Απαγόρευσαν σε Τουρκοκυπρία να παντρευτεί Τούρκο, επειδή είναι υπήκοος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Σε μια έξαρση εθνικού φανατισμού και ρατσισμού, και τη στιγμή που η χώρα τους διεκδικεί ένταξη στην πολιτισμένη Ευρώπη, οι τουρκικές Αρχές απαγόρευσαν γάμο μεταξύ Τούρκου και Τουρκοκυπρίας: Αιτία, η Τουρκοκυπρία είναι υπήκοος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτος το οποίο η Τουρκία δεν αναγνωρίζει!

Το πρωτοφανές γεγονός αποκαλύπτει ανταπόκριση του ΚΥΠΕ από την Άγκυρα. Σε δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα «Ακσάμ», γράφει ότι πρόκειται για την Τουρκοκυπρία Γκιουνσέλ Τζεμάλ, η οποία μετά το 1974 εγκατέλειψε τα κατεχόμενα και εγκαταστάθηκε στις ελεύθερες περιοχές. Αφού εργάστηκε ως μεταφράστρια στο Υπουργείο Εσωτερικών, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να γράφει ποιήματα, τα οποία εξέδωσε.

Η αληθινή ιστορία Κρητικοπούλας που δραπέτευσε από το χαρέμι του σουλτάνου

Λαλιγκιούλ- Το Ρουμπίνι του Βοσπόρου

Απόγονος της Κρητικοπούλας Λιλής, η οποία κατάφερε να δραπετεύσει από το χαρέμι του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ. Η ιστορία της Λιλής, γνωστής ως Λαλιγκιούλ, αποτελεί τον καμβά, πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή του μυθιστορήματος «Λαλιγκιούλ- Το Ρουμπίνι του Βοσπόρου».

Η αληθινή ιστορία Κρητικοπούλας που δραπέτευσε από το χαρέμι του σουλτάνου, αποτυπώνεται σε λογοτεχνικό βιβλίο.

Μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι, αλλά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αφορά το θάρρος της Κρητικοπούλας Λιλής να δραπετεύσει από το χαρέμι του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ, αποτελεί τον καμβά, πάνω στον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή του μυθιστορήματος «Λαλιγκιούλ- Το Ρουμπίνι του Βοσπόρου». Συγγραφέας του μυθιστορήματος είναι η Χριστίνα Αλεξάνδρου, απευθείας απόγονος της ηρωικής Λιλής.

Το βιβλίο «Λαλιγκιούλ- Το Ρουμπίνι του Βοσπόρου» (εκδ. Ελφίλ) βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, που εκτυλίχθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Η κεντρική ηρωίδα του, Λιλή, απήχθη από δουλεμπόρους σε ηλικία 15 χρονών από τα Χανιά, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και μεταφέρθηκε στο χαρέμι του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ στο ανάκτορο Ντολμά – Μπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε το όνομα «Λαλιγκιούλ» (δηλαδή ρουμπινί τριαντάφυλλο). Παρά την υψηλή θέση που κατάφερε να καταλάβει στο χαρέμι, δραπέτευσε με τη βοήθεια των αδερφών της, κρύφτηκε στην Ίμβρο και στη συνέχεια επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε μια ευτυχισμένη ζωή.

Η Χριστίνα Αλεξάνδρου τόλμησε την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, μαθαίνοντας ότι η συναρπαστική αυτή ιστορία συνέβη στην πραγματικότητα και μάλιστα ηρωίδα ήταν η προγιαγιά της!«Όταν η θεία μου η Μαίρη (η μόνη που μίλαγε πολύ για τα παλιά) ήρθε από την Πόλη, άρχισε να μου διηγείται την ιστορία της γιαγιάς της. Ρωτώντας τη νεότερη γενιά κατάφερα να μαζέψω πληροφορίες για τη Λιλή και άρχισα κομμάτι-κομμάτι να συνθέτω την ιστορία», εξηγεί η συγγραφέας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι προβληματίστηκε για αρκετό καιρό, εάν θα έπρεπε να γράψει μόνο όσα γνώριζε ως αληθινά γεγονότα ή να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία. «Καθ’ ότι είμαι απόγονος της ηρωίδας μου, αισθανόμουν ότι έπρεπε να γράψω μόνο την αληθινή ιστορία της. Όταν τελικά άλλαξα τα πραγματικά επίθετα των ηρώων, κατάφερα να αποστασιοποιηθώ απ’ αυτούς», διευκρινίζει.

Η αναζήτηση στοιχείων για την προγιαγιά της Λιλής, τής πήρε περίπου δύο χρόνια. Οι περισσότερες μαρτυρίες ήταν προφορικές, ενώ κατάφερε να εντοπίσει και κάποια γραπτά στοιχεία από τα χαρτιά της οικογένειας. «Τα περισσότερα στοιχεία παρέμειναν ζωντανά στις μνήμες της οικογένειας. Ωστόσο, τότε δεν μιλούσαν πολύ. Το θεωρούσαν ντροπή να είσαι τουρκόσπορος. Έτσι, το βιβλίο δεν είναι παρά μικρές ιστορίες που έμαθα και έπρεπε να τις συνθέσω για να δημιουργήσω αυτό το μυθιστόρημα», τονίζει.

Εκτός από τις μαρτυρίες, η Χριστίνα Αλεξάνδρου κατάφερε να εντοπίσει και λιγοστά κειμήλια της Λιλής, όπως μια φωτογραφία της από επίσκεψή της στην Αίγυπτο, ένα κόσμημά της και ένα μικρό ασημένιο σκαλιστό αβγό, το οποίο στο μυθιστόρημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο δρόμο της Λαλιγκιούλ προς την ελευθερία.

Ποια είναι, όμως, τελικά τα πραγματικά γεγονότα του μυθιστορήματος; «Η Λιλή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, απ’ όπου πραγματικά την απήγαγαν, τη μετέφεραν στο χαρέμι του πασά και στη συνέχεια ως δώρο στο χαρέμι του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη. Δεν γνωρίζουμε, όμως, το όνομα που της έδωσαν εκεί, οπότε το Λαλιγκιούλ ήταν δική μου έμπνευση. Με το Σουλτάνο απέκτησε δύο παιδιά. Τα αδέρφια της έμαθαν ότι βρίσκεται εκεί κλεισμένη και πήγαν να τη σώσουν. Αφού την άρπαξαν από το παλάτι, την έκρυψαν για κάποια χρόνια στην Ίμβρο. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε μια ευτυχισμένη ζωή. Φανταστικά είναι ορισμένα πρόσωπα του μυθιστορήματος, όπως ο χαμένος της γιος Οσμάν και οι έμπιστοι φίλοι της», τονίζει η κ. Αλεξάνδρου.

Το πραγματικό ταξίδι της Λιλής, από την εμπόλεμη Κρήτη, στα παλάτια της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια στην Ίμβρο, τη Σμύρνη και ξανά στην Κωνσταντινούπολη, διανθίζεται με μυθιστορηματικές ίντριγκες μεταξύ των γυναικών του χαρεμιού, ρομαντικούς έρωτες και πλούσια δόση ανατολίτικης ατμόσφαιρας.

Επίσης, η ιστορία της Λιλής «χρωματίζεται» έντονα και από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής της, την Κρητική επανάσταση, την ιστορία του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ, του πρώτου Οθωμανού Σουλτάνου που επισκέφθηκε τη Δυτική Ευρώπη, και το κίνημα των Νεότουρκων.

Η Χριστίνα Αλεξάνδρου, μέσα από το βιβλίο επιχειρεί να περάσει και μηνύματα για τη σύγχρονη γυναίκα που πρέπει να υπερπηδά τα εμπόδια της καθημερινότητας. «Ο άνθρωπος που δεν κάνει εκπτώσεις είναι διαχρονικός. Η Λιλή είναι μια διαχρονική γυναίκα», υπογραμμίζει.

Το μυθιστόρημα «Λαλιγκιούλ – Το ρουμπίνι του Βοσπόρου» είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Χριστίνας Αλεξάνδρου, αλλά όχι η τελευταία, καθώς, όπως λέει, η συγκεκριμένη ιστορία την επηρέασε πολύ. Ήδη ετοιμάζει τη συνέχεια του βιβλίου, που αυτή τη φορά θα είναι εξολοκλήρου φανταστική και θα περιγράφει την παράλληλη διαδρομή του χαμένου γιου της Λιλής, του Οσμάν (που δεν ήταν υπαρκτό πρόσωπο) και θα εκτυλίσσεται στη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη, το Παρίσι και τη Λάρισα. «Το μυθιστόρημα αυτό θα έχει να κάνει με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και θα διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό του στη ρομαντική Θεσσαλονίκη του τότε«, εξηγεί.

Μαρία Κουζινοπούλου

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Καταθέσεις πρώην αρχηγών για Εργκένεκον

Τρεις πρώην αρχηγοί των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων παρουσιάστηκαν σήμερα για να καταθέσουν στο δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης όπου εκδικάζεται η υπόθεση του δικτύου Εργκένεκον, της φερόμενης συνωμοσίας υπερεθνικιστών για την ανατροπή της ισλαμικών καταβολών κυβέρνησης, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.

Οι πρώην αρχηγοί του Στρατού, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού, αντίστοιχα στρατηγός Αϊτάτς Γιαλμάν, πτέραρχος Ιμπραχίμ Φιτρίνα και ναύαρχος Οζντέν Ορνέκ, σήμερα τελούν εν αποστρατεία, κατέθεσαν το πρωί στο κακουργιοδικείο του Σιλιβρί. Η εξέτασή τους συνεχίστηκε επί επτά ώρες, ενώ μεσολάβησε ένα σύντομο διάλειμμα, σύμφωνα με το Ανατολή.

Οι τρεις πρώην αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων, ήταν εν ενεργεία το 2004, όταν μια ομάδα αξιωματικών φέρεται να σχεδίαζε να αναλάβει την εξουσία, σύμφωνα με το κατηγορητήριο στη δίκη του δικτύου Εργκένεκον που συνεχίζεται από τον Οκτώβριο του 2008 στο δικαστήριο της συνοικίας Σιλιβρί της Κωνσταντινούπολης.

Ο Τύπος δημοσίευσε αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδα στην οποία ο Οζντέν Ορνέκ φέρεται να έδωσε λεπτομέρειες για το σχέδιο στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Ο Χιλμί Οζκόκ αρχηγός του γενικού επιτελείου εκείνη την εποχή, ο οποίος ήδη εξετάστηκε από το δικαστήριο, δήλωσε ότι γνώριζε για σχέδια στρατιωτικού πραξικοπήματος. Ο Τύπος υποθέτει ότι ο Οζκόκ, γνωστός ως μετριοπαθής στρατιωτικός, είχε εμποδίσει τις απόπειρες επιβολής πραξικοπήματος.

Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη ανατρέψει τρεις κυβερνήσεις και έχει εξαναγκάσει σε παραίτηση μια άλλη, ισλαμική, το 1997.

Σχεδόν 200 άνθρωποι δικάζονται ως μέλη του δικτύου Εργκένεκον. Κατηγορούνται ότι σχεδίασαν βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες για να υποκινήσουν κοινωνική αναταραχή, χάος και να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που είναι στην εξουσία από το 2002.

Πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

helectra

Τουρκο-σουδανικά μυθιστορήματα για μία χώρα που την έλεγαν «Ελλάδα»

Ένα ωραίο μυθιστόρημα έγραψαν οι τουρκικές εφημερίδες για δήθεν σχέδιο «απαγωγής» από ελληνικά και ισραηλινά μαχητικά του υπεύθυνου για την γενοκτονία 300.000 ανθρώπων, προέδρου του Σουδάν Αλ Μπασίρ και το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας μπήκε στο κόπο να διαψεύσει τα αυτονόητα: Ότι τα δημοσιεύματα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ας δούμε όμως όλο το μυθιστόρημα από την αρχή:

Η αραβόφωνη εκπομπή του BBC ανέφερε ότι ο πρόεδρος (στην πραγματικότητα ο στυγνός δικτάτορας) του Σουδάν έλαβε σοβαρά υπόψη του την προειδοποίηση του β’ αντιπροέδρου του Αλί Ταχά (ένα σκουπίδι που διέταξε την εξόντωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων σε μία ημέρα από τις εγκλωβισμένες φυλές στο Νταρφούρ), ο οποίος τον ενημέρωσε ότι: «Ισραηλινά και ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη μπορεί να ανακόψουν την πορεία του αεροσκάφους σας και να σας αναγκάσουν σε προσγείωση», με αποτέλεσμα ο Μπασίρ να αναβάλει την επίσκεψή του.

Η πληροφορία αυτή αναφέρεται ότι προέρχεται από πηγές του Σουδάν, που βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι «η Ελλάδα (σ.σ.: ναι, η δική μας Ελλάδα…) υποσχέθηκε στην Ε.Ε. να συλλάβει τον Μπασίρ».

Η Cumhuriyet σε πρωτοσέλιδό της με τίτλο «Δίστασε λόγω των αεροσκαφών» γράφει για το ίδιο θέμα.

Η Vatan σε πρωτοσέλιδό της με τίτλο «Τα ελληνικά μαχητικά θα τον κατέβαζαν» γράφει ότι ο β’ Αντιπρόεδρος του Σουδάν Ταχά προειδοποίησε τον Μπασίρ, λέγοντας: «Μεταβαίνοντας στην Τουρκία ελληνικά και ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη θα ανακόψουν την  πορεία σου και θα σε αναγκάσουν σε προσγείωση».

Η Birgun σε πρωτοσέλιδη αναφορά της και στη συνέχεια στις εσωτερικές σελίδες με τίτλο «Ως λόγος της μη άφιξης προέκυψε η Ελλάδα» γράφει για το ίδιο θέμα.

Η Yeni Safak γράφει ότι «Τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη είναι  πίσω από την αναβολή της επίσκεψης του Μπασίρ στην Κωνσταντινούπολη την τελευταία στιγμή (σ.σ.: αυτοί μας υποτιμούν και μας βγάζουν έξω από το «κάδρο»).

Στο ίδιο κλίμα και η αγγλόγλωσση Hurriyet Daily News με τίτλο “Al-Bashir feared Israelis, Greeks”.

Πηγή: Defencenet

helectra

«Ογδόντα πέντε χρόνια για την Πόλη, τον Πολίτη και τον Πολιτισμό»

«Απογευματινή» της Κωνσταντινούπολης: Mία εφημερίδα με ιστορία 85 χρόνων

«Ογδόντα πέντε χρόνια για την Πόλη, τον Πολίτη και τον Πολιτισμό», είναι το σλόγκαν της καθημερινής εφημερίδας «Απογευματινή», της Κωνσταντινούπολης, που τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει από τον παραδοσιακό τρόπο έκδοσης. Μέσα από τις σελίδες της αποτυπώνεται η ιστορία του ελληνισμού της Πόλης, από το 1925 μέχρι σήμερα. Ενός ελληνισμού, που αντέχει και διεκδικεί τη δική του ξεχωριστή θέση στο πολυεθνικό μωσαϊκό της χώρας των 72 εκατομμυρίων κατοίκων.

O Μιχάλης Βασιλειάδης, με το γιο του Μηνά.

Αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, ο σημερινός εκδότης της «Απογευματινής», ο Κωνσταντινοπολίτης Μιχάλης Βασιλειάδης, φροντίζει ώστε η εφημερίδα να φτάνει όχι μόνο στους 600 και πλέον ομογενείς συνδρομητές στην Τουρκία, αλλά και σε χιλιάδες αποδέκτες, μέσω του διαδικτύου, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

«Η εφημερίδα μας, μαζί με την Τζουμχουριέτ, θεωρείται η παλιότερη στην Τουρκία», τονίζει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από την Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βασιλειάδης και προσθέτει: «Δύο αδέλφια, ο Αντώνης και ο Κωνσταντίνος Βασιλειάδης, Έλληνες φαρμακοποιοί της Πόλης, εκδίδουν για πρώτη φορά, στις 14 Ιουλίου του 1925, την ημερήσια ελληνική εφημερίδα «Απογευματινή».

Για την ιστορία, ο κ. Βασιλειάδης μας αναφέρει ότι ο εξάδελφος του πατέρα του, Αντώνης Βασιλειάδης, που λόγω των πολιτικών συγκυριών είχε απωλέσει την άδεια λειτουργίας του φαρμακείου, κατάφερε να πάρει την άδεια για την εφημερίδα μέσω Τούρκων συμμαθητών που είχε στην Άγκυρα.

Μέχρι το 1927, επικεφαλής της εφημερίδας ήταν ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής, ο Έλληνας Καβαλιέρο Μαρκουίζο, ακούραστος μαχητής της πένας, που απελάθηκε τελικά από την Τουρκία το 1956 και πέθανε πάμφτωχος στην Αθήνα. «Από 80 φύλλα, που είχε στην αρχή της κυκλοφορίας της, η εφημερίδα έφτασε πολύ σύντομα να πουλάει 30.000 φύλλα, αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής», σημειώνει ο κ. Βασιλειάδης.

Το 1927 τον αντικατέστησε ο Γρηγόρης Γιαβερίδης, ο οποίος «ήξερε καλά την τέχνη της αυτολογοκρισίας και έτσι κατάφερε να περάσει το πλοίο από τις συμπληγάδες και να διατηρήσει την πλεύση του επί πολλών δεκαετιών», όπως μας αναφέρει ο κ. Βασιλειάδης.

Όλα αυτά τα χρόνια, η «Απογευματινή» πέρασε από πολλά κύματα, δεν έκλεισε όμως ποτέ, παρά μόνο από τις 6 έως τις 21 Σεπτεμβρίου του 1955, λόγω των γεγονότων. Το τυπογραφείο σώθηκε, χωρίς ζημιές, λόγω του ότι βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το προξενείο της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

«Όσοι είχαν στα χέρια τους την εφημερίδα, την αγάπησαν και φρόντιζαν με τον τρόπο τους να βγαίνει ανελλιπώς», σημειώνει ο 69χρονος κ. Βασιλειάδης. «Αρκεί να αναφέρουμε- λέει- ότι ο γιατρός Γιώργος Αντόσογλου, γαμπρός του Γιαβερίδη, επιμελούνταν την εφημερίδα επί δέκα χρόνια, από το σπίτι του, όπου έμεινε κλινήρης».

Το 1960, απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής της Κωνσταντινούπολης, ο Μιχάλης Βασιλειάδης, σε νεαρή ηλικία, ήταν ήδη διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερη Φωνή». Ο ίδιος έχει «γευτεί» προσωπικά τις συνέπειες των σκληρών νόμων της Τουρκίας. Έχοντας επιλέξει συνειδητά να μείνει στη Πόλη μετά τα Σεπτεμβριανά, κατηγορήθηκε το 1964 για διάσπαση της εθνικής ενότητας της Τουρκίας. Έτσι, έμπλεξε σε μία δικαστική περιπέτεια που έληξε με την αθώωσή του δέκα χρόνια μετά, το 1974. Τότε, αποφάσισε να φύγει στην Αθήνα, για να επιστέψει τελικά το 2002 και να αναλάβει την «Απογευματινή».

Η εφημερίδα είχε ακολουθήσει τη φθίνουσα πορεία της ελληνικής μειονότητας της Πόλης, που από 80.000 ψυχές στη δεκαετία του ΄50, σήμερα μετρά 1.800 άτομα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, οι όποιες δημοσιεύσεις της εφημερίδας, προτού αναλάβει ο νέος της εκδότης, ήταν ψαλιδωμένες από διάφορες εφημερίδες.

Αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα, με πολύτιμο συνεργάτη στα τεχνικά το γιό του Μηνά, ο κ. Βασιλειάδης έχει καταφέρει, σήμερα, η «Απογευματινή» να είναι μία αξιόπιστη, τετρασέλιδη καθημερινή εφημερίδα, με έγχρωμες εκτυπώσεις, με ειδήσεις που αφορούν στον ελληνισμό της Πόλης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Ελλάδα και τον κόσμο. Αν κάτι θα ήθελε διακαώς ο κ. Βασιλειάδης είναι να δει ψηφιοποιημένο το πλήρες αρχείο της εφημερίδας. Μία υπόθεση εύκολη, αν υπάρξει η σχετική βούληση.

«Ο Ελληνισμός της Πόλης είναι σαν το μυθικό Ανταίο: για να τον σκοτώσει κανείς πρέπει να τον ξεριζώσει. Έχει, όμως, μία ιδιαιτερότητα που δεν την έχουν άλλες μειονότητες – τη ζωντανή ασπίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βασιλειάδης, ο οποίος τρέφει, όπως όλοι, απεριόριστο σεβασμό για τον κ.κ. Βαρθολομαίο, με τον οποίο υπήρξε συμμαθητής στο Ζωγράφειο. «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο- τονίζει- έχει αποκτήσει διεθνώς την αίγλη και τη σημασία που του αναλογεί, με επικεφαλής τη φωτισμένη προσωπικότητα του Πατριάρχη μας, στον οποίο βασιζόμαστε».

Διαμαντένια Ριμπά

Πηγή: ΑΠΕ

helectra

Στόλος 1.000 ετών ανακαλύφθηκε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης

Μεγάλη ανακάλυψη για την υποβρύχια αρχαιολογία έκρυβε το λεγόμενο «Λιμάνι του Θεοδοσίου» στο Γενί Καπί (Βλάγκα) της Κωνσταντινούπολης. Στον πυθμένα του λιμανιού βρέθηκαν 32 βυζαντινά πλοία που χρονολογούνται από το 1000 μ.Χ.

Για την ακρίβεια, όπως αναφέρουν Τα Νέα, τα πλοία ανακαλύφθηκαν βυθισμένα στην υγρή άμμο της ακτής του Γενί Καπί. Τα 20 από αυτά είναι εμπορικά με όλο το ξύλινο σκαρί τους, κάποια και με τα εμπορεύματά τους.

Η ανακάλυψη, όμως, έχει και δεύτερο σκέλος καθώς από τα ευρήματα στον πυθμένα του λιμανιού φανερώνεται πως «η Κωνσταντινούπολη έχει συνεχή ιστορία κατοίκησης 8.000 ετών», όπως λέει μιλώντας στην εφημερίδα ο Τούρκος αρχαιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας Κεμάλ Πουλάκ για τις αποδείξεις που ήρθαν στο φως μόλις πριν από μερικές ημέρες.

Βρέθηκαν απλά κυκλικά και τετράγωνα οικήματα, φτιαγμένα από κλαδιά και λάσπη που κτίσθηκαν προτού ανέβει η στάθμη των υδάτων και σχηματισθεί το λιμάνι, το οποίο είναι γνωστό με το όνομα «Ελευθέριον», από το όνομα ενός ευγενούς που έκανε χορηγίες για την κατασκευή την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η επιβεβαίωση της συνεχούς κατοίκησης ήρθε και με την ανακάλυψη ενός νεκροταφείου πριν από τρεις εβδομάδες, με λείψανα δύο μικρών παιδιών, μιας γυναίκας κι ενός άνδρα του 6300-6000 π.Χ.

Aναδημοσίευση : Newsroom ΔΟΛ

helectra