Μιχαήλ Άγγελος: Ο άγγελος της Ρώμης

Ο Μιχαήλ Άγγελος ίσως να έχει μείνει γνωστός στα αυτιά των περισσοτέρων ως ένας από τους διασημότερους ζωγράφους της ιταλικής Αναγέννησης, ωστόσο αποτέλεσε και έναν από τους σπουδαιότερους γλύπτες και αρχιτέκτονες και ποιητές εκείνης της εποχής.

Ο Michelangelo Buonarroti όπως ήταν το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1475 στο Caprese της Ιταλίας, όπου ο πατέρας του Lodovico Buonarroti, διατελούσε εκείνο το διάστημα ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Η οικογένεια επέστρεψε έπειτα στη Φλωρεντία πριν ο Μιχαήλ Άγγελος προλάβει να κλείσει ένα μήνα ζωής. Δυστυχώς, σε ηλικία μόλις 6 ετών ο μικρός έχασε τη μητέρα του και άρχισε την έντονη ενασχόλησή του με τις τέχνες. Παρά την αντίθεση του πατέρα του να ασχοληθεί επαγγελματικά με τις τέχνες, σκεπτόμενος την κοινωνική τους θέση, τελικά, η επιμονή του νεαρού Michelangelo επικράτησε και σε ηλικία μόλις 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Domenico Ghirlandaio, ο οποίος κατείχε τον τίτλο του πιο μοντέρνου ζωγράφου στη Φλωρεντία.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ «ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΣ 2010″… ΣΤΟ «ΦΛΟΙΣΒΟ» ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

Οι καλλιτεχνικές δράσεις «Δρώμενα Τέχνης 2010», του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας, συνεχίζονται στο Δήμο Π. Φαλήρου με τη μεγάλη εντυπωσιακή έκθεση, που θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 25 Ιουνίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Φλοίσβος» (Λεωφόρος Ποσειδώνος, τηλ: 210  9813274) στις 8μμ, σε καλλιτεχνική επιμέλεια του εικαστικού και επιμελητή εκθέσεων σύγχρονης τέχνης Μιχαήλ Ρωμανού.

Συγκεκριμένα, το Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας (Athens Fine Arts Festival), που φέτος διανύει τον τρίτο χρόνο επιτυχημένης παρουσίας του, προσφέροντας μία σύγχρονη πλατφόρμα επικοινωνίας της τέχνης με το φιλότεχνο κοινό, συνεχίζει τις καλλιτεχνικές δράσεις του, παρουσιάζοντας την δεύτερη από μία σειρά καλοκαιρινών εκθέσεων.

Στα «Δρώμενα Τέχνης 2010», συμμετέχουν νέοι κυρίως καλλιτέχνες, που έχουν να παρουσιάσουν μία αξιόλογη εικαστική πρόταση που αφορά τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την καλλιτεχνική φωτογραφία, το ψηφιδωτό,  το εικαστικό κόσμημα, το κολάζ και τις εικαστικές εγκαταστάσεις.  Στη μεγάλη έκθεση, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Π. Φαλήρου «Φλοίσβος» συμμετέχουν αλφαβητικά οι καλλιτέχνες:

Φαίη Αλτηπαρμάκη, Χλόη Ν. Αμαράντου, Μουσταφά Αλλούς, Μαρία Αρβανιτάκη, Αγγελική Βαϊανού, Βίβιαν Βαλσάμη, Μαρία Βαμβακούση – Βαλσάμη, Βύρων Γαβαλάς, Μάρτζυ Γερογιαννάκη, Ολυμπία Γκιόκα, Δήμητρα Γκουτζιώτου, Ελένη Γραφάκου, Ειρήνη Ευθυμάκη, Ντενάντα Θωμαή, Εύη Καλλέργη, Έφη Καλογεροπούλου, Κατερίνα Καλουμένου, Εύη Καμινάρη, Σταματία Καππέ, Βασιλική Κατέρη, Γιάννης Κλάδιος, Μαρία Κοκκινάκη, Βασιλική Κολιπέτσα, Βίνια (Κλημανθία) Κονταξάκη, Κατερίνα Κωστογιάννου, Νίκος Λαμπρινός, Λαυρεντία Λινάρδου – Αργυρού, Πέτρος Λέκκας, Ζωή Νικητάκη, Αντωνία Μαντζούκα, Μαρία Ματάλα, Μαρία Μαυράκη, Ματίνα Μαυράκη, Ελένη Μπαζιώτου, Κάλλη Μπέλλου, Ειρήνη Πέννα, Μιχαήλ Ρωμανός, Jane Saunders – Δαμβουνέλη, Δημήτρης Σκαρής, Βασιλική Σκλέπα, Αμαλία Σολομωνίδου, Γιούλη Φαρατζή, Ιάκωβος Φιλίππου, Βάσια Χαρίση.

Tη βραδιά των εγκαινίων θα παρουσιαστούν εντυπωσιακές δημιουργίες hair styling των σπουδαστών της σχολής «Νίκου Αμάραντου» σε επιμέλεια Χλόης Ν. Αμαράντου και θεατρική performance από το θεατρικό εργαστήρι L.A. Theater.

H καλλιτέχνις Ζωή Νικητάκη θα αφηγηθεί ένα παραμύθι που λέει πως μέσα μας κυοφορείται ο Σπόρος του Δέντρου της Ζωής και από μας εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε στον Σπόρο αυτό να βλαστήσει και ν΄ανθίσει… Ένα παραμύθι που μας λέει πως ενεργοποιώντας τη φλόγα της αγάπης μέσα μας, μπορούν να γίνουν θαύματα…

Τα εικαστικά «Δρώμενα Τέχνης 2010» λαμβάνουν χώρα σε επιλεγμένες γκαλερί και αίθουσες τέχνης των Αθηνών ενώ ήδη πταγματοποιήθηκε η πρώτη επιμέρους έκθεση στο Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου, που στέφηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία.  Οι διαδοχικές εκθέσεις που αποτελούν τον κορμό της μεγάλης σπονδυλωτής έκθεσης, έχουν διάρκεια επτά ημερών σε κάθε χώρο τέχνης, χαράσσοντας έτσι μία ενδιαφέρουσα εικαστική διαδρομή στο φιλότεχνο κοινό.

Σε κάθε χώρο τέχνης παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά έργα νέων κυρίως καλλιτεχνών ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται ψηφιακά, για ένα μήνα, από τη διαδικτυακή πύλη προώθησης πολιτιστικών γεγονότων «Δρώμενα Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης και Πολιτισμού»: http://dromenatechnis.blogspot.com

H σπονδυλωτή αυτή έκθεση είναι η εξέλιξη της εικαστικής έκθεσης «Αντιπαραθέσεις στην σύγχρονη Ελληνική τέχνη», που διοργανώθηκε τα δύο τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία, σε έντεκα γκαλερί και αίθουσες τέχνης του Ιστορικού Κέντρου των Αθηνών, υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας ενώ σημαντική θεωρείται η μεγάλη ανταπόκριση του κοινού και το αμείωτο ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη έκθεση από τους καλλιτέχνες, κυρίως της νέας γενιάς.

Επιμέλεια έκθεσης: Μιχαήλ Ρωμανός

Διάρκεια: 25-30 Ιουνίου 2010. Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 09:00-14:00, 18:00-21:00 Σαββάτο & Κυριακή 18:00-21:00 . ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

helectra

Ανρί Ματίς: Στο παιχνίδι των δυνάμεων του χρώματος και του σχεδίου

Ο Γάλλος καλλιτέχνης Ανρί Ματίς μπορεί να είναι γνωστός στο ευρύ κοινό για τα έργα ζωγραφικής του αλλά υπήρξε και εξαιρετικός γλύπτης και σκιτσογράφος, ενώ μαζί με τον Πικάσο θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα που συνέβαλε στην εξέλιξη στον τομέα της ζωγραφικής και της γλυπτικής.

O Ανρί Ματίς ήταν ο γιος ενός εμπόρου σιτηρών στην περιοχή της Πικαρδίας της βόρειας Γαλλίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος. Όταν ο Ανρί Ματίς ήταν 21 χρονών αρρώστησε σοβαρά. Κατά την περίοδο της ανάρρωσης του, ο Ματίς άρχισε να ζωγραφίζει και ανακάλυψε την αγάπη του για την τέχνη, η οποία έμελλε να να γίνει και το μεγάλο πάθος του για όλη του τη ζωή.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1892, εγκατέλειψε την καριέρα του ως δικηγόρος. Παρακολούθησε μαθήματα τέχνης στο Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι και δοκιμάστηκε σε διαφορετικά στυλ ζωγραφικής και τεχνοτροπίες. Ήταν εκείνο το διάστημα που επηρεάστηκε από τους ιμπρεσιονιστές και μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφους τον Pisarro, τον Σεζάν, τον Βαν Γκογκ, τον Gauguin, τον Paul Signac καθώς και από τους πίνακες του W. Turner.

Γύρω στο 1905 βρήκε επιτέλους το δικό του στυλ που χαρακτηρίζεται από την τόλμη, που χρησιμοποιεί τα φωτεινά χρώματα σε μια μεγάλη χρωματική γραμμή.

Μετά από μια έκθεση έργων τους, το 1905 στο Salon d΄Automne η ομάδα γύρω από τον Ματίς και τον Andre Derain ονομάστηκε ειρωνικά και υποτιμητικά Les Fauves, που σημαίνει κυριολεκτικά «Άγρια Θηρία».

Από 1905 έως 1906 ο Ματίς ζωγράφισε ένας από τους καλύτερους πίνακές του, ‘The Joy of Life’. Ο πίνακας θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης του εικοστού αιώνα και αγοράστηκε από τον περίφημο συλλέκτη έργων τέχνης Dr. Albert C. Barnes. Αυτός ο πίνακας και το σύνολο της συλλογής του Barnes υπήρξε αποκλεισμένο από το κοινό για 72 χρόνια. Τέλικά, η συλλογή του Ιδρύματος Barnes άνοιξε για τον κόσμο της τέχνης και πάλι το 1993 και μπορεί κάποιος να το επισκεφθεί έξω από τη Φιλαδέλφεια.

Ο Ματίς καθώς αποτελούσε τον ηγέτη του ριζοσπαστισμού στις τέχνες, άρχισε να κερδίζει την αποδοχή από σημαντικό αριθμό κριτικών και σημαίνοντων συλλεκτών.

Η αμερικανή συγγραφέας Γερτρούδη Στάιν και ο αδελφός της Leo υπήρξαν από πολύ νωρίς συλλέκτες και υποστηρικτές των έργων τέχνης του Ματίς, ενώ ένας ακόμα μεγάλος ζωγράφος ο Πάμπλο Πικάσο έγινε μεγάλος θαυμαστής του, με τον οποίο μάλιστα αντάλλαξαν και έργα ζωγραφικής το 1907.

Μεταξύ των πολλών σημαντικών εργασιών που ανέλαβε να αποπερατώσει ήταν και από έναν ρώσο συλλέκτη, ο οποίος του ζήτησε ένα πάνελ από τοιχογραφίες που να απεικονίζουν το χορό και τη μουσική, το οποίο ολοκλήρωσε το 1911 και μπορεί να τα θαυμάσει κάποιος στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης. Όπως αντιλαμβανόμαστε τα θέματα με τα οποία καταπιανόταν ο καλλιτέχνης ταίριαζαν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του, επιτρέποντάς του την ελευθερία στην δημιουργία και στο παιχνίδι με τις μορφές και την έκφραση.

Οι εικόνες των χορευτών, καθώς και των ανθρώπινων μορφών που σχεδίαζε σε γενικές γραμμές, μεταφέρουν την εκφραστικότητα της μορφής κατά κύριο λόγο και δευτερευόντος τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος.

Ο Ματίς υιοθέτησε μάλιστα αυτή την αρχή και σε άλλους τομείς της καλλιτεχνίας, όπως στα μπρούτζινα γλυπτά του, τα σχέδια του και τα έργα του σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, αποκαλύπτοντας τα ίδια εκφραστικά περιγράμματα όπως και στα έργα ζωγραφικής του. Ο Ματίς, μάλιστα, τόνιζε πάντοτε τη σημασία του ενστίκτου και της διαίσθησης στην παραγωγή ενός έργου τέχνης. Υποστήριξε ότι ένας καλλιτέχνης δεν είχε τον πλήρη έλεγχό του χρώματος και τη μορφής, αλλά αντίθετα τα χρώματα, τα σχήματα και οι γραμμές είναι εκείνα που υπαγορεύουν στον καλλιτέχνη πώς μπορούν να συνδυαστούν το ένα με το άλλο. Τόνιζε συχνά τη χαρά που ένιωθε, αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό του στο παιχνίδι των δυνάμεων του χρώματος και του σχεδίου.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ματίς είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη και αποτελούσε πια έναν διεθνώς αναγνωρισμένο καλλιτέχνη. Το 1917 έφυγε από το Παρίσι και εγκαταστάθηκε στη Νίκαια νότια της Γαλλίας όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, ενώ το 1925 τιμήθηκε με τη Γαλλική Λεγεώνα της Τιμής.

Το 1941 ο Ματίς υπεβλήθει σε εγχείρηση στην κοιλιακή χώρα για την αφαίρεση κάποιου όγκου, η οποία είχε καταστροφικές συνέπειες για την κατάσταση της υγεία του και την ικανότητά του να ζωγραφίζει. Ήταν ανίκανος να σταθεί όρθιος μπροστά από ένα καβαλέτο. Ο καλλιτέχνης ως εκ τούτου στράφηκε σε μια άλλη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Δημιούργησε χάρτινα κολάζ με την ίδια ζωντάνια που ζωγράφιζε, με ιδιαίτερα έντονα χρώματα και τολμηρές συνθέσεις που αποτελούσαν γνωστά μοτίβα και από τους πίνακές του. Ωστόσο, είχε ένα βοηθό ώστε να είναι σε θέση να δημιουργεί ακόμα και βρισκόμενος ξαπλωμένος στο κρεβάτι ή καθισμένος άνετα σε μια πολυθρόνα, χωρίς να αναγκάζεται να είναι σε όρθια θέση.

Ο Ανρί Ματίς πέθανε στις 3 Νοέμβρη του 1954 στη Νίκαια, ως ένας διεθνώς γνωστός καθώς και ιδιαίτερα αξιόπιστος καλλιτέχνης, ενώ συνέχισε δημιουργώντας έργα με τη μέθοδο του χάρτινου κολάζ μέχρι την ημέρα του θανάτου του. Ο Πάμπλο Πικάσο είχε πει κάποτε για τον καλλιτέχνη:

«Σκεπτόμενος όλα τα πράγματα, υπάρχει μόνο ο Ματίς».

Πηγή: capital.gr

helectra