Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών: Μίνι «Big Bang» στον Αδρονικό Επιταχυντή

«Μέσα σε 5 μήνες επαληθεύσαμε ερευνητικά συμπεράσματα 30 ετών»

Ο καθηγητής σωματιδιακής φυσικής στο Πολυτεχνείο μιλά από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών για το επίτευγμα της δημιουργίας ενός μίνι «Big Bang» στον Αδρονικό Επιταχυντή.

Στις 21 Φεβρουαρίου 2011 η «κοπή» της e-βασιλόπιτας

Τους απανταχού Έλληνες και φιλέλληνες φιλοδοξεί να ενώσει για άλλη μια χρονιά η εικονική βασιλόπιτα (e-βασιλόπιτα), που «κόβει», κάθε χρόνο, από το 2003, η εταιρεία «Διακτινισμός», σε συνεργασία με το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ). Η φετινή «κοπή» θα γίνει στις 21 Φεβρουαρίου 2011, ανήμερα της «Παγκόσμιας Ημέρας Μητρικής Γλώσσας», στις 11:00 π.μ. (ώρα Ελλάδας).

Στην ξεχωριστή αυτή … virtual κοπή, μπορεί να λείπει η γεύση ενός πραγματικού κομματιού βασιλόπιτας και η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά θα είναι έντονος ο συμβολισμός των αξιών και των ιδεών, που προωθεί αυτή η κίνηση, που είναι η αγάπη, η ομόνοια, η ισότητα, η φιλοξενία, ο σεβασμός, η επικοινωνία, η δικαιοσύνη και η ενότητα.

Νηρηΐδες ή Νεράϊδες

Οι Νηρηΐδες, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν νύμφες, που προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας. Ήταν κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας και εξ αυτής εγγονές του Ωκεανού. Ήταν γύρω στις πενήντα, ενώ έφταναν και τις εκατό, κατά άλλη άποψη.

Οι Νηρηΐδες ζούσαν στο βυθό της θάλασσας, στο παλάτι του πατέρα τους και περνούσαν τη μέρα τους κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια, ή καθισμένες σε χρυσούς θρόνους ή βράχους τραγουδώντας και υφαίνοντας ή στεγνώνοντας τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους. Δεν επέτρεπαν σε καμία θνητή να παραβάλλεται με αυτές στην ομορφιά. Είχαν τη δύναμη να ταράζουν τη θάλασσα αλλά και να την ηρεμούν. Γενικά ήταν πάντοτε περιχαρείς για την αθανασία τους και συνόδευαν τά άρματα των ενάλιων θεών.

Θεσσαλονίκη, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου

Συλλογή μεταξοτυπιών και πρωτότυπων έργων του καθηγητή Ευθύμιου Βαρλάμη, από τον κύκλο «Θεσσαλονίκη, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου», παρουσιάζονται στη Θεσσαλονίκη.

Η Θεσσαλονίκη και ο αδερφός της ο Μεγαλέξανδρος, το μυστικό του Λευκού Πύργου με τη γοργόνα των θρύλων και των παραμυθιών, η παλιά Θεσσαλονίκη, οι γειτονιές και τα σπίτια της, αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο από τον Ευθύμιο Βαρλάμη, ο οποίος θεωρείται από τους εξέχοντες καλλιτέχνες της ελληνικής διασποράς.

Πρόκειται για μία συλλογή μεταξοτυπιών, και πρωτότυπων έργων, από τον φημισμένο κύκλο έργων του Βαρλάμη, «Θεσσαλονίκη, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου», που παρουσιάζονται στο ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς της Θεσσαλονίκης έως τις 20 Ιανουαρίου 2011.

Μια αλλιώτικη ιστορία αγάπης

Μία απίστευτη ιστορία αγάπης κόντρα στους νόμους της φύσης έφερε στο φως γαλλικό περιοδικό. Ένας θηλυκός καρχαρίας αναζητά τη στοργή και το χάδι του ψαρά, που τον έσωσε.

Ο Arnold Pointer, επαγγελματίας ψαράς από τη νότιο Αυστραλία, απελευθέρωσε από σίγουρο θάνατο έναν μεγάλο θηλυκό λευκό καρχαρία, που είχε παγιδευτεί στα δίχτυα του. Τώρα, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πολύ ασυνήθιστο πρόβλημα. Εδώ και δύο χρόνια τον συνοδεύει κάθε μέρα στο ψάρεμα, τρομάζοντας φυσικά τα υπόλοιπα ψάρια.

Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;

ΣΤΡΙΓΚΛΙΖΑΝ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΒΟΣΒΗΝΑΝ ΟΙ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

…για τα άτομα με προβλήματα κώφωσης και όρασης κι ακούγονταν παράφωνα τραγούδια του συρμού (που λέει και το τραγούδι).

Από το βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου «ΚΟΥΦΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ; ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ;»

Κι επειδή η Πρωτομαγιά ως γνωστόν δεν είναι αργία, είναι απεργία, αλλά και μια ευκαιρία για αποδράσεις εις τας εξοχάς, είπα να συνδυάσω τα ασυνδύαστα και να πάω μια εκδρομή στην Κρήτη.

Μικρότερη, έμεινα επί μία ολόκληρη δεκαετία στο Ηράκλειο της Κρήτης κι επειδή οι δικοί μου ζούσαν πάντα στην Αθήνα έχω κάνει άπειρα δρομολόγια με το καράβι και μάλιστα τις περισσότερες φορές ταξίδευα μόνη. Όταν γνώρισα τον άντρα μου, μια από τις πρώτες ερωτήσεις που μου έκανε (δεδομένου ότι τότε ήταν ναυτικός) ήταν η εξής: «Φαντάζομαι ότι πάντοτε ενημερώνεις στη ρεσεψιόν του πλοίου για το θέμα της ακοής σου, έτσι δεν είναι»;

H δική μου αντίδραση ήταν να πέσω από τα σύννεφα, που λένε οι δημοσιογράφοι (είπα να κάνω πιο γλαφυρό το κείμενο) και να απαντήσω: «Όχι βέβαια, δεν έχω ενημερώσει ποτέ κανέναν, θα έπρεπε;»

«Και βέβαια θα έπρεπε», μου απάντησε, «σοβαρολογείς; Αν κινδυνέψει πχ να βυθιστεί το καράβι, πως θα το ξέρει το πλήρωμα να έρθει να ειδοποιήσει εσένα ειδικά»;  «E, καλά», είπα εγώ, «πρώτον σιγά μην βυθίζονται τα πλοία στο Αιγαίο στην εποχή μας, το τελευταίο ήταν στη Φαλκονέρα πριν από 40 χρόνια. Δεύτερον, άμα δω τους άλλους να τρέχουν πανικόβλητοι, δεν μπορεί, θα την ψυλλιαστώ την δουλειά».