Ο μυστήριος πολιτισμός των Anasazi

Η σκόνη της ερήμου στη νοτιοδυτική Αμερική, η τέχνη της αγγειοπλαστικής, ο απόηχος του φλάουτου και οι τόποι λατρείας θυμίζουν έναν από τους αρχαιότερους αυτόχθονες πολιτισμούς – τους Anasazi. Τα μονοπάτια των προγόνων αναζητούν νερό, την ειρήνη και την επιβίωση στα εδάφη της Γιούτα, του Κολοράντο, της Αριζόνα και του Νέο Μεξικό. Ακολουθήστε τα βήματα για να ανακαλύψετε το DNA αυτών των ιδιοφυιών της αρχιτεκτονικής και της αστρονομίας.

Έλληνες υπουργοί στο Περού!

Ελληνες υπουργοί στο Περού; Κι όμως πριν από ένα χρόνο ο υπουργός Εργασίας του Περού ήταν ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης, ελληνικής καταγωγής. Επίσης, η πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης στο Περού ήταν η Ανζέλικα Μπόκος Χερέδια, το 1989, επίσης ελληνικής καταγωγής, από την οικογένεια του ναυάρχου Μιαούλη.

Ο συνεργάτης του ΑΠΕ – ΜΠΕ Δημήτρης Παρούσης, στο πλαίσιο της έρευνάς του για τους «χαμένους» Έλληνες, βρέθηκε στο Περού και συνάντησε τον Μάριο Κοσμόπολης, ενώ μίλησε με την οικογένεια της Ανζέλικα Μπόκος, η οποία πέθανε το 2005.

Για την οικογένεια της Ανζέλικα Μπόκος, όλα ξεκίνησαν κάπου στο 1850, όταν τρία αδέρφια από την Ύδρα αποφάσισαν να βρουν την τύχη τους στο Νέο Κόσμο. Βρέθηκαν στον Παναμά, όπου αγόρασαν τρία πλοία. Ένα από αυτά υπάρχει σήμερα σε κάδρο της οικογένειας, με την ελληνική και την Κολομβιανή σημαία να κυματίζει (την περίοδο εκείνη ο Παναμάς ήταν επαρχία της Κολομβίας).

«Ο προπάππους μου, ο Αναστάσιος», είπε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο γιος της ελληνίδας υπουργού, Σώκρατες Μπόκος, «ήταν από την οικογένεια του Ανδρέα Μιαούλη – Βώκο. Από τα τρία αδέρφια που πήγαν στην Αμερική, ο προπάππους μου τελικά έκανε οικογένεια στο Περού, στο λιμάνι της Πιούρα. Εκεί ερωτεύτηκε, έκανε τις επιχειρήσεις του και εκεί γεννήθηκε ο παππούς μου Σωκράτης».

Η αδερφή της ελληνίδας υπουργού θυμάται τον πατέρα της Σωκράτη να μιλά πάντα με περηφάνια για την ελληνική του καταγωγή. «Ο πατέρας μας πάντα μας μιλούσε για την Ελλάδα. Δεν πήγε ποτέ του στην πατρίδα του, αλλά χρησιμοποιούσε πάντα όσες ελληνικές λέξεις του είχε μάθει ο πατέρας του. Ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Όλοι τον έλεγαν ‘El Griego’. Μας έλεγε ιστορίες για την ελληνική επανάσταση και για τον ήρωα Μιαούλη. Η αδερφή μου έμοιασε πολύ στον χαρακτήρα του. Όταν ήταν υπουργός, όλοι την αποκαλούσαν ‘Θάτσερ’. Ήταν δίκαιη αλλά σκληρή. Επίσης ήταν πολύ περήφανη για την καταγωγή της. Πάντα ήθελε να πάει στην Ύδρα, αλλά κανείς από την οικογένειά μας δεν το έχει καταφέρει ακόμα», δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η Ελενα Μπόκος, αδελφή της υπουργού.

«Θα σας φανεί περίεργο, αλλά στην οικογένειά μας οι Τούρκοι είναι το… κόκκινο πανί. Ο παππούς μου θυμάμαι μου έλεγε ιστορίες για την επανάσταση και για τους 300 του Λεωνίδα. Έτσι μεγαλώσαμε όλοι. Προσωπικά έχω πολλά αντικείμενα από την Ελλάδα. Όπως ένα μπουζούκι που ο γιος μου ο Γίγας σήμερα προσπαθεί να το μάθει», συμπλήρωσε ο Σωκράτης Μπόκος, δικηγόρος και σήμερα αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στη Λίμα του Περού.

Ο Σωκράτης έχει αναλάβει εκ μέρους της οικογένειάς του να ψάξει να βρει τους συγγενείς τους στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει οποιαδήποτε επαφή. «Ελπίζω με αυτό το δημοσίευμα να έχουμε μεθαύριο κάποια καλά νέα από τη φαμίλια μας στην Ελλάδα», είπε.

Η Ανζέλικα Μπόκος (Angelika Bockos Heredia) εκτός από πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης, ήταν και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του αντίστοιχου Αρείου Πάγου του Περού.

Ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης (Mario Pasco Cosmοpolis) αν και Έλληνας πέμπτης γενιάς, δηλώνει επίσης περήφανος για την καταγωγή του. «Από τους παππούδες μου, η καταγωγή μου είναι από τέσσερις χώρες. Από την Αγγλία, την Κροατία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Είμαι 100% Περουβιανός, αλλά αν με ρωτήσεις πια άλλη χώρα από αυτές που κατάγομαι αισθάνομαι σαν πατρίδα μου, θα σου πω χωρίς σκέψη, την Ελλάδα. Ίσως γιατί είμαι από τους λίγους που έχουν την τύχη να διατηρούν αυτό το ελληνικό επίθετο και όπου πάω όλοι με ρωτούν αν είμαι Έλληνας», δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο δικηγόρος σήμερα και καθηγητής πανεπιστημίου, Μάρκο Κοσμόπολης.

«Ο παππούς μου λέγονταν Γιώργος, μάλλον Κοσμόπουλος, με καταγωγή από την Ολυμπία. Δεν έχουμε πολλά στοιχεία. Είχε έρθει κάπου στο 1860 για την κατασκευή του σιδηροδρόμου. Έμεινε τελικά στην πόλη Τσικλάο. Ο ένας από τα δύο παιδιά του, δηλαδή ο πατέρας μου Θεόδωρος, έκανε 13 παιδιά. Είμαστε μεγάλη φαμίλια», συμπλήρωσε ο Μάριο Κοσμόπολης.

«Όταν έγινα υπουργός Εργασίας το 2007 και για ένα χρόνο, άρχισα να αναπτύσσω πολύ καλές σχέσεις με τον τότε Έλληνα πρέσβη. Σήμερα δηλώνω πάντα το «παρών» σε οποιαδήποτε εκδήλωση κάνει η Ελλάδα εδώ, ή η ελληνική κοινότητα. Δεν ξέρω πώς, αλλά πια με γεμίζει στην ψυχή η ενασχόλησή μου με ότι έχει σχέση με την Ελλάδα», δήλωσε ο κ. Κοσμόπολης στο συνεργάτη του ΑΠΕ – ΜΠΕ Δημήτρη Παρούση.

«Η σύζυγός μου είναι Γαλλίδα. Επίσης πέμπτης γενιάς. Όμως έχει βρει τους συγγενείς της στη Γαλλία. Ίσως γιατί υπήρχε καλύτερο αρχείο. Οι δικές μου ελπίδες για να βρω φαμίλια στην Ελλάδα είναι πολύ λίγες, όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», είπε ο Μάριο Κοσμόπολης.

Ο συνεργάτης του ΑΠΕ – ΜΠΕ Δημήτρης Παρούσης πραγματοποιεί εδώ και 1.362 μέρες το γύρο του κόσμου αναζητώντας «χαμένους» Ελληνες. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο Περού. Περισσότερα από την περιπλάνησή του μπορείτε να βρείτε στο www.godimitris.gr

Δ. Παρούσης

helectra

Η αρχαία ελληνική τραγωδία στην υπηρεσία του αμερικανικού Πενταγώνου

Με τίτλο «Αρχαίοι σύμμαχοι» και υπότιτλο «Το Πεντάγωνο ζητεί τις συμβουλές του Σοφοκλή» η εφημερίδα «Νeue Ζurcher Ζeitung» δημοσιεύει σήμερα εκτενές άρθρο της Andrea Kohler για την πρωτοβουλία του αμερικανικού Πενταγώνου να χρησιμοποιήσει τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς για να βοηθήσει τους στρατιώτες του που επιστρέφουν από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, με συμπτώματα που ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες.

Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας χορήγησε 3,7 εκατ. δολάρια στο θεατρικό όμιλο της Νέας Υόρκης «Θέατρο του Πολέμου» για την ανάγνωση σε ακροατήριο βετεράνων και των οικογενειών τους, των τραγωδιών του Σοφοκλή «Αίας» και «Φιλοκτήτης». Οι αναγνώσεις αυτές, που γίνονται σε στρατιωτικές βάσεις σε όλη την Αμερική, αποσκοπούν να βοηθήσουν τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους να ξεπεράσουν τις «αγχώδεις μετατραυματικές δυσλειτουργίες», που συνοδεύουν βετεράνους που επιστρέφουν στην Αμερική από τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Όπως ο Οδυσσέας, που επιστρέφει μετά από πολυετείς περιπλανήσεις σε μια πατρίδα που του φαίνεται ξένη, ο Αχιλλέας, ο Φιλοκτήτης και ο Αίας που επιδίδονται σε πράξεις βίας επηρεασμένοι από τα τραύματα του πολέμου, έτσι και οι σύγχρονοι Αμερικανοί βετεράνοι επιστρέφουν στη χώρα τους με προβλήματα προσαρμογής καταδιωκόμενοι από πανικό, εφιάλτες, παραισθήσεις και απελπισία, αισθανόμενοι πολλές φορές ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους.

Η ανάγνωση των τραγωδιών δεν θεωρείται ψυχοθεραπεία, αλλά φαίνεται να φέρνει μια «κάθαρση», αφού στο Σαν Ντιέγκο και στη Νέα Υόρκη βετεράνοι του πολέμου μετά την ανάγνωση των τραγωδιών μίλησαν ανοιχτά για τη δική τους ψυχική οδύνη θέτοντας τη δική τους εμπειρία σε ένα γενικότερο ιστορικό πλαίσιο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Αχιλλέα, ο οποίος αποφασίζει να μείνει στην ιστορία ως ήρωας επιλέγοντας το θάνατο από την ασφαλή επιστροφή στην πατρίδα του, το κλέος από το νόστο, φαίνεται ότι από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα είναι ευκολότερο να τιμήσει κανείς νεκρούς στρατιώτες παρά αυτούς που επιστρέφουν στον τόπο τους από έναν πόλεμο, καταλήγει το άρθρο.

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Γιατί η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην Ευρώπη;

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ όπως και στην Αμερική άρχισε από καιρό μια σημαντική συζήτηση αν η Τουρκία ανήκει ή όχι στην Ευρώπη. Με την έννοια όχι μόνο των όποιων πολιτιστικών, θρησκευτικών και άλλων καταβολών αλλά, κυρίως, ως πολιτική δύναμη. Οι εταίροι μας, όπως και τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, δοκίμασαν τους τελευταίους μήνες την τουρκική αλαζονεία και απρέπεια σε όλη την αδίστακτη εκτύλιξή της. Πρώτα με την υπόθεση του αγωγού «Ναμπούκο» και αργότερα με το διορισμό του Δανού Πρωθυπουργού Ράσμουσεν ως νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Όσοι παρακολουθούν και αναλύουν την υπερκινητικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, θα συμφωνήσουν με παλαιότερη διαπίστωση της έγκυρης γερμανικής εφημερίδας «Die Welt», που είχε ορθά εκτιμήσει: Αν για το διορισμό του Ράσμουσεν υπέβαλε σε τόσους και τέτοιους εξευτελισμούς το ΝΑΤΟ και εξ αυτού και την ΕΕ, φανταστείτε, έγραφε, τι θα συμβεί εάν και εφόσον κάποτε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ερώτηση κεφαλαιώδους σημασίας: Η Τουρκία πρέπει ή όχι να ενταχθεί στην ΕΕ; Υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Το πρώτο είναι ο γαλλογερμανικός άξονας καθώς και η Αυστρία και άλλες χώρες, που για πολλούς λόγους – δημογραφικούς, πολιτισμικούς, πολιτικούς, ακόμα και θρησκευτικούς – αντιτίθενται στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση. Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ κατ΄ επανάληψη έχουν ξεκάθαρα εκφράσει την αντίθεσή τους. Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων – και Ελλήνων – πολιτών επίσης τάσσονται κατά της τουρκικής ένταξης. Από την άλλη, είναι ο βρετανο-αμερικανικός άξονας. Οι ΗΠΑ δεν είναι μέλος της ΕΕ αλλ’ είναι, κατά την εκτίμηση ακαδημαϊκών και έγκυρων αναλυτών των ευρω-ατλαντικών σχέσεων, το ισχυρότερο μέλος της Ένωσης. Πώς; Διά της Βρετανίας και πρώην κομμουνιστικών χωρών, που για την ασφάλειά τους προτιμούν στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η εγκατάσταση της γνωστής αντιπυραυλικής ασπίδας δήθεν κατά του Ιράν (τελικά ματαιώθηκε) είναι μέρος του μεγάλου παιγνιδιού, που οι ΗΠΑ παίζουν στην Ευρώπη.

ΗΠΑ και Βρετανία αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως μια μεγάλη αγορά 500 εκατομμυρίων. Επιμένουν συνεχώς στη διεύρυνσή της, με τη συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών. Περαιτέρω διεύρυνση, όμως, σημαίνει μεγαλύτερη αποδυνάμωσή της, οικονομικά και κυρίως πολιτικά και αμυντικά, επειδή δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσει τους κραδασμούς και τις δυσβάστακτες επιπτώσεις αυτής της πρακτικής. Αντίθετα, Γαλλία και Γερμανία επιμένουν σε εμβάθυνση, με στόχο να επιλυθούν τα προβλήματα από την τελευταία διεύρυνση με τους «10» (περιλαμβανομένης και της Κύπρου), ώστε η ΕΕ να μπορέσει να ισχυροποιήσει την εξωτερική πολιτική της και την άμυνά της. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποβλέπει και σε αυτά τα σημαντικά.

Γιατί, λοιπόν, η Βρετανία, οι ΗΠΑ και μερικές άλλες χώρες επιμένουν στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ; Όχι μόνο για λόγους καθαρά εθνικών συμφερόντων τους, αλλά και γιατί η Τουρκία σήμερα έχει καταστεί σημαντικός ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος για την Ευρώπη, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ όπως για την Ιαπωνία και την Ινδία. Παράλληλα, η Τουρκία, με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πέτυχε να αναδειχθεί ήδη σε αποδεκτή περιφερειακή δύναμη, που κτίζει την εικόνα μιας δήθεν ειρηνοποιού χώρας, που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, ακόμα και μέχρι την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Πόσο αξιόπιστη είναι η τουρκική πολιτική; Σε αρκετές περιπτώσεις είναι αποδεκτή, στις περισσότερες, όμως, αμφισβητείται, επειδή προκαλεί και ενοχλεί με την αλαζονεία και την υπεροψία της. Γεγονός είναι ότι η Τουρκία έχει περάσει το μήνυμα ότι θέλει μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της – εκτός, βέβαια, με την Ελλάδα και την Κύπρο. Έτσι εξηγείται η καθυπόταξη της Αρμενίας, η στρατηγική συμφωνία της με τη Συρία, οι συμφωνίες της με το Ιράκ και η εντυπωσιακή ενίσχυση των σχέσεών της με τη Ρωσία όπως και η φοβερή προσπάθεια που καταβάλλει ανάμεσα στον αραβικό κόσμο να αναδειχθεί ως η προστάτιδα και ηγέτιδά του. Οι Ισραηλινοί, πάντως, δεν εμπιστεύονται τις ενέργειες της τουρκικής διπλωματίας και οι σχέσεις των δύο χωρών δεν είναι οι καλύτερες από το 2002.

Γιατί, παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ αλλά να ισχύσει η ειδική σχέση, όπως υποστηρίζουν οι Γάλλοι, Γερμανοί και Αυστριακοί; Πρώτον, για λόγους δημογραφικούς. Η ΕΕ θα πλημμυρίσει από Τούρκους. Οι Γερμανοί έχουν κρίσιμα προβλήματα με τα 4 εκ. Τούρκων στη χώρα. Δεύτερον, μια μουσουλμανική χώρα θα επικυριαρχήσει στη χριστιανική Ευρώπη. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα 70 εκ. Τούρκων, αλλά στη δυναμική που θα αναπτυχθεί· η Τουρκία να είναι ο οιονεί εκπρόσωπος των όπου γης εκατοντάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Τουλάχιστον στον αραβικό κόσμο, έτσι την αντιμετωπίζουν και αυτό ελπίζουν. Τρίτον, για λόγους οικονομικούς. Η Ένωση δεν θα μπορέσει να αντέξει το τρομαχτικό βάρος της ένταξης και ενσωμάτωσης μιας καθυστερημένης ακόμα τουρκικής οικονομίας και κοινωνίας. Και πώς θα πεισθούν από τις κυβερνήσεις τους, τα 500 εκ. Ευρωπαίων, να πληρώνουν χοντρά, για τις επόμενες δεκαετίες, για το τουρκικό βαρίδι; Τέταρτον, για λόγους πολιτικούς. Διά της αριθμητικής υπεροχής της, η Τουρκία θα ελέγχει σημαντικό μέρος των αποφάσεων της ΕΕ. Θα βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και αν σήμερα, που δεν είναι ακόμα μέλος της ΕΕ, δημιουργεί τόσα προβλήματα εκ του μη όντος, τρομάζει κάθε Ευρωπαίος πώς θα ενεργεί όταν και εφόσον ενταχθεί στην Ένωση.

Υπάρχει, όμως, σημαντικότερος και πιο κρίσιμος λόγος: Η ένταξη ή μη της Τουρκίας συναρτάται προς τις ευρω-ατλαντικές σχέσεις και πώς αυτές θα εξελιχθούν στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον. Και, βεβαίως, εξαρτάται από την ικανότητα ή την αποτυχία της ΕΕ να ξεφύγει από τα στενά εθνικά συμφέροντα και να εδραιώσει μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα, που θα στοχεύει σε μια κοινή εξωτερική πολιτική και μια κοινή πολιτική άμυνας. Τότε, ναι, η ΕΕ θα είναι πραγματικά ισοδύναμη των ΗΠΑ και θα είναι η άλλη υπερδύναμη, το αντίπαλο -πλην φιλικό- δέος των Αμερικανών. Ήδη τους ξεπερνούν στον οικονομικό τομέα. Αυτά, βέβαια, ενοχλούν και προκαλούν τον Αμερικανό ηγεμόνα, που ήδη αμφισβητείται πολλαπλώς και παγκοσμίως. Η ένταξη της Τουρκίας, μιας στρατηγικής συμμάχου των ΗΠΑ στην ΕΕ θα ήταν η ιδεώδης θρυαλλίδα για να τινάξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα. Οι εταίροι μας θα το επιτρέψουν; Ο Γ. Παπανδρέου ήδη μανικώθηκε, συστοιχιζόμενος με τους Αμερικανοβρετανούς, για να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο και να… γλιτώσει, νομίζει, από την αρπακτικότητά του.

ΠΗΓΗ

helectra

Η ιστορία των Ελληνικών «καφέ» στο Αυστραλιανό Εθνικό Μουσείο

Τα καφέ στην ύπαιθρο της Αυστραλίας είναι στενά δεμένα με τη ζωή των ομογενών πολύ πριν τη μαζική μετανάστευση. Ήταν, κατά ένα περίεργο τρόπο, ο κρίκος που τους ένωνε, αλλά και την ίδια ώρα, που τους χώριζε.

Την ιστορία των Ελληνικών καφέ της Αυστραλίας και την επίδραση που είχαν στην κουλτούρα του τόπου έχουν ερευνήσει και παρουσιάζουν σε έκθεση από τον περασμένο μήνα, η φωτογράφος Έφη Αλεξάκη και ο ιστορικός Leonard Janiszewski, στο Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας, στην Καμπέρα.

Σύμφωνα με την έρευνά τους, τα Ελληνικά καφέ αρχικά είχαν φαγητά τα οποία προέρχονταν από την Αμερική. Από κει πήραν τις ιδέες, είτε από συγγενείς που βρίσκονταν εκεί, είτε γιατί είχαν ζήσει οι ίδιοι εκεί για ένα χρονικό διάστημα.

Όπως αναφέρουν οι ίδιοι, τα Ελληνικά καφέ είχαν μακρά επιτυχημένη πορεία. Η χρυσή εποχή τους κράτησε από τα μέσα του 1930 μέχρι τα τέλη του 1960 και ήταν συνώνυμη με την αγροτική ζωή στις ανατολικές πολιτείες της Ν.Ν.Ουαλίας, της Βικτώριας και της Κουϊνσλάνδης.

Η ονομασία «Ελληνικά» δεν είχε σχέση με τα φαγητά που σερβίριζαν, αλλά με το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό συνήθως ήταν Έλληνες, καθώς επίσης και από το γεγονός ότι είχαν αρκετά γνωρίσματα του «καφενείου», δεδομένου ότι ήταν τόπος όχι μόνο φαγητού, αλλά και συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών και εμπορικών συναλλαγών μεταξύ γειτονικών χωριών».

Οι ερευνητές, για του λόγου το αληθές, παραθέτουν αποσπάσματα αφηγήσεων ατόμων που έζησαν στο κλίμα αυτής της εποχής.

«Τα Ελληνικά καφέ ήταν το σημεία αναφοράς για όλους εμάς που ζούσαμε στην ύπαιθρο. Ήταν μέρος της ταυτότητάς μας κι ο κοινωνικός ιστός του τόπου. Γι’ αυτό, κάθε φορά που χάνουμε ένα ελληνικό καφέ, χάνουμε και ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας»,δηλώνει ο Joseph Toms, o οποίος σύχναζε στα καφέ της Ν.Ν.Ουαλία τη δεκαετία του 1950. Αν, όμως, τα Ελληνικά καφέ, ήταν για τους άλλους τόπος συνάντησης και ψυχαγωγίας, για τους ιδιοκτήτες και τις οικογένειές τους, όπως τονίζουν οι ερευνητές, ήταν σκληρή δουλειά και κλεισούρα.

«Στην πραγματικότητα, το καφέ ήταν το σπίτι μας. Πηγαίναμε σπίτι μόνο για να κοιμηθούμε. Η μητέρα μου δούλευε όλη τη μέρα εκεί. Όσο μεγάλωνα, άρχισα να το μισώ! Ήταν ανοιχτό συνέχεια, επτά μέρες και εφτά νύχτες», θα πει, χαρακτηριστικά, η Άννα Κομινάκη, η οποία μεγάλωσε τις δεκαετίες ’40 και ’50 στο Barbara’s Monterey Cafe.

Την ίδια εποχή ανατράφηκε σε καφέ του Wagga Wagga και η Ευαγγελία Δασκαρόλη,η οποία θυμάται ότι: «Ποτέ δεν πήγαμε ως οικογένεια διακοπές. Σπάνια γιορτάζαμε τις μεγάλες γιορτές. Όλοι έπρεπε να δουλεύουμε».

Για τις Ελληνίδες γυναίκες, οι οποίες, απομονωμένες, δεν γνώριζαν τίποτε άλλο εκτός από δουλειά, τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα: «Η μητέρα μου έφτανε συχνά σε σημείο νευρικής κρίσης. Δεν ήταν όμως η μόνη. Πάρα πολλές γυναίκες αυτή την εποχή υπέφεραν τρομερά», θα πει ο Άρτσι Καλοκαιρινός, ο οποίος μεγάλωσε σε δωμάτια που ήταν πάνω από το Paragon Cafe (κι αυτό στη Ν.Ν.Ουαλία).

Οι ερευνητές αναφέρονται και στην τύχη νέων αγοριών (ηλικίας από δέκα μέχρι 17) που έρχονταν με πρόσκληση συγγενών συνήθως για να δουλέψουν σε καφέ, το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αρκετοί, όπως ο Κρις Πάπας, ο οποίος εργάστηκε σε Ελληνικά καφέ στο Νιουκάστλ και στη Μελβούρνη, θα πει ότι υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση: «Ήταν καθαρή σκλαβιά. Οι συγγενείς ήθελαν κάποιον που μπορούσαν να τον εμπιστευθούν, στην ουσία όμως τον εκμεταλλεύονταν».

Η Έφη Αλεξάκη θα πει ότι «σήμερα είναι ζήτημα αν υπάρχει μια φούχτα παλιών αυθεντικών Ελληνικών καφέ. Κατά περίεργο τρόπο, έφυγαν από την ίδια πόρτα που μπήκαν, την Αμερική. Αντικαταστάθηκαν από τα φαστφουντάδικα, τα σουπερμάρκετς, τα χαρμπουγκεράδικα». Η έκθεση με τίτλο «Selling an American Dream: Australia’s Greek Cafe», θα είναι ανοιχτή μέχρι και τις 16 Νοεμβρίου στην Καμπέρα. Μετά θα ταξιδέψει σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας. Καλύπτει μία περίοδο 140 περίπου χρόνων, από το 1870 μέχρι σήμερα, «παντρεύοντας» μοναδικές ιστορικές και μοντέρνες ασπρόμαυρες εικόνες από την Ελλάδα, την Αυστραλία, τη Ν. Ζηλανδία, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ.

Πηγή : ΑΠΕ Σ. Χατζημανώλης

helectra

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΑΤΥΡΟΥ

Συμφωνώ! Συμφωνώ απόλυτα, πως οι Ολυμπιακοί αγώνες του Πεκίνου έχουν τα χάλια τους, όπως όλες αυτές οι φιέστες που έχουν το θράσος να ονομάζουν Ολυμπιακούς αγώνες! Έχω όμως μια απορία, όλες αυτές οι λεπτομέρειες που δημοσιεύονται στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, είναι απαραίτητες; Πότε αφόδευσε ο τάδε, γιατί πέρδεται ο δείνα, το εσώρουχο του 921ου Κινέζου είχε μιά τρύπα στο πλάϊ, το κιμονό της 15ης Κινεζούλας ήταν διάφανο, αλλά τα σημεία που φανέρωνε, δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ο τέως είχε στομαχικές διαταραχές, μόλις είδε την Ντόρα, η Ντόρα είχε καούρες από την πάπια Πεκίνου που της σέρβιραν στ’ αεροπλάνο, τα Σκόπια παλιά μου τέχνη κόσκινο, ο ταλαίπωρος λαός της Κίνας που έχει στουμπώσει απ’ το ρύζι! Έλεος πιά! Υπάρχουν και σοβαρώτερα θέματα που ταλανίζουν τον Ελληνικό λαό! Πολύς θόρυβος για το απόλυτο τίποτα!

Η χώρα έχει πάρει τον κατήφορο με την Κυβέρνηση, υπάρχει γενική απαξίωση σε μεγάλους τομείς  ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου σε σύσκεψη στελεχών των Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ. Σωστά πολύ σωστά κ. Παπανδρέου! Την αντιπολίτευση πως την βλέπετε;

Το Υπουργείο Πολιτισμού θα ανοίξει αύριο το βράδυ της μεγάλης Πανσελήνου του Αυγούστου, εβδομήντα δύο Αρχαιολογικούς Χώρους, Μνημεία και Μουσεία σε όλη την Ελλάδα, στα πλαίσια των προσπαθειών για την γνωριμία και την εξοικείωση του κοινού με τους αρχαιολογικούς χώρους και ευρύτερα με την πολιτιστική κληρονομιά. Καλέ τι μας λέτε; Μάθετε εσείς του υπουργείου τι εστί πολιτισμός κι εξοικειωθείτε με την πολιτιστική μας κληρονομιά, γιατί ο Ελληνικός λαός, γνωρίζει καλύτερα από εσας!

Συμφωνία εκεχειρίας για τον τερματισμό των εχθροπραξιών με τη Ρωσία στη Νότια Οσετία υπέγραψε ο πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι και κατηγόρησε την Δύση ότι δεν αντέδρασε αρκετά έντονα σε προηγούμενες στρατιωτικές κινήσεις της Ρωσίας και δεν επέτρεψε στη χώρα του να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Σταμάτα τις κλάψες κ. Σακασβίλι κανείς δεν σε πιστεύει κι απ’ ότι φαίνεται η μαμά Αμερική, πήρε το μήνυμα της Ρωσσίας και ποιεί την νήσσαν!

Ο πρόεδρος του Κοσόβου Φατμίρ Σεϊντίου δήλωσε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας σχετικά με τις δηλώσεις Σέρβων αξιωματούχων όσον αφορά στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Ο κ. Σεϊντίου τόνισε ότι η διαδικασία αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, από άλλα κράτη θα συνεχιστεί και η Σερβία δεν μπορεί να την επηρεάσει. Τσάμπα δηλαδή δώσανε τον Κάρατζιτς οι Σέρβοι;

ΣΑΤΥΡΟΣ

helectra