ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ «ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ» ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Ένα παιδί στέκεται μπροστά σ’ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ξαφνικά, γίνεται διακοπή ρεύματος και το παιδί πέφτει σε απόγνωση, καθώς δεν γνωρίζει κάποιο άλλο παιχνίδι για να παίξει. Οι γονείς το προτρέπουν να βγει στο δρόμο ή να φτιάξει μόνο του παιχνίδια, από διάφορα υλικά, όπως έκαναν και οι ίδιοι, όταν ήταν μικροί. Και τότε ανακαλύπτει το «μαγικό» κόσμο της πραγματικής διασκέδασης…

Στην παραπάνω ιστορία θα δώσουν «σάρκα και οστά», ανεβάζοντάς την επί σκηνής, ερασιτέχνες, αλλά ταλαντούχοι ηθοποιοί, σε πολυχώρο, στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Θεατές τους θα είναι μικρά παιδιά, μαθητές δημοτικών σχολείων, που θα επισκέπτονται το χώρο, για να απολαύσουν όχι μόνο το θεατρικό δρώμενο, αλλά και μια έκθεση αφιερωμένη στο παιδικό παιχνίδι.

Μέσα από το θεατρικό, τα παιδιά «ταξιδεύουν» στο παρελθόν του παιχνιδιού και θα μάθουν πως έπαιζαν οι παλαιότεροι με τα κότσια, τις σβούρες, τις νευρόσπαστες κούκλες, τους βόλους, τη χελιδόνα και το τσέρκι. Στη συνέχεια, θα μπορούν να επισκέπτονται το Μουσείο Ελληνικού Παραδοσιακού Παιχνιδιού, που βρίσκεται στον ίδιο χώρο, για να δουν από κοντά και να αγγίξουν εκατοντάδες παιχνίδια, που έχουν τις καταβολές τους στο παρελθόν- λιγότερο ή περισσότερο μακρινό.

Αυτά τα παιχνίδια, που χρονολογούνται από το 1.600 π.Χ. έως και το 1970 μ.Χ., θα είναι χωρισμένα σε τέσσερις θεματικές ενότητες: της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής εποχής, της νεώτερης Ελλάδας, των λαϊκών πανηγυριών και των παιχνιδιών, που προετοίμαζαν τα παιδιά για την ενήλικη ζωή.

Δημιουργός των παιχνιδιών και επιστημονικός συνεργάτης του μουσείου είναι ο παιδαγωγός, Γιώργος Τσιώνας, ο οποίος ασχολείται εδώ και 25 χρόνια με το λαϊκό πολιτισμό, πιστεύοντας ότι η μελέτη αυτού οδηγεί στην αναγκαία αυτογνωσία για το σήμερα.

«Όλα ξεκίνησαν πριν από χρόνια, όταν παρατηρώντας τα παιδιά στην αυλή του σχολείου είδα πως δεν ήξεραν να παίζουν και το μόνο που έκαναν ήταν να τρέχουν άσκοπα και να κυνηγάει το ένα το άλλο. Αποφάσισα να τούς δείξω κάποια από τα παιχνίδια που παίζαμε κι εμείς μικροί. Από τότε, τα παιδιά άρχισαν να μού ζητούν όλο και περισσότερα. Άρχισα να φτιάχνω κατασκευές για τα ομαδικά παιχνίδια και να αναζητώ νέα, μέσα από βιβλία ή από συζητήσεις με παππούδες και γιαγιάδες», δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ.Τσιώνας.

Ο παιδαγωγός, μέσα στο πέρασμα των χρόνων, κατάφερε να καταγράψει περισσότερα από 770 παιχνίδια, από αρκετά μέρη της Ελλάδας αλλά και το εξωτερικό. «Θα πρέπει να δείξει κάποιος στα σημερινά παιδιά πώς να παίζουν, καθώς μέσα από τη διασκέδαση κοινωνικοποιούνται. Στην έκθεση θα έχουν την ευκαιρία να δουν αρκετά παιχνίδια, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να φτιάξουν και μόνα τους, από άχρηστα, ανακυκλώσιμα υλικά», προσθέτει.

Άλλωστε, η επίσκεψη στο χώρο, εκτός από το θεατρικό δρώμενο και το μουσείο, θα περιλαμβάνει την κατασκευή παιχνιδιών από τα ίδια τα παιδιά, που στη συνέχεια θα μπορούν να εξασκηθούν με τις δημιουργίες τους.

Σημειώνεται ότι, το μουσείο έχει ελεγχθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως προς την καταλληλότητά του για σχολική επίσκεψη.

Αναστασία Καρυπίδου

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Αγάλματα που περιμένουν ένα… άγγιγμα

Η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλους, ο Δίας του Αρτεμισίου στέκουν προσμένοντας το ψηλάφημα των επισκεπτών.

«Παρακαλώ, μην αγγίζετε» υπενθυμίζουν διαρκώς στους μικρούς κυρίως επισκέπτες ξεναγοί και ταμπέλες στα μουσεία, σε μια προσπάθεια να προστατέψουν τα εκθέματα, με τίμημα, ωστόσο, να κάνουν πολλές φορές το μουσείο απρόσιτο ή βαρετό στα παιδιά. Και, όμως, υπάρχει ένα μουσείο που το άγγιγμα όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά… επιβάλλεται. «Ψηλαφίστε τη στήλη», «Στρίψτε το κεφάλι του κούρου για να δείτε τα προσεγμένα του μαλλιά», «Αγγίξτε το άγαλμα και τις πτυχές του ρούχου του», παροτρύνει η ξεναγός και τα παιδιά ανταποκρίνονται με προθυμία.

Στο Μουσείο Αφής οι κανόνες δεν είναι αυστηροί. Δεν υπάρχουν βιτρίνες και τα εκθέματα στέκουν εκεί προσμένοντας το «χάδι». Σε αντάλλαγμα ταξιδεύουν τον επισκέπτη πίσω στον χρόνο.

Η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλους, ο Ηνίοχος των Δελφών, ο Δίας του Αρτεμισίου, ο Κούρος της Βολομάνδρας, το Παιδί του Κριτία, «σμιλεμένα» σε… γύψο, ακριβή αντίγραφα των μαρμάρινων ή χάλκινων πρωτοτύπων είναι μόνο μερικά από τα αγάλματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο Αφής.

Μια πλούσια συλλογή από αγάλματα σε φυσικό μέγεθος, ανάγλυφα, προτομές, μακέτες αρχαίων θεάτρων και ιερών, αγγεία, επιτύμβιες στήλες, γλυπτά και χρηστικά αντικείμενα όλων των περιόδων της αρχαίας ελληνικής τέχνης αφήνονται στα… χέρια του επισκέπτη. Εκτός από την αξιόλογη αρχαιοελληνική συλλογή, το μουσείο διαθέτει αίθουσες βυζαντινής συλλογής και ολυμπιακής παιδείας.

Ανάλογα μουσεία υπάρχουν ακόμη μόνο 4-5 στον κόσμο. Το Μουσείο Αφής ιδρύθηκε πριν από 26 χρόνια από τον Φάρο Τυφλών της Ελλάδος και απευθύνεται σε τυφλούς ή σε άτομα με σοβαρά προβλήματα όρασης από τη χώρα μας και το εξωτερικό, προκειμένου να μπορέσουν να αντιληφθούν με την αφή το μεγαλείο, τον πλούτο και την αισθητική τελειότητα των θησαυρών της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Το μουσείο, ωστόσο, απευθύνεται και στα παιδιά, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν και να κατανοήσουν τα προβλήματα των τυφλών και γενικότερα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Καθημερινά το μουσείο δέχεται επισκέψεις από μαθητές δημοτικών σχολείων και με τη χρήση μάσκας μπαίνουν στο… «πετσί» των τυφλών.

Το 1988: Βραβείο από την Ευρώπη

Το Μουσείο Αφής στεγάζεται σε ένα παλιό διώροφο νεοκλασικό κτίριο στον χώρο του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος, δωρεά Εμπειρίκου και το 1999 με τον καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας υπέστη σοβαρές ζημιές, με αποτέλεσμα να ανασταλεί η λειτουργία του. Η αποκατάστασή του ολοκληρώθηκε το 2004 και τα εγκαίνια του ανακαινισμένου κτιρίου πραγματοποιήθηκαν παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.

Το Μουσείο Αφής, το 1988, ξεχώρισε ανάμεσα σε 70 άλλα ευρωπαϊκά μουσεία και έλαβε τον «Επαινο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς», ενώ το 2004 απέσπασε από την Ελληνική Ομοσπονδία Σωματείων Φίλων των Μουσείων «βραβείο για την υλοποίηση προγραμμάτων προσβασιμότητας» ανάμεσα σε 12 φορείς και άλλα μουσεία. Τα πρωτότυπα εκθέματα εντοπίζονται σε διάφορα μουσεία, όπως στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, των Δελφών, της Ολυμπίας, του Ηρακλείου.

Τα παιδιά ενθουσιάζονται: Μεγάλη η ανταπόκριση από τα σχολεία

«Η ανταπόκριση από τα σχολεία είναι μεγάλη. Δεν μας ενδιαφέρει να διδάξουμε στα παιδιά αρχαιολογία. Γι’ αυτό μπορούν να πάνε στα άλλα μουσεία και να δουν τα πρωτότυπα. Σκοπός μας είναι να τα ευαισθητοποιήσουμε κοινωνικά. Φορούν τη μάσκα και αντιλαμβάνονται πως βλέπει με την αφή ένας τυφλός. Επιπλέον, τους μαθαίνουμε πώς να συνοδεύσουν σωστά έναν τυφλό, αν τους ζητήσει βοήθεια», τονίζει στο «Εθνος» η ξεναγός του μουσείου Αργυρώ Καραβίνου.

Με τις καλύτερες εντυπώσεις έφυγαν οι μαθητές της Ε’ τάξης του 1ου Δημοτικού Καλυβίων, που επισκέφτηκαν το μουσείο. «Ηταν πολύ ωραία», φώναξε αυθόρμητα κάποιο από τα παιδιά, όταν ρωτήθηκαν από την ξεναγό πώς τα πέρασαν. «Μου έκανε εντύπωση που μας έκλεισαν τα μάτια και κατάλαβα πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται τα πράγματα οι τυφλοί», μας είπε η μικρή Μαρία. «Είναι ένα διαφορετικό μουσείο, γιατί μας άφησαν να αγγίζουμε και τα αρχαία δεν είναι κλεισμένα σε βιτρίνες», τόνισε η Βασιλική.

Το Μουσείο Αφής βρίσκεται στη διεύθυνση Αθηνάς 17 & Δοϊράνης 198 (τέρμα Λ. Συγγρού) στην Καλλιθέα και δέχεται καθημερινά επισκέψεις σχολείων κατόπιν ραντεβού. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλέσουν για πληροφορίες στο τηλέφωνο 210-9415222.

Ρούλα Γιακοπούλου
Φωτό: Δημήτρης Ψαρρός

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

helectra

Τα παιδιά αργούν να μιλήσουν εξαιτίας της τηλεόρασης

Ένα στα τέσσερα αγόρια και ένα στα επτά κορίτσια δυσκολεύονται να μάθουν να μιλάνε και αυτό γιατί με την τηλεόραση συνεχώς ανοιχτή στα περισσότερα σπίτια τα παιδιά ακούνε περισσότερο τα τηλεοπτικά προγράμματα παρά την ομιλία των γονιών και γενικά του περιβάλλοντός τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καταλάβουν την ομιλία των ενηλίκων που βρίσκονται γύρω τους.

Πρόσφατη βρετανική έρευνα αποκάλυψε πως το 22 % των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην ανάπτυξη του λόγου και στην κατανόηση των άλλων. Τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που ανήκουν στη μεσαία τάξη διαπιστώθηκε ότι ήταν εξίσου πιθανό να αντιμετωπίζουν προβλήματα με εκείνα που προέρχονται από λιγότερο εύπορες οικογένειες. Η μελέτη έδειξε πως ποσοστό μεγαλύτερο του 25 % των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση είτε «τις περισσότερες φορές» είτε «όλη την ώρα». Ένα στα δέκα παιδιά ηλικίας μόλις ενός ή δύο ετών έχει τηλεόραση στο δωμάτιό του, ενώ το ένα στα τρία παιδιά ηλικίας από πέντε έως επτά ετών έχουν δική τους τηλεόραση.

Η δρ. Gross, επικεφαλής της μελέτης, εξέφρασε την ανησυχία ότι ακόμα κι αν τα παιδιά δεν βλέπουν τα ίδια τηλεόραση, ο θόρυβος που υπάρχει στο περιβάλλον καθιστά δύσκολο για αυτά να καταλάβουν τους γονείς τους ή τα μεγαλύτερα αδέλφια τους όταν μιλούν. Η ίδια εκτιμάει ότι τα προβλήματα ομιλίας που αντιμετωπίζουν ορισμένα παιδιά συνδέονται με την περιορισμένη έκθεσή τους στη γλώσσα στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. «Ο εγκέφαλός μας δεν έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να μαθαίνει από μηχανές. Τα μωρά έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν σε ένα πρόσωπο και να αναγνωρίσουν τα πρόσωπα των γονιών τους », επισημαίνει.

Η πιο συνηθισμένη ηλικία, που τα παιδιά λένε την πρώτη τους λέξη, είναι μεταξύ 10-11 μηνών σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 1000 γονείς. Περισσότερα κορίτσια από αγόρια – 34% έναντι 27 % – είχαν πει την πρώτη τους λέξη τους, πριν γίνουν 9 μηνών. Ωστόσο το 4 % των παιδιών δεν είχε πει την πρώτη του λέξη πριν από την ηλικία των 3 ετών. Η ηλικία μεταξύ 13 – 18 μηνών ήταν η πιο συνηθισμένη, που τα παιδιά άρχισαν να χρησιμοποιούν 2 λέξεις μαζί, όπως «θέλω νερό» ή «έλα εδώ». Τα κορίτσια ήταν κατά μέσο όρο πιο γρήγορα στο να μάθουν να χρησιμοποιούν δύο λέξεις μαζί, με το 64 % να το έχουν πετύχει σε ηλικία 18 μηνών σε σύγκριση με το 54 % των αγοριών.

Η έρευνα εξέτασε επίσης τα πρώτα λόγια των παιδιών και επιβεβαίωσε ότι είναι πιο πιθανό να πουν «μπαμπά» παρά «μαμά». Τη λέξη «μπαμπά» θεωρείται ότι είναι πιο εύκολο να την προφέρει ένα μωρό. Συνολικά το 17 % των παιδιών παρουσίασαν «μικρή ή σημαντική δυσκολία» στην ικανότητα να μιλήσουν. Μόνο τα μισά από αυτά τα παιδιά όμως είχαν βοήθεια από κάποιον ειδικό.

«Η ικανότητά μας να επικοινωνούμε είναι θεμελιώδης και στηρίζει όλα τα άλλα» υπογραμμίζει η ερευνητική ομάδα.  Η απόκτηση της ικανότητας αυτής από ένα παιδί είναι πολύ σημαντική. Το ποσοστό των παιδιών που έχουν δυσκολίες να μιλήσουν και να καταλάβουν την ομιλία των άλλων είναι υψηλό, ιδίως μεταξύ των αγοριών.

«Είναι απαραίτητο όλα αυτά τα παιδιά να παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται από ειδικευμένους επαγγελματίες όσο το δυνατόν νωρίτερα.»

Τι λένε οι ειδικοί

Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη του λόγου και της ικανότητας επικοινωνίας ενός παιδιού σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μεταξύ 1, 5 και 5 ετών. «Σε αυτό το κρίσιμο διάστημα το παιδί πρέπει να δέχεται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων από τους γονείς του και από το περιβάλλον του γενικότερα. Όσο περισσότερα ερεθίσματα δέχεται τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί ότι είναι αναγκαία η χρήση της λεκτικής επικοινωνίας», τονίζει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος. « Από την άλλη πλευρά η παραμονή του παιδιού σε χώρους με ανοιχτή την τηλεόραση, όπου δεν υπάρχει λεκτική επικοινωνία, δυσκολεύει την ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι γονείς ότι χρειάζεται από τις πρώτες στιγμές της γέννησης του παιδιού να του μιλούν και να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί του. Αυτό θα το βοηθήσει να αποκτήσει ένα κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του και να μάθει να μιλάει».

Η ηλικία κατά την οποία το παιδί θα αρχίσει να μιλάει μπορεί να διαφέρει κατά περίπτωση. Ωστόσο μπορεί να είναι ανησυχητικό αν ενώ έχει συμπληρώσει τους 18-24 μήνες, δεν μιλάει καθόλου. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να είναι απαραίτητη επαγγελματική βοήθεια.
«Στην ηλικία των 15 μηνών συνήθως τα παιδιά λένε τις πρώτες λεξούλες, πολλές από τις οποίες σημαίνουν κάτι, πιθανώς όμως όχι μόνον ένα πράγμα. Σε ηλικία 18 μηνών λένε περισσότερες λέξεις», σημειώνει ο Γιώργος Καλομοίρης, λογοθεραπευτής. «Είναι φυσικό ότι δεν μιλάνε καθαρά, μιλάνε όμως, χρησιμοποιούν κάποιες λέξεις, με τις οποίες φτιάχνουν και φράσεις, για να μιλήσουν για θέματα τα οποία τους ενδιαφέρουν. Κάποια παιδιά μπορεί να μην λένε κάτι στην ηλικία των 12 ή των 15 ή των 18 μηνών. Για να εκτιμηθεί κατά πόσον αυτό οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως αν το παιδί ακούει και εντοπίζει την πηγή των ήχων, αν επικοινωνεί εξωλεκτικά, αν επικοινωνεί μέσα από το παιχνίδι.»
Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο να ανησυχήσουμε νωρίς και λάθος παρά αργά και σωστά. Η γνώμη κάποιου ειδικού, λογοθεραπευτή ή ψυχολόγου, θα βοηθήσει να εντοπιστεί οποιαδήποτε δυσκολία και να αντιμετωπιστεί σε πρώιμο στάδιο.

Πηγή

helectra

Δυσλεξία, αυτή η… άγνωστη

Ακούγοντας τη λέξη δυσλεξία το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε συνήθως οι περισσότεροι είναι ότι πρόκειται για δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί στο σχολείο. «Πράγματι είναι μια μορφή μαθησιακής δυσκολίας αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά της», λέει η κυρία Εύα Τσώλη, ψυχολόγος, εξειδικευμένη στην αξιολόγηση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών, και εξηγεί ότι «ο όρος δυσλεξία αναφέρεται στις περιπτώσεις δυσκολιών ανάγνωσης και γραφής στις οποίες όμως έχουν αποκλειστεί όλες οι άλλες πιθανές αιτίες όπως ανεπαρκής νοημοσύνη, βλάβες των αισθητηρίων οργάνων, ανεπαρκής διδασκαλία ή ψυχολογικές διαταραχές».

Πόσο συχνά συναντάται όμως η δυσλεξία; «Παρατηρείται περίπου στο 5% των παιδιών, ενώ σε ό,τι αφορά το φύλο η αναλογία είναι 4 αγόρια προς 1 κορίτσι» αναφέρει η κυρία Τσώλη.

Τις «πταίει»

Μερίδα επιστημόνων θεωρούν ότι η δυσλεξία έχει εγγενή κληρονομική προέλευση. Υπάρχει δηλαδή η άποψη ότι μερικά παιδιά δεν τα καταφέρνουν στο διάβασμα και την ορθογραφία γιατί γεννήθηκαν έτσι. Την άποψη αυτή τη στηρίζουν στο γεγονός ότι στις οικογένειες παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως δυσλεκτικά, υπάρχουν και άλλα μέλη με ελλειμματική αναγνωστική και ορθογραφική επίδοση. Ένας ακόμη λόγος που συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι υπεισέρχεται ίσως και κάποιος οργανικός παράγοντας, ο οποίος μπορεί να μεταβιβαστεί από γονέα σε παιδί, είναι η διαπίστωση ότι πολύ περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια αντιμετωπίζουν πρόβλημα δυσλεξίας.

Παρόλα αυτά είναι τόσα τα παιδιά που παρουσιάζουν μαθησιακά προβλήματα στο σχολείο, ενώ δεν φανερώνουν καμία ένδειξη νευρολογικής βλάβης ή δυσλειτουργίας ώστε ένας καινούριος διαγνωστικός όρος γίνεται πια αποδεκτός μεταξύ των σχολικών ψυχολόγων. Πρόκειται για τον όρο ειδικές μαθησιακές δυσκολίες ο οποίος αντανακλά περισσότερο εκπαιδευτικά παρά ιατρικά κριτήρια. «Το παιδί με ειδική μαθησιακή δυσκολία εκδηλώνει διαταραχή σε μία από τις βασικές ψυχολογικές διεργασίες που εμπλέκονται στην κατανόηση και στη χρήση του προφορικού και γραπτού λόγου, στην ακρόαση, στη σκέψη, στην ομιλία, στην ανάγνωση, στη γραφή, στην ορθογραφία, στην αρίθμηση» λέει η ειδικός.

Ποιες είναι οι «αποχρώσες» ενδείξεις

Οι ενδείξεις που κατευθύνουν τον ειδικό στο να αξιολογήσει μία μαθησιακή δυσκολία ως δυσλεξία είναι αρχικά η παράξενη ορθογραφία, τόσο παράξενη που μοιάζει με ξένη λέξη! Γενικά τα δυσλεκτικά παιδιά μπερδεύουν τα γραπτά σύμβολα, γραμμές και αριθμούς παρόμοιου σχήματος και κάνουν αντικαταστάσεις π. χ ρ αντί του δ, 6 αντί 9 ή ακόμη 3 αντί ε. Ακόμη αντικαθιστούν συλλαβές λέξεων ή ακόμα και νοηματικά τις λέξεις τόσο στην ανάγνωση όσο και στη γραφή. Επίσης, συνηθίζουν τις παραλείψεις γραμμάτων π.χ. ίτι αντί σπίτι, τις αντιστροφές συμπλεγμάτων π.χ. βαλίστα αντί για βαλίτσα και τις προσθέσεις π.χ. σημαίνα αντί για σημαία. Άλλα χαρακτηριστικά των δυσλεκτικών παιδιών είναι η διστακτικότητα και ο συλλαβισμός στην ανάγνωση, η άσχημη εικόνα γραφής με ανομοιόμορφα γράμματα, τα πολλά ορθογραφικά λάθη και η χρησιμοποίηση ακόμη και καθρεφτικής γραφής (η λέξη γράφεται δηλαδή ανεστραμμένη όπως θα τη διαβάζαμε σε έναν καθρέφτη). Τέλος, η ελλιπής κατανόηση ενός κειμένου που μπορεί να αξιολογηθεί μέσα από τη γραπτή έκφραση όταν υπάρχουν πολλά συντακτικά λάθη, όταν παρατηρούνται δυσκολίες στην ακολουθία ιδεών και γεγονότων και δυσκολίες στη διατύπωση υποθέσεων και συμπερασμάτων, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα παιδιών με δυσλεξία μεγαλύτερων κυρίως ηλικιών.

Υπάρχουν δύο είδη δυσλεκτικών παιδιών:

– Εκείνα που δεν μπορούν να διαβάσουν γιατί δυσκολεύονται να βγάλουν νόημα από αυτό που βλέπουν.

– Παιδιά που δεν μπορούν να διαβάσουν γιατί δεν βγάζουν νόημα από αυτό που ακούνε (εντοπίζονται πιο δύσκολα).

Τα παιδιά με δυσλεξία υποφέρουν από ειδική αναγνωστική καθυστέρηση αν και είναι όλα φυσιολογικής νοημοσύνης με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν χαμηλή σχολική επίδοση η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τις νοητικές τους ικανότητες. Αρκετά από αυτά παρουσιάζουν αδεξιότητα και αργοπορημένη ανάπτυξη της ομιλίας. Επίσης έχουν δυσκολία στο να διακρίνουν το δεξιό ήμισυ του σώματος από το αριστερό (έλλειψη πλευρίωσης), ενώ μπορεί να εμφανίσουν και κινητική αστάθεια π.χ. δεν μπορούν να διατηρήσουν μία κίνηση όπως το κλείσιμο των ματιών, για πολύ. Ένα μικρό ποσοστό των παιδιών αυτών παρουσιάζουν ταυτόχρονα με τη δυσλεξία και διάσπαση προσοχής, έλλειψη κινητικού συντονισμού και υπερκινητικότητα.. Άλλες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως η δυσορθογραφία (δυσκολίες δηλαδή στην ορθογραφία) και η δυσαριθμία (δυσκολίες δηλαδή στην αριθμητική) μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα με αναγνωστικές δυσκολίες στο ίδιο άτομο.

Σωτήρια η έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος

Το να συμβουλευτούν οι γονείς έναν ειδικό, στην περίπτωση που το παιδί τους παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάγνωση είναι ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα αντιμετώπισης του προβλήματος. Καταρχάς, θα βεβαιωθούν έτσι ότι δεν είναι το δικό τους το μοναδικό παιδί με παρόμοια δυσκολία γιατί περίπου το 10% των 11χρονων παιδιών είναι αργοπορημένα στην ανάγνωση χωρίς να παρουσιάζουν πάντοτε δυσλεξία. Επίσης, όσο πιο έγκαιρα εντοπιστεί η μαθησιακή δυσκολία, τόσο μεγαλύτερο είναι το περιθώριο βελτίωσης και πρόγνωσης της μαθησιακής προόδου του παιδιού. «Η Α’ δημοτικού αποτελεί κομβικό σημείο γιατί είναι η καθοριστική σχολική περίοδος μάθησης της ανάγνωσης και της γραφής» λέει η κυρία Τσώλη. Τέλος, σύμφωνα με την ειδικό είναι σημαντικό να επιχειρηθεί διαφορική διάγνωση για να εντοπιστούν ακριβώς οι ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί και αναλόγως να ακολουθήσει κατάλληλη και εξατομικευμένη θεραπευτική διδασκαλία που θα εξυπηρετεί πάνω από όλα τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις ικανότητες του ίδιου του παιδιού.

Με τη συνεργασία της κυρίας Εύας Τσώλη, ψυχολόγου με ειδίκευση στην αξιολόγηση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών

Παναγιώτα Καρλατήρα

Πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

helectra

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Mία μεγάλη φανταστική πόλη και εννέα ολοκαίνουργιοι παιδικοί ήρωες βγαλμένοι από ένα πρωτότυπο και σύγχρονο παραμύθι που εκτυλίσσεται στον βυθό της θάλασσας περιμένουν τα παιδιά για να ενισχύσουν στη συνείδηση τους τη χαρά της κοινωνικής συναναστροφής και  την ευαισθησία σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Ναι, το πρώτο μεγάλο Παιδικό Φεστιβάλ είναι γεγονός και υποδέχεται το κοινό του με το σεβασμό που του αξίζει, το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου. Town for kids, στο Άλσος Στρατού, στο Γουδί.

Ο Σήφης ο ξιφίας, ο Βρασίδας ο Αχινός, η Ρούλα Ζαχαρούλα γαριδούλα, ο Τόλης το χταπόδι, η Κική η μαρίδα, ο Βαγγέλης ο ροφός και η Ρίτσα η πεσκανδρίτσα κινδυνεύουν! Δαιμόνιοι μάγειροι σκαρφίζονται να εκμεταλλευτούν την υπερθέρμανση του νερού και να ετοιμάσουν τη μεγαλύτερη ψαρόσουπα του πλανήτη. Ποιος θα σώσει τα πλάσματα του βυθού;

Μέσα από ευφάνταστα παιχνίδια και διασκεδαστικές δραστηριότητες, που σκοπό έχουν να προσφέρουν μια διαφορετική εμπειρία ψυχαγωγίας, τα παιδιά καλούνται να βάλουν ένα χεράκι ώστε οι μικροί τους φίλοι να διαφύγουν τον κίνδυνο.

Περισσότερα εδώ

helectra