Παραλήρημα Ν. Γκρουέφσκι για «Μακεδονία του Αιγαίου»

Αλυτρωτικές κορώνες Γκρούεφσκι, περί «Μακεδονίας του Αιγαίου» και ενότητας των «Μακεδόνων», εξαπέλυσε κατά την επίσκεψή του στην Αυστραλία οπρωθυπουργός της Φύρομ μιλώντας σε αποδήμους σκοπιανούς.

«Το θέμα της ονομασίας της χώρας μας θα επιλυθεί κατά τρόπο που δεν θα βλάψει τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν θα μειώσει την εθνική μας αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά μας. Ούτε θα υποβαθμίσει τη γλώσσα μας και την πλούσια πολιτιστική μας παράδοση», τόνισε ο κ. Γκρούεφσκι κατά την ομιλία του.

Ο πρωθυπουργός της Φύρομ ζήτησε διάλογο με την Ελλάδα για την επίλυση της διαφοράς και υπογράμμισε ότι τα εμπόδια που έθεσε η Ελλάδα στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση πλήττουν τα συμφέροντα και των δυο χωρών.

«Μας έχουν επιβληθεί πολλοί εκβιασμοί, αλλά δεν υποκύπτουμε» διεμήνυσε, σημειώνοντας πως «οι αποκλεισμοί δεν φέρνουν αποτελέσματα».

Εξάλλου ο Ν.  Γκρούεφσκι εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τη «Μακεδονική διασπορά», όπως την αποκάλεσε, για τα όσα έχει προσφέρει στο έθνος, ενώ έκανε και πάλι λόγο για «Μακεδόνες του Αιγαίου».

«Εδώ στην Αυστραλία οι «Μακεδόνες» έχουν τη μοναδική ευκαιρία να ζουν όλοι μαζί. «Μακεδόνες του Αιγαίου» και «Μακεδόνες του Πιρίν», συμπατριώτες. Αυτό δεν συμβαίνει στη μητρική σας χώρα. Και θέλω να υπογραμμίσω πως δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός σε «Μακεδόνες» του Αιγαίου, της Βαρδαρίας και του Πιρίν. Είμαστε όλοι «Μακεδόνες». Η ενότητα των «Μακεδόνων της Διασποράς» είναι απαραίτητη για την επίτευξη των στρατηγικών εθνικών μας στόχων, παρά τις όποιες διαφορές».

Ο Πρωθυπουργός της Φύρομ έτυχε επίσημης υποδοχής στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο στην Καμπέρα από τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας Κέβιν Ραντ, όπως εξάλλου γίνεται με τις επισκέψεις των ξένων ηγετών.

Ο Ν. Γκρούεφσκι περιηγήθηκε στο προαύλιο του Κοινοβουλίου και στη συνέχεια, συνοδευόμενος από τον Τ. Ραντ, υπέγραψε το βιβλίο επίσημων επισκεπτών. Πρόκειται για την πρώτη επίσκεψη Πρωθυπουργού ή Προέδρου της Φύρομ στην Αυστραλία.

Οι Γκρούεφσκι και Ραντ υπέγραψαν διμερή συμφωνία κοινωνικής ασφάλισης, από την οποία αναμένεται να ωφεληθούν ως και 4.000 κάτοικοι των δύο χωρών. Από το 2011 άτομα που έχουν περάσει μέρος της ζωής τους ως ενήλικες στην Αυστραλία και την Φύρομ θα έχουν δικαίωμα σύνταξης και από τις δύο χώρες.

Ο Ν. Γκρούεφσκι είχε χθες συναντήσεις και με τους εκπροσώπους της ομογένειας της Φύρομ στο Σίδνεϊ και στη Μελβούρνη.

Αρχικά, η επίσκεψη αυτή του  Γκρούεφσκι στην Αυστραλία ήταν προγραμματισμένη να διαρκέσει οκτώ ημέρες, ωστόσο ο κ. Γκρούεφσκι προτίμησε να μειώσει τη διάρκεια της, για να μεταβεί αμέσως μετά στις Βρυξέλλες για συναντήσεις με αξιωματούχους της ΕΕ. Τα ΜΜΕ των Σκοπίων αναφέρουν ότι η μετάβαση αυτή του κ. Γκρούεφσκι στις Βρυξέλλες κρίθηκε απαραίτητη μετά την πρόσφατη δημοσιοποιηθείσα έκθεση της Ε.Ε. για την Φύρομ η οποία χαρακτηρίστηκε από την ηγεσία στα Σκόπια ως «θετική», καθώς η Επιτροπή εισηγείται την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Φύρομ.

Τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης έδωσαν περιορισμένη κάλυψη στην επίσκεψη του κ. Γκρούεφσκι. Στις αναφορές τους, τον αποκαλούν στην εισαγωγή πρωθυπουργό της Φύρομ και στη συνέχεια σκέτο «Μακεδονία», τους κατοίκους της «Μακεδόνες» και τη γλώσσα «Μακεδονική».

Πηγή:  Defencenet

helectra

Η ιστορία των Ελληνικών «καφέ» στο Αυστραλιανό Εθνικό Μουσείο

Τα καφέ στην ύπαιθρο της Αυστραλίας είναι στενά δεμένα με τη ζωή των ομογενών πολύ πριν τη μαζική μετανάστευση. Ήταν, κατά ένα περίεργο τρόπο, ο κρίκος που τους ένωνε, αλλά και την ίδια ώρα, που τους χώριζε.

Την ιστορία των Ελληνικών καφέ της Αυστραλίας και την επίδραση που είχαν στην κουλτούρα του τόπου έχουν ερευνήσει και παρουσιάζουν σε έκθεση από τον περασμένο μήνα, η φωτογράφος Έφη Αλεξάκη και ο ιστορικός Leonard Janiszewski, στο Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας, στην Καμπέρα.

Σύμφωνα με την έρευνά τους, τα Ελληνικά καφέ αρχικά είχαν φαγητά τα οποία προέρχονταν από την Αμερική. Από κει πήραν τις ιδέες, είτε από συγγενείς που βρίσκονταν εκεί, είτε γιατί είχαν ζήσει οι ίδιοι εκεί για ένα χρονικό διάστημα.

Όπως αναφέρουν οι ίδιοι, τα Ελληνικά καφέ είχαν μακρά επιτυχημένη πορεία. Η χρυσή εποχή τους κράτησε από τα μέσα του 1930 μέχρι τα τέλη του 1960 και ήταν συνώνυμη με την αγροτική ζωή στις ανατολικές πολιτείες της Ν.Ν.Ουαλίας, της Βικτώριας και της Κουϊνσλάνδης.

Η ονομασία «Ελληνικά» δεν είχε σχέση με τα φαγητά που σερβίριζαν, αλλά με το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό συνήθως ήταν Έλληνες, καθώς επίσης και από το γεγονός ότι είχαν αρκετά γνωρίσματα του «καφενείου», δεδομένου ότι ήταν τόπος όχι μόνο φαγητού, αλλά και συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών και εμπορικών συναλλαγών μεταξύ γειτονικών χωριών».

Οι ερευνητές, για του λόγου το αληθές, παραθέτουν αποσπάσματα αφηγήσεων ατόμων που έζησαν στο κλίμα αυτής της εποχής.

«Τα Ελληνικά καφέ ήταν το σημεία αναφοράς για όλους εμάς που ζούσαμε στην ύπαιθρο. Ήταν μέρος της ταυτότητάς μας κι ο κοινωνικός ιστός του τόπου. Γι’ αυτό, κάθε φορά που χάνουμε ένα ελληνικό καφέ, χάνουμε και ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας»,δηλώνει ο Joseph Toms, o οποίος σύχναζε στα καφέ της Ν.Ν.Ουαλία τη δεκαετία του 1950. Αν, όμως, τα Ελληνικά καφέ, ήταν για τους άλλους τόπος συνάντησης και ψυχαγωγίας, για τους ιδιοκτήτες και τις οικογένειές τους, όπως τονίζουν οι ερευνητές, ήταν σκληρή δουλειά και κλεισούρα.

«Στην πραγματικότητα, το καφέ ήταν το σπίτι μας. Πηγαίναμε σπίτι μόνο για να κοιμηθούμε. Η μητέρα μου δούλευε όλη τη μέρα εκεί. Όσο μεγάλωνα, άρχισα να το μισώ! Ήταν ανοιχτό συνέχεια, επτά μέρες και εφτά νύχτες», θα πει, χαρακτηριστικά, η Άννα Κομινάκη, η οποία μεγάλωσε τις δεκαετίες ’40 και ’50 στο Barbara’s Monterey Cafe.

Την ίδια εποχή ανατράφηκε σε καφέ του Wagga Wagga και η Ευαγγελία Δασκαρόλη,η οποία θυμάται ότι: «Ποτέ δεν πήγαμε ως οικογένεια διακοπές. Σπάνια γιορτάζαμε τις μεγάλες γιορτές. Όλοι έπρεπε να δουλεύουμε».

Για τις Ελληνίδες γυναίκες, οι οποίες, απομονωμένες, δεν γνώριζαν τίποτε άλλο εκτός από δουλειά, τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα: «Η μητέρα μου έφτανε συχνά σε σημείο νευρικής κρίσης. Δεν ήταν όμως η μόνη. Πάρα πολλές γυναίκες αυτή την εποχή υπέφεραν τρομερά», θα πει ο Άρτσι Καλοκαιρινός, ο οποίος μεγάλωσε σε δωμάτια που ήταν πάνω από το Paragon Cafe (κι αυτό στη Ν.Ν.Ουαλία).

Οι ερευνητές αναφέρονται και στην τύχη νέων αγοριών (ηλικίας από δέκα μέχρι 17) που έρχονταν με πρόσκληση συγγενών συνήθως για να δουλέψουν σε καφέ, το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αρκετοί, όπως ο Κρις Πάπας, ο οποίος εργάστηκε σε Ελληνικά καφέ στο Νιουκάστλ και στη Μελβούρνη, θα πει ότι υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση: «Ήταν καθαρή σκλαβιά. Οι συγγενείς ήθελαν κάποιον που μπορούσαν να τον εμπιστευθούν, στην ουσία όμως τον εκμεταλλεύονταν».

Η Έφη Αλεξάκη θα πει ότι «σήμερα είναι ζήτημα αν υπάρχει μια φούχτα παλιών αυθεντικών Ελληνικών καφέ. Κατά περίεργο τρόπο, έφυγαν από την ίδια πόρτα που μπήκαν, την Αμερική. Αντικαταστάθηκαν από τα φαστφουντάδικα, τα σουπερμάρκετς, τα χαρμπουγκεράδικα». Η έκθεση με τίτλο «Selling an American Dream: Australia’s Greek Cafe», θα είναι ανοιχτή μέχρι και τις 16 Νοεμβρίου στην Καμπέρα. Μετά θα ταξιδέψει σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας. Καλύπτει μία περίοδο 140 περίπου χρόνων, από το 1870 μέχρι σήμερα, «παντρεύοντας» μοναδικές ιστορικές και μοντέρνες ασπρόμαυρες εικόνες από την Ελλάδα, την Αυστραλία, τη Ν. Ζηλανδία, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ.

Πηγή : ΑΠΕ Σ. Χατζημανώλης

helectra