Ο έρωτας «χτυπά» σε ένα πέμπτο του… δευτερολέπτου

Στην περίπλοκη και ταχύτατη διαδικασία συνεργάζονται δώδεκα διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου.

O έρωτας αποτελεί μια πολύπλοκη, αλλά συγχρόνως ταχύτατη διαδικασία, σύμφωνα με νέα μελέτη που φέρει τον τίτλο «Η νευροαπεικόνιση του έρωτα» («Τhe Νeuroimaging of Love»). Από τη μελέτη αυτή προκύπτει ότι ο έρωτας δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, αλλά μια διαδικασία στην οποία εμπλέκονται 12 διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες συνεργάζονται ώστε να «γεννηθεί» η… μαγική στιγμή. Όλη αυτή η δύσκολη διεργασία ωστόσο ξεκινά ταχύτατα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η πρώτη εγκεφαλική δραστηριότητα που αφορά την… εμφάνιση του φτερωτού θεού εμφανίζεται μέσα σε ένα πέμπτο του δευτερολέπτου από την ώρα που παρουσιάζεται το εν δυνάμει αντικείμενο του πόθου.

Όπως είδαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Σίρακιουζ, το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, καθώς και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, εγκεφαλικές περιοχές με διόλου ρομαντικά ονόματα, όπως η πλαγιοραχιαία μέση μετωπιαία έλικα του προσαγωγίου ή ο πρόσθιος κογχομετωπιαίος φλοιός, καθώς και χημικά όπως η ντοπαμίνη και η οξυτοκίνη εκλύονται και συνεργάζονται στο να «ενορχηστρωθούν» τα συναισθήματα που οδηγούν στον έρωτα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ορισμένες από αυτές τις περιοχές ενεργοποιούνται επίσης όταν το άτομο βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών- γεγονός που μαρτυρεί ότι ο έρωτας δρα στον εγκέφαλο όπως η κοκαΐνη.

Η πολυπλοκότητα του έρωτα αλλά και η ταχύτητα εμφάνισής του αποτυπώθηκαν από τους επιστήμονες με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fΜRΙ), ενός σχετικώς νέου εργαλείου που χρησιμοποιείται για την αποτύπωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Οσο πιο σκληρά εργάζεται μια εγκεφαλική περιοχή τόσο περισσότερο οξυγόνο καταναλώνει. Η fΜRΙ ανιχνεύει την αύξηση στη ροή του αίματος που παρατηρείται σε διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές προκειμένου να τις προμηθεύσει με το απαιτούμενο οξυγόνο.

Η κατανόηση των εγκεφαλικών δικτύων που συμμετέχουν στη διαδικασία μπορεί να βοηθήσει μελλοντικά τους γιατρούς να κατανοήσουν καλύτερα τα προβλήματα των σχέσεων, καθώς και τις δυσλειτουργικές σεξουαλικές συμπεριφορές.

Πηγή: ΒΗΜΑ

helectra

«Τηλεπαθητικός» υπολογιστής «διαβάζει» το νου και δείχνει τις σκέψεις στην οθόνη

Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν έναν «τηλεπαθητικό» υπολογιστή που μπορεί να αναδημιουργήσει – μέσες άκρες – τις εικόνες που βλέπει ή θυμάται ένας άνθρωπος και να τις εμφανίσει σε μια οθόνη.

Η συσκευή καταγράφει τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητας και τα μετατρέπει σε μια κινούμενη εικόνα στην οθόνη. Αν και η ιδέα ενός τηλεπαθητικού μηχανήματος ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μπορεί κάποια μέρα να αποτελεί πραγματικότητα και μάλιστα να έχει σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, π.χ. για τη διαλεύκανση ενός εγκλήματος.

Το πρωτοποριακό πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας – Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζακ Γκάλαντ, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ».

Οι ερευνητές «καλωδίωσαν» τους εγκεφάλους δύο εθελοντών που παρακολουθούσαν βίντεο και, στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν τις καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους (που έγιναν με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας λειτουργικού συντονισμού) για να αναδημιουργήσουν τις εικόνες που οι εθελοντές παρακολουθούσαν. Οι εγκεφαλικές καταγραφές τροφοδοτούνταν σε έναν υπολογιστή, ο οποίος αναζητούσε συσχετίσεις ανάμεσα στα πρότυπα εγκεφαλικής δραστηριότητας και στα χρώματα, τα σχήματα ή τις κινήσεις στην οθόνη όπου παιζόταν το βίντεο. Έτσι το πρόγραμμα του κομπιούτερ, σε επόμενο στάδιο, όταν οι εθελοντές παρακολούθησαν ένα άλλο βίντεο, ήταν σε θέση να «προβλέψει» ή μάλλον να «διαβάσει» σε ένα βαθμό τι έβλεπαν και τι σκέφτονταν και να το αναπαράγει σε μια οθόνη.

Αν και το αποτέλεσμα δεν ήταν καθαρό, παρόλα αυτά η καινοτομική τεχνική επέτρεψε σε χονδρικές γραμμές την αναπαραγωγή στην οθόνη ενός άνδρα που φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο (ήταν ο κωμικός ηθοποιός Στιβ Μάρτιν), αλλά δεν μπόρεσε να αναπαράγει τις λεπτομέρειες του προσώπου του. Μπόρεσε επίσης να αναπαράγει τη γραμμή του ορίζοντα σε μια πόλη, αλλά όχι το αεροπλάνο που περνούσε στο βάθος.

Η έρευνα – τα αποτελέσματα της οποίας δεν έχουν επισήμως δημοσιευτεί ακόμα – είναι η τελευταία σε μια σειρά μελετών που προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι δυνατό να αποκαλυφθεί σε έναν υπολογιστή τι σκέφτεται κάποιος, κάτι για τον οποίο αρκετοί επιστήμονες παραμένουν από επιφυλακτικοί μέχρι αρνητικοί ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί ποτέ.

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Η πρώτη αγάπη… δεν ξεχνιέται

Η πρώτη αγάπη μένει βαθιά χαραγμένη μέσα μας αλλά το φάντασμά της μας ακολουθεί μία ζωή στοιχειώνοντας τις επόμενες σχέσεις μας. Μετά από σειρά μελετών, οι επιστήμονες έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που πολλοί άνθρωποι εμπειρικά ήδη ξέρουν: αν θέλει κανείς να ευτυχήσει στη ζωή του, καλύτερα ίσως να μην είχε υπάρξει η πρώτη αγάπη. «Σε ένα ιδανικό κόσμο, θα ξυπνάγαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση», δηλώνει χαρακτηριστικά ο δρ Μάλκολμ Μπρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ.

Οι σχετικές διαπιστώσεις των ερευνητών περιλαμβάνονται στη συλλογή ερευνητικών μελετών κορυφαίων βρετανών επιστημόνων με τίτλο «Μεταβαλλόμενες Σχέσεις», την επιμέλεια της οποίας είχε ο δρ. Μπρίνιν. Το βασικό συμπέρασμα: η συναισθηματική ευφορία της πρώτης αγάπης μπορεί να κάνει σημαντική ζημιά στις επόμενες σχέσεις. «Τελικά, φαίνεται πως το μυστικό για τη μακρόχρονη ευτυχία σε μια σχέση είναι να  ‘παραλείψει’ κανείς τον πρώτο έρωτα», δήλωσε ο δρ. Μπρίνιν στην εφημερίδα Observer.

Τα έντονα συναισθήματα που βιώνουμε στον πρώτο έρωτα, μας κάνουν να θέτουμε μη ρεαλιστικά πρότυπα σχέσης με αποτέλεσμα να κρίνουμε – και να κατακρίνουμε- τις επόμενες σχέσεις μας χαρακτηρίζοντάς τες βαρετές και απογοητευτικές. Αντίθετα, σύμφωνα με τους βρετανούς ερευνητές, το κλειδί της ευτυχίας είναι να έχει κανείς μια ορθολογική αντίληψη για το τί θέλει από μια σχέση και να μην προσπαθεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, να ξαναζήσει την συγκίνηση και την ένταση της «πρώτης φοράς», όπως είπε ο δρ. Μπρίνιν.

Σύμφωνα με τη δρα Γκάιλ Μπρούερ, κοινωνική ψυχολόγο του πανεπιστημίου του Κεντρικού Λανκασάιρ, οι σχέσεις μεταξύ ενηλίκων χρειάζονται όλων των ειδών τις αρετές για να επιβιώσουν, όπως την αξιοπιστία και την αυτοδέσμευση. Εντούτοις δύσκολα είναι συμβατές με την ένταση της πρώτης αγάπης.

Από την άλλη όμως, υπάρχει ο αντίλογος. Η καθηγήτρια ανθρωπολογίας Έλεν Φίσερ του πανεπιστημίου Rutgers (στα ελληνικά έχει μεταφραστεί το βιβλίο της «Γιατί αγαπάμε;») πιστεύει ότι το να προσπαθεί κανείς να ανακαλέσει και να ξαναζήσει το αρχικό πάθος μιας σχέσης, συμβάλλει στη μακροημέρευση της σχέσης. Χρησιμοποιώντας μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, διαπίστωσε ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα στα ζευγάρια που έχουν ένα ευτυχισμένο γάμο για πάνω από δύο δεκαετίες, είναι παρόμοια με την εγκεφαλική δραστηριότητα όσων έχουν σχέσης πάθους διάρκειας κάτω των έξι μηνών.

Σύμφωνα με τη Φίσερ, «έχουν πλέον βρεθεί αναμφισβήτητα φυσιολογικά στοιχεία που δείχνουν ότι η ρομαντική αγάπη μπορεί να διαρκέσει. Φαίνεται πως η ρομαντική αγάπη δεν υπάρχει μόνο (σ.σ. από βιολογική-εξελικτική άποψη) για να ενθαρρύνει το ξεκίνημα μίας σχέσης, αλλά και για να διατηρεί ή να βελτιώνει τις μακρόχρονες σχέσεις».

Πηγή: ΑΠΕ