Τα σπουδαιότερα επιστημονικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα

Ολοκληρώθηκε η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, στη διάρκεια της οποίας ο ρυθμός των επιστημονικών ανακαλύψεων ήταν ταχύτερος από ποτέ. Αν και η διεθνής οικονομική κρίση, ιδίως στην Ευρώπη, «απειλεί» τους προϋπολογισμούς που κατευθύνονται στην επιστημονική έρευνα και αρκετοί επιστήμονες-ερευνητές ανησυχούν για την έλλειψη κονδυλίων, αναμένεται η επιστημονική πρόοδος να συνεχιστεί καταιγιστική και το 2011.

Δάσος του Φρακτού: Ένα μοναδικό μνημείο της φύσης

Ένα τοπίο από παρθένα βλάστηση. Πελώριο ύψος δένδρων, πλούσια βλάστηση με μεγάλη ποικιλία αείφυλλων και φυλλοβόλων, κωνοφόρων και πλατύφυλλων με πολλές αποχρώσεις του πράσινου, ένας συνδυασμός γεωλογικών και υδάτινων σχηματισμών, συνθέτουν ένα πλήρες δασικό τοπίο, ένα μοναδικό μνημείο της φύσης. Το Παρθένο Δάσος του Φρακτού, στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Δράμας, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Κεντρικής Ροδόπης στα 1.953 μέτρα, είναι το μοναδικό Παρθένο Δάσος της χώρας και ένα από το σπουδαιότερα στο είδος του στην Ευρώπη.

Την ονομασία του την οφείλει στο γεγονός ότι όλη η περιοχή είναι μια λεκάνη φραγμένη με κορυφογραμμές με μια μόνο διέξοδο στο νότιο και χαμηλότερο σημείο της και την παρθένα ομορφιά του στον χαρακτηρισμό του ως στρατιωτικής ζώνης για πολλά χρόνια. Η εξέλιξη του δάσους ακολούθησε τους κανόνες της φύσης και δεν διαταράχθηκε από τον άνθρωπο – η παρουσία του οποίου περιορίστηκε σε τέτοιο βαθμό που να μην επιδράσει στο δασικό οικοσύστημα – εδώ και τουλάχιστον 500 χρόνια. Η έκταση των 5.500 στρεμμάτων καταγράφηκε ως παρθένο δάσος το 1979 και το 1980 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης. Από τότε μέχρι σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης προστασίας και δεν επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα παρά μόνο η επιστημονική έρευνα.

Στο δάσος συνυπάρχουν διάφορα είδη πλατύφυλλων και κωνοφόρων από μικρές ηλικίες και ύψη μέχρι και γηρασμένα ή ξερά δένδρα μεγάλου ύψους. Η ορατότητα είναι μικρή εξαιτίας της πυκνής βλάστησης, ενώ είναι αδιάβατο λόγω και των κατακείμενων δένδρων. Το δάσος είναι μικτό από οξιές, δασόπευκα και ερυθρελάτες, ένα σπάνιο δέντρο στην Ελλάδα που φυτρώνει μόνο στη Ροδόπη και ξεχωρίζει από το φύλλωμά του που σχηματίζει «κουρτίνες» και τα κουκουνάρια του γέρνουν προς τα κάτω. Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτες σημύδες, δένδρο επίσης σπάνιο και μοναδικό στοιχείο της περιοχής, που μοιάζει με τη λεύκα.

Περιφερειακά του παρθένου δάσους υπάρχει μια ευρύτερη προστατευτική ζώνη που μαζί με αυτό ονομάζεται δάσος Φρακτού. Στην περιφερειακή ζώνη το δάσος προσομοιάζει με τα δάση της Κεντρικής Ροδόπης και βρίσκεται σε καθεστώς μερικής προστασίας, καθώς απαγορεύονται η βοσκή και η θήρα, ενώ επιτρέπονται η ξυλοπαραγωγή και η δασική αναψυχή. Λειτουργικό κέντρο του δάσους είναι το δασικό εργοτάξιο Φρακτού που βρίσκεται 8,5 χλμ πριν από το παρθένο.

Η πανίδα που εμφανίζεται στο Φρακτό είναι πλούσια σε είδη και σε αριθμούς. Η περιοχή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά ορεινά οικοσυστήματα, με την εμφάνιση όλων σχεδόν των ειδών που ζουν στα ελληνικά βουνά. Το μεγάλο υψομετρικό εύρος του δάσους, που από τα 780 μ. διαμέσου πυκνοδασωμένων πλαγιών καταλήγει στο Παρθένο Δάσος στα 1953 μ., σε συνδυασμό με την εμφάνιση χαραδρών, ορθοπλαγιών και λιβαδικών εκτάσεων (ανώτερη υψομετρική ζώνη), δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συνύπαρξη πολυάριθμων ειδών.

Στο σύμπλεγμα Φρακτού αναπαράγονται περισσότερα από 100 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία αρκετά περιλαμβάνονται σε κοινοτική οδηγία για είδη που χρειάζονται ειδικά μέτρα προστασίας. Το ίδιο πλούσια εμφανίζονται και τα θηλαστικά. Στην ευρύτερη περιοχή του συμπλέγματος ζουν τουλάχιστον 32 είδη θηλαστικών, ανάμεσά τους όλα τα σπάνια είδη της Ελλάδας και της Ευρώπης. Η πιθανότητα συνάντησης με κάποιο άγριο ζώο μέσα στο δάσος είναι μεγάλη, καθώς βρίσκονται σε μεγάλους πληθυσμούς και δεν φοβούνται την παρουσία ανθρώπου, αφού δεν έχουν συνηθίσει σε ανθρώπινες οχλήσεις.

Οδοιπορικό

Η αφετηρία για τη γνωριμία με το δάσος και τον ορεινό όγκο της Ροδόπης γίνεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρανέστι. Στον εκθεσιακό χώρο 300 τ.μ. θα ενημερωθείτε για τη βιολογική και γεωλογική ποικιλότητα της περιοχή. (ώρες λειτουργίας Τρίτη έως Σάββατο: 8.00 – 14.30 και Κυριακή: 11.00 – 14.30).

Τα πρώτα 40 χλμ από το Παρανέστι μέχρι τα Θέρμια είναι ασφαλτοστρωμένος δρόμος και τα υπόλοιπα 30 χλμ που σας ανεβάζουν στην περιοχή της Ζαγκρατένιας και στο δάσος του Φρακτού, είναι χωμάτινος, δύσκολος δρόμος που σε αρκετά σημεία – ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Ακολουθώντας βόρεια πορεία από το Παρανέστι, θα περάσετε το εργοστάσιο της Πορσέλ και σε απόσταση 6 χλμ συναντάτε τη γέφυρα Θόλου από την οποία περνάτε στη βόρεια πλευρά του Αρκουδορέματος. Αμέσως μετά, έπειτα από απόσταση 13 χλμ, ο δρόμος διακλαδίζεται και κατευθύνεται ανατολικά προς την Πρασινάδα και δυτικά προς τα δάση του Φρακτού και της Στάμνας.

Μετά από περίπου ένα χιλιόμετρο διασχίζετε τη γέφυρα του Αρκουδορέματος και κατευθύνεστε προς το Φράγμα της Πλατανόβρυσης και τις Ιαματικές Πηγές των Θερμιών. Η διαδρομή αρχίζει να γοητεύει πέρα από τον τελικό της προορισμό και συναντά τη λίμνη που σχηματίζουν τα νερά του Διαβολορέματος πίσω από το Φράγμα της Πλατανόβρυσης που έχουν κατακλύσει κατάφυτες, άλλοτε, βουνοπλαγιές και ανθρώπινες κατασκευές. Από το φράγμα Πλατανόβρυσης μέχρι τα Λουτρά Θερμιών ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και ακολουθεί παραποτάμια διαδρομή.

Μετά από 15 χλμ πορείας στο ανατολικό πρανές του «Διαβολορέματος», υπάρχει το εγκαταλελειμμένο δασικό εργοτάξιο Ζαρκαδιάς. Από τη γέφυρα Ζαρκαδιάς, περνώντας στο δυτικό πρανές και σε απόσταση 7 χλμ συναντάτε τη γέφυρα Φαρασινού, όπου η χαράδρα Θερμιών το ρέμα Φαρασινού συναντώνται για να συνεχίσουν πλέον ως «Διαβολόρεμα» προς το Νέστο. και

Μετά τη γέφυρα και έπειτα από πορεία 4 χλμ από το ανατολικό πρανές της χαράδρας Θερμιών υπάρχουν οι ιαματικές πηγές Θερμιών, όπου αναβλύζει νερό με θερμοκρασία 50 βαθμών Κελσίου. Υπάρχουν πρόχειρες εγκαταστάσεις, αλλά η αξιοποίηση των πηγών έχει δρομολογηθεί από το δήμο Παρανεστίου. Φεύγοντας από τα Θερμιά, μπαίνετε σε χωματόδρομο και φτάνετε στην ευρύτερη περιοχή της Ζαγκρατένιας Θέρμια και βορειότερα μέχρι το Παρθένο Δάσος. Πολύ σύντομα και σε απόσταση 6 χλμ συναντάτε τη διασταύρωση «Ζήτα», όπου προς τα δεξιά – ανατολικά, κατευθύνεται ο δρόμος για το δασικό εργοτάξιο Φρακτού (12,5 χλμ) και το Παρθένο Δάσος, ενώ προς αριστερά, ακολουθείτε πορεία προς το Δάσος της Ελατιάς (Καράντερε).

Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει. Τα δρυοδάση παραχωρούν σταδιακά τη θέση τους σε δάση μαύρης Πεύκης, που συνεχίζουν σχεδόν μέχρι τη θέση «Αυχένα» του Δάσους του Φρακτού, όπου φτάνετε ύστερα από περίπου 13 χιλιόμετρα. Από τον Αυχένα βλέπετε προς το Νότο τις βουνογραμμές να απλώνονται μπροστά σας σε επάλληλα κύματα. Νωρίς το πρωί στο δρόμο αυτό, δίπλα στα δέντρα, ορεινές πέρδικες αναζητούν τροφή, ενώ πιο χαμηλά μέσα στη χαράδρα βόσκουν ζαρκάδια, έτοιμα να εξαφανιστούν στον πρώτο θόρυβο που θα ταράξει την ησυχία τους. Έχετε φτάσει στην περιοχή του Φρακτού, λίγα μόνο χιλιόμετρα από το Παρθένο Δάσος.

Το Παρθένο Δάσος

Με αφετηρία το δασικό εργοτάξιο η γνωριμία με το δάσος Φρακτού μπορεί να γίνει με τρεις διαδρομές: προς το Παρθένο Δάσος, προς τη θέση «Βιλαώρα» και προς τους καταρράκτες – Αχλαδοχώρι. Η κατεύθυνση προς το Παρθένο Δάσος ακολουθεί βόρεια πορεία και 8 χλμ από το εργοτάξιο συναντάτε την -ελεγχόμενη με μπάρα- είσοδο του Παρθένου Δάσους (υψόμετρο 1700 μ.). Ακολουθώντας το μονοπάτι (200 μ.) για τις παρυφές του Παρθένου, φτάνοντας στη θέση «Πανόραμα», μπορείτε να απολαύσετε από το φυσικό «μπαλκόνι» τη θέα της περιοχής.

Η περιοχή «Βιλαώρα», νοτιοανατολικά του εργοταξίου και σε κοντινές αποστάσεις 3-7 χλμ, προσφέρεται για πεζοπορία μέσα σε συστάδες οξιάς, δασικής πεύκης και δρυός. Διάσπαρτες στο χώρο μπορεί να συναντήσετε αγριοτριανταφυλλιές, σορβιές, σημύδες. Στην περιοχή υπάρχει πυκνό δίκτυο δασικών δρόμων. Η θέα από την κορυφογραμμή της περιοχής δικαιολογεί την ονομασία «Βιλαώρα», καθώς με καθαρή ατμόσφαιρα παρατηρούνται ατέλειωτες αλλεπάλληλες κορυφογραμμές.

Νότια και χαμηλότερα του Παρθένου Δάσους, κάτω από τους βραχώδεις σχηματισμούς, με βλάστηση κυρίως πλατύφυλλων, από τα οποία πολλά είναι καρποφόρα, βρίσκεται το Αχλαδοχώρι. Στην περιοχή υπάρχουν ακόμα ερείπια παλιών οικισμών. Από εδώ το «Αχλαδόρεμα» σχηματίζει την κεντρική του κοίτη, αφού συλλέξει τα νερά του Παρθένου Δάσους από τις υδρορροές και τους πέντε καταρράκτες. Οι τρεις είναι συνεχούς ροής και μπορείτε να τους προσεγγίσετε ακολουθώντας τα υπάρχοντα μονοπάτια.

Συνεχίζετε την πορεία σας προς το Αχλαδόρεμα και έχετε δύο επιλογές: Η μία είναι να ακολουθήσετε το μονοπάτι που οδηγεί στα ερείπια του Αχλαδοχωρίου και τους καταρράκτες του Αχλαδορέματος. Η διαδρομή είναι κουραστική, αποζημιώνει όμως με τις εναλλαγές και τη θέα της. Η δεύτερη επιλογή είναι να συνεχίσετε την πορεία επί του δασικού δρόμου και, αφού περάσετε το Αχλαδόρεμα, να αναζητήσετε λίγα μέτρα πιο πάνω το μονοπάτι που οδηγεί στους τρεις καταρράκτες.

Στα τριακόσια μέτρα θα συναντήσετε τον πρώτο. Στο δεύτερο καταρράκτη φτάνετε ανηφορίζοντας το βαθύσκιωτο μονοπάτι ανάμεσα σε οξιές. Ο εντυπωσιακότερος από τους καταρράκτες του Αχλαδορέματος είναι ο τρίτος, που βρίσκεται κοντά στις νότιες παρυφές του Παρθένου Δάσους. Η προσέγγισή του είναι δύσκολη, με το μονοπάτι να είναι ανηφορικό και επίπονο διασχίζοντας επικλινείς λιθοσωρούς (σάρρες).

Σε όλες σας τις πορείες στο δάσος θα συναντήσετε πινακίδες της τοπικής Δασικής Υπηρεσίας που θα σας οδηγήσουν γρήγορα στην είσοδο των τριών πρώτων καταρρακτών και των δύο ερειπίων του χωριού. Θα βρείτε επίσης κίτρινες ταμπέλες με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το ύψος κάθε δέντρου, την περίοδο που ευδοκιμεί και αρκετά άλλα στοιχεία.

Για την καλύτερη δυνατή περιήγηση και ξενάγηση στην ευρύτερη περιοχή του Φρακτού, μπορείτε να φιλοξενηθείτε στο δασικό εργοτάξιο (από 1ης Ιουλίου έως 30 Νοεμβρίου) έπειτα από συνεννόηση με το Δασαρχείο, αφιερώνοντας έτσι μια ολόκληρη μέρα στον πυρήνα του δάσους, στους καταρράκτες του Αρκουδορέματος και στη θέση Βιλαώρα.

Κείμενο: Γ. Σεφεριάδης

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Τα φημισμένα γαλλικά κρασιά είναι ελληνικής προέλευσης;

Στο παρελθόν, ο ελληνιστής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, Πολ Κάρτλετζ, έχει προκαλέσει επανειλημμένα συζητήσεις με τις αντισυμβατικές απόψεις του. Όπως επισημαίνεται, μάλιστα, σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε, ένας νέος κύκλος συζητήσεων αναμένεται να ανοίξει με το νέο βιβλίο του, καθώς μέσω αυτού διατυπώνει την πεποίθηση ότι τα φημισμένα γαλλικά κρασιά είναι ελληνικής… καταγωγής.

Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Ελληνικού Πολιτισμού αναφέρει στο νέο βιβλίο του – αναμένεται να εκδοθεί σύντομα, έχοντας τίτλο «Αρχαία Ελλάδα: Η ιστορία ένδεκα πόλεων» – πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι κόμισαν στην Εσπερία εκτός από τη δημοκρατία και την ποίηση, τη φιλοσοφία και την τραγωδία, την ιστορία και την κωμωδία, ακόμη και τον οίνο. Επισημαίνει, μάλιστα, πως όχι απλά έφτιαχναν κρασί και το έπιναν, αλλά μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα του και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Σύμφωνα, δηλαδή, με τις έρευνες που διενήργησε ο καθηγητής Κάρτλετζ, ένα καλό γαλλικό κρασί, με παγκόσμια φήμη, όπως είναι το Cotes-du-Rhone, οφείλει την ύπαρξή του στις αμπελουργικές και οινοποιητικές γνώσεις των Aρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τον 6ο αιώνα π.Χ. είχαν αποικίσει τη Nότια Γαλλία. Ο Πολ Κάρτλετζ διαψεύδει, επίσης, συναδέλφους του ιστορικούς που είχαν αποφανθεί πως την οινοποιία είχαν διαδώσει στην Ευρώπη οι Ετρούσκοι και οι Ρωμαίοι.

Το ελληνικό κρασί στο Ροδανό

Συγκεκριμένα, στην προδημοσίευση του βιβλίου, που κυκλοφόρησε στη Γερμανία, ο Πολ Κάρτλετζ αναφέρει πως οι Aρχαίοι Φωκαείς έφθασαν στις εκβολές του Ροδανού ποταμού κι εκεί ίδρυσαν τη Μασσαλία. Το ποτάμι στη συνέχεια ήταν η εμπορική οδός μέσω της οποίας οι αμφορείς με το ζυμωμένο μούστο, αυτό το πρωτόγνωρο ποτό, έφθασε στα τραπέζια των διάφορων κελτικών φύλων. Και τους άρεσε πολύ.

Για να διατηρήσουν, άλλωστε, οι Έλληνες την αποικία τους στις εκβολές του Ροδανού έπρεπε κάπως να εντάξουν στα σχέδιά τους και τους Κέλτες της γύρω περιοχής, της Λιγυρίας. Άρχισαν λοιπόν να παντρεύονται ντόπιες και έτσι μέσω των μικτών γάμων άρχισαν να περνούν στην άλλη πλευρά και οι γνώσεις της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, πώς φτιάχνει κάποιος κρασί. Από εκείνη την εποχή διασώζονται πολλά τεκμήρια περί της ελληνικής παραγωγής κρασιού. Κατά τον καθηγητή Κάρτλετζ, λοιπόν, από εκεί, από την Αρχαία Μασσαλία και τους Έλληνες εποίκους της, ξεκίνησε το κρασί την πορεία του προς την Ευρώπη, έως ότου -ανά τους αιώνες- κατακτήσει όλον τον κόσμο.

Πηγή: Καθημερινή

helectra

Γιατί η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην Ευρώπη;

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ όπως και στην Αμερική άρχισε από καιρό μια σημαντική συζήτηση αν η Τουρκία ανήκει ή όχι στην Ευρώπη. Με την έννοια όχι μόνο των όποιων πολιτιστικών, θρησκευτικών και άλλων καταβολών αλλά, κυρίως, ως πολιτική δύναμη. Οι εταίροι μας, όπως και τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, δοκίμασαν τους τελευταίους μήνες την τουρκική αλαζονεία και απρέπεια σε όλη την αδίστακτη εκτύλιξή της. Πρώτα με την υπόθεση του αγωγού «Ναμπούκο» και αργότερα με το διορισμό του Δανού Πρωθυπουργού Ράσμουσεν ως νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Όσοι παρακολουθούν και αναλύουν την υπερκινητικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, θα συμφωνήσουν με παλαιότερη διαπίστωση της έγκυρης γερμανικής εφημερίδας «Die Welt», που είχε ορθά εκτιμήσει: Αν για το διορισμό του Ράσμουσεν υπέβαλε σε τόσους και τέτοιους εξευτελισμούς το ΝΑΤΟ και εξ αυτού και την ΕΕ, φανταστείτε, έγραφε, τι θα συμβεί εάν και εφόσον κάποτε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ερώτηση κεφαλαιώδους σημασίας: Η Τουρκία πρέπει ή όχι να ενταχθεί στην ΕΕ; Υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Το πρώτο είναι ο γαλλογερμανικός άξονας καθώς και η Αυστρία και άλλες χώρες, που για πολλούς λόγους – δημογραφικούς, πολιτισμικούς, πολιτικούς, ακόμα και θρησκευτικούς – αντιτίθενται στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση. Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ κατ΄ επανάληψη έχουν ξεκάθαρα εκφράσει την αντίθεσή τους. Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων – και Ελλήνων – πολιτών επίσης τάσσονται κατά της τουρκικής ένταξης. Από την άλλη, είναι ο βρετανο-αμερικανικός άξονας. Οι ΗΠΑ δεν είναι μέλος της ΕΕ αλλ’ είναι, κατά την εκτίμηση ακαδημαϊκών και έγκυρων αναλυτών των ευρω-ατλαντικών σχέσεων, το ισχυρότερο μέλος της Ένωσης. Πώς; Διά της Βρετανίας και πρώην κομμουνιστικών χωρών, που για την ασφάλειά τους προτιμούν στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η εγκατάσταση της γνωστής αντιπυραυλικής ασπίδας δήθεν κατά του Ιράν (τελικά ματαιώθηκε) είναι μέρος του μεγάλου παιγνιδιού, που οι ΗΠΑ παίζουν στην Ευρώπη.

ΗΠΑ και Βρετανία αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως μια μεγάλη αγορά 500 εκατομμυρίων. Επιμένουν συνεχώς στη διεύρυνσή της, με τη συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών. Περαιτέρω διεύρυνση, όμως, σημαίνει μεγαλύτερη αποδυνάμωσή της, οικονομικά και κυρίως πολιτικά και αμυντικά, επειδή δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσει τους κραδασμούς και τις δυσβάστακτες επιπτώσεις αυτής της πρακτικής. Αντίθετα, Γαλλία και Γερμανία επιμένουν σε εμβάθυνση, με στόχο να επιλυθούν τα προβλήματα από την τελευταία διεύρυνση με τους «10» (περιλαμβανομένης και της Κύπρου), ώστε η ΕΕ να μπορέσει να ισχυροποιήσει την εξωτερική πολιτική της και την άμυνά της. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποβλέπει και σε αυτά τα σημαντικά.

Γιατί, λοιπόν, η Βρετανία, οι ΗΠΑ και μερικές άλλες χώρες επιμένουν στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ; Όχι μόνο για λόγους καθαρά εθνικών συμφερόντων τους, αλλά και γιατί η Τουρκία σήμερα έχει καταστεί σημαντικός ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος για την Ευρώπη, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ όπως για την Ιαπωνία και την Ινδία. Παράλληλα, η Τουρκία, με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πέτυχε να αναδειχθεί ήδη σε αποδεκτή περιφερειακή δύναμη, που κτίζει την εικόνα μιας δήθεν ειρηνοποιού χώρας, που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, ακόμα και μέχρι την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Πόσο αξιόπιστη είναι η τουρκική πολιτική; Σε αρκετές περιπτώσεις είναι αποδεκτή, στις περισσότερες, όμως, αμφισβητείται, επειδή προκαλεί και ενοχλεί με την αλαζονεία και την υπεροψία της. Γεγονός είναι ότι η Τουρκία έχει περάσει το μήνυμα ότι θέλει μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της – εκτός, βέβαια, με την Ελλάδα και την Κύπρο. Έτσι εξηγείται η καθυπόταξη της Αρμενίας, η στρατηγική συμφωνία της με τη Συρία, οι συμφωνίες της με το Ιράκ και η εντυπωσιακή ενίσχυση των σχέσεών της με τη Ρωσία όπως και η φοβερή προσπάθεια που καταβάλλει ανάμεσα στον αραβικό κόσμο να αναδειχθεί ως η προστάτιδα και ηγέτιδά του. Οι Ισραηλινοί, πάντως, δεν εμπιστεύονται τις ενέργειες της τουρκικής διπλωματίας και οι σχέσεις των δύο χωρών δεν είναι οι καλύτερες από το 2002.

Γιατί, παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ αλλά να ισχύσει η ειδική σχέση, όπως υποστηρίζουν οι Γάλλοι, Γερμανοί και Αυστριακοί; Πρώτον, για λόγους δημογραφικούς. Η ΕΕ θα πλημμυρίσει από Τούρκους. Οι Γερμανοί έχουν κρίσιμα προβλήματα με τα 4 εκ. Τούρκων στη χώρα. Δεύτερον, μια μουσουλμανική χώρα θα επικυριαρχήσει στη χριστιανική Ευρώπη. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα 70 εκ. Τούρκων, αλλά στη δυναμική που θα αναπτυχθεί· η Τουρκία να είναι ο οιονεί εκπρόσωπος των όπου γης εκατοντάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Τουλάχιστον στον αραβικό κόσμο, έτσι την αντιμετωπίζουν και αυτό ελπίζουν. Τρίτον, για λόγους οικονομικούς. Η Ένωση δεν θα μπορέσει να αντέξει το τρομαχτικό βάρος της ένταξης και ενσωμάτωσης μιας καθυστερημένης ακόμα τουρκικής οικονομίας και κοινωνίας. Και πώς θα πεισθούν από τις κυβερνήσεις τους, τα 500 εκ. Ευρωπαίων, να πληρώνουν χοντρά, για τις επόμενες δεκαετίες, για το τουρκικό βαρίδι; Τέταρτον, για λόγους πολιτικούς. Διά της αριθμητικής υπεροχής της, η Τουρκία θα ελέγχει σημαντικό μέρος των αποφάσεων της ΕΕ. Θα βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και αν σήμερα, που δεν είναι ακόμα μέλος της ΕΕ, δημιουργεί τόσα προβλήματα εκ του μη όντος, τρομάζει κάθε Ευρωπαίος πώς θα ενεργεί όταν και εφόσον ενταχθεί στην Ένωση.

Υπάρχει, όμως, σημαντικότερος και πιο κρίσιμος λόγος: Η ένταξη ή μη της Τουρκίας συναρτάται προς τις ευρω-ατλαντικές σχέσεις και πώς αυτές θα εξελιχθούν στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον. Και, βεβαίως, εξαρτάται από την ικανότητα ή την αποτυχία της ΕΕ να ξεφύγει από τα στενά εθνικά συμφέροντα και να εδραιώσει μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα, που θα στοχεύει σε μια κοινή εξωτερική πολιτική και μια κοινή πολιτική άμυνας. Τότε, ναι, η ΕΕ θα είναι πραγματικά ισοδύναμη των ΗΠΑ και θα είναι η άλλη υπερδύναμη, το αντίπαλο -πλην φιλικό- δέος των Αμερικανών. Ήδη τους ξεπερνούν στον οικονομικό τομέα. Αυτά, βέβαια, ενοχλούν και προκαλούν τον Αμερικανό ηγεμόνα, που ήδη αμφισβητείται πολλαπλώς και παγκοσμίως. Η ένταξη της Τουρκίας, μιας στρατηγικής συμμάχου των ΗΠΑ στην ΕΕ θα ήταν η ιδεώδης θρυαλλίδα για να τινάξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα. Οι εταίροι μας θα το επιτρέψουν; Ο Γ. Παπανδρέου ήδη μανικώθηκε, συστοιχιζόμενος με τους Αμερικανοβρετανούς, για να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο και να… γλιτώσει, νομίζει, από την αρπακτικότητά του.

ΠΗΓΗ

helectra

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

«Για να πουληθούν τα φάρμακά μας πρέπει να εφεύρουμε αρρώστιες»

Le Monde – Diplomatique, Ιούλιος 2009

Στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2005 έγινε στην Μάλτα μία Πανευρωπαϊκή Ιατρική Σύνοδος για την γρίπη με χορηγούς τις εταιρείες παραγωγής αντιγριπικών εμβολίων και αντιϊκών φαρμάκων. Μεταξύ αυτών και η Roche. Εκεί από τα χείλη του γενικού διευθυντή του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) ανακοινώθηκε επίσημα ότι:

«Δεν γνωρίζουμε πότε αλλά μία πανδημία γρίπης αναμένεται να πραγματοποιηθεί. Λείπει μόνον μία συνθήκη για την πραγματοποίηση αυτού του γεγονότος, ένας ιός ικανός να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο». Επίσης είπε ότι «ο αντιγριπικός εμβολιασμός συνιστάται, διότι θωρακίζει τον οργανισμό και σαν ψυχολογική συνήθεια».

Δηλαδή το κοινό εμβόλιο κατά της γρίπης αν και δεν βοηθά ιατρικά, βοηθά ψυχολογικά, ως placebo-ψευδοφάρμακο δηλαδή!

Όμως ο ιατρός Ερνέστο Μπούργκιο είπε πως:  «Αν υπάρχει μία χρονιά που το κοινό αντιγριπικό εμβόλιο δεν συνίσταται είναι ιδιαίτερα εκείνη κατά την οποία υπάρχει φόβος πανδημίας.. Αν είναι αλήθεια, ότι ένας εκ των κινδύνων είναι ο ιός Η5Ν1, αυτός θα μπορούσε να επανασυνδυαστεί με την εμβολιαστική ρίζα αποκτώντας τα αντιγόνα, με κίνδυνο να ξεσπάσει στο εμβολιασμένο άτομο ένας πραγματικός κυκλώνας στα κύτταρά του. Ένας κανόνας που υπάρχει σε περίπτωση πανδημίας είναι, ότι ο προληπτικός εμβολιασμός αποτελεί μία στρατηγική πολύ επικίνδυνη».

Δηλαδή αν κατά την προδρομική περίοδο μίας ασθένειας γίνει εμβολιασμός (χρονικό διάστημα, που μπορεί να κρατήσει από 4 ημέρες ως και 3 μήνες χωρίςνα εμφανίζονται καθόλου συμπτώματα), τότε όπως λέει και ο  Μπούργκιο, τα αποτελέσματα είναι βαριές και ανεπανόρθωτες βλάβες, ή θάνατος. Πληροφοριακά για τους γονείς, που δέχονται τόσο απρόσκοπτα να εμβολιάζουν τα παιδιά τους ή τον εαυτό τους, κάθε φορά πριν το πραγματοποιήσουν θα πρέπει να προσεύχονται… Αυτό διότι ο εμβολιασμός ενδέχεται να συμπέσει μέσα στην
προδρομική περίοδο της ασθένειας.

Η στρατηγική του marketing των μεγάλων Φαρμακοβιομηχανιών έχει πλέον σαν στόχο της τους υγιείς ανθρώπους, όσοι λίγοι έχουν πλέον απομείνει. Και φυσικά τα χημικά φάρμακα και τα εμβόλια δεν κάνουν τίποτε άλλο απ’ το να διευρύνουν την πελατεία των Φαρμακοβιομηχανιών δημιουργώντας νέους πελάτες – αρρώστους στην «Επιχείρηση Ασθένεια».

Η Γαλλία ταρακουνά το κατεστημένο των Φαρμακευτικών Εταιρειών στην Ευρώπη με την παραπομπή των φαρμακευτικών εταιριών Baxter, Roche & Pharma στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στις 12 Ιουλίου 2009 διότι έχει αποκαλυφτεί το μέγεθος αυτής της νέας τακτικής, που θέλει νέους πελάτες, που να νομίζουν ότι κινδυνεύουν, για να πωλούνται τα νέα πανάκριβα και επικίνδυνα φάρμακα κατηγορώντας τις 3 εταιρίες ότι σπέρνουν σκόπιμα τον πανικό και πως σκόπιμα σε εργαστήρια δημιούργησαν τον εν λόγω ιό καθώς και οι Γαλλικές αρχές ασκούν δριμύ κατηγορώ ως προς την σκόπιμη απελευθέρωσή του στον αέρα με έναν και μοναδικό σκοπό το κέρδος.

Επίσης, εξετάζονται ταυτόχρονα σοβαρές και βάσιμες καταγγελίες από δικηγόρους του United States Department of Justice καθώς
και γιατρών και επιστημονικού προσωπικού του Amercian Medical Association η εμπλοκή στην όλη υπόθεση της γρίπης των χοίρων, δίκτυο καναλιών και επιχειρήσεων μέσων μαζικής ενημέρωσης οι οποίες όπως υποστηρίζεται χορήγησαν ή αλληλο-χορηγήθηκαν με φαρμακευτικές εταιρίες έτσι ώστε να πάρει το θέμα διαστάσεις διεθνούς εμβέλειας.

Η υπόθεση αναλαμβάνει ακόμα πιο διεθνή χαρακτήρα μιας και το Μεξικό παραπέμπει την εταιρία Baxter επίσης στο διεθνές δικαστήριο διότι όπως λέει, όλοι οι θάνατοι στο Μεξικό τον περασμένο Απρίλιο και Μαϊο εκτός από ένα περιστατικό οφείλονται στο γεγονός  ότι,
τους χορηγήθηκε το εμβόλιο κατά τους μήνες Δεκέμβριο 2008 και Ιανουάριο 2009 – εμβόλια τα οποία περιείχαν μείγματα από ανθρώπινους ιούς – τον ιο του SARS, ιός των πουλερικών και ιός των χοίρων.

Οι πρώτες χώρες που απαγορεύουν την χορήγηση εμβολίων για την γρίπη απάτη είναι οι: Νέα Ζηλανδία, Σκωτία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ολλανδία, Σουηδία και το Μεξικό. Απαγορεύουν την χορήγηση εμβολίων για την εν λόγω γρίπη.

Πηγή

helectra

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΟΛΤΖΕΝΙΤΣΙΝ

«Έχεις εξουσία πάνω στους ανθρώπους όσο δεν τους στερείς τα πάντα. Όμως, όταν συμβεί αυτό, τότε δεν τους εξουσιάζεις πια. Είναι και πάλι ελεύθεροι».

Πέθανε στην Μόσχα σε ηλικία 89 ετών ο Ρώσος αντικαθεστωτικός νομπελίστας συγγραφέας Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν. Ο Σολτζενίτσιν το 1974 με την κυκλοφορία στη Γαλλία του περίφημου τρίτομου μυθιστορήματός του «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», συντάραξε την Ευρώπη περιγράφοντας με ωμή γλώσσα τις εμπειρίες του από την ζωή των αντιφρονούντων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σοβιετικής Ενώσεως (γκουλάγκ), όπου ήταν έγκλειστος, για 8 ολόκληρα χρόνια.

Το σοβιετικό καθεστώς του αφαιρώντας του την ιθαγένεια τον ανάγκασε να ζήσει εξόριστος, πρώτα στην Ευρώπη και κατόπιν στην Αμερική. Επέστεψε στην Ρωσία το 1994! Ο Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν υπήρξε σ’ όλη του τη ζωή συνεπής Τσαρικός, Χριστιανός, αντιδημοκράτης κι αντικομουνιστής! Η λογοτεχνική του αξία δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν σοβαρό μελετητή.

Στο μυθιστόρημά του «Πρώτος Κύκλος» (το οποίο παίχθηκε στην Ρωσική τηλεόραση πολύ αργότερα) ο Σολτζενίτσιν κατορθώνει να συμπυκνώσει με ρεαλισμό τρεις ημέρες από τη ζωή ενός πολιτικού κρατουμένου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σοβιετικής Ενωσης περιγράφοντας την βαρβαρότητα της Σταλινικής Ρωσίας. Άλλα γνωστά του έργα είναι το πολυδαβασμένο «Μια ημέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς», τα δοκίμιά του «Η Ρωσία καταρρέει» και «Διακόσια χρόνια μαζί», που αναφέρονται στα κοινωνικά προβλήματα και την κυριαρχία των Εβραίων.

helectra