Ικαρία: Σεξ, ψάρι και μακροζωΐα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Στο νησί του Ανατολικού Αιγαίου παρατηρείται δεκαπλάσιο ποσοστό ατόμων που ζουν πάνω από τα 90 χρόνια σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο. Τουλάχιστον 150 γραμμάρια ψαριού την εβδομάδα καταναλώνει το 84% των ηλικιωμένων.

Κουφονήσια: Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο για τις καλοκαιρινές διακοπές σας;

Δύο μικρές νησίδες, στο σύμπλεγμα των Μικρών Ανατολικών Κυκλάδων, που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα στενό πορθμό πλάτους 200 μ., αποτελούν τα Κουφονήσια (http://bit.ly/NlqzZV), έναν λιλιπούτειο παράδεισο στη μέση του Αιγαίου, που αν και μικρός σε έκταση, έχει περίσσεια ομορφιά.

Αμοργός, χτες και σήμερα

Η Αμοργός είναι ένα από τα ομορφότερα νησιά των Κυκλάδων και συνάμα από τα πιο ιδιαίτερα. Η άγρια φυσική ομορφιά της δένει αρμονικά με το «απέραντο γαλάζιο» του Αιγαίου, τα δε γραφικά χωριά της χαρίζουν μοναδικές στιγμές στους επισκέπτες της. Η ιστορία της Αμοργού χάνεται στα βάθη των χιλιετιών. Ήδη από την 3η χιλιετία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Αιγαίου, όπως δείχνουν και οι περισσότερες από τις 12 οχυρωμένες ακροπόλεις της, που έχουν ανακαλυφθεί σε λόφους και ακρωτήρια.

Παντελής Παυλίδης: Μας ταξιδεύει με τη λύρα του στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο, με «βάρκα» την αρχαιοελληνική ποίηση

Τα μονοπάτια ενός μουσικοσυνθέτη σε αρχέγονους ήχους.

Μας ταξιδεύει με τη λύρα του στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο, με «βάρκα» την αρχαιοελληνική ποίηση. Αυτοδίδακτος, ο μουσικοσυνθέτης Παντελής Παυλίδης, μας μυεί σε αρχέγονους ήχους με τη λύρα του, που είναι φτιαγμένη ακριβώς, όπως την περιγράφει ο μύθος, σύμφωνα με τον οποίο, τη δημιούργησε ο θεός Ερμής και την προσέφερε στον θεό του φωτός, τον Απόλλωνα.

Ξεκίνησε ως πραματευτής στις λαϊκές αγορές για να μπορέσει να δώσει «σάρκα και οστά» σ’ αυτό που ονειρευόταν από μικρός: Να ασχοληθεί με τη μουσική. «Από μικρός ήθελα να γίνω μουσικός. Μεγάλωσα με τη γιαγιά και τον παππού, στο χωριό Λευκώνα του νομού Σερρών. Όταν, στο γυμνάσιο, διάβαζα αρχαία ελληνικά, ένιωθα πως με συνδέουν ‘συναισθηματικά δεσμά’ με τη γλώσσα αυτή. Ίσως η μητρική μου γλώσσα, η ποντιακή, να μ’ ένωσε με τους προγόνους φιλοσόφους και λυρικούς ποιητές και έτσι ποτέ δεν ένιωσα ότι, μας χωρίζουν τόσοι αιώνες», μας λέει ο μουσικοσυνθέτης.

Με τη λύρα του ανά χείρας ταξίδευσε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, ακόμη και στη μακρινή Ιαπωνία. «Σ’ αυτές τις χώρες αγαπούν τον ήχο τον ελληνικό», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αυτό που κάνει τη μουσική του ξεχωριστή είναι η λύρα του, για την οποία, όπως μας αποκαλύπτει, έκανε ολόκληρη μελέτη από μόνος του: «Η λύρα ήταν γνωστή στην Ελλάδα από την απώτερη αρχαιότητα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ερμής έκλεψε τα βόδια που φύλαγε ο Απόλλωνας. Βλέποντας έξω από το σπήλαιο μια χελώνα, αφαίρεσε το όστρακό της και στερέωσε πάνω του χορδές από έντερο βοδιού. Έτσι, κατασκεύασε τη λύρα. Όταν ο Απόλλων ανακάλυψε την κλοπή και παραπονέθηκε στον Δία, ο Ερμής πρόσφερε τη λύρα στον Απόλλωνα, ο οποίος μαγεύτηκε από τον ήχο της».

Με βάση τον μύθο αυτό, ο Παντελής Παυλίδης έχει γράψει το μουσικό έργο «Ήλιος – Δήλιος» και το όραμα του είναι μια μέρα να παρουσιαστεί το έργο αυτό στην γενέτειρα του Απόλλωνα, τη Δήλο. Γι’ αυτόν, η λύρα είναι ένα μέσο, χάρη στο οποίο μπόρεσε να ανακαλύψει πρότυπα μουσικά μονοπάτια, τα οποία τον οδήγησαν σε μια προσωπική δημιουργία. «Προσπαθώ να αγγίξω τις ψυχές των ανθρώπων με ήχους, που έρχονται από την αιωνιότητα μέσω των προγόνων και τις συνδέω με συναισθηματικές αναμνήσεις», μας εξομολογείται ο μουσικοσυνθέτης.

Το πρώτο μουσικό έργο του «Ήχοι Αιώνων» ήταν η μελοποίηση της Μήδειας του Ευριπίδη – αναφορά στις αξέχαστες πατρίδες της Μαύρης Θάλασσας: «Ήθελα να επενδύσω μουσικά μια ιστορία από την αρχαιότητα που αναφέρεται και στον Πόντο. Το πώς ξεκίνησαν οι Έλληνες από δω, πώς πέρασαν από τον Βόσπορο και πήγαν στη Μαύρη Θάλασσα […] είναι μια ιστορία που έχει επηρεάσει πολιτισμούς και κόσμους».

Μέσα από την τριβή του με πολλές μουσικές παραδόσεις κατάφερε να διαμορφώσει μια προσωπική μουσική συνείδηση και να «παραδώσει» στο φιλόμουσο κοινό τις κορυφαίες στιγμές του Αρχαίου Ελληνικού Λόγου (επιλεγμένα αποσπάσματα ) από διάφορα αρχεία, που μέσα στη ζώσα σιωπή τους και τη φωνή της λύρας, έφθασαν μέχρι τις μέρες μας.

«Ο Παντελής Παυλίδης δεν εκφράζει μόνο τη διαχρονικότητα ενός αρχαίου πολιτισμού, αγγίζει τα νοητικά σχήματα που έδωσε ο Ελληνισμός στην ανθρωπότητα. Το παίξιμό του δεν είναι λαϊκό με την τετριμμένη και μειωτική έννοια που έχει προσδώσει η κοινωνία στον όρο αυτό. Έχει τη θέρμη του απλού ανθρώπου, που παρά την ταπεινή του υπόσταση, τολμά να αγγίξει το θείο, να κλέψει τη φωτιά της παγκόσμιας μουσικής και να τη χαρίσει στους βρωτούς. Γι’ αυτόν το λόγο ο Παντελής Παυλίδης αγκαλιάζει με τα συνθέματά του όλη την οικουμένη. Αυτός είναι ο ρόλος του και σκοπός του» είπε για τον μουσικοσυνθέτη ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Lyon Νίκος Λυγερός.

Ο Παντελής Παυλίδης άρχισε τη διαδρομή του με το μουσικό σχήμα «Πάνας», με το οποίο έπαιζε παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα. Ακολούθησε το μουσικό σχήμα «Μεσόγειος» και άλλα. Το 1998, δημιούργησε το σχήμα «Εύδουσιν», με το οποίο παρουσίασε έργα δικά του, όπως «Ήχοι Αιώνων», «Δέξαι με», «Ήχοι της Μαύρης Θάλασσας και του Αιγαίου» κ.ά. Το 2004, μαζί με τους μουσικούς Παναγιώτη Καπερνέκα, Αλίκη Μαρκαντωνάτου καί την Αρετή Μίγγου δημιούργησαν το μουσικό σχήμα «Γη και Θάλασσα», που χρησιμοποιεί και ακούσματα από την Ασία και Ινδία.

Σ. Προκοπίδου

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Η μοναδικότητα του Απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου.

Ευρωπαϊκή διάκριση στη Λέσβο και το Απολιθωμένο Δάσος

Σε μια λαμπρή τελετή που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο εντυπωσιακό και πρόσφατα ανακαινισμένο Palais de Congres – Square στις Βρυξέλλες απονεμήθηκαν τα βραβεία EDEN – Ευρωπαϊκοί προορισμοί Αριστείας, στο πλαίσιο του εορτασμού της Ευρωπαϊκής Ημέρας Τουρισμού. Ανάμεσα σε 22 ευρωπαϊκούς προορισμούς, από την Ελλάδα ήταν η Λέσβος που απέσπασε το πρώτο βραβείο «Ευρωπαϊκοί Προορισμοί Αριστείας – EDEN» έτους 2009 για την «Προστατευόμενη Περιοχή Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου». Το βραβείο παρέλαβαν εκ μέρους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου η αντινομάρχης Λέσβου κ. Μ. Τζουβελεκάκη και ο διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου αναπληρωτής καθηγητής Ν. Ζούρος. Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Τουρισμού – DG ENTR κ. Φ. Ιανιέλο, παραδίδοντας το βραβείο, αναφέρθηκε στη μοναδικότητα του Απολιθωμένου Δάσους, στοιχείο που συνέβαλε αποφασιστικά στην επιλογή. [ΑΠΕ]

Μοναδικό Μνημείο της Φύσης

Στη δυτική Λέσβο, εκεί που η λάβα και η ηφαιστειακή στάχτη συναντούν το βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου, ο χρόνος και το κύμα φέρνουν σιγά-σιγά στο φως απολιθωμένα τμήματα δέντρων που έζησαν στο μακρινό παρελθόν. Μεγάλα και μικρά πολύχρωμα, σε αφάνταστο αριθμό και ποικιλία, όρθια ή ξαπλωμένα στη γη, με τις ρίζες και τα κλαδιά τους να διαπλέκονται αινιγματικά. Μένουν εκεί αμέτρητα χρόνια μάρτυρες της ανεπανάληπτης δημιουργίας της Φύσης. Τα απολιθωμένα δένδρα συγκροτούν ένα σύνολο μοναδικό, το «Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου».

Τα χρώματα τους λαμπερά, απίστευτα ζωντανά, ξεχωρίζουν από τα σταχτιά και τα γκρίζα των ηφαιστειακών πετρωμάτων που τα περιβάλλουν. Αμέτρητες οι αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου και του καστανού, του πράσινου αλλά και του μαύρου. Ανταύγειες από κροκί, άλικο, μενεξεδί μέχρι το βαθύ μπλε, σε ασυνήθιστους συνδυασμούς, θαμπώνουν το μάτι του επισκέπτη. Αναρωτιέται κανείς πώς αλήθεια χώρεσαν όλα μαζί στην παλέτα της Φύσης;

Η περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους μπορεί να παρομοιασθεί με το βιβλίο της γεωϊστορικής εξέλιξης του Αιγαίου μέσα στο οποίο καταγράφεται με μοναδικό τρόπο όλη η γεωλογική ιστορία της λεκάνης του Αιγαίου τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια και δίνονται πληροφορίες όχι μόνο για την πανίδα και την χλωρίδα, αλλά και για τις οικολογικές συνθήκες που επικρατούσαν, το κλίμα καθώς και τις μεγάλες τεκτονικές κινήσεις που διαμόρφωσαν τη σημερινή δομή της περιοχής.

Απολιθωμένα δένδρα συναντώνται σε πολλές θέσεις και σε μεγάλο αριθμό στη Λέσβο. Τα περισσότερα απ’ αυτά βρίσκονται στο τρίγωνο που καθορίζεται από τις περιοχές Όρδυμνος, Νησιώπη, Σκάλα Ερεσσού, Σίγρι. Αξιόλογες συγκεντρώσεις απολιθωμάτων συναντούμε και στις περιοχές Μεσοτόπου, Χιδήρων, Γαβαθά, Πολιχνίτου, Μολύβου και Άγρας.

Δημιουργία Απολιθωμένου δάσους

Το απολιθωμένο δάσος δημιουργήθηκε πριν 20 εκατομμύρια χρόνια και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα μνημεία της γεωλογικής μας κληρονομιάς. Η δημιουργία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γεωλογική ιστορία και εξέλιξη της περιοχής του Αιγαίου. Το Αιγαίο αποτελεί και σήμερα μια από τις πλέον ενεργείς περιοχές του πλανήτη μας. Οι γεωλογικές διεργασίες που συμβαίνουν στο λαμβάνουν χώρα στο μέρος αυτό εκδηλώνονται πολύ συχνά με έντονη σεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Η  ηφαιστειακή δραστηριότητα που εκδηλώνεται στο Αιγαίο είναι γνωστό ότι οφείλεται στη βύθιση της Αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την Ευρασιατική πλάκα η οποία σήμερα γίνεται στην περιοχή της Ελληνικής τάφρου νότια της Κρήτης. Η βύθιση αυτή προκαλεί στην εσωτερική λεκάνη του   Αιγαίου πελάγους εφελκυστικές δυνάμεις. Έτσι δημιουργούνται μεγάλα ρήγματα στο φλοιό που συνδέονται με την έντονη σεισμικότητα της περιοχής και δίνουν τη δυνατότητα στο ηφαιστειακό υλικό να ανέρχεται από το εσωτερικό της γης και να εκχύνεται στις θέσεις των ηφαιστείων. Με τη διαδικασία αυτή σχηματίστηκαν πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν μια σειρά ηφαιστείων στο χώρο του Αιγαίου όπως της Σαντορίνης της Μήλου της Νισύρου και άλλα.

Η Λέσβος είναι και αυτή ένα ηφαιστειογενές νησί όπως η Χίος και η Λήμνος. Περισσότερο από το μισό της έκτασης του νησιού μας αποτελείται  από  ηφαιστειογενείς  σχηματισμούς  οι  οποίοι ξαπλώνονται από το ΒΑ του κόλπου της Καλλονής ως τη Μήθυμνα και μαρτυρούν ότι υπήρξε έντονος ηφαιστειακός παροξυσμός με εκρηκτική και εκχυτική φάση. Σ’ αυτή την εποχή της έντονης ηφαιστειακής δράσης ανάγονται ο σχηματισμός των απολιθωμάτων στο νησί μας. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα εκτός από την πυρακτωμένη λάβα που ευτυχώς δεν έφθασε στην περιοχή εκτόξευσε στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ηφαιστειακής στάχτης η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα έφθασε στην περιοχή του απολιθωμένου δάσους και κάλυψε τα πάντα. Μετά τις ηφαιστειακές εκρήξεις ακολούθησαν έντονες βροχοπτώσεις που προκάλεσαν μεγάλης κλίμακας λασποροές οι οποίες σκέπασαν το μεγάλο πυκνό και πλούσιο δάσος που υπήρχε την εποχή εκείνη. Να σημειωθεί ότι η δασική βλάστηση αντιστοιχεί στις φάσεις προσωρινής ηφαιστειακής ηρεμίας ενώ το σκέπασμα και το θάψιμο κάτω από τη στερεά αναβλύσματα αντιστοιχεί στις φάσεις παροξυσμού των ηφαιστείων. Όσο για την απολίθωση αυτή ακολούθησε αφού είχαν τελειώσει οι αλλεπάλληλες περίοδοι βλάστησης και θαψίματος των δένδρων και δεν ανήκει στην περίοδο ηφαιστειακού παροξυσμού. Το υλικό με το οποίο έγινε η απολίθωση είναι το διοξείδιο του πυριτίου, το οποίο υπήρχε διαλυμένο στα θερμά νερά που κυκλοφορούσαν στο έδαφος. Με το ανόργανο διοξείδιο του πυριτίου αντικαταστάθηκε μόριο προς μόριο η οργανική φυσική ουσία των δένδρων. Η αντικατάσταση έγινε τόσο τέλεια ώστε να διατηρηθεί ολότελα ο φυσικός ιστός και οι ετήσιοι δακτύλιοι των δένδρων.

Τα απολιθωμένα λοιπόν δένδρα της Λέσβου βλάστησαν πάνω έδαφος το οποίο σχηματίστηκε από στερεά αναβλύσματα ηφαιστείων που βρίσκονταν σε ενέργεια και μέσα σ’ αυτό το έδαφος που βλάστησαν θάφτηκαν και απολιθώθηκαν με την κυκλοφορία θερμών νερών που περιείχαν διοξείδιο του πυριτίου.

Είδη  φυτών και δένδρων

Ο πλούτος και η ποικιλία των φυτών του Απολιθωμένου δάσους όπως αποδεικνύεται από τις ερευνητικές διαδικασίες του καθηγητή Ε. Βενιτζέλου είναι από τα στοιχεία της μοναδικότητας του μνημείου από την συστηματική μελέτη των απολιθωμένων κορμιών και των απολιθωμένων φύλλων προσδιορίστηκε το γένος και το είδος των φυτών που συμμετείχαν στη σύνθεση του δάσους προς 20 εκατομμύρια χρόνια. Οι περισσότεροι απολιθωμένοι κορμοί ανήκουν στα κωνοφόρα και αγγειόσπερμα, όπως πεύκη, σεκόια που είναι το μεγαλύτερο φυτό που έζησε στον πλανήτη μας, ο πλάτανος, η δρυς, η οξιά, ο φοίνικας, το κυπαρίσσι, τίλια ο σφένδαμος, το κανελόδενδρο, η λεύκη, η δάφνη και άλλα.

Μοναδικότητα και αξία του απολιθωμένου Δάσους

Οι επιστήμονες που μελέτησαν το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου αναφέρονται με θαυμασμό στη μοναδικότητα, τη σπανιότητα και τη μεγάλη επιστημονική αξία του μνημείου αυτού της φύσης, γιατί αποτελεί ένα ολόκληρο δασικό σύστημα που απολιθώθηκε επί τόπου λόγω της έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας. Λόγοι που το καθιστούν μοναδικό και δείχνουν τη μεγάλη αξία του είναι οι εξής:

1) Ο μεγάλος αριθμός των απολιθωμένων κορμών που διατηρούνται όρθιοι με το ριζικό τους σύστημα τα οποία φαίνεται ότι απολιθώθηκαν στη φυσική τους θέση.

2) Τα απολιθωμένα δένδρα και τα όργανα φυτών, ρίζες, κλαδιά, φύλλα και σπέρματα έχουν διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση.

3) Η ηλικία του δάσους καθώς και η ποικιλία και ο μεγάλος αριθμός των διαφορετικών ειδών των απολιθωμένων φυτών που βρέθηκαν συνηγορούν για τη μεγάλη επιστημονική τους αξία.

4) Η σύνθεση της απολιθωμένης χλωρίδας αποτελεί σημαντικό δείκτη των κλιματικών συνθηκών και του περιβάλλοντος εκείνης της περιόδου.

Συγκρίσιμο οικοσύστημα με αυτό του Απολιθωμένου δάσους της Λέσβου αποτελούν τ’ απολιθωμένα δάση των κωνοφόρων που συναντούμε στην Αριζόνα της Β. Αμερικής.

Επίσκεψη στο Απολιθωμένο Δάσoς

Ο επισκέπτης της Λέσβου έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να επισκεφθεί τις διάφορες συγκεντρώσεις των Απολιθωμένων κορμών. Μπορεί να επισκεφθεί το Πάρκο του Απολιθωμένου Δάσους στη περιοχή «Κύρια Απολιθωμένη» , το Γεωπάρκο του Σιγρίου, τη νυσίδα Νησιώπη, είτε να επιλέξει πεζοπορικές   διαδρομές   που   συνδέουν   τις   διάφορες απολιθωματοφόρες θέσεις χωρίς να παραλείψει να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Σίγρι όπου αναδεικνύονται τα ευρήματα του απολιθωμένου Δάσους και η γεωϊστορική εξέλιξη του Αιγαίου από τις διεργασίες που οδήγησαν στη δημιουργία του απολιθωμένου Δάσους πριν 20 εκατομμύρια χρόνια μέχρι τα σύγχρονα οικοσυστήματα.

Το Πάρκο που δημιούργησε η Διεύθυνση Δασών Λέσβου, αποτελεί μια μοναδική εμπειρία και ένα ανεπανάληπτο μνημείο της φύσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο επισκέπτης μένει  εκστατικός μπροστά στην πληθώρα των ευρημάτων τα οποία όπως αναφέραμε παραπάνω είναι άριστα διατηρημένα. Επίσης μπορεί να περιηγηθεί σε μια ολόκληρη βουνοπλαγιά με ιδικά διαμορφωμένα μονοπάτια που κατασκευάστηκαν χωρίς μηχανικά μέσα για να μη διαταραχθεί το φυσικό περιβάλλον, θα νιώσει συγκίνηση με τους ωραίους χρωματικούς συνδυασμούς που η φύση «στόλισε» τα πετρωμένα δένδρα και θα θαυμάσει την αυθεντικότητα των απολιθωμένων κορμών που έχουν διατηρήσει την πιο παραμικρή λεπτομέρεια και στο φλοιό και στο εσωτερικό τους. θα εντυπωσιαστεί από το πλήθος και τις διαστάσεις των δένδρων και θ’ ανακαλύψει ότι κάποια από αυτά του είναι γνωστά και ίσως του θυμίζουν την τελευταία επίσκεψη του σ’ ένα πευκοδάσος.

Για όλους αυτούς του λόγους μπορούμε να πούμε ότι αξίζει κάθε επισκέπτης του νησιού μας να περιηγηθεί στους χώρους αυτούς που φυλάγονται όλα τα απολιθωμένα ευρήματα και να συνειδητοποιήσει ότι περπατώντας ανάμεσα στους πετρωμένους κορμούς έχει το μοναδικό προνόμιο να κάνει ένα ωραίο ταξίδι μέσα στο χρόνο και στη γεωλογική ιστορία του νησιού μας.

Δημήτρης  Αρετής
Αμαλία  Αθηναίου
Κατερίνα Καρίνου
Α΄τάξη Πειραματικού Γυμνασίου Μυτιλήνης

Πηγή

helectra

Ιστορίες του Αιγαίου

Ηταν ένα «φορτωμένο» πρωινό στο Αιγαίο. Ενας Tουρκικός σχηματισμός με οκτώ αεροσκάφη είχε μπει στην περιοχή του Κεντρικού Τομέα και λίγα λεπτά αργότερα άλλος ένας με άλλα τόσα μαχητικά εισχωρούσε στο FIR Αθηνών. Οι προθέσεις των Τούρκων ήταν σαφείς. Με τα αεροσκάφη τους οπλισμένα, δεν έκαναν τον κόπο να ακολουθήσουν τις συνοριακές γραμμές αλλά πετούσαν χαλαρά σε ευθεία γραμμή, κάνοντας διαρκείς παραβιάσεις. Ο,τι δηλαδή κάνουν κάθε μέρα…
Στο κόκπιτ του ελληνικού F-16 ο αντισμήναρχος Πέτρος Ζαφειρίδης είχε ήδη πιάσει στο ραντάρ του τον τουρκικό σχηματισμό. Εχοντας απογειωθεί από τη Λάρισα με άλλο ένα αεροσκάφος, στην τελευταία του αποστολή ως διοικητής της 337 Μοίρας δεν ανησυχούσε. Τον στενοχωρούσε όμως ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά… Από την επόμενη εβδομάδα θα αναλάμβανε έναν κρίσιμο επιτελικό ρόλο και το κόκπιτ του μαχητικού θα ήταν απλά παρελθόν. Δεν δίστασε να αδράξει την ευκαιρία…
Πετώντας πολύ χαμηλά, ο Πέτρος άνοιξε πολύ πλευρικά τη γραμμή πτήσης γνωρίζοντας ότι στη διαγώνιο αυτή τα τουρκικά ραντάρ δεν μπορούν να τον εντοπίσουν. Και εκτελώντας έναν παρατεταμένο κυκλικό ελιγμό βρέθηκε από πίσω τους. Κέρδισε αμέσως ύψος και ανέβηκε σε σημείο υπεροχής. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Τι κι αν οι παθητικοί αισθητήρες των τουρκικών μαχητικών άρχισαν να ενεργοποιούνται. Το ελληνικό ζευγάρι είχε ήδη εγκλωβίσει και τα οκτώ μαχητικά, στέλνοντας το σχετικό σήμα στα αφτιά των χειριστών τους. Κι αυτοί γνώριζαν ότι αν οι Ελληνες εξαπέλυαν τα όπλα τους, απλά θα καταρρίπτονταν. Εσπασαν το σχηματισμό τους και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Αλλωστε, είχαν ηττηθεί κατά κράτος.
Για τον Πέτρο, αυτή η τελευταία φορά ήταν ήρεμη. Εστρεψε νότια και μαζί με το Νο2 του πέρασαν μαζί πάνω από το μνημείο που έχει στηθεί στον Αϊ-Στράτη προς τιμήν του πεσόντος υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά, αλλά το οποίο συμβολίζει τις προσπάθειες όλων των Ελλήνων χειριστών στις δεκαετίες του ακήρυκτου πολέμου στο Αιγαίο. Προσπάθειες που όπως γνωρίζει πολύ καλά ο Π. Ζαφειρίδης δεν έχουν πάει χαμένες. Εστω κι αν κι εκείνος, όπως και πολλοί άλλοι, δεν αντιμετώπισε ποτέ τους αντιπάλους όπως ακριβώς θα ήθελε…

Αναδημοσίευση από το STRATEGY-GEOPOLITICS.blogspot.com του Γιώργου Δασκαλόπουλου

helectra