Μ. Καραγάτσης: Ένας εραστής της πένας

Ο Μ. Καραγάτσης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους και πιο ταλαντούχους πεζογράφους της Γενιάς του ΄30, με εξαιρετικά δυνατή πένα και μοναδικές εικόνες που ξετυλίγονται σε όλα του τα βιβλία.

Μία εναλλακτική δανειστική βιβλιοθήκη

Φανταστήκατε ποτέ να αφήνατε ένα βιβλίο σε έναν δημόσιο χώρο, ελπίζοντας να το βρει κάποιος που αφού το διαβάσει θα κάνει το ίδιο;

Η ανάγνωση παραμένει γένους θηλυκού..

Μειώνεται ο αριθμός των Ελλήνων που δεν διαβάζουν καθόλου, αυξάνεται ο αριθμός αυτών που διάβασαν 1-9 βιβλία,  ενώ παραμένει σταθερός ο αριθμός αυτών που διάβασαν πάνω από 10 βιβλία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Γ’ Πανελλήνιας  Έρευνας Αναγνωστικής Συμπεριφοράς και Πολιτιστικών Πρακτικών που πραγματοποίησε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) σε συνεργασία με την εταιρεία Metron Analysis.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τις 15 Νοεμβρίου έως τις 13 Δεκεμβρίου του 2010 σε δείγμα 1500 ατόμων άνω των 15 ετών  σε ολόκληρη τη χώρα, το οποίο ήταν σταθμισμένο ως προς το φύλο, την ηλικία, την αστικότητα και το μορφωτικό επίπεδο.

Γωνιές πολιτισμού μ΄ένα φλιτζάνι καφέ

Eνας ζεστός καφές στον προαύλιο χώρο ενός βιβλιοπωλείου ή ακόμη και στην εσωτερική αυλή ενός Μουσείου μπορεί ν΄αποτελέσει ένα ξεχωριστό γεγονός σε μια γκρίζα, πιεσμένη και συχνά κουραστική καθημερινότητα. Οι καφετέριες που βρίσκονται μέσα σε βιβλιοπωλεία και μουσεία αποκτούν όλο και περισσότερο έδαφος στην συνείδηση όλων όσοι κινούνται στο κέντρο της πόλης και επιθυμούν να απολαύσουν τον καφέ τους συντροφιά με ένα καλό βιβλίο ή με θέα τα πολιτιστικά μνημεία της πόλης.

Οι γυναίκες των Ελλήνων

που κρατούν άσβεστη την φλόγα μιας ολόρθης  ψυχής!

Ένα θαύμα φωτός!

Υπατία: Η Ελληνίδα φιλόσοφος

Όταν η Αθηνά φτιάχνει και ανατρέφει… γυναίκες!

“Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευανκαι επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοιμε υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium,την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν.

“Όταν ..οι τότε νεοπαγανιστές ..και σήμερα… παλαιοπαγανιστές διεκδικούσαν… κοσμικές εξουσίες, με την αυτή την συγκεκριμένη ποιότητα, των θερμόαιμων οπαδών τους.

Βαρβαρήγος Δημήτρης!

Υπατία:

Μιά Ελληνίδα γυναίκα!…η συνέντευξη…
Διαβάζοντας το μυθιστόρημά σου συνειδητοποίησα για πρώτη φορά, ότι ο χριστιανικός φονταμενταλισμός ήταν τρισχειρότερος από τον μουσουλμανικό. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι ο πρώτος ανήκει στην ιστορία ενώ ο δεύτερος είναι εφιαλτικά παρών. Γράφοντας το βιβλίο σκεφτόσουν καθόλου την αναλογία; – Η προσπάθεια μου να ξαναζωντανέψω εκείνη τη σκοτεινή εποχή μ’ έκανε να κοιτάξω κατάματα την ιστορία και περισσότερο αντικειμενικά απ’ όσο εν πολλοίς συμβαίνει να είναι καταγραμμένη. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο βρισκόμουν αντιμέτωπος σχεδόν με το σύνολο των ιδεών και απόψεων μου περί θρησκευτικών θεωριών και πεποιθήσεων. Και κάθε μέρα μου έρχονταν στο μυαλό τα λόγια του Πλάτωναπου είπε:

“Δώσε στο παιδί να πιστέψει ένα θεό για να χάσει την αθωότητα του”.

Οι θρησκείες είναι σε ανθρώπινα χέρια και ανάλογα με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους ασκούν εξουσία μέσα από αυτήν. Ο δογματισμός σε κάθε του έκφραση είναι αρνητικό στοιχείο ανεξάρτητα αν λέγεται χριστιανισμός ή μουσουλμανισμός. Μεγάλη συζήτηση, πώς να μιλήσεις για πράγματα που μπορούν να περιοριστούν με τη λογική μέσω της γνώσης κι όχι ακουμπισμένα τυφλά σε μία θρησκεία. Απλά λυπάμαι όσους πιστεύουν με δογματικό τρόπο και στο όνομα του θεού τους είναι ικανοί να σκοτώσουν τον συνάνθρωπό τους.…απόσπαμα από το βιβλίο του…
– Η κάθε θρησκεία έχει σκοπό να προσφέρει στον άνθρωπο, το βίωμα της επικοινωνίας με τον θεό, αλλά μόνο οι Έλληνες χαίρουν μιας αξιοθαύμαστης μοναδικότητας.
Αιώνες τώρα δείχνουν ανοχή στην παγκοσμιότητα των θρησκειών.
Ποτέ δεν επιδίωξαν να επιβάλλουν την θρησκεία τους, ως μοναδική πίστη, όπως επιχειρούν άλλες. – Εμείς οι Έλληνες έχουμε ένα σοβαρό κληροδότημα, την φιλοσοφία. Όσοι την διδάσκονται, όσοι την σέβονται και ακολουθούν τους κανόνες της, δεν τρέφουν μέσα τους τον φόβο, μήπως και οι πεποιθήσεις άλλων θρησκειών τους επιβληθούν. Γι ‘αυτό άσε τον κόσμο να πιστεύει αυτό που τον ολοκληρώνει, του απάντησε η Υπατία.
– Ουρανέ εγώ είμαι η γυναίκα του σύμπαντος, των αριθμών. Η φίλη των αστεριών, η ύλη των ουράνιων αποσπάσεων. Είμαι το απόκρυφο και ιερό πρόσωπο της συνείδησης Έμπυρε Ουρανέ, χάρισε στην ορατή διάνοια μου, εικόνες των γεγονότων που έζησε ο Συνέσιος, ν’αποκαλύψω το κακό που πρόκειται να εμφανιστεί στο μέλλον. – Κατόπιν, συγκεντρώθηκε στα κύρια σημεία του αχανούς θόλου. Πάνω στον αστρονομικό χάρτη φάνταζαν η Σελήνη, η μεγάλη και η μικρή Άρκτος. Ο φωτεινός Ζέφυρος και πολλοί άλλοι γνωστοί και αγαπημένοι της αστερισμοί. Κοίταξε την ουράνια ύλη και η μάτια της χάθηκε στο απέραντο σύμπαν…
και μερικοί τίτλοι των κεφαλαίων…
Η δύναμη μιλά από …μόνης της…
Θέλει χρόνο, αφοσίωση και υπομονή η επιτυχία.
Οι σωστές σκέψεις οριοθετούν και τις σωστές πράξεις.
Πως γίνεται οι χορτάτοι να μιλούν πάντα για τους νηστικούς.
Η γνώση είναι η ομορφιά της περηφάνιας και της αληθινής ελευθερίας.
Σκοτάδι και μέθη οι πιο κακοί σύμβουλοι.
Τα όνειρα ζουν μέσα σους ανθρώπους, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν μέσα τους.
Ο καθένας κουβαλάει την ευθύνη των πράξεων του.
Η Ελλάδα γεννάει ανθρώπους.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια άξια, γιατί Όλοι είναι πλάσματα κάποιου θεού..
Η πίστη που δεν έχει φανατισμό ενώνει τους ανθρώπους.
Τα τυραννικά καθεστώτα θεωρούν τον έρωτα προσβλητικό και το πνεύμα επικίνδυνο για το πολίτευμα τους.
Τα παιδιά είναι αθώα μέχρι να πιστέψουν σένα θεό.
Μια καλή απάντηση στην σιωπή είναι η οίδε η σιωπή.
Η νίκη δεν είναι το παν και η ήττα είναι το απόλυτο τίποτα όταν τα δυο βάφονται με αίμα.
Μόνο οι νεκροί είδαν το τέλος του πόλεμου.
.
Υπατία: Θαύμα του Φωτός
και μιά γυναίκα που τόλμησε …να σκεφτεί?
.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ αφιέρωμα στην γιορτή της 30 Ιανουαρίου.

Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάδρειας καίγεται
και το Υφαντό μιας Πηνελόπης παραδίδεται στις φλόγες…
το σκοτάδι συνεχίστηκε
και η λεηλασία, η παράνομη παραμονή
στο Παλάτι του Ανθρώπου για αιώνες…

Η Π ερίφρων Πηνελόπη!
Η αριστερή πλευρά του Ανθρώπου, η θηλυκή.
Είναι η διαφορετική ‘ροή’ της ενέργειας αλλά, σαφώς συμπληρωματική,
γι’αυτό η γυναίκα στέκεται πάντα αριστερά από τον άντρα..
Η Πηνελόπη Είναι η Γνώση στο επίπεδο της Σιωπής.
Η Εχέφρων κόρη του Ικαρίου, γνωρίζει πράγματα που, ο Οδυσσέας πρέπει να τα κάνει λόγια, πράξεις, έργα, για νάχουν αξία.
Γι’αυτό και συναινεί σ’αυτό το ταξίδι και υπομένει αδιαμαρτύρητα αυτή την αναμονή.
Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τον προδώσει η να τον ξεχάσει..
Έχουν συμφωνήσει γι’αυτήν την αναγκαιότητα, αυτής της διαδρομής.
Η Πηνελόπη γνωρίζει το Μυστικό και από εκεί προέρχεται η υπεροχή της.
Η Μυστική Γνώση που κατέχει την κάνει απόρθητη και δεν μπορεί να ενδώσει σε κανένα μνηστήρα. Ούτως η άλλως τους περιφρονεί βαθύτατα.
Περιφρονεί όλους αυτούς τους άντρες που δεν στάθηκαν στο ύψος του προορισμού τους και έχουν καταντήσει μνηστήρες και δούλοι.
Γι’αυτήν, όλοι ίδιοι είναι!
Η Πηνελόπη είναι ο ‘Οδυσσέας’ με θηλυκά ρούχα.
Είναι ο ‘στρατηγός’ με το θηλυκό πρόσωπο.
Άλλωστε, μόνο ένας Πολεμιστής πρώτης «σειράς», μπορεί να αναθρέψει τον γιο του.
Η ίδια δεν έχει περιθώριο, ούτε για λάθη, ούτε για παραλείψεις.
Πολιορκείται και πρέπει να είναι άγρυπνη ,δυνατή και σε ετοιμότητα.
Ο Οδυσσέας όταν “επιστρέψει”, πρέπει να βρει τον Τηλέμαχο δυνατό, ευφυή,
έτοιμο να τον αναγνωρίσει και να σταθεί στο πλευρό του.
Η ανέγγιχτη ψυχή του ανθρώπου, θα κρατήσει  και την καρδιά του ανθρώπου, καθαρή και νεανική, πέρα  απ όλα τα λάθη που θα κάνει ο νους, το μυαλό του.
Χωρίς τον Τηλέμαχο δεν μπορεί να νικήσει ο Οδυσσέας, δεν έχει το κίνητρο άλλωστε. Δεν υπάρχει κανένα όραμα
Χωρίς τους νέους, δεν υπάρχει μέλλον για την ανθρωπότητα
Ο Τηλέμαχος είναι ο Υιός και είναι πολύτιμος για τον  οδυσσάμενο ταξιδευτή Πατέρα και προστατευόμενος από μια σωστή, έξυπνη και δυνατή Μητέρα.
Δεν κοιμάται η Πηνελόπη.
Ονειρεύεται, αλλά δεν κοιμάται.
Πως μπορεί να κοιμάται μια γυναίκα, όταν, μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούν
τόσοι μνηστήρες κι’έχει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη ,γιατί είναι ‘ονειρεύτρια’ και από την δύναμη και την εστίαση αυτού του Ονείρου της, θα εξαρτηθούν πολλά.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη τον γυρισμό του Οδυσσέα ,γιατί ο Οδυσσέας
είναι το ΟΝΕΙΡΟ της Πηνελόπης!
Τον ονειρεύεται συνέχεια, με πίστη, με αφοσίωση που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει, μ”ολες τις λεπτομέρειες , τα χρώματα και τους ήχους
κρατώντας σταθερά την Προσοχή της σ’αυτό το Όνειρο.
Τον Ονειρεύεται σ¨ένα βαθύ επίπεδο, του στέλνει ενέργεια μέσω αυτού του Ονείρου, του ψιθυρίζει λόγια έμπνευσης, τον στηρίζει, τον προστατεύει.
Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ για σαράντα και μια νύχτες και ,
όταν έρχεται ο ο Μορφέας , τον παίρνει στην αγκαλιά της.
Τον αγγίζει, τον χαϊδεύει ,τον θεραπεύει τον παρηγορεί
Τ ο πρωί φεύγει με την ‘ ροδοδάκτυλη αυγούλα’ αφήνοντας μια μικρή ανάμνηση, μια ανάμνηση που θα λειτουργεί σαν φάρος, ώστε ο αγαπημένος της, να μη την ξεχάσει και χαθεί.
Ονειρεύεται ‘άγρυπνα’ η Πηνελόπη, γιατί επιθυμεί την ‘άλλη’ πλευρά της.
Επιθυμεί τον Οδυσσέα, γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του μ¨ένα έρωτα αιώνιο.
Λαχταρά την επιστροφή του.
Δεν ζήσανε ποτέ μαζί, δεν χάρηκαν τον έρωτα, τα νιάτα τους.
Είναι η θυσία που απαιτήθηκε για τα Λύτρα της Γνώσης.
Όμως, θα συναντηθούν κάποτε, γιατί, ο Οδυσσέας, η Πηνελόπη και το τρίτο νέο πεδίο, ο Τηλέμαχος, είναι το Τέλειο Ον, Ισότιμοι, ομοούσιοι και ενωμένοι.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ο οποίος θα γυρίσει στον παράδεισο, επιστρέφοντας από τη κόλαση, με τρόπαια που είναι, η κατανόηση και μετά από ένα επίπονο μακροχρόνιο ταξίδι αυτογνωσίας.
Άλλωστε ο ‘διάβολος’ βρίσκεται σ’ ότι δεν καταλαβαίνουμε!
Η Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης, η Πηνελόπη, είναι αυτή,
που ξετυλίγει το κουβάρι της πιο μεγάλης Ιστορίας στο κόσμο,
της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!
Το  μεγάλο ταξίδι της γνωριμίας και της συνάντησης  με τον Εαυτό και… της διεκδίκησής του!
Η Σιωπηλή Γνώση… της Πηνελόπης!

Πηγή: ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

helectra

Οι Πόντιοι της Νάουσας σώζουν 972 παλιά βιβλία που έφεραν από την Αργυρούπολη του Πόντου!

Συντονισμένες προσπάθειες καταβάλλουν οι Πόντιοι της Νάουσας για να σώσουν ένα ανεκτίμητο κειμήλιο. Τα 972 πρότυπα βιβλία και χειρόγραφα, τα οποία έφεραν οι πρόγονοί τους από την Αργυρούπολη του Πόντου. Σήμερα τα βιβλία αυτά φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη της Λέσχης τους και χρήζουν άμεσης συντήρησης και ψηφιοποίησης.

«Οι 972 τόμοι, που απέμειναν από τους 5.000 που έφεραν οι πατέρες μας από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης του Πόντου, ήταν και η αφορμή για δημιουργηθεί η Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας ως ένα ξεχωριστό σωματείο. Αναμφίβολα, τα βιβλία μάς έκαναν καλύτερους ανθρώπους και δεν θέλουμε να τα προδώσουμε», τονίζει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Λέσχης Θεόφιλος Τεληγιαννίδης και καλεί τους συμπατριώτες του, όπου γης, να συμβάλλουν στη διάσωση και αποθήκευση, σε ψηφιακή μορφή, των βιβλίων αυτών, που όπως λέει είναι ανεκτίμητης αξίας.

Η ιστορική Εθνική Βιβλιοθήκη Αργυρούπολης «Ο Κυριακίδης» αποτελούσε σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους Πόντιους της Αργυρούπολης, αλλά για όλο το προσφυγικό ελληνισμό, αναφέρει ο κ. Τεληγιαννίδης.

Ο τελευταίος δήμαρχος της Αργυρούπολης Νικόλαος Μουμτζίδης και ο δάσκαλος του στο «Φροντιστήριο Αργυρούπολης» Γιάννης Κανονίδης, μαζί με τους τοπικούς άρχοντες – προύχοντες, αποφάσισαν κατά τη φυγή προς την Ελλάδα το 1923 από τα τέσσερα άλογα με άμαξα που έδωσαν σε κάθε οικογένεια, μόνο στο ένα να φόρτωναν προσωπικές αποσκευές, ενώ με τα άλλα τρία η κάθε οικογένεια να μεταφέρει τα βιβλία της βιβλιοθήκης του Φροντιστηρίου της Αργυρούπολης και τα κειμήλια των πέντε εκκλησιών της πόλης.

«Αυτή η ιστορία φωτίζει μια μεγάλη αλήθεια για τον λαό μας: το πνεύμα και η ψύχη, η γνώση και μάθηση πάντα ήταν στις προτεραιότητές μας. Η ιστορία αυτή μάς κάνει να νιώθουμε υπερηφάνεια για τους παππούδες μας», τονίζει ο κ.Τεληγιαννίδης.

«Εκατόν πενήντα χιλιόμετρα μέχρι την Τραπεζούντα διένυσαν οι περίπου εκατό οικογένειες της Αργυρούπολης, σώζοντας μαζί με τις ζωές τους και τα βιβλία. Από εκεί, με πλοίο μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, για να φτάσουν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Τα βιβλία, 5.000 χειρόγραφα πρωτότυπα βιβλία, έως τις αρχές του 20ού αιώνα, τα φυλάγανε ως κόρη οφθαλμού. Μεταξύ αυτών βιβλία θεολογικά και ελληνικής κλασικής φιλολογίας, ξενόγλωσσα, λεξικά, φιλοσοφικά, επιστημονικά και λογοτεχνικά.

«Οι δικοί μας εγκατασταθήκανε αρχικά στα Ελευθέρια. Ήτανε περίπου 80 οικογένειας. Ο πατέρας μου, Κανονίδης Ιωάννης, με τον Μουμτζίδη Νικόλαο άκουσαν για τη Νάουσα και ήλθαν να δούνε το μέρος. Τους άρεσε πολύ, καθώς τους θύμιζε την Αργυρούπολη. Έτσι εγκαταστάθηκαν στη Ελευθέρια.», θυμάται ο κ. Κανονίδης, δάσκαλος στο επάγγελμα.

Η Βασιλική Καραγιαννοπούλου, γραμματέας της Λέσχης και βιβλιοθηκονόμος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ επισημάνει ότι παρόλο που από τα 5.000 χιλιάδες πρότυπα βιβλία έμειναν μόνο περίπου 900 στη βιβλιοθήκη, καθώς πολλά κλάπηκαν στα χρόνια του πολέμου και των αναταραχών, οι Πόντιοι της Νάουσας συνέχισαν την παράδοση και εμπλούτιζαν τη βιβλιοθήκη με νέα βιβλία.

«Σε μια πόλη περίπου 20.000 κατοίκων, μόνο η βιβλιοθήκη της Λέσχης μας κατέχει περίπου 25.000 τόμους σύγχρονων βιβλίων σε μια αίθουσα – αναγνωστήριο 140 τ.μ. του ιδιόκτητου τριώροφου κτιρίου συνολικής κάλυψης 610 τ.μ. Ετησίως, τη βιβλιοθήκη μας επισκέπτονται περίπου 10.000 αναγνώστες», λέει με υπερηφάνεια η κ. Καραγιαννοπούλου.

Βιβλία και ιερά τιμαλφή χάθηκαν με τη διάλυση του Συλλόγου, από το 1933 και μετά. Αρχικά, η ανεκτίμητης αξίας βιβλιοθήκη στεγαζόταν στο «πρώην εν Ναούση τουρκικό Τέμενος», το οποίο παραχωρήθηκε στο Σύλλογο, με απόφαση του Τοπικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Γραφείου Ανταλλαγής Βέροιας, όπου και λειτούργησε μέχρι το 1933. Η κατάρρευση του τεμένους είναι η βασική αιτία της διάλυσης του Συλλόγου και της αναστολής της λειτουργίας της βιβλιοθήκης. Ο χώρος, όπως και τα κινητά περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου, πέρασαν στην κυριότητα του Δήμου Νάουσας, ο οποίος με τη σειρά του παραχώρησε το χώρο στο Εργατικό Κέντρο Νάουσας.

Τα βιβλία μεταφέρθηκαν στο υπόγειο του νεοανεγειρόμενου 5ου Δημοτικού Σχολείου και από εκεί στα υπόγεια του Δημαρχείου μέχρι το 1964. Όσοι τόμοι απέμειναν επανήρθαν στην κυριότητα του Συλλόγου, ο οποίος επανιδρύθηκε το 1959 με την επωνυμία «Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας – Εθνική Βιβλιοθήκη Αργυρουπόλεως – «Ο Κυριακίδης»».

Ανάμεσα στους σκοπούς του συλλόγου είναι η συγκέντρωση και διαφύλαξη των λαογραφικών, ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων του Ελληνισμού του Πόντου και η λειτουργία Βιβλιοθήκης και αναγνωστηρίου.

Αυτές τις ήμερες, πριν την μεγάλη γιορτή του Ελληνισμού και των Ποντίων την Ημέρα της Παναγίας, οι Πόντιοι της Νάουσας κάνουν τάμα στην Παναγία Σουμελά να τους βοηθήσει να βρεθούν οικονομικοί πόροι για τη συντήρηση των βιβλίων και την ψηφιοποίησή τους.

«Πρέπει να στηθεί εργαστήριο και να αγοραστούν ειδικά «σκάνερ». Όλα αυτά έχουν ένα μεγάλο κόστος, στο οποίο η Λέσχη μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ζητάμε τη βοήθεια όλον των Ποντίων σε αυτό το μεγάλο έργο, γιατί οι μελλοντικές μας γενιές δεν θα μας συγχωρέσουν αν δείξουμε αμέλεια και αδιαφορία για τα όνειρα των παππούδων μας, που έκαναν τα πάντα για να σώσουν όλα τα βιβλία και να τα μεταφέρουν στην Ελλάδα», λέει η κ. Καραγιαννοπούλου.

Σοφία Προκοπίδου

Aναδημοσίευση από ΑΠΕ

helectra