Πέντε ολόκληρες ημέρες και πέντε νύχτες, καρφωμένη μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώ να καίγονται τα ιερά και τα όσια της φυλής μου, η άλλοτε υπερήφανη πατρίδα μου, τ’ αδέλφια μου να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να την γλυτώσουν από τις φλόγες, τους κυβερνώντας να παρακολουθούν, ανίκανοι την καταστροφή!
Τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο! Πόνος, θλίψη, οργή, φόβος, καυτά δάκρυα αυλακώνουν τα μάγουλά μου, σφίγγω τα δόντια, όχι δεν μπορώ να το ανεχθώ, δεν μπορεί να συμβαίνει στην Ελλάδα μου αυτό! Καταρρέω κλαίω σπαρακτικά και φωνάζω ΟΧΙ δεν γίνεται δεν μπορεί να χαθεί η ΕΛΛΑΔΑ επειδή ΕΣΕΙΣ είσθε ανίκανοι!
ΟΧΙ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ Η ΕΛΛΑΔΑ!!! Μου το επιβεβαιώνει η ογδοντάχρονη που δίπλα στον σύντροφό της παλεύει με κλαδιά και με τα γυμνά ροζιασμένα χέρια της την φωτιά!
ΟΧΙ ΔΕΝ ΧΑΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ!!! Μου το επιβεβαιώνουν ολόκληρα χωριά, που οι κάτοικοι αντί να φύγουν, για να γλυτώσουν, μένουν και παλεύουν με νύχια και με δόντια την φωτιά, σώζουν τον τόπο τους.
ΟΧΙ!!!! Δεν πρέπουν δάκρυα!!!! Μόνο περηφάνεια μπορώ να νοιώσω, γι’ αυτούς τους ΕΛΛΗΝΕΣ, που η φωτιά τους έκανε λιοντάρια.
ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ! Γι αυτούς, που μας απέδειξαν ότι αυτή η ΓΗ, μπορεί ακόμα να βγάζει ΗΡΩΕΣ – ΕΛΛΗΝΕΣ!
helectra
Περιοδικον Ποικιλης Υλης 