Η ζωή στο γκέτο της πολυπολιτισμικής Αθήνας

«Μας σπρώχνουν σε εμφύλιο»

Άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων που από επιλογή μένουν ή δουλεύουν  στο κέντρο της Αθήνας μιλούν για τη δύσκολη καθημερινότητά τους.

ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.

Γοητευτικά σοκάκια στην Πλάκα, χώροι τέχνης στο Μοναστηράκι, γραφικά ταβερνάκια στο Θησείο, ρομαντικές βόλτες κάτω από το μεγαλείο της Ακρόπολης. Κάπου εκεί τελειώνει η γυαλιστερή καρτ-ποστάλ και αρχίζει η πραγματικότητα. Η σκληρή, η βρώμικη, η επικίνδυνη, αυτή που κυριαρχεί στην καθημερινότητα των ανθρώπων που τολμούν να περάσουν την Ομόνοια, να διαβούν την Αθηνάς, να περπατήσουν στο Μεταξουργείο, να ζήσουν στην πλατεία Θεάτρου, να λειτουργήσουν επιχειρήσεις στην πλατεία Κουμουνδούρου, να μεγαλώσουν παιδιά στον Κεραμεικό. Για όλους αυτούς η Αθήνα είναι μια πόλη αμαρτωλή, που διώχνει τους κατοίκους της και παραδίδεται στα χέρια του εγκλήματος, της παράνομης μετανάστευσης, της πορνείας και των ναρκωτικών. Μια πόλη γκέτο.

Ανήλικη πορνεία και «πεζοδρόμιο» έγχρωμων γυναικών κάτω από τη «μύτη» των αστυνομικών. Διακίνηση ναρκωτικών και χρήστες- έφηβοι, ακόμη και παιδιά- κείτονται κατά δεκάδες στα πεζοδρόμια, άψυχα κορμιά με τα μέλη τους τρυπημένα και μελανιασμένα. Ένοπλες ληστείες, κλοπές αυτοκινήτων και κάθε είδους λαθρεμπόριο πάνω σε πανιά και χαρτόκουτα στη μέση του δρόμου. Το γκέτο είναι ένα καζάνι που κοχλάζει και υποκινεί τη βία και τον ρατσισμό. Με ποσοστό κατοίκησης που δεν περνά το 4%, πρόκειται για γειτονιές ερημωμένες, χωνευτήρια για κάθε λογής κατατρεγμένους, τοξικομανείς και αστέγους. Και οι λιγοστοί κάτοικοι τρέπονται σε φυγή.

Η πολιτική ηγεσία αδιαφορεί, η δημοτική αστυνομία σηκώνει τα χέρια ψηλά, η ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύεται ανεπαρκής. Εκατοντάδες τηλεφωνήματα στο «100» μένουν χωρίς απάντηση. Η Αστυνομία λάμπει διά της απουσίας της και εμφανίζεται (αγγίζοντας το… θράσος) στις πιο… αψυχολόγητες περιστάσεις. «Ζούσα στην πλατεία Κουμουνδούρου,ακριβώς πάνω από την γκαλερί που διατηρώ. Είχα καλέσει περισσότερες από 50 φορές την Αστυνομία για κάθε λογής καταγγελίες:ναρκωτικά, πορνεία, ληστείες, μαχαιρώματα. Ποτέ δεν εμφανίστηκε ούτε ένας αστυνομικός» λέει στο «Βήμα» ο κ. Ανδρέας Μελάς, ιδιοκτήτης της γκαλερί «ΑΡΜ».

Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξή του όταν τη μοναδική νύχτα που οργάνωσε πάρτι στο σπίτι του εμφανίστηκαν… τέσσερα περιπολικά με την αιτιολογία ότι η μουσική ήταν δυνατή! «Ένιωσα ότι με εμπαίζουν, εμένα και όλους όσους υποφέρουμε καθημερινά. Εχασα τον έλεγχο και άρχισα να φωνάζω. Ως αποτέλεσμα συνελήφθην και μεταφέρθηκα με χειροπέδες στο Αυτόφωρο!» διηγείται ο ίδιος. Πέρασε τη νύχτα στο κρατητήριο και η υπόθεσή του ακόμη εκκρεμεί. «Αντιλαμβάνομαι ότι οι αστυνομικοί έκαναν απλώς τη δουλειά τους. Η οργή μου όμως δεν στρεφόταν προς αυτούς αλλά προς την πολιτική ηγεσία που μας χλευάζει με τη στάση της» καταλήγει.

Κάτοικοι κέντρου, οι κυρίες Αννα Βαγενά (αριστερά) και Λίνα Νικολακοπούλου μιλούν για την εμπειρία τους, μερικά χρόνια αφότου αποφάσισαν να επιστρέψουν στην καρδιά της Αθήνας.

Κι αν η ιστορία του κ. Μελά εκπλήσσει, η συνομιλία με κατοίκους, γνωστούς από τη δουλειά τους, πολλές φορές σοκάρει. Η στιχουργός, κυρία Λίνα Νικολακοπούλου, μετακόμισε στον Κεραμεικό το 1998. «Ένιωθα τόσο ασφαλής που έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου στις δύο τα χαράματα!» θυμάται σήμερα για τα πρώτα χρόνια της στην περιοχή. «Σήμερα νιώθω διαρκώς ότι βρίσκομαι υπό απειλή. Έχω πέσει δύο φορές θύμα ληστείας στη Σοφοκλέους και από τον τρόμο που βίωσα έχω να περάσω έξι μήνες από εκεί. Μας αναγκάζουν να ζούμε σαν φυγάδες, να εφευρίσκουμε τρόπους να έχουμε κρυμμένα στα ρούχα μας τα λεφτά, το κινητό χωμένο στις τσέπες, να μη φοράμε ρούχα που προκαλούν» λέει εμφανώς τρομοκρατημένη. «Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον Κεραμεικό. Το πατρικό μου βρίσκεται στον Άγιο Παντελεήμονα και όσο ζούσε η μητέρα μου έτρεμα στην ιδέα ότι δεν θα έχει επιστρέψει σπίτι πριν από τις… έξι το απόγευμα. Εκεί ληστές έσυραν στενή μου φίλη από τον λαιμό προσπαθώντας να της κλέψουν την τσάντα και παρά τρίχα γλίτωσε τη ζωή της». Για την ηθοποιό, κυρία Άννα Βαγενά, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της καταγγελίας για όσα συμβαίνουν από τους «κατακτητές» του κέντρου και της απουσίας της Πολιτείας. «Επιλέξαμε το Μεταξουργείο ως βάση για το θέατρο, το σπίτι μας, αλλά και για τη ζωή μας, γιατί πιστεύαμε στην ομορφιά και στην αξία του αθηναϊκού κέντρου» λέει στο «Βήμα». «Ωστόσο η κατάσταση βαίνει απ΄ το κακό στο χειρότερο διότι η πολιτεία μάς έχει εγκαταλείψει». Για τη γνωστή ηθοποιό «το κέντρο έχει μετατραπεί σε ένα χωνευτήρι που υποδέχεται παράνομους μετανάστες και τοξικομανείς και τους μετατρέπει σε λεία για κάθε είδους κυκλώματα που δρουν στα σοκάκια του. Ελλείψει κρατικής πρόνοιας, όλοι αυτοί μένουν αβοήθητοι και ζουν υπό άθλιες συνθήκες, με αποτέλεσμα να απορροφώνται στην παραβατικότητα». Τονίζει όμως ότι «δεν βρισκόμαστε απέναντί τους αλλά δίπλα τους, τα προβλήματά τους μετατρέπονται σε δικά μας και γι΄ αυτό απαιτούμε όλοι μαζί πολιτική βούληση και έργο».

Κ. ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ μουσικός, πρώην ιδιοκτήτης του «Guru Βar», πλατεία Θεάτρου.

«Δεν μετανιώνω που έκλεισα το “Guru Βar”»

«Καθώς η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να βρει λύσεις για σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως τα ναρκωτικά, η μετανάστευση και η πορνεία, είναι πολύ “βολικό” να τα αφήνει να εκδηλώνονται ανεξέλεγκτα σε μια περιοχή για να παραμένουν “καθαρές” οι υπόλοιπες. Και το κέντρο της Αθήνας ήταν ιδανική περιοχή διότι η πλειονότητα των κατοίκων ως μετανάστες δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου, ενώ οι λίγοι έλληνες κάτοικοι συνήθως έχουν τα εκλογικά τους δικαιώματα στον τόπο καταγωγής τους. Ετσι οι πολιτικοί επέτρεψαν τη δημιουργία ενός γκέτο το οποίο εξελίχθηκε σε μια τεράστια ζώνη ανομίας, με αποτέλεσμα εμείς, οι νόμιμοι επιχειρηματίες, να καταλήξουμε υπό διωγμό. Υπό αυτές τις συνθήκες αναγκάστηκα να κλείσω το “Guru Βar” ύστερα από περισσότερα από δέκα χρόνια λειτουργίας και δεν το μετάνιωσα. Ηταν εξευτελιστικό να πληρώνω φόρους και εισφορές σε ένα κράτος που δε μπορεί να παρέχει τα βασικά. Ηταν ταπεινωτικό έξω από τον χώρο ψυχαγωγίας που με μεράκι είχαμε χτίσει να κείτονται λιπόθυμοι τοξικομανείς, να βασιλεύουν τα σκουπίδια, να ληστεύονται και να δολοφονούνται άνθρωποι».

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ τραγουδίστρια, συνθέτις, στιχουργός, Κεραμεικός.

«Το κέντρο θα γίνει Άγιος Παντελεήμων»

«Ύστερα από 20 χρόνια στο Χαλάνδρι αποφάσισα το 1998 να επιστρέψω στο κέντρο της Αθήνας, στον Κεραμεικό, με τον οποίο είχα συνδέσει υπέροχες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια και το σπίτι των παππούδων μου. Ο Κεραμεικός ήταν τότε μια πολυπολιτισμική περιοχή, υποβαθμισμένη αλλά αγνή, όπου συμβίωναν έλληνες κάτοικοι με πολλούς αθίγγανους που έκαναν σαματά με τα… γλέντια και τα κλαρίνα τους. Πού να φανταζόμουν ότι θα μετατρεπόταν λόγω της αδιαφορίας των Αρχών σε δημόσιο ουρητήριο, άντρο τοξικομανών και εγκληματιών; Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι η απαξία της πολιτείας έχει οδηγήσει στην έξαρση του ρατσισμού και το ίδιο το κράτος θα οδηγήσει το κέντρο στις “εμφυλιακές” καταστάσεις του Αγίου Παντελεήμονα! Γι΄ αυτό οι πολίτες ενωμένοι παλεύουμε να σώσουμε την περιοχή από όλους αυτούς που θέλουν να την εκμηδενίσουν και εγώ θα είμαι η τελευταία που θα εγκαταλείψει το πλοίο».

ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΑΜΧΗ ιδιοκτήτρια γκαλερί, Μεταξουργείο

«Οι αστυνομικοί περιπολούν μόνο στο Κολωνάκι»

«Ζω και εργάζομαι στο Μεταξουργείο, όπου η καθημερινότητά μας έχει μετατραπεί σε κόλαση. Μπροστά στο παράθυρό μου γίνονται ντιλ ναρκωτικών, γυναίκες ληστεύονται, τοξικομανείς τρυπιούνται και ξεπλένουν τα αίματα στα σκαλιά του σπιτιού μου. Το χειρότερο είναι πως όταν καλώ την Αστυνομία λαμβάνω διαρκώς απαντήσεις του τύπου “και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;” τη στιγμή που στην πλατεία Κολωνακίου βρίσκονται διαρκώς τουλάχιστον έξι αστυνομικοί σε περιπολία! Παρ΄ όλα αυτά, δεν σκοπεύω να τραπώ σε φυγή, γιατί πιστεύω ότι εμείς οι πολίτες μπορούμε να προστατεύσουμε τη γειτονιά μας με τις κινητοποιήσεις μας. Είμαι μέλος της Πρότυπης Γειτονιάς, συμμετείχα στη δημιουργία προσωρινών κήπων σε εγκαταλελειμμένα οικόπεδα και πλέον έχω αναλάβει να φροντίζω τα φυτά και να… μαζεύω τα σκουπίδια για να προστατεύσω αυτό που δημιουργήσαμε!».

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΔΟΥΚΑΣ δημοσιογράφος, πλατεία Κουμουνδούρου.

«Η Αθήνα ενσυνειδήτως έγινε γκέτο»

«Ζω εδώ και 12 χρόνια στην πλατεία Κουμουνδούρου και έχω βιώσει αυτοπροσώπως τόσο τις κινήσεις αναβάθμισης ως το 2004 όσο και την απόλυτη εγκατάλειψη του κέντρου τα τελευταία έξι χρόνια. Το κέντρο αφέθηκε ενσυνείδητα να μετατραπεί σε γήπεδο για τα κυκλώματα που βγάζουν εκατομμύρια ευρώ μέσα από τα ναρκωτικά, την ανήλικη πορνεία, το παρεμπόριο και την εκμετάλλευση των μεταναστών. Τα μόνα “μέτρα” που έλαβε η πολιτεία ήταν οι κατά περιόδους “επιχειρήσεις-σκούπα” και η μεταφορά του ΟΚΑΝΑ στην πλατεία Θεάτρου, με αποτέλεσμα οι έμποροι ναρκωτικών να μετατρέψουν σε… βαποράκια τους άπορους μετανάστες! Την ίδια στιγμή οι πρωτοβουλίες των πολιτών, όπως η Κίνηση Συλλόγων και Ενεργών Πολιτών για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου, της οποίας είμαι ιδρυτικό μέλος, λοιδορούνταν για τις καταγγελίες και τις προτάσεις τους, τη στιγμή που οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι να υποβάλουν προτάσεις και να αναλάβουν έργο δήλωναν (και εξακολουθούν να δηλώνουν) αναρμόδιοι».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΙΧΟΣ ηθοποιός, πλατεία Θεάτρου.

«Κουράστηκα να ακούω κραυγές μέσα στη νύχτα»

«Η ζωή μας μετατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε πεδίο πολέμου. Εχω πέσει τέσσερις φορές θύμα κλοπής, ενώ τις νύχτες ξυπνώ από τα ουρλιαχτά των ανθρώπων που ληστεύονται κάτω από το παράθυρό μου. Εχω καλέσει την Αστυνομία επανειλημμένως περνώντας νύχτες ολόκληρες άγρυπνος στο τηλέφωνο, ωστόσο το μόνο που έλαβα ήταν αδιαφορία. Είμαστε αποκομμένοι από τους φίλους και τους συγγενείς μας, γιατί κανείς πλέον δεν τολμά να μας επισκεφθεί στη μέση του γκέτο, ενώ για να πάμε τα παιδιά μας στο σχολείο περνούμε πάνω από “πτώματα” σωριασμένα στην εξώπορτά μας. Πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι, αν θέλω η κόρη μου να μεγαλώσει ως φυσιολογικό παιδί, έπρεπε να τη βγάλω από αυτή την κόλαση- και αυτό έκανα. Νοίκιασα ένα νέο διαμέρισμα στα προάστια για να προστατεύσω το παιδί μου, εγώ όμως αρνούμαι να εγκαταλείψω το σπίτι μου και να μετατραπώ σε φυγάδα για χάρη όλων αυτών που έχουν αφήσει το κέντρο να γίνει ζούγκλα».

ΒΑΣΩ ΚΟΝΣΟΛΑ σχεδιάστρια μόδας, Ψυρρή.

«Τα δύσκολα μας ένωσαν»

«Από το 2007 περνώ ολόκληρη την ημέρα μου στη γειτονιά του Ψυρρή καθώς το ατελιέ μου βρίσκεται εκεί από το 2003 και η κατοικία μου από το 2007. Εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται η πιο όμορφη περιοχή της Αθήνας, στα πόδια της Ακρόπολης, εξελίσσεται μια κατάσταση πλήρους ανομίας. Από κάθε παράθυρο του σπιτιού μου βλέπω έναν διαφορετικό έμπορο ναρκωτικών να κάνει τις αγοραπωλησίες του μέρα μεσημέρι! Η Αστυνομία δεν πατάει στη γειτονιά μας και είμαστε αφημένοι στο έλεος των κυκλωμάτων και της παρανομίας. Υπάρχει όμως και ένα θετικό σε όλη αυτή την κατάσταση. Λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι λίγοι κάτοικοι και επιχειρηματίες της περιοχής έχουν αναπτύξει έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Οταν πρωτοήρθα έμεινα έκπληκτη από την ευγένεια των ανθρώπων που προσέφεραν βοήθεια και συμβουλές στον νεοφερμένο με σκοπό να τον προστατεύσουν. Αυτά τα αγνά στοιχεία είναι τα μόνα που θυμίζουν αθηναϊκή “γειτονιά” στο κέντρο της μεγαλούπολης».

ΕΛΛΗ ΙΣΜΑΗΛΙΔΟΥ

Πηγή: ΒΗΜΑ

helectra

Όταν ο ανθελληνισμός επιχειρεί να γράψει ιστορία…..

Η φωλιά των φιδιών…Εκκολαπτήριον προδοτών…Ευκαιρίας δοθείσης…

Ξέρετε ότι ο παππούς…αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ αμέσως μόλις ανέλαβε την εξουσία; Κάτι που δεν είχε κάνει κανένας πριν από αυτόν;

Η Φωνή της Μαμάς και του Αφεντικού τους !

Η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά των μεταναστών του (μπατζανάκη του Σόρος), Κωνσταντίνου Μπακογιάννη.

(Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι ένας χαραμοφάης που έτρωγε τον αγλέουρα από το δημόσιο ταμείο όσο ήταν υπουργός η μαμά του).

Η διαιώνιση του προβλήματος δεν συνιστά λύση. (Τι επικοινωνιακή μπουρδα!).

Η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά των μεταναστών, τα οποία έλαβαν την ελληνική εκπαίδευση είναι μια απολύτως εύλογη πρόταση. (εύλογη το λένε τώρα;)

Μια πρωτοβουλία, η οποία θα ωφελήσει την κοινωνία μας. (Γιατί θα την ωφελήσει;)

Ο κόσμος αλλάζει, πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. (Επικοινωνιακή Μπούρδα Νο2)

«Την Ιστορία τη γράφουν οι μετανάστες, η κάθοδος των Δωριέων, η έξοδος των Εβραίων, ο εποικισμός της Αμερικής», λέει ο συγγραφέας Βασίλης Λαδάς στο πολύ καλό του βιβλίο «Μουσαφεράτ» (εκδ. Futura). (Ιστορία ρε μαλάκα, γράψανε οι Έλληνες στον Μαραθώνα και τις Πλαταιές. Ιστορία έγραψε και ο Ισαυρος στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως. Ιστορία έγραψε και ο Βουλγαροκτόνος στα στενά της Κρέσνας).

Ιστορία γράψανε οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι Ρωμιοί της Πόλης, οι Πόντιοι της Τραπεζούντας, οι Αιγυπτιώτες του Καϊρου και της Αλεξάνδρειας -όπως και τόσοι άλλοι, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν πατρογονικές εστίες. Ιστορία γράψανε και οι Έλληνες οικονομικοί μετανάστες: Οι γκάσταρμπάιτερ της Γερμανίας, οι ανθρακωρύχοι του Βελγίου και οι «πιατάδες» της Αμερικής που αφήσανε τα χωριά και τις πόλεις τους για αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.

Ιστορία, όμως, γράφουν και οι μετανάστες στη χώρα μας. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα – μόλις μερικών ετών- η Ελλάδα από μια εθνικά και θρησκευτικά ομοιογενής χώρα έγινε η νέα πατρίδα ενός περίπου εκατομμυρίου μεταναστών. Το χρονικό διάστημα είναι πολύ μικρό και η αλλαγή πολύ μεγάλη. Εξηγούνται – αν δεν δικαιολογούνται ή συγχωρούνται – συνεπώς πολλά.(άλα της ο μάγκας είναι και μεγαλόψυχος!).

Δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη ότι οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν συναισθήματα δυσφορίας, φόβου, επιθετικότητας, άρνησης ή και περιφρόνησης. Εξίσου προβλεπόμενες είναι, δυστυχώς, ακόμα και δημαγωγικές φωνές αδίστακτων καιροσκόπων, οι οποίοι ονειρεύονται τεράστια «κέντρα υποδοχής ή φιλοξενίας» (sic για στρατόπεδα συγκέντρωσης) στα οποία θα βρουν τη φυσική τους θέση οι μετανάστες και αργότερα, όταν η Άλφα Ένα αντικαταστήσει την Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ποιος ξέρει, ίσως οι εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι ή κάθε είδους διαφωνούντες.

Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι, σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται οι μετανάστες ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, όπως και πρόσφατα, όταν το ελληνικό πολιτικό σύστημα την επόμενη ημέρα των Ευρωεκλογών εστίασε στα εύκολα εξιλαστήρια θύματα (αν και είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό ότι πείσαμε κοτζάμ Ευρωπαίο Επίτροπο ότι υπάρχει «σοβαρός κίνδυνος αποσταθεροποίησης της Ελληνικής Δημοκρατίας», εννοώντας, προφανώς τον Πακιστανό με το τανκ έξω από την Βουλή.) (Τα τάνξ ρε μαλάκα τα έβγαλαν οι Αμερικανοί!).

Ο δημόσιος διάλογος για την μετανάστευση σήμερα βρίθει από κοινοτοπίες και υπεραπλουστεύσεις, από γενικόλογες τοποθετήσεις ή ηθικοπλαστικούς αφορισμούς που θολώνουν την ορατότητα στα πραγματικά προβλήματα, που δεν αφήνουν αρκετό οξυγόνο για την επίλυση του. Αυτό το τελευταίο, όμως, είναι εκείνο που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο πάρα ποτέ και την ανάπτυξη πρακτικών ιδεών, συγκεκριμένων εισηγήσεων, εξειδικευμένων προτάσεων. (Το άρθρο σου ρε καραγκιόζη «βρίθει» και όζει από μακριά)

Μια τέτοια σοβαρή πρόταση (από πού και ως που σοβαρή η πρόταση σου;) είναι να αποδίδεται αυτόματα η ελληνική ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά των μεταναστών, εφόσον έχουν ολοκληρώσει την 9ετή υποχρεωτική εκπαίδευση σε ελληνικό σχολείο. Ο λόγος για παιδιά τα οποία, όπως λέει χαρακτηριστικά ένα από αυτά, ο γνωστός από τη συνεργασία του με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, Ελληνας από γονείς Νιγηριανούς μετανάστες, MC Yinka, ζουν με άδεια παραμονής στην χώρα που γεννήθηκαν. Παιδιά τα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Παιδιά των οποίων μητρική και, πολλές φορές, μοναδική τους γλώσσα είναι τα ελληνικά. Παιδιά τα οποία φοίτησαν σε ελληνικά σχολεία και σπούδασαν σε ελληνικά πανεπιστήμια. Παιδιά τα οποία δεν έχουν δικαιώματα, δεν υπάρχουν στα χαρτιά. Παιδιά- φαντάσματα.

Είκοσι χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, το οποίο έδωσε το έναυσμα για τα μεταναστευτικά κύματα προς την Ελλάδα από τις χώρες του Σοβιετικού μπλοκ, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Ενδεικτικά, τη σχολική χρονιά 2006-07 καταγράφηκαν 109.482 παιδιά μεταναστών σε ελληνικά σχολεία. Εκτιμάται ότι, αν συνυπολογιστούν τα παιδιά με έναν γονέα μετανάστη και έναν Έλληνα, τα παιδιά των νόμιμων και των μη νομίμων μεταναστών αλλά και τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ με εκείνα που ήρθαν μικρά ή έχουν ήδη ενηλικιωθεί, τότε το πρόβλημα αφορά πάνω από 220.000 άτομα. (Ακόμα υποθετικά ρε καραγκιόζηδες μιλάτε! Μετρήστε τους πρώτα!)

Οι πιο πολλές χώρες έχουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αντιμετωπίσει παρόμοια φαινόμενα. Ενδιαφέροντα μεσογειακά παραδείγματα περιλαμβάνουν τη Γαλλία και την Ιταλία, όπου τα παιδιά αποκτούν την υπηκοότητα αυτόματα με την ενηλικίωσή τους ή την Ισπανία, όπου τα παιδιά αποκτούν την υπηκοότητα αν οι γονείς ζουν στη χώρα, τουλάχιστον ένα χρόνο πριν υποβάλουν την αίτηση για πολιτογράφηση.

Ιστορικά, το ελληνικό κράτος έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην ένταξη ατόμων ή ομάδων -με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, τους Αρβανίτες (οι Αρβανίτες ηλίθιε δεν είναι αλβανοί!) – και ιδίως στην καλλιέργεια του αισθήματος του «συνανήκειν» ή αλλιώς της εθνικής μας συνείδησης. Η παιδεία ήταν ανέκαθεν το πιο σημαντικό εργαλείο. «Έλλην ει ο εις την Ελληνικήν Παιδείαν μετέχων», διαπίστωνε άλλωστε ο Ισοκράτης.

Σήμερα, όμως, παραμένουμε προσκολλημένοι στην λεγόμενη «αρχή του αίματος» βάση της οποίας κληρονομείται από τους γονείς η ιδιότητα του πολίτη. Έτσι, η σχετική νομοθετική ρύθμιση (Παρ. 7, Αρθ. 40 του Ν. 3731/ 2008) απλώς προβλέπει ότι τα παιδιά των μεταναστών λαμβάνουν άδεια παραμονής «επί μακρόν διαμένοντα», με την προοπτική αυτή η άδεια να μετατραπεί σε αορίστου χρόνου. Σ

ύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της Καθημερινής, μέχρι τις αρχές Αυγούστου είχαν καταθέσει αίτηση μόνον τρία, ναι τρία (3), παιδιά. Πέραν του ότι δεν εξασφαλίζει την ιθαγένεια, αλλά μόνο άδεια παραμονής διαρκείας, για τη χορήγηση της εν λόγω άδειας απαιτούνται -όχι μόνον η φοίτηση σε ελληνικά σχολεία αλλά, επίσης, να είναι νόμιμοι και οι δύο γονείς την περίοδο που υποβάλλεται η αίτηση (όταν το παιδί κλείνει τα 18 του χρόνια) καθώς και η καταβολή παραβόλου αξίας 900 ευρώ. Από τη ρύθμιση αυτή, εξαιρούνται όσα παιδιά έχουν ήδη ενηλικιωθεί αλλά και τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν εδώ αλλά ήρθαν σε μικρή ηλικία. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο από την σχετική ρύθμιση επικαλούμενοι τρία επιχειρήματα.

Πρώτον, ότι η διαδικασία είναι περισσότερο τυπική παρά ουσιαστική, δεδομένου ότι τα παιδιά αυτά ζουν κανονικά ανάμεσά μας. Τούτο, όμως, δεν είναι ακριβές αφού επηρεάζεται η καθημερινή ζωή αυτών των παιδιών σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, όπως καταγγέλλουν μέλη του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, εάν ένα παιδί μετανάστη που ζει στην Ελλάδα μετά τα 18 του χρόνια δεν αρχίζει να εργάζεται και να κολλάει ένσημα, θεωρείται παράνομο και μπορεί να συλληφθεί και να φυλακιστεί ανά πάσα στιγμή.

Δεύτερον, ότι κατά αυτό τον τρόπο, ανοίγει κανείς την κερκόπορτα για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών στην χώρα μας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε «ξέφραγο αμπέλι». Τι θα γίνει με τους γονείς ενός Ελληνα πολίτη, οι οποίοι ζουν παράνομα στη χώρα του; Τίποτα θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Το συγκεκριμένο μέτρο δεν χρειάζεται να επεκταθεί πέρα από τα παιδιά. Σε κάθε περίπτωση, η μη λύση δύο προβλημάτων δεν μπορεί να είναι αφορμή για τη μη λύση ενός.

Τρίτον, τίθεται ένα ζήτημα ελληνικότητας. Ανοίγει έτσι μια ατέρμονη συζήτηση για το περιεχόμενο της εθνικής ταυτότητας, η οποία πολύ γρήγορα φορτίζεται με τις αρχές και τις αξίες ή τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες του καθενός από εμάς. Η συζήτηση αυτή διεξάγεται σε θεωρητικό επίπεδο και είναι, κατά τεκμήριο, γενική και αφηρημένη. Η πραγματικότητα, όμως, προηγείται και δεν μας κάνει τη χάρη να περιμένει να συμφωνήσουμε. Σχεδόν 220.000 παιδιά μένουν ήδη εδώ και δεν πάνε πουθενά. Η διαιώνιση του προβλήματος δεν συνιστά λύση. Η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά των μεταναστών, τα οποία έλαβαν την ελληνική εκπαίδευση είναι μια απολύτως εύλογη πρόταση. Μια πρωτοβουλία, η οποία θα ωφελήσει την κοινωνία μας. Ο κόσμος αλλάζει, πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. (Κάνε πλαστική να αλλάξεις. Εμάς άσε μας ήσυχους!) [newstime.gr]/

Πηγή

Εξέγερση λαθρομεταναστών στην Παγανή Μυτιλήνης

Γυαλιά-καρφιά τα έκαναν οι λαθρομετανάστες στο Κέντρο Κράτησης στην Παγανή Μυτιλήνης, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, μετά από επίσκεψη «αντιρατσιστικών» οργανώσεων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του τοπικού Τύπου, οι λόγοι της εξέγερσης ήταν διαφορετικοί αυτή τη φορά. Οι λαθρομετανάστες τα «έκαψαν» για να γιορτάσουν την επαναφορά του παλιού καθεστώτος για την κράτησή τους, κάτι που σημαίνει ότι θα απελευθερώνονται πολύ νωρίτερα και δεν θα κρατούνται έξι μήνες, όπως προέβλεπε το διάταγμα Παυλόπουλου… Οι «αντιρατσιστικές οργανώσεις» ενημέρωσαν τους κρατούμενους για το νέο καθεστώς που θα ισχύσει και φυσικά για τα δικαιώματά τους τα οποία θα πρέπει να διεκδικήσουν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι αλλοδαποί εξεγέρθηκαν κάνοντας τις χειρότερες ζημιές που έχουν γίνει στην Παγανή μέχρι τώρα, γράφει ο τοπικός Τύπος.

Προβληματισμός…

Φυσικά, ο προβληματισμός που έχει προκαλέσει στους αρμόδιους φορείς η απενεργοποίηση από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη του Προεδρικού Διατάγματος, που προέβλεπε μέχρι και έξι μήνες κράτησης σε λαθρομετανάστες, είναι έντονος. Τι θα γίνεται τώρα: «το Kέντρο κράτησης λαθρομεταναστών της Νομαρχίας στην Παγανή», μαθαίνουμε από τον τοπικό Τύπο, «επιστρέφει στο παλιό καθεστώς της υποδοχής, καθώς από τη στιγμή της σύλληψής τους, οι λαθρομετανάστες θα οδηγούνται εκεί και μετά τις ιατρικές εξετάσεις και την καταγραφή και δακτυλοσκόπηση που θα γίνεται από την Αστυνομία, θα αφήνονται ελεύθεροι». Αυτό, φοβούνται οι αρμόδιοι, θα προκαλέσει νέο κύμα λαθρομετανάστευσης προς τη χώρα μας από τα απέναντι παράλια, καθώς η προοπτική κράτησης για έξι μήνες, απέτρεπε πολλούς από την είσοδό τους στη χώρα μας. Γι’ αυτό και σε σχέση με το καλοκαίρι του 2008, φέτος παρατηρήθηκε μείωση στον αριθμό λαθρομεταναστών που εισήλθαν στη χώρα μας (5000 φέτος έναντι 8000 στη Μυτιλήνη).

Γης μαδιάμ, πληρώνουν οι φορολογούμενοι

Πληρώνουν βέβαια οι φορολογούμενοι… Διαβάστε: «Όπως δήλωσε στα «AI.N.» ο αρμόδιος υπάλληλος της Νομαρχίας για το Kέντρο της Παγανής, Γιώργος Καράμαλης τούτη τη φορά οι ζημιές ήταν μεγαλύτερες από κάθε προηγούμενο και το δυσάρεστο είναι ότι η φωτιά κατέστρεψε και το μηχανοστάσιο στο οποίο πριν από μήνες εγκαταστάθηκαν μηχανήματα θέρμανσης, τα οποία έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας. Αντιλαμβάνεστε ότι οι ζημιές ανέρχονται σε κάποιες χιλιάδες ευρώ…».

Να και ο Βούγιας…

Ο Σπύρος Βούγιας επισκέφθηκε το Κέντρο Κράτησης και δήλωσε ένα σωρό «προοδευτικά»:

«Οι συνθήκες εδώ είναι άθλιες, απάνθρωπες, θίγουν τον πυρήνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας… Ζητώ συγγνώμη, για το ανθρωπιστικό έλλειμμα που υπάρχει εδώ… Θα αναζητήσουμε τρόπους και γρηγορότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες ώστε να μην μένουν τόσες μέρες εδώ και βέβαια καλύτερους χώρους, αξιοπρεπείς, που μπορούν να τους κρατούν όσο χρειάζεται κάτω από πιο ανθρώπινες συνθήκες… Η Κόλαση του Δάντη ωχριά μπροστά σ’ αυτό που είδα σήμερα».

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

helectra

Λαθρομετανάστες: Τα χαϊδεμένα παιδιά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη..

Τη μεταφορά της αρμοδιότητας του πολιτικού ασύλου από την αστυνομία στο Υπουργείο Εσωτερικών, την υποστήριξη των αστυνομικών τμημάτων στις ευαίσθητες περιοχές με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, την πρόσληψη, στα αστυνομικά τμήματα, μεταναστών, που θα λειτουργούν ως διαμεσολαβητές με τους κρατούμενους αλλοδαπούς, τη συμμετοχή, στο πολιτικό προσωπικό των αστυνομικών τμημάτων, μεταναστών 2ης γενιάς, τη σύσταση Ειδικού Γραφείου Καταγγελιών σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη και την τιμωρία όσων αστυνομικών «υποθάλπτουν φασιστικά στοιχεία», προκειμένου να ελεχθούν οι αυθαιρεσίες της αστυνομίας ανακοίνωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, κατά τη συνάντησή του με εκπροσώπους της «Κίνησης Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασισιστική απειλή».

Ο υπουργός, συναντήθηκε με εκπροσώπους της οργάνωσης, προκειμένου να συζητηθούν οι καταγγελίες για χρήση βίας κατά την προσαγωγή αλλοδαπών και οι καταγγελίες για κακομεταχείριση – βασανισμό αλλοδαπών κατά την κράτησή τους σε αστυνομικά τμήματα.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης χαρακτήρισε την πρόταση του, για αποδέσμευση της Αστυνομίας από την αρμοδιότητα του πολιτικού ασύλου, «συμβολική κίνηση δεδομένου ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες στο θέμα του πολιτικού ασύλου». Πρόσθεσε ότι η πρόταση πρόκειται άμεσα να συζητηθεί στο υπουργικό συμβούλιο.

Οι εκπρόσωποι της «Κίνησης Ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασισιστική απειλή» έθεσαν τέσσερα ζητήματα στον υπουργό.

Το πρώτο αφορά την απόδοση δικαιοσύνης στο θέμα του θανάτου του Πακιστανού Μοχάμεντ Καμράν. Σύμφωνα με την πρώτη ιατροδικαστική έκθεση, που διενεργήθηκε με ευθύνη της αστυνομίας, ο αλλοδαπός πέθανε από πνευμονικό οίδημα. Η δεύτερη ιατροδικαστική εξέταση, που έγινε εκ μέρους της «Κίνησης», απέρριψε τον ισχυρισμό του πνευμονικού οιδήματος. Επιπλέον εντοπίσθηκαν κακκώσεις, εκδορές και εγκαύματα. Η εσκεμμένη ταρίχευση του σώματος δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στη δεύτερη ιατροδικαστική έκθεση, αλλά θα ακολουθήσει ιστολογική εξέταση.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης δήλωσε ότι έχει ήδη ζητήσει τη συνδρομή του Αρείου Πάγου στο θέμα του θανάτου του Καμράν. Όπως είπε «δεν επιλέγω να κάνω άλλη μια ΕΔΕ, διότι έτσι συνήθως τα ζητήματα ξεχνιούνται και γίνονται εσωτερικά της αστυνομίας».

Το δεύτερο ζήτημα, που έθεσαν οι εκπρόσωποι της «Κίνησης», αφορά την υπόθεση της απαγωγής των 28 Πακιστανών, η οποία έχει «κολλήσει» στον Εισαγγελέα, ενώ συγχρόνως – όπως σημείωσαν εκπρόσωποι της οργάνωσης – Πακιστανοί έχουν «τιμωρηθεί», άλλοι με αφαίρεση διαβατηρίων κι άλλοι με μη δυνατότητα επανεισόδου στην Ελλάδα.

Ο υπουργός απάντησε ότι είναι θέμα της Δικαιοσύνης. Πρόσθεσε, όμως, ότι στο πλαίσιο της ανοικτής μεταναστευτικής πολιτικής, που σκοπεύει να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ, εντάσσεται και η ουσιαστική ενεργοποίηση του θεσμού της οικογενειακής συνένωσης. Όπως σημείωσε «είναι τραγικό το σημερινό καθεστώς με χωρισμένες και εγκλωβισμένες οικογένειες».

Το τρίτο ζήτημα, που τέθηκε, ήταν η αντιμετώπιση των προσφύγων, η δράση της FRONTEX και τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Παγανής». Η οργάνωση ζήτησε από τον υπουργό να πάρει ξεκάθαρη θέση ότι δεν θα δημιουργήσει άλλα «στρατόπεδα» του ιδίου τύπου και ότι θα καταργήσει όσα υπάρχουν.

Τελευταίο τέθηκε το θέμα της «συνεργασίας αστυνομικών με φασίστες και τη Χρυσή Αυγή και το θέμα της αδράνειας της αστυνομίας στα τεκταινόμενα από τους φασίστες στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα».

Ο κ. Χρυσοχοϊδης απάντησε ότι εξετάζει το θέμα και τόνισε ότι «όποιος αστυνομικός έχει σχέση με τη Χρυσή Αυγή και φασιστικές οργανώσεις θα πάει σπίτι του».

Επίσης, δήλωσε ότι στο άμεσο μέλλον τα αστυνομικά τμήματα στις ευαίσθητες περιοχές θα υποστηρίζονται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, μετανάστες, ενώ μελλοντικά σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού των αστυνομικών τμημάτων θα συμμετέχει και η δεύτερη γενιά. Η αρχή θα γίνει με το τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα, που άμεσα θα «υποστηριχθεί» από κοινωνικούς επιστήμονες και αλλοδαπούς, οι οποίοι θα λειτουργούν ως διαμεσολαβητές με τους κρατούμενους. Ο υπουργός θα συννενοηθεί με τον δήμαρχο Αθηναίων για το άνοιγμα της παιδικής χαράς.

Σε ό,τι αφορά εν γένει τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας, θα συσταθεί Ειδικό Γραφείο Καταγγελιών σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη.

Συνέντευξη στα ΝΕΑ

Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης ξεκαθαρίζει στα ΝΕΑ ότι στο εξής δεν θα σβήνονται οι κλήσεις της Τροχαίας και ο ίδιος θα προστατεύσει του αξιωματικούς της αστυνομίας από τις πιέσεις που θα δέχονται από πολιτικά στελέχη και παράγοντες.

Επίσης ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δηλώνει ότι «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι ούτε θα γίνει κολαστήριο ψυχών» και τονίζει ότι σύντομα θα τεθεί σε εφαρμογή νέο αυστηρό και οργανωμένο επιχειρησιακό σχέδιο ώστε να περιοριστεί δραστικά η είσοδος των λαθρομεταναστών στη χώρα μας.

Παράλληλα ξεκαθαρίζει με απόλυτο τρόπο ότι τα γκέτο και τα άβατο στο κέντρο της πόλης θα τελειώσουν και μάλιστα πολύ σύντομα.

Πηγή: ΑΠΕ

helectra