Η αρχαία ελληνική τραγωδία στην υπηρεσία του αμερικανικού Πενταγώνου

Με τίτλο «Αρχαίοι σύμμαχοι» και υπότιτλο «Το Πεντάγωνο ζητεί τις συμβουλές του Σοφοκλή» η εφημερίδα «Νeue Ζurcher Ζeitung» δημοσιεύει σήμερα εκτενές άρθρο της Andrea Kohler για την πρωτοβουλία του αμερικανικού Πενταγώνου να χρησιμοποιήσει τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς για να βοηθήσει τους στρατιώτες του που επιστρέφουν από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, με συμπτώματα που ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες.

Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας χορήγησε 3,7 εκατ. δολάρια στο θεατρικό όμιλο της Νέας Υόρκης «Θέατρο του Πολέμου» για την ανάγνωση σε ακροατήριο βετεράνων και των οικογενειών τους, των τραγωδιών του Σοφοκλή «Αίας» και «Φιλοκτήτης». Οι αναγνώσεις αυτές, που γίνονται σε στρατιωτικές βάσεις σε όλη την Αμερική, αποσκοπούν να βοηθήσουν τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους να ξεπεράσουν τις «αγχώδεις μετατραυματικές δυσλειτουργίες», που συνοδεύουν βετεράνους που επιστρέφουν στην Αμερική από τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Όπως ο Οδυσσέας, που επιστρέφει μετά από πολυετείς περιπλανήσεις σε μια πατρίδα που του φαίνεται ξένη, ο Αχιλλέας, ο Φιλοκτήτης και ο Αίας που επιδίδονται σε πράξεις βίας επηρεασμένοι από τα τραύματα του πολέμου, έτσι και οι σύγχρονοι Αμερικανοί βετεράνοι επιστρέφουν στη χώρα τους με προβλήματα προσαρμογής καταδιωκόμενοι από πανικό, εφιάλτες, παραισθήσεις και απελπισία, αισθανόμενοι πολλές φορές ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους.

Η ανάγνωση των τραγωδιών δεν θεωρείται ψυχοθεραπεία, αλλά φαίνεται να φέρνει μια «κάθαρση», αφού στο Σαν Ντιέγκο και στη Νέα Υόρκη βετεράνοι του πολέμου μετά την ανάγνωση των τραγωδιών μίλησαν ανοιχτά για τη δική τους ψυχική οδύνη θέτοντας τη δική τους εμπειρία σε ένα γενικότερο ιστορικό πλαίσιο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Αχιλλέα, ο οποίος αποφασίζει να μείνει στην ιστορία ως ήρωας επιλέγοντας το θάνατο από την ασφαλή επιστροφή στην πατρίδα του, το κλέος από το νόστο, φαίνεται ότι από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα είναι ευκολότερο να τιμήσει κανείς νεκρούς στρατιώτες παρά αυτούς που επιστρέφουν στον τόπο τους από έναν πόλεμο, καταλήγει το άρθρο.

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Γιατί η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην Ευρώπη;

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ όπως και στην Αμερική άρχισε από καιρό μια σημαντική συζήτηση αν η Τουρκία ανήκει ή όχι στην Ευρώπη. Με την έννοια όχι μόνο των όποιων πολιτιστικών, θρησκευτικών και άλλων καταβολών αλλά, κυρίως, ως πολιτική δύναμη. Οι εταίροι μας, όπως και τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, δοκίμασαν τους τελευταίους μήνες την τουρκική αλαζονεία και απρέπεια σε όλη την αδίστακτη εκτύλιξή της. Πρώτα με την υπόθεση του αγωγού «Ναμπούκο» και αργότερα με το διορισμό του Δανού Πρωθυπουργού Ράσμουσεν ως νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Όσοι παρακολουθούν και αναλύουν την υπερκινητικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, θα συμφωνήσουν με παλαιότερη διαπίστωση της έγκυρης γερμανικής εφημερίδας «Die Welt», που είχε ορθά εκτιμήσει: Αν για το διορισμό του Ράσμουσεν υπέβαλε σε τόσους και τέτοιους εξευτελισμούς το ΝΑΤΟ και εξ αυτού και την ΕΕ, φανταστείτε, έγραφε, τι θα συμβεί εάν και εφόσον κάποτε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ερώτηση κεφαλαιώδους σημασίας: Η Τουρκία πρέπει ή όχι να ενταχθεί στην ΕΕ; Υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Το πρώτο είναι ο γαλλογερμανικός άξονας καθώς και η Αυστρία και άλλες χώρες, που για πολλούς λόγους – δημογραφικούς, πολιτισμικούς, πολιτικούς, ακόμα και θρησκευτικούς – αντιτίθενται στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση. Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ κατ΄ επανάληψη έχουν ξεκάθαρα εκφράσει την αντίθεσή τους. Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων – και Ελλήνων – πολιτών επίσης τάσσονται κατά της τουρκικής ένταξης. Από την άλλη, είναι ο βρετανο-αμερικανικός άξονας. Οι ΗΠΑ δεν είναι μέλος της ΕΕ αλλ’ είναι, κατά την εκτίμηση ακαδημαϊκών και έγκυρων αναλυτών των ευρω-ατλαντικών σχέσεων, το ισχυρότερο μέλος της Ένωσης. Πώς; Διά της Βρετανίας και πρώην κομμουνιστικών χωρών, που για την ασφάλειά τους προτιμούν στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η εγκατάσταση της γνωστής αντιπυραυλικής ασπίδας δήθεν κατά του Ιράν (τελικά ματαιώθηκε) είναι μέρος του μεγάλου παιγνιδιού, που οι ΗΠΑ παίζουν στην Ευρώπη.

ΗΠΑ και Βρετανία αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως μια μεγάλη αγορά 500 εκατομμυρίων. Επιμένουν συνεχώς στη διεύρυνσή της, με τη συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών. Περαιτέρω διεύρυνση, όμως, σημαίνει μεγαλύτερη αποδυνάμωσή της, οικονομικά και κυρίως πολιτικά και αμυντικά, επειδή δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσει τους κραδασμούς και τις δυσβάστακτες επιπτώσεις αυτής της πρακτικής. Αντίθετα, Γαλλία και Γερμανία επιμένουν σε εμβάθυνση, με στόχο να επιλυθούν τα προβλήματα από την τελευταία διεύρυνση με τους «10» (περιλαμβανομένης και της Κύπρου), ώστε η ΕΕ να μπορέσει να ισχυροποιήσει την εξωτερική πολιτική της και την άμυνά της. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποβλέπει και σε αυτά τα σημαντικά.

Γιατί, λοιπόν, η Βρετανία, οι ΗΠΑ και μερικές άλλες χώρες επιμένουν στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ; Όχι μόνο για λόγους καθαρά εθνικών συμφερόντων τους, αλλά και γιατί η Τουρκία σήμερα έχει καταστεί σημαντικός ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος για την Ευρώπη, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ όπως για την Ιαπωνία και την Ινδία. Παράλληλα, η Τουρκία, με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πέτυχε να αναδειχθεί ήδη σε αποδεκτή περιφερειακή δύναμη, που κτίζει την εικόνα μιας δήθεν ειρηνοποιού χώρας, που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, ακόμα και μέχρι την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Πόσο αξιόπιστη είναι η τουρκική πολιτική; Σε αρκετές περιπτώσεις είναι αποδεκτή, στις περισσότερες, όμως, αμφισβητείται, επειδή προκαλεί και ενοχλεί με την αλαζονεία και την υπεροψία της. Γεγονός είναι ότι η Τουρκία έχει περάσει το μήνυμα ότι θέλει μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της – εκτός, βέβαια, με την Ελλάδα και την Κύπρο. Έτσι εξηγείται η καθυπόταξη της Αρμενίας, η στρατηγική συμφωνία της με τη Συρία, οι συμφωνίες της με το Ιράκ και η εντυπωσιακή ενίσχυση των σχέσεών της με τη Ρωσία όπως και η φοβερή προσπάθεια που καταβάλλει ανάμεσα στον αραβικό κόσμο να αναδειχθεί ως η προστάτιδα και ηγέτιδά του. Οι Ισραηλινοί, πάντως, δεν εμπιστεύονται τις ενέργειες της τουρκικής διπλωματίας και οι σχέσεις των δύο χωρών δεν είναι οι καλύτερες από το 2002.

Γιατί, παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ αλλά να ισχύσει η ειδική σχέση, όπως υποστηρίζουν οι Γάλλοι, Γερμανοί και Αυστριακοί; Πρώτον, για λόγους δημογραφικούς. Η ΕΕ θα πλημμυρίσει από Τούρκους. Οι Γερμανοί έχουν κρίσιμα προβλήματα με τα 4 εκ. Τούρκων στη χώρα. Δεύτερον, μια μουσουλμανική χώρα θα επικυριαρχήσει στη χριστιανική Ευρώπη. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα 70 εκ. Τούρκων, αλλά στη δυναμική που θα αναπτυχθεί· η Τουρκία να είναι ο οιονεί εκπρόσωπος των όπου γης εκατοντάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Τουλάχιστον στον αραβικό κόσμο, έτσι την αντιμετωπίζουν και αυτό ελπίζουν. Τρίτον, για λόγους οικονομικούς. Η Ένωση δεν θα μπορέσει να αντέξει το τρομαχτικό βάρος της ένταξης και ενσωμάτωσης μιας καθυστερημένης ακόμα τουρκικής οικονομίας και κοινωνίας. Και πώς θα πεισθούν από τις κυβερνήσεις τους, τα 500 εκ. Ευρωπαίων, να πληρώνουν χοντρά, για τις επόμενες δεκαετίες, για το τουρκικό βαρίδι; Τέταρτον, για λόγους πολιτικούς. Διά της αριθμητικής υπεροχής της, η Τουρκία θα ελέγχει σημαντικό μέρος των αποφάσεων της ΕΕ. Θα βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και αν σήμερα, που δεν είναι ακόμα μέλος της ΕΕ, δημιουργεί τόσα προβλήματα εκ του μη όντος, τρομάζει κάθε Ευρωπαίος πώς θα ενεργεί όταν και εφόσον ενταχθεί στην Ένωση.

Υπάρχει, όμως, σημαντικότερος και πιο κρίσιμος λόγος: Η ένταξη ή μη της Τουρκίας συναρτάται προς τις ευρω-ατλαντικές σχέσεις και πώς αυτές θα εξελιχθούν στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον. Και, βεβαίως, εξαρτάται από την ικανότητα ή την αποτυχία της ΕΕ να ξεφύγει από τα στενά εθνικά συμφέροντα και να εδραιώσει μια κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα, που θα στοχεύει σε μια κοινή εξωτερική πολιτική και μια κοινή πολιτική άμυνας. Τότε, ναι, η ΕΕ θα είναι πραγματικά ισοδύναμη των ΗΠΑ και θα είναι η άλλη υπερδύναμη, το αντίπαλο -πλην φιλικό- δέος των Αμερικανών. Ήδη τους ξεπερνούν στον οικονομικό τομέα. Αυτά, βέβαια, ενοχλούν και προκαλούν τον Αμερικανό ηγεμόνα, που ήδη αμφισβητείται πολλαπλώς και παγκοσμίως. Η ένταξη της Τουρκίας, μιας στρατηγικής συμμάχου των ΗΠΑ στην ΕΕ θα ήταν η ιδεώδης θρυαλλίδα για να τινάξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα. Οι εταίροι μας θα το επιτρέψουν; Ο Γ. Παπανδρέου ήδη μανικώθηκε, συστοιχιζόμενος με τους Αμερικανοβρετανούς, για να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο και να… γλιτώσει, νομίζει, από την αρπακτικότητά του.

ΠΗΓΗ

helectra

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΑΤΥΡΟΥ

«Για το ΚΚΕ οι διακοπές είναι αναφαίρετο δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας. Η ναυτιλία για να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, πρέπει η εξουσία να περάσει στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων και τα πλοία να γίνουν λαϊκή περιουσία». Δηλαδή άμα κυβερνήσει το ΚΚΕ θ’ αποκτήσω καράβι ή έστω καϊκάκι;

«Ο τόπος έχει ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, την ενεργό συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. Έχει ανάγκη υπευθυνότητας, σοβαρότητας, αποτελεσματικότητας», δήλωσε ο κ. Κ. Καραμανλής και κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ για τη στάση του στις τελευταίες εξελίξεις. 1) Ποιών πολιτών την συμμετοχή στα κοινά θέλετε κ. Καραμανλή; Αυτών που είναι με σύμβαση αορίστου χρόνου αιχμάλωτοι στο Δημόσιο, αυτών που διορίσθηκαν ή θα διορισθούν από τα κόμματα τα παιδιά τους στο Δημόσιο ή των λίγων που κράτησαν την αξιοπρέπειά τους και την ατομική τους ελευθερία ως μη συναλλασόμενοι με τις εκάστοτε κυβερνήσεις; 2) Κύριε Καραμανλή σαφώς κι έχει το ΠΑΣΟΚ μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην σήψη και την διαφθορά, που κατακλύζει την πολιτική σκηνή του τόπου μας! Οι υπουργοί σας όμως βαδίζουν στον δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί τους! Τι κάνετε γι’ αυτό;

Την εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών για το μεγάλο θέμα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων ενέκρινε ομοφώνως η Κυβερνητική Επιτροπή που συνεδρίασε στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Mε τα πολιτικά απόβλητα τι θα γίνει; Μας έπνιξε η μπόχα!

Την ικανοποίησή του εξέφρασε ο Λευκός Οίκος για τη σύλληψη του καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου, Ράντοβαν Κάρατζιτς, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι με τη σύλληψη αυτή αποδίδεται σεβασμός στα θύματα των εγκλημάτων που έγιναν στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Στα θύματα του Ιράκ ποιά σύλληψη θ’ απέδιδε σεβασμό;

Τροπολογία με την οποία καταργείται το αυτοδιοίκητο των μεγάλων δικαστηρίων της χώρας, προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης! Με την κατάργηση του αυτοδιοικήτου γίνεται σαφής παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία και την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας! Ποιούς οφελεί η τροπολογία;

Στην Βαρσοβία στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα παιδιά «Καλοκαίρι στην πόλη» διοργανώνεται υπαίθριο happening με τίτλο «Στη χώρα των Ελληνικών θεών». Στη διάρκεια της εκδήλωσης, θα παρουσιαστούν οι μυθικοί κάτοικοι του Ολύμπου και τα κύρια χαρακτηριστικά της αρχαίας Ελληνικής τέχνης. Εδώ γιατί δεν γίνονται παρόμοιες εκδηλώσεις;

Στο Βουθρωτό των Αγίων Σαράντα, στην Βόρειο Ήπειρο σ’ ένα καταπληκτικό ΑρχαιοΕλληνικό θέατρο, παίζεται το αρχαίο έργο του Ευριπίδου «Τρωάδες» στην Αλβανική γλώσσα. Ελπίζω οι «αγαπητοί γείτονες» να μην οικειοποιηθούν και τον Ευρυπίδη!

Ο ΣΑΤΥΡΟΣ

«Καθηγητής του Παντείου στο …πλευρό του Ν.Γκρουέφσκι!»

«Μπορεί οι επιστολές του κ.Γκρουέφσκι να μη βρίσκουν ανταπόκριση τόσο στην Ελλάδα όσο επίσης σε Ε.Ε. και Ουάσινκτον στο σημερινό δημοσίευμα όμως του Greece-Salonika φαίνεται πως βρίσκουν μέσα στη χώρα μας..

«H Eλλάδα πρέπει να αναγνωρίσει την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας να αποζημιώσει τις δημευμένες περιουσίες των εκδιωχθέντων κατοίκων της και να δεχτεί την λύση της διπλή ονομασίας στις διαπραγματεύσεις της με τη»Μακεδονία»…
Το παραπάνω δεν αποτελεί απόσπασμα ενός εκ των γνωστών επιστολών του Σκοπιανού πρωθυπουργού αλλά πρόταση του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου κ.Αλέξη Ηρακλείδη, ο οποίος απάντησε σε ερωτήσεις σκοπιανού πρακτορείου ειδήσεων!
Συνέχισε μάλιστα λέγοντας πως:
«η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει τον στρουθοκαμιλισμό και να αρνείται την ύπαρξη Σλαβομακεδόνων γιατί υπάρχουν 30 με 40 χιλιάδες απ’αυτούς(!!) στο βόρειο τμήμα της χώρας».Μάλιστα προεξοφλεί πως εάν το θέμα φτάσει στο Ευρωπαικό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου «η Ελλάδα θα αναγκαστεί να πληρώσει!»
Στο θέμα της διαπραγμάτευσης για το όνομα προτείνει τη χρήση της διπλής ονομασίας αν και αυτή η πρόταση έχει ήδη αποκλειστεί απ΄την Ελληνική κυβέρνηση!Συγκεκριμένα,στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδος-ΠΓΔΜ προτείνει τη χρήση του «Νέα ή Άνω ή Βόρεια Μακεδονία» ενώ γαι τον υπόλοιπο κόσμο και τους διεθνείς οργανισμούς προτείνει το όνομα»Μακεδονία».

Αύριο αναμένεται να δημοσιευθεί η συνέντευξη του καθηγητή κ.Ηρακλείδη στον Τύπο των Σκοπίων ενώ ενδιαφέρον θα έχουν οι αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας όσο και της κοινής γνώμης στην Ελλάδα..

O κ. Ηρακλείδης -για τη ιστορία- έχει διατελέσει και «εμπειρογνώμων του ελληνικού ΥΠΕΞ»σε θέματα μειονοτήτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους διεθνείς οργανισμούς (1983-1997)..»

greece-salonika.blogspot.com

helectra