Ευρωπαϊκή και ελληνική ζωγραφική στην Εθνική Πινακοθήκη – 270 έργα από τη συλλογή Λεβέντη

Γυναικείο γυμνό του Ρενουάρ (περίπου 1905-1907)

 Μία συλλογή έργων τέχνης, που για πρώτη φορά παρουσιάζεται δημόσια στο σύνολο της είναι αυτή του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη, που από την Πέμπτη 1 Μαρτίου θα εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη. Έργα της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής (17ος-20ός αιώνας), Ελλήνων καλλιτεχνών (19ος-20ός) και Κυπρίων (20ός αιώνας), στην πραγματικότητα δηλαδή, τρεις διαφορετικές συλλογές συγκροτούν το σύνολο 270 έργων, που για τρεις μήνες θα βρίσκονται στην Αθήνα πριν να ταξιδέψουν στην Κύπρο με τελικό προορισμό, τη Λευκωσία, όπου θα στεγαστούν στην Λεβέντειο Πινακοθήκη, που ετοιμάζεται να τα υποδεχτεί.

Πολιτιστική ανασκόπηση του 2010

Το ΔΝΤ είναι εδώ, η κρίση κρατά σταθερά …ανοιχτή την πόρτα της Ελλάδας κι εκείνη αντιστέκεται, μέσω του …βαρέως πυροβολικού της, του Πολιτισμού.

Καλές στιγμές για τον ελληνικό κινηματογράφο, ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου και η «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα, το «Αttenberg» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, δύο αρχιτεκτονήματα, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και η Ταινιοθήκη, για τα οποία μπορεί ο τόπος να επαίρεται, η ανάδειξη του Μουσείου Ακροπόλεως, ως του καλύτερου παγκοσμίως, η συναυλία στον ευαίσθητο Άγιο Παντελεήμονα με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας -με πρωτοβουλία της Αρχιεπισκοπής και του Μεγάρου Μουσικής- είναι λίγες μόνο από τις στάσεις στο μακρύ ταξίδι του ελληνικού πολιτισμού για το 2010, που σε λίγες ώρες εκπνέει.

Γιάννης Μόραλης

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από τη ζωή, ο Γιάννης Μόραλης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους της λεγόμενης γενιάς του ’30 με πλήθος διακρίσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Γιάννης Μόραλης γεννήθηκε στην Αρτα το 1916. Το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Σε ηλικία 15 ετών έγινε δεκτός στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας σπουδάζοντας κοντά στον Αργυρό, τον Γερανιώτη, τον Παρθένη και τον Κεφαλληνό ζωγραφική και χαρακτική.

Με υποτροφία έφυγε το 1936 για την Ρώμη. Στην συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου και σπούδασε νωπογραφία και ψηφιδωτό και το 1947 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ.

Εχει εικονογραφήσει βιβλία (Ελύτη, Σεφέρη κλπ.), δημιούργησε τοιχογραφίες, σχεδίασε σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, τα μπαλλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος.

Εργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1949 με αρκετούς Ελληνες ζωγράφους μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου και Νίκος Εγγονόπουλος, ιδρύουν την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός» και διοργανώνουν την πρώτη κοινή έκθεση στο Ζάππειο το 1950. Από το 1954 ξεκινάει την συνεργασία του με το ελληνικό θέατρο, πρώτα με το Θέατρο Τέχνης και στη συνέχεια με το Εθνικό Θέατρο.

Τιμήθηκε για πρώτη φορά με βραβείο ζωγραφικής το 1940. Αποχώρησε από την ΑΣΚΤ το 1983 και το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Το 1999 του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ζωγραφική, γλυπτική, εικονογράφηση, ανάγλυφα σε κτήρια, σε όλο το έργο του Γιάννη Μόραλη, από τα πιο παραστατικά ως τα αφηρημένα, ένα σύμβολο επανέρχεται: Ο φτερωτός άγγελος με την διττή μορφή του έρωτα και του θανάτου.

Η πρώτη του θεατρική δουλειά βασιζόταν στο έργο Ωδή εις θάνατον του Κάλβου και ο ίδιος ο ζωγράφος έλεγε ότι είχε δοκιμάσει έντονα το βίωμα του θανάτου καθώς τον συνόδευε πάντα ο τραγικός θάνατος του πατέρα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Μάρτιο του 1937 αλλά και οι σκηνές από κηδεία στην Άρτα και την Πρέβεζα όταν ήταν πολύ μικρός.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

helectra

Μόδα α λα ελληνικά στη Γαλλία του 18ου αιώνα, τώρα και στην Εθνική Πινακοθήκη.

Μοναδικοί θησαυροί στην Αθήνα

Όταν στα 1750, επί Λουδοβίκου 15ου, τα ανάκτορα των Βερσαλιών είχαν κουραστεί από τον υπερβολικό ροκοκό διάκοσμό τους, οι Γάλλοι διανοούμενοι, η αριστοκρατία, οι περιηγητές και οι αρχαιοδίφες στράφηκαν στις κλασικές αξίες της ελληνικής αρχαιότητας, δημιουργώντας στις τέχνες ένα νεοκλασικιστικό ρεύμα -στην αρχιτεκτονική κυρίως- όπως επίσης και στις εφαρμοσμένες τέχνες.

Η αριστοκρατία λανσάρει τη «μόδα αλά ελληνικά», σε βαθμό που ο στενός φίλος του Ντιντερό, Φρίντριχ ντε Γκριμ έγραφε το 1763 ότι «η αισθητική αυτή ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να κατακλύσει τα καταστήματα της μόδας. Οι κυρίες μας είναι χτενισμένες a la grecque, οι κομψευόμενοί μας θα πρέπει να αισθάνονται προσβεβλημένοι όταν η ταμπακιέρα που κρατάνε δεν είναι a la grecque».

Αυτή τη μόδα α λα ελληνικά, της Γαλλίας του 18ου αιώνα, συστήνει η Εθνική Πινακοθήκη από την Δευτέρα, στο ελληνικό κοινό μέσα από την έκθεση «Όταν η Ελλάδα έγινε μόδα. Η Γέννηση του Νεοκλασικισμού στη γαλλική τέχνη. Θησαυροί από το Μουσείο του Λούβρου».

Η έκθεση περιλαμβάνει 150 ζωγραφικά και γλυπτά έργα, χαρακτικά και αρχιτεκτονικά σχέδια, πολύτιμα αντικείμενα -βάζα, ρολόγια, κηροπήγια, ταμπακιέρες, χαλιά, σερβίτσια φαγητού- από τις βασιλικές συλλογές, προσωπικά είδη διάσημων συλλεκτών της εποχής, αλλά και ευνοούμενων του βασιλιά, όπως της madame de Pompadour ή της Madame du Barry, στα σαλόνια της οποίας συγκεντρώνονταν κάθε εβδομάδα ένας κύκλος διανοουμένων και μελετητών της ελληνικής αρχαιότητας.

Τα εκθέματα προέρχονται όχι μόνο από το Λούβρο, αλλά και από άλλα μουσεία, όπως του Φοντενεμπλό, του Στρασβούργου, των Βερσαλιών, καθώς και από το μουσείο Γκιουλμπενκιάν της Λισαβόνας, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε.

«Μπορείτε να ανακαλύψετε τη Γαλλία του φωτός μέσα από τον ανθό των εφαρμοσμένων της τεχνών και να διαπιστώσετε τη μεγάλη οφειλή του Διαφωτισμού προς την Ελλάδα» ανέφερε ο Marc Bascou, διευθυντής του τμήματος αντικειμένων τέχνης του Λούβρου. Είπε επίσης ότι αυτή την εποχή οι αίθουσες του τμήματος ανακαινίζονται και αυτός είναι ο λόγος που η έκθεση περιλαμβάνει σπάνια παρουσιαζόμενα αντικείμενα.

Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η Marie-Laure de Rochebrune. Ο συνοδευτικός κατάλογος είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικός.

Πηγή: ΑΠΕ

helectra