H παγκόσμια πρωτοποριακή μέθοδος για παιδιά με αυτισμό, μέσω του θεάτρου, που δημιούργησε η Ελληνίδα επιστήμονας Χάρις Καρνέζη εξαπλώνεται τώρα και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η κ. Καρνέζη κλήθηκε να παρουσιάσει τη μέθοδό της, με την επωνυμία «Γνωστικό Συμπεριφορικό Δράμα (Cognitive Behaviour Drama-CBD), στο Διεθνές Συνέδριο Έρευνας για τον Αυτισμό (International Meeting for Autism Research 2011-IMFAR), που θα γίνει από τις 12 έως τις 14 Μαϊου στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας.(περισσότερα…)
Γεννήθηκε το 1903, τότε που οι αδελφοί Ράιτ πραγματοποίησαν την πρώτη στην ιστορία μηχανοκίνητη πτήση με το αεροπλάνο τους το «Φλάιερ Ι» (Flyer I), ενώ η ιστορία του αυτοκινήτου άλλαζε οριστικά με την ίδρυση της «Ford Motor Company».
Ο λόγος για την Μαίρη Δημάκη, την μακροβιότερη γυναίκα του Μαϊάμι, η οποία, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να διαθέτει μία «θαυμαστή μνήμη και κοφτερό μυαλό», όπως αναφέρει ο Tεό Kαράντζαλης, σε ρεπορτάζ του στην «The Miami Herald». Άλλωστε, ο Δρ. Stephen Coles, καθηγητής γεροντολογίας στο πανεπιστήμιο UCLA, της Καλιφόρνιας, έχει αποφανθεί ότι η κ. Δημάκη, στα 107 της χρόνια, είναι ακόμα «νεαρή».
Η Μαίρη Δημάκη μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1920, από την Προύσα της Μικράς Ασίας, για να εγκατασταθεί ένα χρόνο αργότερα στο Μαϊάμι, όπου ζει μέχρι σήμερα.
Στα 107α γενέθλιά της, στις 9 Σεπτεμβρίου, συγγενείς και φίλοι διοργάνωσαν στο σπίτι της μια σεμνή γιορτή. Μαζί τους και ο Δήμαρχος του Μαϊάμι, Tόμας Ριγκελάντο, που της επιφύλαξε μία μεγάλη έκπληξη. Τιμώντας την μακροχρόνια προσφορά της στην κοινότητα, της επέδωσε την διακήρυξη την πόλης για την καθιέρωση της 9ης Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Μαίρης Δημάκη», ενώ της τραγούδησε με όλους τους παριστάμενους το «Happy Birthday to you».
«Κάτι τέτοιο πρέπει να το επιδώσει κανείς προσωπικώς», τόνισε ο Δήμαρχος Μαϊάμι, ενώ τα μάτια της κ. Δημάκη γέμισαν από δάκρυα χαράς, από την τιμή που της επιφυλάχθηκε.
Και όταν ρωτήθηκε για την ηλικία της, είπε πως οι κυρίες δεν επιθυμούν να μοιραστούν τις πληροφορίες αυτές, όταν γερνούν.
«Όταν με ρωτούν πόσο χρονών είμαι, δίνω πάντοτε την ίδια απάντηση: Είμαι 39», είπε χαριτολογώντας η κα Δημάκη.
Οελληνικός πολιτισμός και η θρησκεία παίζουν κεντρικό ρόλο στη ζωή της κ. Δημάκη, η οποία δεν παραλείπει να αναφέρει πως αμέσως μετά τη γέννησή της οι γονείς της την πήγαν στον Ιορδάνη ποταμό, για να την βαφτίσουν εκεί όπου είχε βαπτιστεί ο Χριστός. Είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας της Αγίας Σοφίας, το 1927, τότε που ο ναός βρισκόταν ακόμη στη διεύθυνση 1501 Northeast 1st Avenue.
Ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας της;
«Προσεύχομαι κάθε μέρα και τρώω πολλά ελληνικά φαγητά», είπε η Δημάκη. Μαγειρεύει συνήθως μόνη της, παραδέχεται όμως, ότι μερικές φορές παραγγέλνει φαγητό και από το ελληνικό εστιατόριο «Μαρία». Βέβαια, δεν καταναλώνει οινοπνευματώδη ποτά, ούτε καπνίζει. Της αρέσει να κάθεται δίπλα στο παράθυρο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, να βλέπει τηλεόραση και να συνομιλεί με τις φίλες της στο τηλέφωνο.
Η ίδια δηλώνει, ότι απολαμβάνει την ανεξαρτησία το να μένει μόνη της ακόμα και σήμερα, αλλά υπολογίζει στον «νεαρό» ανιψιό της, Κώστα Ευθυμίου, σήμερα 83 ετών, ο οποίος την επισκέπτεται καθημερινά και πάνε μαζί για ψώνια. Μάλιστα, ο κ. Ευθυμίου, ο οποίος έχει διατελέσει Νομικός Σύμβουλος στο Νότιο και Δυτικό Μαϊάμι, επιβεβαιώνει ότι «σπρώχνει η ίδια το καρότσι στο κατάστημα Publix».
Ανάμεσα στα πιο πολύτιμα προσωπικά της είδη είναι οι οικογενειακές φωτογραφίες, που έχει τοποθετήσει στο περβάζι του τζακιού, ενώ πάνω στον τοίχο είναι κορνιζαρισμένη η συγχαρητήρια επιστολή που της έστειλε στα 105α γενέθλιά της ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους.
Σήμερα, ογηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι η Γαλλίδα Εζενί Μπλανσάρ, 114 ετών, η οποία γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1896. Ως το μακροβιότερο άτομο που έχει ποτέ αναφερθεί και καταγραφεί επίσημα, αναφέρεται άλλη μία Γαλλίδα, η Ζαν Καλμάν, η οποία απεβίωσε το 1997, σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.
Λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών η σουπερστάρ λετονή μεσόφωνος θυμάται την παλαιότερη επίσκεψή της, σχολιάζει την ως σήμερα πορεία της και δίνει το στίγμα των μελλοντικών σχεδίων της.
Οταν σε ηλικία 7 ετών η Ελίνα Γκαράντσα παρακολούθησε την πρώτη της παράσταση όπερας τον «Ταγχόιζερ» του Βάγκνερ, όπου μάλιστα, όπως παραδεχόταν αργότερα η ίδια, βαρέθηκε απίστευτα, δεν μπορούσε βεβαίως να διανοηθεί τη μετέπειτα δική της υπέρλαμπρη πορεία στο παγκόσμιο λυρικό στερέωμα. Εφηβη, άλλωστε, θαύμαζε τις διάσημες ντίβες της ποπ, τη Γουίτνι Χιούστον και τη Μαράια Κάρεϊ, τις οποίες μάλιστα προσπαθούσε να μιμηθεί ερμηνεύοντας τα τραγούδια τους μπροστά στον καθρέφτη.
Ωστόσο η ζωή είχε άλλα σχέδια: Με σπουδές τραγουδιού αρχικά στην πατρίδα της, τη Λετονία, και αργότερα στη Βιέννη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχοντας ήδη διαγράψει μια εντυπωσιακή διαδρομή στα σημαντικότερα θέατρα όπερας και φεστιβάλ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η 33χρονη σήμερα εκπάγλου καλλονής μεσόφωνος θεωρείται μία από τις σημαντικότερες λυρικές ερμηνεύτριες της γενιάς της. Υμνοι της διεθνούς κριτικής, λαμπρές συνεργασίες, σημαντικά βραβεία και ενδιαφέρουσα δισκογραφική δραστηριότητα συνθέτουν τους βασικούς άξονες της επίζηλης πραγματικά καριέρας της. Στο πλαίσιο αυτό η επικείμενη εμφάνιση της Ελίνα Γκαράντσα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μία και μοναδική συναυλία για τους σκοπούς του Ιδρύματος «Θώραξ», και συγκεκριμένα για την κατασκευή της νέας πτέρυγας και της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλης εμβέλειας καλλιτεχνικό γεγονός. Επ΄ ευκαιρία της εν λόγω συναυλίας η διάσημη μεσόφωνος σχολιάζει την έως σήμερα πορεία της και δίνει το στίγμα των μελλοντικών της σχεδίων.
– Εχετε ξανάρθει στην Ελλάδα;
«Είναι η δεύτερη φορά που θα εμφανιστώ στη χώρα σας και πραγματικά ανυπομονώ. Πρωτοτραγούδησα στο Μέγαρο σε πολύ νεαρή ηλικία, το 1998, σε μια συναυλιακή παρουσίαση της όπερας του Ντονιτσέτι “Αννα Μπολένα”, όπου ερμήνευσα τον ρόλο της Τζιοβάνα Σέιμουρ. Η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα, με πολύ πλούσια πολιτιστική παράδοση, και είμαι ενθουσιασμένη για την επικείμενη άφιξή μου».
– Πείτε μας λίγα πράγματα για το πρόγραμμα της βραδιάς…
«Θα περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από το αγαπημένο μου συναυλιακό ρεπερτόριο: Μότσαρτ, Μπιζέ και μερικά υπέροχα ισπανικά κομμάτια. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ποικίλο πρόγραμμα, και πραγματικά ελπίζω ότι το κοινό θα το απολαύσει σε όλη του την έκταση και το βάθος. Πάντα μου αρέσει να αναμειγνύω τη λεγόμενη σοβαρή μουσική με λίγο περισσότερη διασκέδαση».
– Πόσο διαφορετικά βιώνετε τη διαδικασία μιας συναυλίας από αυτήν της ερμηνείας ενός ολοκληρωμένου οπερατικού ρόλου;
«Σε μια σόλο εμφάνιση, όπως αυτή η οποία επίκειται στο Μέγαρο, υπάρχει πολλή πίεση και προσμονή γιατί το κοινό έρχεται σχεδόν αποκλειστικά για να ακούσει τον σολίστ. Στην όπερα, αντιθέτως, υπάρχει ένα ολόκληρο καστ πρωταγωνιστών, οπότε η ευθύνη είναι μοιρασμένη. Επιπροσθέτως, στην όπερα επικεντρώνεσαι στο δραματικό στοιχείο του συγκεκριμένου έργου προκειμένου να δημιουργήσεις έναν πειστικό χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της παράστασης».
– Προσφάτως οι εμφανίσεις σας στον ρόλο του τίτλου στην «Κάρμεν» βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων διεθνώς. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας;
«Η Κάρμεν είναι ένας καταπληκτικός ρόλος και την απολαμβάνω πάρα πολύ. Ακόμη δεν έχω συμμετάσχει σε ιδιαιτέρως πολλές παραγωγές, και έτσι κάθε φορά εξακολουθεί να είναι φανταστική. Κυρίως μου αρέσει να συμμετέχω σε παραγωγές οι οποίες απαιτούν μεγάλη συμμετοχή από σωματικής απόψεως: χορό, πάλη… Πιστεύω ότι αυτά τα στοιχεία κάνουν τον ρόλο πιο αληθινό, ειδικά όταν μιλάμε για μια ηρωίδα σαν την Κάρμεν».
– Πώς θα περιγράφατε τη διαδικασία προσέγγισης ενός νέου ρόλου; Ποιο είναι, για παράδειγμα, το σημείο εκκίνησης για εσάς;
«Η εκμάθηση ενός νέου ρόλου έχει να κάνει με τη διαδικασία σύνθεσης ανάμεσα στη μουσική και στα λόγια. Με αυτόν τον τρόπο εξερευνάς και δημιουργείς τον χαρακτήρα. Αρχικά, εξοικειώνεσαι με τη μουσική και το κείμενο. Στη συνέχεια, καθώς μεταφέρεις τον ρόλο στη σκηνή, προσθέτεις διαφορετικές πινελιές στον χαρακτήρα και στο δράμα. Συνήθως μου παίρνει περισσότερο από έναν χρόνο το να προετοιμάσω έναν καινούργιο ρόλο: αρχίζω, μετά τον αφήνω για λίγο και μετά τον πιάνω ξανά. Με αυτόν τον τρόπο μού φαίνεται ότι μπορώ να εμβαθύνω σε αυτόν πιο αποτελεσματικά».
– Θα λέγατε ότι έχετε προτιμήσεις σε ό,τι αφορά το ρεπερτόριο;
«Μου αρέσουν οι δυνατοί και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Προς το παρόν απολαμβάνω ιδιαιτέρως τους ρόλους του μπελκάντο και του γαλλικού ρεπερτορίου, καθώς μου προσφέρουν την ιδανική φωνητική και δραματική πρόκληση».
– Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας προσανατολισμοί όσον αφορά την ίδια τη φωνή;
«Θα εξελίξω το ρεπερτόριό μου πολύ συνειδητά τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο μιλώντας για συγκεκριμένους ρόλους θα ήθελα πολύ να ερμηνεύσω αυτόν της Αμνέριδος από την “Αΐντα”. Είναι πραγματικά το όνειρό μου».
– Δεδομένου του ότι είστε μία από τις πλέον λυρικές ερμηνεύτριες της γενιάς σας, ποια θεωρείτε την πιο σημαντική επαγγελματική σας εμπειρία έως σήμερα;
«Είναι δύσκολο να απομονώσω μία συγκεκριμένη. Ολα τα βήματα της έως σήμερα πορείας μου στάθηκαν πολύ καίρια ως προς την εξέλιξή μου. Η άφιξή μου στη Γερμανία- μόνη, χρόνια πριν- προκειμένου να αρχίσω να τραγουδώ σε ένα μικρό θέατρο εκεί χωρίς να μιλάω γερμανικά, οι πρώτες μου εμφανίσεις στη Βιέννη… όλα ήταν σημαντικά. Θα μπορούσα επίσης να αναφερθώ σε συγκεκριμένους ρόλους, οι οποίοι ήταν εξίσου σπουδαίοι για μένα: ο Οκτάβιαν από τον “Ιππότη με το Ρόδο”, η Σαρλότ από τον “Βέρθερο”, η Κάρμεν…».
– Πόσο εύκολο είναι, αλήθεια, να συνδυάσετε μια τόσο απαιτητική καριέρα με την προσωπική σας ζωή;
«Αυτό είναι μια πραγματική πρόκληση για όλους τους συναδέλφους μου. Απαιτεί καλή οργάνωση και την ικανότητα να λέει κανείς “όχι” σε κάποιες περιπτώσεις, όσο δελεαστική και αν είναι μια προσφορά. Σε ό,τι με αφορά, συχνά εξαφανίζομαι από τον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζω την ισορροπία η οποία μου χρειάζεται προκειμένου να βγω στη σκηνή και να είμαι πραγματικά παρούσα…».
Η συναυλία της Ελίνα Γκαράντσα για τους σκοπούς του Ιδρύματος «Θώραξ» θα δοθεί στις 18 Νοεμβρίου, στις 20.30, στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου. Την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ διευθύνει ο Ιον Μαρίν. Εισιτήρια προπωλούνται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (τηλ.210 7282.333) και στο Ιδρυμα «Θώραξ» (τηλ.210 7222.394).Μετάκλησηοργάνωση παραγωγής: Στέλιος Κωνσταντινίδης- Lambo Ρroductions.
Ξημερώματα Τετάρτης και υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει ξαστεριά θα μπορούμε να θαυμάσουμε το φαινόμενο που μοιάζει με μια φωτεινή σφαίρα.
Το εντυπωσιακό φαινόμενο της «Βροχής των Λεοντιδών» θα εμφανιστεί και φέτος τη νύχτα της 17ης προς 18ης Νοεμβρίου και θα είναι ορατό από τη 1 μέχρι τις 4.30 τα ξημερώματα υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει ξαστεριά.
Η μεγαλύτερη καταιγίδα διαττόντων που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η Καταιγίδα των Λεοντιδών στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν το φαινόμενο θύμιζε εκρήξεις πυροτεχνημάτων από μία ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες. Ενας ιστορικός μάλιστα το 1878 τη θεώρησε ένα από τα 100 πιο σημαντικά γεγονότα των ΗΠΑ. Το γεγονός απεικονίστηκε σε πολλά έργα τέχνης, ενώ αρκετοί κοινωνιολόγοι απέδωσαν στο συγκεκριμένο φαινόμενο τον πυρετό για τη θρησκεία που επηρέασε τα επόμενα χρόνια την κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ.
Τα επόμενα χρόνια τα ίχνη του κομήτη χάθηκαν και θεωρήθηκε ότι είχε μάλλον διαλυθεί μέχρις ότου ανακαλύφθηκε και πάλι το 1965 όταν προσπέρασε τη τροχιά της Γης σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη απ αυτήν της Σελήνης. Εναν χρόνο αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου 1966, στις κεντρικές και δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες δεκάδες χιλιάδες διάττοντες στόλισαν και πάλι τον νυχτερινό ουρανό για είκοσι τουλάχιστον λεπτά με ρυθμό 200.000 έως 1.000.000 διαττόντων την ώρα.
Μέχρι και εκατό διάτοντες αστέρες θα φωτίζουν κάθε ώρα τον νυχτερινό ουρανό τα ξημερώματα της Τετάρτης, καθώς η Γη διέρχεται αυτή την εβδομάδα από την ουρά ενός κομήτη. Η φετινή βροχή των λεοντιδών δεν θα είναι πάντως όσο θεαματική όσο άλλες χρονιές – το 1966 δεκάδες χιλιάδες μετέωρα εισέρχονταν στην ατμόσφαιρα κάθε ώρα.
Οι λεοντίδες είναι σωματίδια από την ουρά του κομήτη Tempel-Tuttle, ο οποίος έχει διάμετρο τεσσάρων χιλιμέτρων και ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 33 χρόνια. Κάθε Σεπτέμβριο η Γη διέρχεται μέσα από τα κατάλοιπα της κόμης του.
Κάθε διάτοντας αστέρας είναι συνήθως μικρότερος από έναν κόκκο ρυζιού, γίνεται όμως ορατός καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων ανά ώρα και αναφλέγεται. Οποιοδήποτε σώμα φτάσει μέχρι το έδαφος ονομάζεται μετεωρίτης, αντί για μετέωρο.
Αποχή της Αθήνας από ψήφισμα κατά του Τελ – Αβίβ στον ΟΗΕ.
Σε νέα φάση έχουν εισέλθει οι σχέσεις Ελλάδος – Ισραήλ καθώς τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι η επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης για ανάπτυξη των διμερών σχέσεων σε στρατηγικό επίπεδο, συνεχίζεται με επαυξημένη διάθεση και από τη νέα κυβέρνηση. Μετά τον «Ένδοξο Σπαρτιάτη» του 2008 έρχεται μία μεγάλη άσκηση έρευνας – διάσωσης μάχης (Combat Search & Rescue) 9-16 Δεκεμβρίου στην Ανδραβίδα, αλλά την κυριότρη εξέλιξη την είχαμε σε διπλωματικό επίπεδο: Η Ελλάδα απείχε από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ για την ψήφιση της καταδικαστικής για το Ισραήλ έκθεσης 575 σελίδων του Δικαστηρίου Richard Goldstone για τις βιαιότητες των Ισραηλινών στη επίθεση κατά της Γάζας τον περασμένο χειμώνα.
Η έκθεση υπερψηφίστηκε με 114 υπέρ, 18 κατά και 44 αποχές.
Εκτός από την Ελλάδα απείχαν και χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Ισπανία, το Λουξεμβούργο, η Νέα Ζηλανδία, η Δανία κλπ.
Η καταδικαστική έκθεση αρχικά είχε ψηφιστεί από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη τον περασμένο μήνα. Οι 18 χώρες που ψήφισαν κατά του ψηφίσματος που περιλαμβάνονται οι Ηνωμένες Πολιτείες,την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ιταλία και το Ισραήλ.
Μάλιστα ο Ριάντ Μανσούρ, Πρέσβης και μόνιμος παρατηρητής της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Έθνη, σημείωσε ότι «μεγάλος αριθμός ευρωπαϊκών εθνών» απείχε από το ψήφισμα.
Για την Ελλάδα η οποία μέχρι στιγμής ακολουθούσε παραδοσιακά αντιισραηλινή στάση σε όλες τις σχετικές ψηφοφορίες ήταν πραγματικά ένα «μεγάλο βήμα» η αποχή της.
Σε ότι αφορά την CSAR συνάσκηση μεταξύ Ελλήνων και Ισραηλινών αυτή πρόκειται να διεξαχθεί στην Ανδραβίδα και οι Ισραηλινοί θα μεταφερθούν με ελικόπτερα Super Stallion.
Πρόκειται για σειρά ασκήσεων που στόχο έχουν από πλευράς Ισραηλινών την εξοικείωση των πληρωμάτων σε αποστολές εντός περιοχών με υψηλή αντιαεροπορική προστασία και σε περιβάλλον έντονης ηλεκτρονικής δραστηριότητας, κάτι που το εκπαιδευτικό πεδίο του του ΚΕΑΤ – ΣΟΤ, το προσφέρει και με το παραπάνω.
Σε ότι αφορά τις γενικότερες ελληνοισραηλινές σχέσεις, είναι σαφές ότι η κρίση στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας και οι περιορισμένες πιθανότητες βελτίωσής τους στο εγγύς μέλλον έχουν φέρει Ελλάδα και Ισραήλ πιό κοντά. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσον αυτή η προσέγγιση θα αποκτήσει μονιμότερο χαρακτήρα…