρδο της Κεφαλονιάς.

Από τον Σταυρό, η κεντρική διαδρομή, θα σας οδηγήσει στον Πλατρειθιά. Είναι ένα χωριό με αρκετά παραδοσιακά κτίσματα, σε περιοχή με έντονα τα αγροτοκαλλιεργητικά χαρακτηριστικά. Αν βρεθείτε στο χωριό τον Δεκαπενταύγουστο, θα πάρετε μέρος σε ένα πολύ ωραίο πανηγύρι. Στην περιοχή Μελάνυθρος, κοντά στο χωριό, υπάρχει αρχαίος οικισμός, με συνεχή ανασκαπτική δραστηριότητα. Σχετικά δύσβατη διαδρομή βορειοανατολικότερα θα σας οδηγήσει στο Ακρωτήρι του Αγίου Νικολάου, στην περιοχή Μάρμακας, που προτιμούν για πεζοπορία πολλοί λάτρεις των extreme δραστηριοτήτων.

Πολύ κοντά στον Πλατρειθιά βρίσκεται το χωριό Φρίκες, ένας αρκετά τουριστικός οικισμός, χτισμένος δίπλα στη θάλασσα, σε προφυλαγμένο από τους ανέμους κόλπο. Θεωρείται η τοποθεσία του ομηρικού λιμανιού του Ρείθρου. Ανάμεσα στα αξιοθέατα του χωριού είναι δύο καλά διατηρημένοι ανεμόμυλοι, που βρίσκονται στις δύο πλευρές του λιμανιού και τις νύχτες θα τους δείτε φωτισμένους. Το Ρείθρο αποτελεί ακόμη ένα λιμάνι πρόσβασης στην Ιθάκη, για όσους την προσεγγίζουν από Κεφαλονιά και Λευκάδα και αποτελεί εξίσου καλό ορμητήριο για όμορφες ερημικές παραλίες. Εάν βρεθείτε στο χωριό στις 30 Ιουνίου, μην χάσετε το πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων, ακόμη μια ευκαιρία για ντόπιους και ξένους να πιουν και να χορέψουν. Τέλος, στον μικρό οικισμό Κολλιερή, δυτικά από τις Αφάλες, θα επισκεφτείτε το σπίτι του γιατρού Σπύρου Βρεττού, που στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο. Η Κολλιερή ήταν μεγάλο χωριό, που καταστράφηκε στους σεισμούς του 1953 και ξαναχτίστηκε στην περιοχή των Ταξιαρχών.

Ανεβαίνοντας βόρεια από τον δρόμο του βουνού, θα έχετε αφήσει δύο χωριά ανεξερεύνητα, από τα οποία περνά ο παραλιακός δρόμος. Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη και τη Λεύκη. Η Λεύκη είναι χωριό ήσυχο, με αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ωραία θέα προς το ηλιοβασίλεμα. Από εδώ θα επισκεφτείτε και τον μικρότερο οικισμό του Άη Γιάννη, χτισμένο στην παραλία του Άσπρου Γιαλού. Μέσα στον οικισμό υπάρχει μια ελιά με περίμετρο 18 μέτρα ρίζας που, σύμφωνα με τους ντόπιους είναι η ελιά του Οδυσσέα, προφανώς λόγω της ηλικίας της. Από τη Λεύκη υπάρχει, επίσης, δρόμος που θα σας πάει στην καταπράσινη περιοχή Κάβος, με επίσης πανέμορφη θέα προς το ηλιοβασίλεμα και την Κεφαλονιά.

Που θα κολυμπήσετε στην Ιθάκη

Τα νερά της Ιθάκης είναι πεντακάθαρα, οι ακτές της, κυρίως βραχώδεις, αλλά  υπάρχουν παραλίες που θα αποζημιώσουν τον επισκέπτη. Οι βιαστικοί κολυμπούν, στην αρχή, στην παραλία Λούτσα, στο Βαθύ, αλλά και στα κοντινά Δεξά. Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το Βαθύ, θα ανακαλύψετε τον Σκίνο, ενώ, υπάρχει, ακόμη, ο Αετός, στον ομώνυμο κόλπο, οι παραλίες του Κάτω Φιλιατρού και του Σαρακήνικου, ανατολικά της πρωτεύουσας. Επίσης, στα νοτιοανατολικά, η παραλία που βρίσκεται στην Αρεθούσα Πηγή και δυτικά ο Πίσω Αετός.

Ακολουθώντας τη διαδρομή προς βόρεια, θα δείτε, διαδοχικά τον Άσπρο Γιαλό (στην περιοχή του Άη Γιάννη), τη Λεύκη, τον κόλπο της Πόλης και τις παραλίες που βρίσκονται κοντά στο Κιόνι. Βόρεια της παραλίας Φιλιατρό, βρίσκεται μία από τις ωραιότερες παραλίες του Ιονίου, το Γιδάκι, φημισμένο σε όλο τον κόσμο για την ομορφιά και τα καθαρά νερά του. Τις επιλογές σας συμπληρώνουν ο Πλατύς Άμμος, πανέμορφη αμμουδιά, με πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα, και η βοτσαλωτή παραλία στις Αφάλες. Μια σειρά από άλλες ερημικές και όμορφες παραλίες στο νησί της Ιθάκης, θα γνωρίσετε νοικιάζοντας ένα σκάφος, αφού η πρόσβαση σε αυτές γίνεται μόνο από τη θάλασσα ή με αρκετό περπάτημα.

Τι θα φάτε στην Ιθάκη

Τοπική σπεσιαλιτέ είναι το σαβόρο (ψάρι τηγανητό, παστωμένο με σταφίδα και δεντρολίβανο). Δοκιμάστε, ακόμη, το παραδοσιακό κοτόπουλο στην τσερέπα (με ντομάτα στο φούρνο) στο Περαχώρι, το γλυκό ροβανί (με ρύζι και μέλι), την τρούφα (στρογγυλή πάστα με παντεσπάνι, κρέμα και ζάχαρη άχνη). Συνοδέψτε, τέλος, το φαγητό σας με το τοπικό κρασί. Φεύγοντας, ζητήστε το βιβλίο “Κάτσετε να σας βάλω να φάτε” της Χρυσούλας Ράζου, που περιέχει όλες τις αυθεντικές συνταγές της Ιθάκης

Διαμονή στην Ιθάκη

Επιλογές για να μείνετε, στη διάρκεια των διακοπών σας υπάρχουν και είναι αρκετές. Καλό θα ήταν να κλείσετε εγκαίρως για να βρείτε αυτό που που θα ταιριάζει με τα γούστα σας. Αρκετά είναι τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στα παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα της Ιθάκης. Για περισσότερες πληροφορίες, στην ιστοσελίδα του Δήμου Ιθάκης

Χρήσιμα τηλέφωνα

Νομαρχία Κεφαλληνίας & Ιθάκης: 26710 22120
Επαρχείο Ιθάκης: 26740 32903
Δήμος Ιθάκης: 26740 32795, 23911, 33481
Υπολιμεναρχείο Ιθάκης: 26740 32909
Αστυνομία: 26740 32205
Κέντρο Υγείας Ιθάκης: 26740 32222
Περιφερειακό Ιατρείο Σταυρού: 26740 31207
Λιμεναρχείο Πάτρας: 2610-321828
Νοσοκομείο Αργοστολίου: 26710-24641

Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα του Δήμου Ιθάκης και το κείμενο από την Ελευθεροτυπία.

helectra

Mόνον για άνδρες…

Το εστιατόριο λέγεται «Γυμνό Σούσι» κι απαγορεύεται η είσοδος σε ανηλίκους. Οι πελάτες του γευματίζουν πάνω στο θεσπέσιο γυμνό κορμί μιας γοητευτικής ύπαρξης. Πάρτε το πρώτο αεροπλάνο για Ιαπωνία η εμπειρία αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω αν η νεαρά τρώγεται, ρωτήστε τον σερβιτόρο. Μη το επισκεφτείτε με γυναικεία συντροφιά, θα σας βγει ξυνό!  Άντε βρε καλή όρεξη!

helectra

Μία ρομαντική φυγή, μόνον για δύο…

Οι περισσότεροι ερωτευμένοι, θέλουν να ζουν τον έρωτά τους μόνοι, σ’ ένα φανταστικό περιβάλλον, μοναδικό γι’ αυτούς σ’ εμπειρίες κι ομορφιά! Σ’ έναν μικρό επίγειο παράδεισο δηλαδή! Επειδή στη ζωή όλων μας ο ΕΡΩΤΑΣ έχει την πρώτη θέση, έψαξα και βρήκα μερικά παραμυθένια, περίεργα, εξτρεμιστικά κι απόλυτα φυσιολογικά (ποιός ερωτευμένος φέρεται φυσιολογικά;) μέρη, που όσοι τα επισκεφθούν, θα ζήσουν αξέχαστες εμπειρίες!

Στη Σουηδία το Ice Ηotel απλώνεται σε μία έκταση 6 χιλιάδων στρεμμάτων και αποτελεί το μεγαλύτερο παγωμένο ξενοδοχείο στο κόσμο. Διαθέτει δωμάτια κατασκευασμένα από πάγο και ναό από πάγο, για όσους επιθυμούν να παντρευτούν στο χιόνι. Οι αποσκευές μεταφέρονται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, για να μην παγώσουν!  Πάνω στο κρεβάτι, που είναι κατασκευασμένο από χιόνι,  είναι τοποθετημένο πάνω σε δέρμα τάρανδου ένα ειδικά  διαμορφωμένο σλιπινγκ μπανγκ για να κοιμηθείτε, χωρίς να παγώσετε!  Το πρωί, το προσωπικό του ξενοδοχείου σας φέρνει στο κρεβάτι ζεστό χυμό για να ζεσταθούν τα κοκαλάκια σας, αφού η μέση θερμοκρασία στα δωμάτια είναι –8 βαθμοί Κελσίου. Μετά μια εκδρομή με έλκηθρο ή μαθήματα γλυπτικής στον πάγο!  Όσο για το βραδάκι, αν δεν έχετε γίνει παγοκολώνες, μπορείτε να επισκεφθείτε το μπαρ και να ζεσταθείτε με λίγη βότκα. Το ξενοδοχείο έχει την ιδιαιτερότητα ν’  αλλάζει μέγεθος και όψη κάθε χρόνο με το λιώσιμο των πάγων. Η τιμή του γύρω στα 200 δολλάρια την βραδυά.

Το πραγματικά πρωτότυπο ξενοδοχείο του Τόκιο, προσφέρει την εμπειρία του ύπνου μέσα σε πλαστικές κάψουλες που διαθέτουν τηλεόραση, ραδιόφωνο και ξυπνητήρι. Η τιμή του; Γύρω στα 25 ευρώ τη βραδιά.

Χτισμένα μέσα σε δάσος, επάνω σε ψηλά δέντρα, τα σπίτια του Green Magic Treehouses προσφέρουν όλες τις βασικές ανέσεις κι ανεμόσκαλα για τους ριψοκίνδυνους. Χωρίς ηλεκτρισμό, το οικολογικό ξενοδοχείο εκμεταλλεύεται άλλες πηγές ενέργειας κι υπόσχεται μοναδικές εμπειρίες. Τιμή δικλίνου από 90 έως 180 ευρώ την ημέρα, ανάλογα το δένδρο….

Το θέρετρο Ποσειδώνας έχει 24 υποθαλάσσιες σουϊτες, που το 70% κάθε δωματίου θα είναι από γυαλί. Υπάρχει επίσης  υποθαλάσσια βιβλιοθήκη κι ένα παρεκκλήσι για την τέλεση γάμων, δίπλα στις κουτσομούρες.

Αν δεν έχεις περάσει μια νύχτα στη φυλακή, να η ευκαιρία!  Το ξενοδοχείο – φυλακή στο βουνό Γκάμπιερ, σου προσφέρει την εμπειρία στη ψειρού, χωρίς να το διακινδυνεύσεις αλλιώς! Κοιμάσαι σε κανονικά κελιά με την τουαλέτα μέσα στο δωμάτιο και τρως στο εστιατόριο των κρατουμένων. Α! το φαγητό δεν έχει καμμία σχέση με το συσσίτιο των πραγματικών φυλακών.

Kτίσθηκε το 1872 στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας από την οικογένεια Ρίγγα. Αποτελεί ιστορικό μνημείο της περιοχής, το οποίο χαρακτηρίσθηκε διατηρητέο,  διότι παρουσιάζει αξιόλογα μορφολογικά στοιχεία  κι  έχει ιδιαίτερη σημασία για την ιστορία της παραδοσιακής Ελληνικής αρχιτεκτονικής. Είναι ένα διώροφο οικοδόμημα από λιθοδομή, με υπόγειο, τετράρριχτη στέγη και στην κορυφή αυτής τετράγωνο φανότρουλο (σοφίτα) Η στατική του κτηρίου είναι βασισμένη στην παραδοσιακή τεχνοτροπία των «ξακουστών μαστόρων» της Ηπείρου, θεμελιωμένο με πέτρα και συμπαγές μείγμα αμμοκονίασης με ασπράδια αυγών, μεγάλες πέτρινες καμάρες στήριξης ανά επίπεδο και λιθοδομημένη τοιχοποιϊα. Τα δωμάτια κι οι σουϊτες φανταστικά! Είναι το «αρχοντικό Ρίγγα«.

Για όσους είναι ακόμα πιό απαιτητικοί η NAΣA σχεδιάζει να χτίσει ως το 2012 ένα σταθμό για παραθεριστές στο Διάστημα!  Ενα Σαββατοκύριακο στο διάστημα θ’ αρχίζει με την εκτόξευση έξω από την ατμόσφαιρα, που θα διαρκεί περίπου πέντε λεπτά. Τα ξενοδοχεία Σπαρτιάτικα στην αρχή, πολυτελή αργότερα, θα προσφέρουν όλες τις ανέσεις και ν δύο μοναδικές εμπειρίες : Την εντυπωσιακή θέα της Γης και του Σύμπαντος και την έλλειψη βαρύτητας. Η θέα θ’ αλλάζει συνεχώς, καθώς το ξενοδοχείο θα ολοκληρώνει μία πλήρη περιστροφή της Γης κάθε 90 λεπτά. Την ημέρα θα θαυμάζεται  ερήμους, βουνά, ζούγκλες, πεδιάδες, παγετώνες και τυφώνες, ενώ τη νύχτα θα έχετε μοναδική θέα των φωτισμένων μεγαλουπόλεων, των πετρελαιοπηγών, των καταιγίδων, των πυρκαϊών κι αν είσθε τυχεροί, της έκρηξης ενός ηφαιστείου! Κοιτάζοντας προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα βλέπεται τ’ αστέρια πιο φωτεινά και κοντινά, ενώ τα χρώματά τους θα είναι πιο καθαρά και δεν θα τρεμοσβήνουν, γιατί δεν θα παρεμβάλλεται η ατμόσφαιρα.

Πηγές: men24.gr,  snowclub.gr

helectra

Λούσιαν Φρόϊντ: Ο μύθος του ζωγράφου και οι αξίες του

Εκθεση-μύηση στο ατελιέ του δημιουργού Λούσιαν Φρόιντ στο Παρίσι, με έργα του και φωτογραφίες.

Επιστροφή στο ατελιέ του ζωγράφου. Η σαγηνευτική εικόνα του μποέμ καλλιτέχνη που ζει εκτός τόπου και χρόνου, τρέφεται με μπογιές και ποίηση και παλεύει νύχτα μέρα με τις μορφές, αναδύεται μπροστά μας. Καμία πρωτοποριακή θεωρία περί υπέρβασης των «καλών τεχνών» και της αναπαράστασης, κανένας εννοιολογισμός δεν θα καταφέρει ποτέ να ραγίσει αυτόν τον μύθο, η πεποίθηση ότι αυτός και μόνο είναι πραγματικός καλλιτέχνης, παραμένει βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των περισσοτέρων. Εξ ου και οι φιλονικίες περί της «νομιμότητας» ή μη της σύγχρονης τέχνης, η συζήτηση περί της «επιστροφής» της ζωγραφικής κ.ο.κ. Ενας τρόπος για να παρακάμψει κανείς τέτοιου είδους κάθε άλλο παρά ανώδυνες φιλονικίες, και τις ιδεολογικές προεκτάσεις τους, είναι η επιστροφή σε αυτοαναφορικές αξίες και κριτήρια όπως η «ιδιαιτερότητα» ή η «μοναδικότητα» ενός έργου τέχνης. Το κατά πόσο ανταποκρίνεται στις προαναγγελθείσες προθέσεις του δημιουργού του, μας «αγγίζει» και μας προσφέρει το περίφημο ταξίδι – ενδοσκόπηση στον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη ή τον δικό μας.

Κάπως έτσι καλούμαστε να «μυηθούμε» στο ατελιέ του ζωγράφου Λούσιαν Φρόιντ, θέμα μιας αριστοτεχνικά στημένης έκθεσης που παρουσιάζεται στο Μπομπούρ έως τέλη Ιουλίου. Οι φράσεις του εγγονού του πατέρα της ψυχανάλυσης που μας καθοδηγούν στους τέσσερις σταθμούς της διαδρομής, τα δύο ταινιάκια και οι φωτογραφίες του Tim Meara και του David Dawson, βοηθού του ογδονταοχτάχρονου σήμερα καλλιτέχνη, στήνουν το πορτρέτο ενός ζωγράφου που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους, παλεύοντας να πλάσει έναν δικό του μοναδικό κόσμο, κατ’ εικόνα αλλά όχι και καθ’ ομοίωση του πραγματικού. Εναν κόσμο ακραία ρεαλιστικό αλλά καθόλου εξπρεσιονιστικό, όπου τα σώματα «υπάρχουν» για δεύτερη φορά απαθανατισμένα, γυμνά κι ακίνητα όπως τα είδε, αλλά χωρίς συναίσθημα. «Θέλω να ενσαρκώσω τα μοντέλα μου όπως ένας ηθοποιός ενσαρκώνει το πρόσωπο που υποδύεται», διαβάζουμε στον τοίχο, «[να δείξω] μια εντατικοποιημένη πραγματικότητα», «αυτό που με ενδιαφέρει στους ανθρώπους είναι η ζωώδης πλευρά τους (…)». Με άλλα λόγια η φθορά και η ατέλεια, η σάρκα αυτή καθαυτή ως καθρέπτης, όχι όμως της ψυχής, αλλά της ίδιας της ζωής ως πορεία προς την παρακμή.

Ενότητες

Στις πρώτες δύο ενότητες της έκθεσης, αφιερωμένες στους «Εσωτερικούς χώρους» και τις «Αυτοπροσωπογραφίες» του καλλιτέχνη, το βλέμμα μας αιχμαλωτίζει η εντυπωσιακά ρεαλιστική αναπαράσταση των μορφών, η παράξενη προοπτική, η υφή του πίνακα. Τα πρόσωπα, ηθοποιοί αυτού του παράξενου θεάτρου της σκληρότητας, μοιάζουν να γλιστρούν στο κεκλιμένο πάτωμα του δωματίου, προτού παγώσουν σε γκρο πλαν. Χέρια και πόδια κρέμονται από τα κρεβάτια ή ακουμπούν στο στήθος, μισάνοιχτα στόματα προδίδουν βουβές αναπνοές, ένας σκύλος εδώ, μία γλάστρα εκεί. Η αινιγματική εικόνα που ανοίγει την έκθεση, με τίτλο «Το Δωμάτιο του Ζωγράφου» (1944), φέρει τον απόηχο ενός έντονου (αλλά και ουδέποτε δηλωμένου απ’ όσο ξέρω) υπερεαλιστικού πνεύματος: Ενα κεφάλι ζέμπρας εισχωρεί από το παράθυρο ενός δωματίου με αποκλειστική επίπλωση έναν καναπέ-ντιβάνι, ένα φυτό πίσω από το ντιβάνι, και στο πάτωμα πεσμένα, ένα καπέλο κι ένα μαντίλι…

Οταν ο Λούσιαν Φρόιντ ζωγραφίζει αυτό το παράξενο δωμάτιο, είναι 22 χρόνων. Εχει μόλις εγκατασταθεί σε ένα μεγάλο ατελιέ στο Paddington, λαϊκή συνοικία του Λονδίνου κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς. Την επόμενη χρονιά θα γνωρίσει τον Φράνσις Μπέικον με τον οποίο θα διατηρήσει μια σταθερή επαφή μέχρι τη δεκαετία του ’70. Το 1946, σε ένα πέρασμα από το Παρίσι, ο ζωγράφος θα γνωρίσει τον Πικάσο και τον Τζιακομέτι, ενώ αμέσως μετά θα εγκατασταθεί για πέντε μήνες στον ελληνικό Πόρο, μαζί με τον ζωγράφο John Craxton. Στο Paddington θα παραμείνει για τριάντα ολόκληρα χρόνια, οπότε θα μετακομίσει σε ένα άνετο λοφτ στο Holland Park και εν τέλει στο σημερινό του σπίτι στο Notting Hill. Δίπλα στα πολυάριθμα Interiors (Εσωτερικοί χώροι) της πρώτης ενότητας, κάποια αστικά τοπία ή θέες του κήπου του ατελιέ του από το παράθυρο (διάλογος με τη ζωγραφική του Constable σύμφωνα με τους ειδικούς), προσδίδουν μια πράσινη αλλά και αρκετά κιτς τολμώ να πω νότα στην ατμόσφαιρα.

Η δεύτερη ενότητα της έκθεσης, αφιερωμένη στις πολυάριθμες αυτοπροσωπογραφίες του Λούσιαν Φρόιντ, φέρει τον διφορούμενο τίτλο «Reflexion: οι αυτοπροσωπογραφίες». Παίζοντας με τις δύο σημασίες της λέξης reflexion στα γαλλικά όπως και στα αγγλικά (reflection), στοχασμός και αντανάκλαση, ο Φρόιντ συμπεριφέρεται στην εικόνα του με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρεται και σε εκείνες των μοντέλων του. Ενας «στοχασμός», πόσω μάλλον ένας «αναστοχασμός», δεν είναι παρά μια «αντανάκλαση» για τον ζωγράφο, η θέα του ειδώλου μας στον καθρέπτη. Στον διάσημο πίνακα Reflection with two Children (1965), που χρησιμοποιήθηκε και για την αφίσα της έκθεσης, ο ζωγράφος αναπαριστά τον εαυτό του ιδωμένο από χαμηλά, ενώ στο μπροστινό και κάτω μέρος του πίνακα, δύο παιδιά μάς κοιτούν σαν από κάποιο παράθυρο.

Ο ματιερισμός (έμφαση στην υλική διάσταση της ζωγραφικής) του Φρόιντ συναγωνίζεται σε ένταση τον μανιερισμό του, ενώ αναρωτιέμαι πόση ειρωνεία μπορεί να χωρέσει σε έναν πίνακα με τίτλο The Painter Surprised by a Naked Admirer (2004-2005): μια γυμνή γυναίκα στο πάτωμα αρπάζει ικετευτικά το πόδι του ζωγράφου που στέκει επιβλητικός στη μέση του ατελιέ. Οι τοίχοι του δωματίου είναι καταλερωμένοι από μπογιές, ενώ σε έναν πίνακα μέσα στον πίνακα επαναλαμβάνεται σε αντανάκλαση η ίδια σκηνή στο άπειρο. Στις επόμενες αίθουσες σειρά έχουν οι «Επαναλήψεις», μια σειρά από προσωπικές αναγνώσεις γνωστών έργων μεγάλων ζωγράφων, όπως ο Chardin, ο C?zanne ή ο Constable. Η φράση του καλλιτέχνη που κοσμεί την εντυπωσιακή αυτή αίθουσα είναι για μιαν ακόμα φορά εύγλωττη: «Η τέχνη προέρχεται από την τέχνη».

Ο υποβόσκων ακαδημαϊσμός του Φρόιντ φτάνει εδώ στο απόγειό του, με κορυφαία έκφραση έναν εντυπωσιακό πίνακα που «ξαναπαίζει» ένα νεανικό έργο του Σεζάν με τίτλο «Το απόγευμα στη Νάπολη» (1872-1875) σύμφωνα με τους «φροϊδικούς» κανόνες: ο χώρος του δωματίου διαστέλλεται και ξεγυμνώνεται όπως και η υπηρέτρια που φέρνει στο ξαπλωμένο στο πάτωμα (αντί του κρεβατιού) ζευγάρι τον δίσκο με τον καφέ, ο άντρας (ζωγράφος) γυρνάει την πλάτη του στη γυναίκα (μοντέλο). Στη θέση του τρυφερού χαδιού (Σεζάν), η μελαγχολική πόζα του «ταραγμένου» δημιουργού (Φρόιντ). Η θεατρικότητα, ίσως η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της ζωγραφικής του Λούσιαν Φρόιντ, κερδίζει τις εντυπώσεις και στην τέταρτη και τελευταία ενότητα αυτής της έκθεσης, με τον εμβληματικό τίτλο «Σαν τη σάρκα: σκηνογραφίες και σύνθεση».

Εδώ, τους τοίχους και το βλέμμα μας ξεχειλίζουν και πάλι σώματα, εκτεθειμένα στο πάτωμα, στο κρεβάτι ή στον καναπέ. Παραμορφωμένα από τα παχιά στρώματα μπογιάς που συνθέτουν την ύλη τους, ζαρωμένα, με πρησμένα και συχνά δυσανάλογα άκρα, με κόκκινες και γκρίζες αποχρώσεις σαν μελανιές, μας τρομάζουν με την «ασχήμια» τους. Για να αναπαραστήσει τη σάρκα ο Λούσιαν Φρόιντ χρησιμοποιεί μια ειδική «πάστα», το άσπρο Cremnitz.

Κανένα προσχέδιο, απουσία σύνθεσης, σκηνοθεσία. Παρατηρώντας λίγο πριν από την έξοδο το ολόσωμο πορτρέτο του καλτ Αγγλου γκέι περφόρμερ Leigh Bowery, όρθιου σαν άγαλμα πάνω σε ένα τραπέζι-βάθρο, ή τη θλιβερή γύμνια της υπερτραφούς Big Sue στον καναπέ, μια και μόνο σκέψη στριφογυρίζει στο μυαλό μου: ο «κόσμος» του Λούσιαν Φρόιντ, καρπός προσεκτικής και πολύωρης «παρατήρησης» της πραγματικότητας, είναι περισσότερο κι από φοβερός τρομερός και «έντονος», εφιαλτικά άψυχος. Τερατώδης.

Ιδρυτικό μέλος της Σχολής του Λονδίνου

Ο Λούσιαν Φρόιντ γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1922 στο Βερολίνο. Ο πατέρας του, Ernst Ludwig Freud, είναι ο νεότερος γιος του Σίγκμουντ Φρόιντ, ενώ η μητέρα του Lucie Freud, κόρη ενός εμπόρου δημητριακών. Το 1934, ηοικογένεια Φρόιντ, εγκαταλείπει τη Γερμανία για την Αγγλία. Οι τρεις γιοι Φρόιντ φοιτούν σε ένα προοδευτικό σχολείο του Ντέβον, το Darlington Hall School, και στη συνέχεια σε ένα άλλο πιο κλασικό λύκειο του Ντόρσετ.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1939 ο Σίγκμουντ Φρόιντ πεθαίνει στο Λονδίνο. Την ίδια χρονιά, ο δεκαεπτάχρονος Λούσιαν αποκτά τη βρετανική υπηκοότητα και γράφεται στην East Anglian School of Painting and Drawing στο Dedham, μια μικρή πόλη βορειοανατολικά του Λονδίνου. Θα παντρευτεί δύο φορές, το 1948, την Kitty Garman, κόρη του γλύπτη Jacob Epstein, και το 1953 τη συγγραφέα Caroline Blackwood (1931-1996). Το 1954 ο Λούσιαν Φρόιντ επιλέγεται μαζί με τους Φράνσις Μπέικον και Μπεν Νίκολσον να εκπροσωπήσουν τη Μεγάλη Βρετανία στην XXVIIη Μπιενάλε της Βενετίας.

Μαζί με τους Μπέικον, Michael Andrews, Frank Auerbach, Leon Kossoff, Graham Sutherland και μια πενηνταριά ακόμα καλλιτέχνες που εργάζονται στη βρετανική πρωτεύουσα, συστήνουν τη λεγόμενη «Σχολή του Λονδίνου».
Λούσιαν Φρόιντ, «Το Ατελιέ» Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Παρίσι έως 19.7.2010

Βανέσσα Θεοδωροπούλου

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

helectra

Γιατρικό για τα εγκεφαλικά

Μικροσκοπική συσκευή θα αιχμαλωτίζει τους θρόμβους

Μία μικροσκοπική συσκευή που θα αιχμαλωτίζει και θα αφαιρεί τους θρόμβους από τα αιμοφόρα αγγεία των ανθρώπων που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο έφτιαξαν αμερικανοί ειδικοί. Oταν ένας άνθρωπος πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο, ο χρόνος αρχίζει να κυλάει αντίστροφα. Κάθε λεπτό που περνάει, στον εγκέφαλο πεθαίνουν περισσότερα από ένα εκατομμύριο κύτταρα εξαιτίας των βλαβών στα αιμοφόρα αγγεία. Μόνο στις ΗΠΑ, τα εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου.

Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τους θανάτους από τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, αμερικανοί ειδικοί έφτιαξαν μια ελπιδοφόρα, όπως πιστεύουν, μικροσκοπική συσκευή, η οποία μπορεί να αιχμαλωτίζει τους θρόμβους που αποφράσσουν τα αιμοφόρα αγγεία στο κεφάλι.Η συσκευή αυτή που δημιουργήθηκε από νευρολόγους και μηχανικούς μιας μικρής ιδιωτικής εταιρείας στις ΗΠΑ, με την υποστήριξη του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών, προσαρμόζεται σε ένα σωληνάκι, το οποίο εισέρχεται στο σώμα από μια αρτηρία του ποδιού. Από αυτή ν την αρτηρία, το σωληνάκι που έχει πάνω του τη συσκευή φθάνει στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στο αγγείο εκείνο που έχει αποφραχθεί από τον θρόμβο. Μόλις η συσκευή φθάσει στον θρόμβο, τον διαπερνά με μια αιχμηρή απόληξη και ξετυλίγει γύρω του ένα περίβλημα σαν δίχτυ από ειδικό πολυμερές υλικό και τον παγιδεύει. Στη συνέχεια, μόλις ο θρόμβος αιχμαλωτιστεί, αποθηκεύεται σε μία ειδική θήκη από νικέλιο και τιτάνιο πάνω στη συσκευή. Ο ειδικός νευρολόγος που χειρίζεται το σωληνάκι, δηλαδή τον καθετήρα, το αφαιρεί σιγά σιγά από το σώμα μέσω της μηριαίας αρτηρίας και έτσι το αγγείο απελευθερώνεται. Το περίβλημα που χρησιμοποιεί η συσκευή για να τυλίξει τον θρόμβο αποτελείται από ένα ειδικό μαλακό πολυμερές υλικό, το οποίο ακουμπά απαλά στα τοιχώματα του αγγείου χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα διατρυπήσει.

Η συσκευή που δημιούργησαν οι επιστήμονες είναι τόσο μικρή καθώς μπορεί να εισέλθει στα αγγεία που έχουν διάμετρο ακόμη και 5 χιλιοστά. Αυτό μάλιστα είναι και το πλεονέκτημά της σε σύγκριση με αντίστοιχες παρεμβατικές μεθόδους που εφαρμόζονταν μέχρι τώρα και οι οποίες δεν πετύχαιναν να απομακρύνουν ολόκληρους τους θρόμβους.

Καλύτερη από φάρμακα. Επιπλέον, σύμφωνα με τους ειδικούς, η χρήση της συσκευής μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική και από τη χρήση θρομβολυτικών φαρμάκων που μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγικές επιπλοκές. Μέχρι στιγμής η συσκευή δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπους, αλλά σε ένα ομοίωμα του πλέγματος αγγείων που διατρέχει τον εγκέφαλο. Το ομοίωμα αυτό είναι ουσιαστικά μια πειραματική πλατφόρμα φτιαγμένη από σιλικόνη, που προσομοιώνει το σχήμα και το μέγεθος των αγγείων του εγκεφάλου. Τα αγγεία του ομοιώματος είναι φτιαγμένα με τέτοιον τρόπο που να μοιάζουν με εκείνα ενός ανθρώπου που έχει υποστεί ισχαιμικό επεισόδιο. Οι ερευνητές λένε ότι οι δοκιμές της μικροσυσκευής σε αυτήν την πειραματική πλατφόρμα είναι δυσκολότερες απ΄ ό,τι αν γίνονταν σε κάποιο πειραματόζωο και επομένως τα συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητά της είναι πιο αξιόπιστα.

Καταστροφικό και ένα μικρό εγκεφαλικό

Ο εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, τα οποία επιτελούν τις πολύπλοκες λειτουργίες τους χάρη στο οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά που τους παρέχει το αίμα μέσω τεσσάρων βασικών αρτηριών. Οι μεγαλύτερες αρτηρίες είναι η δεξιά και η αριστερή καρωτίδα, οι οποίες εύκολα ψηλαφώνται δίπλα στον τράχηλο, στην περιοχή του λαιμού.

Δύο μικρότερες αρτηρίες, οι σπονδυλικές, εισέρχονται από το πίσω μέρος του εγκεφάλου και τρέφουν περιοχές του που ευθύνονται για την ανάπτυξη, την καρδιακή λειτουργία και τη θερμοκρασία του σώματος. Οταν η παροχή του αίματος σε μία περιοχή του εγκεφάλου σταματήσει, τα κύτταρα που δεν παίρνουν οξυγόνο πεθαίνουν. Η βλάβη του εγκεφάλου που ακολουθεί συνιστά το εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η σοβαρότητα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου εξαρτάται από την έκταση και τον εντοπισμό της καταστροφής των νευρικών κυττάρων. Διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου ελέγχουν διαφορετικές λειτουργίες και έτσι τα συμπτώματα εξαρτώνται από την περιοχή η οποία θα υποστεί τη βλάβη. Ακόμα και ένα ελαφρύ εγκεφαλικό μπορεί να είναι καταστροφικό, εάν επηρεάσει κάποιο κρίσιμο σημείο του εγκεφάλου.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

helectra

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΠΛΗΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!!

Κύπρος 1974 την πούλησαν για να ξαναγυρίσουν..

Οχι, εσάς δε σας θέλει τούτη η γη, δε σας ξέρει!
Ολα εδώ ‘ναι δικά μας! Τι απ’ το κάθε λιθάρι
απ’ το χώμα, απ’ το δέντρο, το νερό και τ’ αγέρι
το κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρει.
Η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ’ το καθένα.
Ολα εδώ ‘ναι δικά μας – μα για σας όλα ξένα!
Γιατί εσείς είστε ξένοι. Κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη η γη δεν πουλιέται, δεν της γίνεστε φίλοι!
Η πατρίδα είναι μάνα κι έχει μνήμη – θυμάται
απ’ τον άγιο της κόρφο ποια βυζάξανε χείλη.
Κ’ η γλυκιά μας η Κύπρος ήταν, είναι, θα μένει
για τα τέκνα της μάνα – μα για σας πάντα ξένη.

helectra