Οι γυναίκες των Ελλήνων

που κρατούν άσβεστη την φλόγα μιας ολόρθης  ψυχής!

Ένα θαύμα φωτός!

Υπατία: Η Ελληνίδα φιλόσοφος

Όταν η Αθηνά φτιάχνει και ανατρέφει… γυναίκες!

“Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευανκαι επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοιμε υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium,την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν.

“Όταν ..οι τότε νεοπαγανιστές ..και σήμερα… παλαιοπαγανιστές διεκδικούσαν… κοσμικές εξουσίες, με την αυτή την συγκεκριμένη ποιότητα, των θερμόαιμων οπαδών τους.

Βαρβαρήγος Δημήτρης!

Υπατία:

Μιά Ελληνίδα γυναίκα!…η συνέντευξη…
Διαβάζοντας το μυθιστόρημά σου συνειδητοποίησα για πρώτη φορά, ότι ο χριστιανικός φονταμενταλισμός ήταν τρισχειρότερος από τον μουσουλμανικό. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι ο πρώτος ανήκει στην ιστορία ενώ ο δεύτερος είναι εφιαλτικά παρών. Γράφοντας το βιβλίο σκεφτόσουν καθόλου την αναλογία; – Η προσπάθεια μου να ξαναζωντανέψω εκείνη τη σκοτεινή εποχή μ’ έκανε να κοιτάξω κατάματα την ιστορία και περισσότερο αντικειμενικά απ’ όσο εν πολλοίς συμβαίνει να είναι καταγραμμένη. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο βρισκόμουν αντιμέτωπος σχεδόν με το σύνολο των ιδεών και απόψεων μου περί θρησκευτικών θεωριών και πεποιθήσεων. Και κάθε μέρα μου έρχονταν στο μυαλό τα λόγια του Πλάτωναπου είπε:

“Δώσε στο παιδί να πιστέψει ένα θεό για να χάσει την αθωότητα του”.

Οι θρησκείες είναι σε ανθρώπινα χέρια και ανάλογα με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους ασκούν εξουσία μέσα από αυτήν. Ο δογματισμός σε κάθε του έκφραση είναι αρνητικό στοιχείο ανεξάρτητα αν λέγεται χριστιανισμός ή μουσουλμανισμός. Μεγάλη συζήτηση, πώς να μιλήσεις για πράγματα που μπορούν να περιοριστούν με τη λογική μέσω της γνώσης κι όχι ακουμπισμένα τυφλά σε μία θρησκεία. Απλά λυπάμαι όσους πιστεύουν με δογματικό τρόπο και στο όνομα του θεού τους είναι ικανοί να σκοτώσουν τον συνάνθρωπό τους.…απόσπαμα από το βιβλίο του…
– Η κάθε θρησκεία έχει σκοπό να προσφέρει στον άνθρωπο, το βίωμα της επικοινωνίας με τον θεό, αλλά μόνο οι Έλληνες χαίρουν μιας αξιοθαύμαστης μοναδικότητας.
Αιώνες τώρα δείχνουν ανοχή στην παγκοσμιότητα των θρησκειών.
Ποτέ δεν επιδίωξαν να επιβάλλουν την θρησκεία τους, ως μοναδική πίστη, όπως επιχειρούν άλλες. – Εμείς οι Έλληνες έχουμε ένα σοβαρό κληροδότημα, την φιλοσοφία. Όσοι την διδάσκονται, όσοι την σέβονται και ακολουθούν τους κανόνες της, δεν τρέφουν μέσα τους τον φόβο, μήπως και οι πεποιθήσεις άλλων θρησκειών τους επιβληθούν. Γι ‘αυτό άσε τον κόσμο να πιστεύει αυτό που τον ολοκληρώνει, του απάντησε η Υπατία.
– Ουρανέ εγώ είμαι η γυναίκα του σύμπαντος, των αριθμών. Η φίλη των αστεριών, η ύλη των ουράνιων αποσπάσεων. Είμαι το απόκρυφο και ιερό πρόσωπο της συνείδησης Έμπυρε Ουρανέ, χάρισε στην ορατή διάνοια μου, εικόνες των γεγονότων που έζησε ο Συνέσιος, ν’αποκαλύψω το κακό που πρόκειται να εμφανιστεί στο μέλλον. – Κατόπιν, συγκεντρώθηκε στα κύρια σημεία του αχανούς θόλου. Πάνω στον αστρονομικό χάρτη φάνταζαν η Σελήνη, η μεγάλη και η μικρή Άρκτος. Ο φωτεινός Ζέφυρος και πολλοί άλλοι γνωστοί και αγαπημένοι της αστερισμοί. Κοίταξε την ουράνια ύλη και η μάτια της χάθηκε στο απέραντο σύμπαν…
και μερικοί τίτλοι των κεφαλαίων…
Η δύναμη μιλά από …μόνης της…
Θέλει χρόνο, αφοσίωση και υπομονή η επιτυχία.
Οι σωστές σκέψεις οριοθετούν και τις σωστές πράξεις.
Πως γίνεται οι χορτάτοι να μιλούν πάντα για τους νηστικούς.
Η γνώση είναι η ομορφιά της περηφάνιας και της αληθινής ελευθερίας.
Σκοτάδι και μέθη οι πιο κακοί σύμβουλοι.
Τα όνειρα ζουν μέσα σους ανθρώπους, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν μέσα τους.
Ο καθένας κουβαλάει την ευθύνη των πράξεων του.
Η Ελλάδα γεννάει ανθρώπους.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια άξια, γιατί Όλοι είναι πλάσματα κάποιου θεού..
Η πίστη που δεν έχει φανατισμό ενώνει τους ανθρώπους.
Τα τυραννικά καθεστώτα θεωρούν τον έρωτα προσβλητικό και το πνεύμα επικίνδυνο για το πολίτευμα τους.
Τα παιδιά είναι αθώα μέχρι να πιστέψουν σένα θεό.
Μια καλή απάντηση στην σιωπή είναι η οίδε η σιωπή.
Η νίκη δεν είναι το παν και η ήττα είναι το απόλυτο τίποτα όταν τα δυο βάφονται με αίμα.
Μόνο οι νεκροί είδαν το τέλος του πόλεμου.
.
Υπατία: Θαύμα του Φωτός
και μιά γυναίκα που τόλμησε …να σκεφτεί?
.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ αφιέρωμα στην γιορτή της 30 Ιανουαρίου.

Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάδρειας καίγεται
και το Υφαντό μιας Πηνελόπης παραδίδεται στις φλόγες…
το σκοτάδι συνεχίστηκε
και η λεηλασία, η παράνομη παραμονή
στο Παλάτι του Ανθρώπου για αιώνες…

Η Π ερίφρων Πηνελόπη!
Η αριστερή πλευρά του Ανθρώπου, η θηλυκή.
Είναι η διαφορετική ‘ροή’ της ενέργειας αλλά, σαφώς συμπληρωματική,
γι’αυτό η γυναίκα στέκεται πάντα αριστερά από τον άντρα..
Η Πηνελόπη Είναι η Γνώση στο επίπεδο της Σιωπής.
Η Εχέφρων κόρη του Ικαρίου, γνωρίζει πράγματα που, ο Οδυσσέας πρέπει να τα κάνει λόγια, πράξεις, έργα, για νάχουν αξία.
Γι’αυτό και συναινεί σ’αυτό το ταξίδι και υπομένει αδιαμαρτύρητα αυτή την αναμονή.
Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τον προδώσει η να τον ξεχάσει..
Έχουν συμφωνήσει γι’αυτήν την αναγκαιότητα, αυτής της διαδρομής.
Η Πηνελόπη γνωρίζει το Μυστικό και από εκεί προέρχεται η υπεροχή της.
Η Μυστική Γνώση που κατέχει την κάνει απόρθητη και δεν μπορεί να ενδώσει σε κανένα μνηστήρα. Ούτως η άλλως τους περιφρονεί βαθύτατα.
Περιφρονεί όλους αυτούς τους άντρες που δεν στάθηκαν στο ύψος του προορισμού τους και έχουν καταντήσει μνηστήρες και δούλοι.
Γι’αυτήν, όλοι ίδιοι είναι!
Η Πηνελόπη είναι ο ‘Οδυσσέας’ με θηλυκά ρούχα.
Είναι ο ‘στρατηγός’ με το θηλυκό πρόσωπο.
Άλλωστε, μόνο ένας Πολεμιστής πρώτης «σειράς», μπορεί να αναθρέψει τον γιο του.
Η ίδια δεν έχει περιθώριο, ούτε για λάθη, ούτε για παραλείψεις.
Πολιορκείται και πρέπει να είναι άγρυπνη ,δυνατή και σε ετοιμότητα.
Ο Οδυσσέας όταν “επιστρέψει”, πρέπει να βρει τον Τηλέμαχο δυνατό, ευφυή,
έτοιμο να τον αναγνωρίσει και να σταθεί στο πλευρό του.
Η ανέγγιχτη ψυχή του ανθρώπου, θα κρατήσει  και την καρδιά του ανθρώπου, καθαρή και νεανική, πέρα  απ όλα τα λάθη που θα κάνει ο νους, το μυαλό του.
Χωρίς τον Τηλέμαχο δεν μπορεί να νικήσει ο Οδυσσέας, δεν έχει το κίνητρο άλλωστε. Δεν υπάρχει κανένα όραμα
Χωρίς τους νέους, δεν υπάρχει μέλλον για την ανθρωπότητα
Ο Τηλέμαχος είναι ο Υιός και είναι πολύτιμος για τον  οδυσσάμενο ταξιδευτή Πατέρα και προστατευόμενος από μια σωστή, έξυπνη και δυνατή Μητέρα.
Δεν κοιμάται η Πηνελόπη.
Ονειρεύεται, αλλά δεν κοιμάται.
Πως μπορεί να κοιμάται μια γυναίκα, όταν, μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούν
τόσοι μνηστήρες κι’έχει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη ,γιατί είναι ‘ονειρεύτρια’ και από την δύναμη και την εστίαση αυτού του Ονείρου της, θα εξαρτηθούν πολλά.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη τον γυρισμό του Οδυσσέα ,γιατί ο Οδυσσέας
είναι το ΟΝΕΙΡΟ της Πηνελόπης!
Τον ονειρεύεται συνέχεια, με πίστη, με αφοσίωση που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει, μ”ολες τις λεπτομέρειες , τα χρώματα και τους ήχους
κρατώντας σταθερά την Προσοχή της σ’αυτό το Όνειρο.
Τον Ονειρεύεται σ¨ένα βαθύ επίπεδο, του στέλνει ενέργεια μέσω αυτού του Ονείρου, του ψιθυρίζει λόγια έμπνευσης, τον στηρίζει, τον προστατεύει.
Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ για σαράντα και μια νύχτες και ,
όταν έρχεται ο ο Μορφέας , τον παίρνει στην αγκαλιά της.
Τον αγγίζει, τον χαϊδεύει ,τον θεραπεύει τον παρηγορεί
Τ ο πρωί φεύγει με την ‘ ροδοδάκτυλη αυγούλα’ αφήνοντας μια μικρή ανάμνηση, μια ανάμνηση που θα λειτουργεί σαν φάρος, ώστε ο αγαπημένος της, να μη την ξεχάσει και χαθεί.
Ονειρεύεται ‘άγρυπνα’ η Πηνελόπη, γιατί επιθυμεί την ‘άλλη’ πλευρά της.
Επιθυμεί τον Οδυσσέα, γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του μ¨ένα έρωτα αιώνιο.
Λαχταρά την επιστροφή του.
Δεν ζήσανε ποτέ μαζί, δεν χάρηκαν τον έρωτα, τα νιάτα τους.
Είναι η θυσία που απαιτήθηκε για τα Λύτρα της Γνώσης.
Όμως, θα συναντηθούν κάποτε, γιατί, ο Οδυσσέας, η Πηνελόπη και το τρίτο νέο πεδίο, ο Τηλέμαχος, είναι το Τέλειο Ον, Ισότιμοι, ομοούσιοι και ενωμένοι.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ο οποίος θα γυρίσει στον παράδεισο, επιστρέφοντας από τη κόλαση, με τρόπαια που είναι, η κατανόηση και μετά από ένα επίπονο μακροχρόνιο ταξίδι αυτογνωσίας.
Άλλωστε ο ‘διάβολος’ βρίσκεται σ’ ότι δεν καταλαβαίνουμε!
Η Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης, η Πηνελόπη, είναι αυτή,
που ξετυλίγει το κουβάρι της πιο μεγάλης Ιστορίας στο κόσμο,
της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!
Το  μεγάλο ταξίδι της γνωριμίας και της συνάντησης  με τον Εαυτό και… της διεκδίκησής του!
Η Σιωπηλή Γνώση… της Πηνελόπης!

Πηγή: ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

helectra

Τοξοβολία

Εκφράζοντας, κυρίως, την  π ο λ ε μ ό χ α ρ η  αλλά και την, προς επιβίωση, ‘θηρευτική’ διάθεση του Κρο Μανιόν, η Τοξοβολία εμφανίζεται 40.000 χρόνια πριν, αναθέτοντας τον ρόλο του ιστορικού «αναδόχου» στον πρωτόγονο αυτό προπάτορα. Πρώτη επινόηση προς κάλυψη της ανάγκης για ένα εκηβόλο  ό π λ ο  προς διεκπεραίωση των Πολέμων, η Τοξοβολία αποτελεί τον μακρυνό προπομπό της εκηβόλου οπλικής τεχνολογίας η οποία έμελλε να ανακτήσει τον μακραίωνα χαμένο της χρόνο, για να εκτοξευθεί γεωμετρικά σε ύψη τελειώσεως μόλις στον 20ό αιώνα!

Τα πρώτα ιστορικώς τεκμαρτά τόξα ανάγονται στην στ΄ χιλιετία π.Χ., ενώ, στους Μεσογειακούς λαούς πρωτοεντοπίζονται αρχικά στους Αιγυπτίους κατά την ‘ανατολή’ της Α΄Δυναστείας ( 5000 π.Χ. ) και ανάλογα προς τα Φαραωνικά τόξα των Θηβαϊκών γλυπτών είναι και τα τόξα του Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού ( β΄ χιλιετία π.Χ. ). Εκείνο το οποίο τελικά επικράτησε ως πλέον ισχυρό ήταν το Σκυθικό τόξο που εισήχθη στις κοιλάδες του Νείλου και του Ευφράτη από τους Ασσυρίους, Σκύθες και Χετταίους κατακτητές. Το τόξο αυτό απετέλεσε το κύριο όπλο των Σκυθοπερσικών λαών με δίπηχες μήκος και τριπήχη βέλη. Γενικά, στο τόξο διέπρεψαν οι Ασιάτες και κυρίως οι Σκύθες και οι Πάρθοι ενώ, κατά την ακμή της Ελλάδος, τόξα έφεραν οι ‘ψιλοί’ στρατιώτες ( Ξεν. Ανάβ. Α. 2,9 ). Οι Κρήτες υπήρξαν ικανοί μισθοφόροι τοξότες άλλοτε υπηρετούντες στις τάξεις των Ελληνικών στρατών κι άλλοτε στις τάξεις  των στρατών των συμμάχων των Ρωμαίων ( Ξεν. Ανάβ. Α. 2,9 και Liv. Xiii.35 ).

To Σκυθικό τόξο ήταν συμπαγές, ημικυκλικό. Το Ελληνικό τόξο ( ο “βιός”, κατά τον Όμηρο ) απετελείτο από δύο ακραία καμπύλα μέρη
(‘κέρατα’) τα οποία συνέδεε ένα κεντρικό ( “πήχυς” ) το οποίο αποτελούσε και την λαβή ( Ομ. Ιλ. Δ,105-126 ). Η χορδή του κατεσκευάζετο από νεύρο ή ιμάντα βοδινό ( “νευρά βοεία” ) η οποία στο μεν ένα άκρο της ήταν σταθερά στερεωμένη ενώ στο άλλο, όποτε επρόκειτο να τοξευθεί βέλος, στερεώνονταν σε ένα είδος αγκίστρου ( “κορώνη” ή  “χρυσέη” όπως ο Όμηρος την αναφέρει ποιητικά ). Το βέλος ( “οϊστός” ή “ιός” ) απετελείτο ( βλ. Ησιοδ. Ασπ. 130-135 ) από την “αιχμή”, τον “ξυστό”, την “πτέρυγα” και την «γλυφίδα», διαθέτοντας μέσο συνολικό μήκος 50 έως 60 εκατοστομέτρων. Η αιχμή ( “άρδις”, Ηροδ. Α 215, Δ 81 ) ήταν χάλκινη ( “χαλκήρη” την αποκαλεί ο Όμηρος στην Ιλιάδα, Ε 662 ) ενώ κάποιες αιχμές, μάλλον Περσικές, βρέθηκαν να είναι κατασκευασμένες από κατάλληλα διαμορφωμένο αιχμηρό λίθο. Η συνήθεια της “βαφής” των αιχμών με δηλητήριο εθεωρείτο ως βάρβαρο έθος αν και ο Οδυσσέας πηγαίνει στους Θεσπρωτούς για να προμηθευθεί αυτό το “ανδροφόνο φάρμακο” ( Ομήρου Οδύσσεια Α 261-263) Ο ξυστός ( κορμός ) του βέλους ήταν ξύλινος ή καλάμινος, λεπτός και λείος. Ξυστοί που
βρέθηκαν σε Αιγυπτιακούς τάφους είχαν μήκος 22-34΄΄. Η πτέρυγα ενός Ελληνικού βέλους ήταν κατασκευασμένη από φτερά μαύρου αετού ( όπως στην περίπτωση των βελών του Ηρακλέους, Ησίοδ. Ασπ. 130 ). Η  «γλυφίς» ήταν η απόληξη του ξυστού στην οποία εισήρχετο η νευρά του τόξου. Τα αρχαία βέλη δεν διέθεταν το επιπρόσθετο πυθμένιο που διαθέτουν τα σύγχρονα βέλη και το σημείο εγκαθιδρίσεως της νευράς δεν ήταν παρά η ίδια η βάση του κορμού του βέλους ανάλογα διασκευασμένη. Σε πολιορκίες ή ναυμαχίες συχνά ετοξεύοντο βέλη πυρφόρα ( Δίων. Κάσς. Ν 34 ) προς μετάδοση εμπρηστικού αποτελέσματος. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Ιστορικού Αρριανού ( Αλεξ. Ανάβ. 18/6, 21/3 κ.α.) περί της αντιμετωπίσεως των ανδρών του Μεγάλου Αλεξάνδρου από Ασιάτες τοξότες με βέλη “πυρφόρα”.

Όταν το τόξο δεν εχρησιμοποιείτο εφέρετο σε τοξοθήκη η οποία ωνομάζετο “γορητός” ( Ομ. Οδ. Φ54 ) συνώνυμον της “φαρέτρας” όπου εφυλάσσοντο τα βέλη. Τέτοιες τοξοθήκες αναπαριστώνται στα γλυπτά της Περσεπόλεως με εξαιρετική λεπτομέρεια. Έναν τέτοιο ‘γορυτό’ βλέπουμε ανάγλυφο και στο Μουσείο Pio-Clementino. Η φαρέτρα ήταν μία σκύτινη θήκη στην οποία εφυλάσσοντο μόνον βέλη, συνήθως 10-15. Οι Έλληνες την κρεμούσαν στην πλάτη με το στόμιό της προς τον δεξιό ώμο μέσω ενός ιμάντα τον οποίο καλούσαν “τελαμώνα”, ενώ, οι βάρβαροι την κρεμούσαν στην ζώνη προς την αριστερή οσφύ ( Ηρδ. Β 141, Ζ 61 ). Συχνά η φαρέτρα έκλεινε με σκέπασμα (“πώμα”, Ομ. Ιλ. Δ 116, Οδ. Θ 3,14 ) και κάποιες από αυτές άνοιγαν και από τα δύο άκρα τους (“αμφηρεφείς” ). Επίσης, μία άλλη λύση ταυτοχρόνου φυλάξεως του τόξου και των βελών έδινε το “τοξοφάρετρον” ( Μαυρικ. Στρατ. 1,2 ).

Σε ό,τι αφορά στην στάση τοξεύσεως μας δίνει πληροφορίες απότμημα γλυπτού από το σύμπλεγμα του Ναού της Αίγινας το οποίο φυλάσσεται στο Μόναχο. Η στάση αυτή, ημιγονυπετής, υπαγορεύονταν από τις ανάγκες προφυλάξεως του βάλλοντος και τον περιορισμό της εκθέσεώς του στις εχθρικές βολές.

Ο επικός Όμηρος χρησιμοποιεί για το τόξο τα επίθετα “καμπύλον” ( Ιλ. Γ 17 ), “κυκλοτερές” ( Ιλ. Δ124 ), “αγγύλον” ( Ιλ. Ε 209 ), “παλίντονον” ( Ιλ.Θ 266 ), ενώ την προετοιμασία για βολή την εκφράζει ως “τόξου πήχυν ανέλκειν” ( ΙΛ. Λ 375 ) και “τανυομένης της νευράς συνεκάμπτετο το τόξον εις σχήμα ημικυκλίου” ( Iλ. Δ 123-124 ). Επίσης, το τέντωμα της χορδής το εξέφραζε ως “τόξα τιταίνειν” ( Ιλ. Ε 97 και Θ 266 ) αλλά και “τόξον έλκειν” ( Ιλ. Λ 582 ) και “ανέλκειν” ( Ιλ. 375 και Ν 583).

Χρωματική αναπαράσταση δυτικού αετώματος Ναού της Αφαίας, Αιγίνης.[«ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ ΘΕΟΙ»,  κατά Brinkmann]

Γενικά, η ηρωϊκή περί το “μάχεσθαι” αντίληψη των Ελλήνων είχε “υπερ-μεγεθύνει”, πρωτίστως, την ανάπτυξη της μάχης σώμα προς σώμα  και δευτερευόντως εκείνη των βραχέων αγχεμάχων όπλων ( ξίφους και λόγχης ). Η γενναία προσκόλλησή τους στο ιδανικό της Ευψυχίας του Πολεμιστού παρέβλεψε μέχρι περιφρονήσεως την υιοθέτηση της ευρείας χρήσεως  των εκηβόλων όπλων με μόνη εξαίρεση, και όχι τυχαία, το ακόντιο: τούτο, διότι η χρήση του ακοντίου υπαγόρευε εκείνη την στάση του Ακοντιστού ο οποίος αναγκαστικά επολέμα  ο ρ θ ό ς και  α κ ά λ υ π τ ο ς  ενώπιον του αντιπάλου ενώ οι Τοξότες μπορούσαν να βάλλουν  η μ ι γ ο ν υ π ε τ ε ί ς  καλυπτόμενοι  π ί σ ω  από τοξοβλητικές θυρίδες και προστατευτικά προκαλύμματα. Για τον παραπάνω λόγο η Τοξοβολία ( “Τοξική” ) ουδέποτε εισήχθη στα Γυμνάσια, στις Παλαίστρες και στα Στάδια παρά την περί του αντιθέτου εισήγηση του, οξυδερκούς και εξαιρετικώς παιδαγωγικού, Πλάτωνος:

Το δ’ εξής τούτοις, οικοδομίαι μεν είρηται γυμνασίων άμα και διδασκαλείων κοινών τριχής
κατά μέσην την πόλιν, έξωθεν δε ίππων αυ τριχή περί το άστυ γυμνάσιά τε και ευρυχώρια,
τοξικής τε και των άλλων ακροβολισμών ένεκα διακεκοσμημένα, μαθήσεώς τε άμα και
μελέτης των νέων.  ( Νόμοι 7,  804 ).

Εξ’ άλλου, είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Ίφιτος, ο γιός του Ευρύτου, επανίδρυσε τους περιοδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες δ ε ν  συμπεριέλαβε ως αγώνισμα την Τοξοβολία η οποία ουδέποτε κατέστη αμιγώς Ελληνικό Άθλημα.

Ο Τoξότης του δυτικού αετώματος του Ναού της Αφαίας, Αιγίνης [κατά Brinkmann].

Σε επίταση της ηρωϊκής περί “ευψυχίας” αντιλήψεως των Ελλήνων, η νικηφόρα έκβαση των Μηδικών πολέμων δικαίωσε την επ΄αυτής ιδεολογική εμμονή τους μέχρι σημείου να καυχώνται για την προσήλωσή τους στο ιδανικό της γενναιότητος που ήθελε τον Πολεμιστή να μάχεται τον αντίπαλο εκ του συστάδην ορθός και ακάλυπτος.Οι Έλληνες χρησιμοποιώντας τα αγχέμαχα όπλα τους και κατισχύοντας επι του αντιπάλου ο οποίος εχρησιμοποίησε, κατά κανόνα, εκηβόλα τόξα, τότε ανέλαβαν το δικαίωμα να κομπάζουν με μία φράση που καθιέρωσαν ώστε να καταδείξουν και να καταστήσουν διακριτές δύο αντιθετικές ‘θεάσεις’ Πολέμου που αναμετρήθηκαν: «Δόρατος Ισχύς και Τόξου Ρύμα » ( Αισχ. Πέρσες 147 ).

Το αέτωμα του Ναού της Αθηνάς, στην νήσο Αίγινα  [ 500 – 480 ]

Παρά ταύτα, η Τοξοβολία αναφέρεται συχνά στα αρχαία Ελληνικά κείμενα και πολλοί επιδέξιοι Τοξοβόλοι κατονομάζονται στο πέρασμα της Ελληνικής Ιστορίας. Πρώτος Τοξοβόλος και μάλιστα από την τάξη των Θεών, ο Απόλλων ο οποίος δεν δίστασε να θανατώσει τον πρώτο …Τοξοβόλο από την τάξη των θνητών, τον Εύρυτο, βασιλέα της Οιχαλίας ή Αχαίας με αφορμή τον ανταγωνισμό στην …Τοξοβολία! Από τους ημιθέους, ο Ηρακλής πραγμάτωσε τον έναν από τους δώδεκα άθλους του χάρη στην Τοξοβολία: χρησιμοποιώντας εύστοχα και γρήγορα το τόξο του εξόντωσε τα σμήνη των Στυμφαλίδων ορνίθων που κατέτρωγαν τα σπαρτά στις όχθες της Αργοκορινθιακής λίμνης Στυμφαλίας. Μέγας δάσκαλος της Τοξοβολίας υπήρξε ο σοφός Κένταυρος Χείρων στον οποίο θα μπορούσε να ‘πιστωθεί’ η μυθική ‘πατρότητα’ της, παρ’ Έλλησι, Έφιππης Τοξοβολίας. Στο μυθικό του πρόσωπο ταυτίζονται τα τέσσερα χαρακτηριστικά-συνιστώσες του Αθλήματος: το Πνεύμα, η Ρώμη, η Ιππική και η Τοξευτική. Από τις θήλεις, η Θεά Άρτεμις εμφανίζεται ως Τοξότις ενώ γνωστή για την τοξευτική της δεινότητα παραμένει και η ηρωϊδα Αταλάντη, κόρη του Ιάσου, η οποία συμμετέσχε στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου τον οποίο σκότωσε μεν ο Μελέαγρος αφού, όμως, προηγουμένως εκείνη επλήγωσε με το βέλος της.

Aναπαράσταση της Πεπλοφόρου Κόρης της Ακροπόλεως  [κατά Brinkmann].

Ο Όμηρος αναφέρεται κι αυτός σε Τοξότες και σε Τοξοβολία. Από τους Τρώες, ως Τοξότης αναφέρεται ο Έλενος, ένας από τους πενήντα γιούς του Πριάμου καθώς και ο αρχηγός των Ιδαίων ο Πάνδαρος. Από τους Έλληνες αναφέρονται οι Κρήτες υπό τον Μηριόνη, οι Λοκροί υπό τον Τεύκρο του Οιλέως και οι Νοτιοθεσσαλοί  υπό τον Φιλοκτήτη. Τέλος, ως Τοξότης αναφέρεται ο Οδυσσέας. Επίσης, δύο αναφορές Τοξοβολίας γίνονται στα Ομηρικά έπη, η μία στην Ιλιάδα ( Ψ859-883 ) όταν ο Αχιλλέας ωργάνωσε αγώνες στην μνήμη του φίλου του Πατρόκλου ( με νικητή τον Μηριόνη επί του Τεύκρου ) και η άλλη στην Οδύσσεια ( φ 72-423 ) όταν ο Οδυσσέας αντιμετώπισε τους μνηστήρες της Πηνελόπης επιστρέφοντας στο σπίτι του. Στην Αθήνα, γνωστοί ως φέροντες τόξο ήσαν οι “Δημόσιοι” ( ή, “Δημόκοινοι” ) δηλαδή, αιχμαλωτισμένοι βάρβαροι οι οποίοι, αφού εξανθρωπίζονταν κι εκπαιδεύονταν ‘δημοσία δαπάνη’, τους ανετίθετο ο ρόλος του ‘αστυνομικού’ ο οποίος εθεωρείτο ευτελής και προοριζόμενος για κατώτερους πολίτες-‘δούλους’ ( Schneider, εις Ξενοφ. Απομν. Γ 6 παρ. 1, Πλάτ. Πρωτ. 319 και σημ. ώδε του Heindorf, Αριστοφ. Αχαρν. 54 και Σχολ .). Λόγω του ότι ήσαν επιφορτισμένοι με την εκτέλεση σωματικών ποινών και βασάνων ( “ο των ένδεκα υπηρέτης”, Πλάτ. Φαίδ. 116Β ) απεκαλούντο και “Δήμιοι” αλλά και “Σπευσίνειοι” ( από τον διοργανωτή του σώματος, Πολυδ. Η131,132, Φώτιος “Τοξόται” ) ή και “Σκύθες” λόγω της καταγωγής τους. Προερχόμενοι εξ αιχμαλωσίας από την μάχη της Σαλαμίνoς, οι Δημόσιοι ήσαν αρχικά 300, κατόπιν δε ανήλθαν σε 1200 και οι επικεφαλής τους ωνομάζοντο “Τόξαρχοι” . Εκτός των Δημοσίων, στην Αθήνα ωργανώθηκε και το σώμα των “Αστικών Τοξοτών” αποτελούμενο από 10 εξ εκάστης Φυλής,  από τα μέσα δε του 5ου π.Χ. αιώνος ο αριθμός ανήρχετο σε 100 (δηλαδή, το 1/10 των Οπλιτών) συντεταγμένους σε 4 Ταξιαρχίες και φέροντες Σκυθική περιβολή. Το σώμα αυτό κατόπιν ενισχύθηκε με ξένους Τοξότες, Ροδίους, Σικελούς, Αιτωλούς και, κυρίως, Σκύθες και Κρήτες. Τέλος, Τοξότες χρησιμοποίησε ο Φίλιππος της Μακεδονίας, ο Μέγας Αλέξανδρος κι ο Πύρρος της Ηπείρου.

Στους Ρωμαίους το τόξο διεδόθη από τους Ετρούσκους και Τοσκανούς χρησιμοποιήθηκε δε από τον Β΄Καρχηδονιακό πόλεμο. Ο Βιργίλιος αποδίδει την χρήση του τόξου ως κυρίου όπλου στους Τυρρηνούς, ενώ, ο Σκιπίων ο Αφρικανός υπήρξε από τους πρώτους που εισήγαγαν στον Ρωμαϊκό στρατό Τοξότες ( “Sagittarii” ). Ωργανωμένες κοόρτεις Τοξοτών εμφανίζονται στους αυτοκρατορικούς χρόνους ενώ, πηγή στρατολογήσεως Τοξοτών για τον στρατό των Ρωμαίων υπήρξε η Κρήτη, κυρίως, κατά τους μετα-διοκλητιανείους χρόνους.

Στον Δυτικό Κόσμο, χρήση του τόξου έκαναν οι Γαλάτες, οι Σκανδιναυοί και οι Ούννοι πολεμιστές, ενώ οι Γότθοι, οι Γερμανοί και οι Φράγκοι έδειχναν να μην υπολογίζουν και πολύ σ΄αυτό! Από το Νορμανδικό τόξο προήλθε και το “μακρύ” ( “Longbow” ) Αγγλικό τόξο. Μετά τις μάχες του Κρεσύ και Πουατιέ, ο Κάρολος ΣΤ΄αναγκάσθηκε να ιδρύσει (1411) συντεχνίες Τοξοτών στις κύριες πόλεις της Γαλλίας.

Οι Γάλλοι διετήρησαν τους Τοξότες μέχρι την εποχή του Λουδοβίκου ΙΒ΄, οι Άγγλοι μέχρι τα μέσα του ΙΖ΄αιώνος, οι Ρώσσοι μέχρι το 1807 και οι Τούρκοι μέχρι την πολιορκία της Βούδας (1686).

Πηγή

helectra

Αειζωΐα: Μύθος ή πραγματικότητα (μέρος 2ο)

Επιδιώκουμε ζωή χωρίς θάνατο, όχι ζωή μετά θάνατο.

Αειζωϊα σημαίνει να ζεις για πάντα, να μην πεθάνεις ποτέ, αλλά να έχεις το προνόμιο να πεθάνεις εάν το θελήσεις! Δεν είναι αναγκαίο ούτε αναπόφευκτο να γερνάει και να πεθαίνει ο άνθρωπος! Ανέκαθεν οι άνθρωποι ερευνούσαν τρόπους, που θα τους χάριζαν την αθανασία ή την αιώνια νεότητα. Ο άνθρωπος από την γέννησή του περιμένει τον θάνατο, γιατί έτσι του έμαθαν. Οι θρησκείες καλλιεργούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την ιδέα του θανάτου! Καθώς κι οι επιστήμες! Επομένως υπάρχει εγγεγραμμένη στο ανθρώπινο DNA η πληροφορία του θανάτου! Ο άνθρωπος ζει περιμένοντας τον θάνατο! Γίνεται όπως χαρακτηριστικά λέει και Αργύρης Τσακαλίας, ο άνθρωπος που έχει δημιουργήσει την πρώτη σχολή αειζωϊας στην Ελλάδα, θανατοκαρτέρης! Περιμένει την απροσδιόριστη ημέρα του θανάτου του, χωρίς αντίσταση!

Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ, γιατί ο άνθρωπος δεν αντιστέκεται στον θάνατο, αλλά τον δέχεται με μοιρολατρική ευλάβεια, σαν κάτι απόλυτα φυσικό; Οι «μεγάλοι» επιστήμονες, οι περισσότεροι στρατευμένοι στο κατεστημένο και τα συμφέροντά του (φαρμακευτικές εταιρείες, γιατροί, παραϊατρικά επαγγέλματα, φαρμακοβιομηχανίες, παπάδες, γραφεία τελετών κ.λ.π.) βρήκαν τρόπους ολοκληρωτικής καταστροφής της ζωής με τα υπερόπλα τους. Δεν μπόρεσαν όμως να νικήσουν την ασθένεια, το γήρας, το θάνατο και βολεύτηκαν στην καραμέλα της θρησκοληψίας, περί της δήθεν θνητής φύσης του ανθρώπου κι ίσως της μετά θάνατον ζωής. Ρωτήστε τους λοιπόν, όλους αυτούς τι συνέβη κύριοι, μήπως σταμάτησε η εξέλιξη των ειδών; Μόλις ο άνθρωπος απέκτησε ανώτερη ευφυΐα, γιατί σταμάτησε η ζωή την ανοδική της πορεία ,για την αρτιώτερη εκδήλωσή της; Ποιό θα έπρεπε να είναι το επόμενο εξελικτικό στάδιο; Μήπως η μακροζωϊα και η αειζωϊα;

Πριν βγούν τα διαστημόπλοια και τα αεροπλάνα, λέγαμε ότι είναι παραμύθια. Παράδειγμα, τα νοοκίνητα πλοία που αναφέρονται στην Οδύσσεια! Τώρα που βλέπουμε ότι υπάρχουν αυτόματοι πιλότοι, είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουμε. Η γνώση των προωθημένων τεχνολογιών δεν χάθηκε. Οι μυθογράφοι για να τα περάσουν αυτά, έπρεπε να τα βάλουν αλληγορικά για να μην τα αλλοιώσει το ιερατείο. Έτσι τους ξεγέλασαν! Οι τεχνολογίες ποτέ δεν ανήκαν σε θνητούς. Οι αθάνατοι είχαν πάντα κατά την μυθολογία πλοία που πέταγαν. Στην Ιερή Γεωγραφία ναοί, ιερά κι αρχαιολογικοί χώροι απέχουν εξ’ ίσου από κάποια σημεία κι αποτελούν κορυφές γεωμετρικών σχημάτων. Το ότι διάλεξαν αυτά τα μέρη που μέχρι σήμερα εκπέμπουν ενέργεια και συμβαίνουν διάφορα περίεργα για τους αμύητους φαινόμενα, τι σημαίνει; Ότι κάτι ήξεραν! Γιατί οι Χριστιανοί κτίζουν πάνω από τους Ελληνικούς ναούς ενώ έχουν τόσα οικόπεδα να χτίσουν, γιατί εκεί; Γιατί είναι τόποι δύναμης, ευφορίας και γνώσης!

Ο  πλανήτης Γη έχει τα πάντα, μας παρέχει τα πάντα. Η ψυχή μας έχει τα πάντα. Η ικανότητά μας μπορεί τα πάντα. Η δυνατότητα του ανθρώπου μπορεί να φθάσει σ’ όλες τις διαστάσεις της γνώσης. Συνεπώς ο άνθρωπος πεθαίνει, από άγνοια και από επίκτητη προσωρινή βλακεία! Γηρατειά και άγνοια; Θάνατος από νοητικές προσκολλήσεις; Αρρώστεια από ενοχές; Ας πάψουμε επιτέλους να υποτιμούμε τον εαυτό μας. Ας διατηρήσουμε πρώτα τη νεότητα στην ψυχή μας. Ας διαλέξουμε την ομορφιά της υγείας! Είμαστε και θα είμαστε καλά. Ας εγκαταλείψουμε την αφύσικη παρόρμησή μας ν’ αρρωσταίνουμε, να γερνάμε και να πεθαίνουμε. Αισθανόμαστε και θα αισθανόμαστε θαυμάσια! Μεταβόλισε το πεπερασμένο σε άπειρο, το εφήμερο σε αιώνιο, το φθαρτό σε άφθαρτο, το χρόνο σε ανέλιξη, το θνητό σε αείζωο, απειροδύναμο, συνειδητό, φωτοβόλο αγαποβόλο! Μην κρατάς τίποτα από τα παλιά. Πέταξε από πάνω σου και από μέσα σου, οτιδήποτε μυρίζει αρρώστεια, γηρατειά, θάνατο, προσκόλληση. Κανένας δεν μπορεί να περάσει στη χώρα των αθανάτων, αν δεν αποτινάξει όλα τα φορτία – προγράμματα που του στοίβαξε στο νου η δήθεν επιστημονική, παλαιοεποχική κουλτούρα.Σβήσε τα! Να είσαι πάντοτε ένας φωτοβόλος αγαπάνθρωπος, ελεύθερος και φυσικός, ανεξάρτητος, τρυφερός, δυνατός, αληθινά ευγενής! Καμμία ανέλιξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συμπόνια, τρυφερότητα, αγάπη, αυτοθυσία, έρωτα. Είναι έμφυτα, κρυμμένα πίσω από τα ταμπού, τις απαγορεύσεις και τα πρέπει, το φόβο και τη σκληρότητα της κουλτούρας μας. Αν υπερβαίναμε τους φραγμούς αυτούς, ο εαυτός μας θα εξέφραζε μόνο την κατάσταση του, η οποία πάντοτε υποστηρίζει τη ζωή που η φύση περιέχει ως μακαριότητα. Η αθωότητα ανθίζει από μόνη της, όταν εκδηλωνόμαστε φυσικά.

Τότε η αγάπη που αποδέχεται τα πάντα εμφανίζεται μια μέρα στην καρδιά μας. Όταν η ζωή είναι πλήρης είναι καθαρή αγάπη κι όταν η επίγνωση είναι πλήρης, φέρνει μόνο αγάπη. Το δώρο της αγάπης είναι η θεραπεία. Άμα η αγάπη ρέει χωρίς προσπάθεια από τα βάθη του εαυτού μας, δημιουργεί ανέλιξη. Η στιγμή κλειδί για να συντελεστεί η ανέλιξη είναι όταν διαλυθούν τα άχρηστα πλέγματα – προγράμματα. Τότε προκαλείται μία μεταστροφή στις κβαντικές διακυμάνσεις, και επέρχεται η ανέλιξη προς την υγεία, την ομορφιά και την αειζωϊα. Όλα τα πλέγματα ουσιαστικά ενεργοποιούνται από το φόβο για την ανταπόκρισή μας στην λογικοφάνεια του πολιτισμού, που υποτίθεται ότι έχουμε ως πρότυπο ζωής και πού μ’ αυτό μεγαλώσαμε. Πείτε σιωπηλά μεσ’ την καρδιά σας ότι δεν θέλετε να είστε δέσμιοι των σχημάτων μιας ανόητης ψευτοκουλτούρας κι εκπαίδευσης. Η πρόθεσή σας αυτόματα θα πραγματοποιηθεί, εφ’ όσον δεν επέμβει η ισοπεδωτική δράση της νοοτροπίας σας. Οτιδήποτε έρχεται προς το μέρος σας δεχτείτε το με αγάπη, ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να μπορέσετε να το εκτιμήσετε, να διδαχθείτε φυσικά από αυτό και κατόπιν να του επιτρέψετε να φύγει.

Nα αισθάνεστε την ενότητα με τη φύση. Η εσωτερική και η εξωτερική φύση είναι ανάγκη να ενωθούν δημιουργώντας μία διάσταση που αρχικά φαίνεται ανύπαρκτη. Δημιουργώντας την Πύλη άλματος προς την αθανασία, η φύση μας ισορροπεί τον νου, το σώμα και την ψυχή ως συνδημιουργούς της δικής μας προσωπικής πραγματικότητας. Το πρότυπο για την αθανασία βρίσκεται μέσα μας κι αυτό το πρότυπο είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Περπατήστε στο φως της αγαθοποιού Δύναμης, βγείτε στον ήλιο, θυμηθείτε το σύμπαν. Είναι ο αληθινός μας χρονομέτρης. Η ανθρώπινη και η κοσμική συνειδητότητα είναι ένα και το αυτό.

Είναι δικαίωμά μας αυτή η Δύναμη! Μόνον να της επιτρέψουμε να λειτουργήσει στο σώμα, τον νού, την όλη υπόστασή μας. Κανείς να μην έρπει μέσα στους περιορισμούς και τις δυσκολίες, αλλά να ανυψωθούμε με φτερά αετού ως το βασίλειο της κυριαρχίας και της χαράς. Να περάσουμε μέσω της Πύλης από την κόλαση των ελαττωματικών μας σχημάτων σκέψης στον παράδεισο των αγαποϊκανοτήτων μας. Άφησε κατά μέρος τις προκαταλήψεις και ερεύνησε ελεύθερα τη θρησκεία και τους μύθους των διαφόρων πολιτισμών, τη φύση και την ψυχή σου, και τότε όλα θα τα δεις ενιαία. Νότες σε ένα μοναδικό τραγούδι ομορφιάς, χαράς και αιωνιότητας.

Αν δεν γνωρίζεις ποιος είσαι, δεν γνωρίζεις γιατί ζεις. Απλώς είσαι προγραμματισμένος να αυτοκαταστραφείς σε αυτόν το χωροχρόνο σαν βραδυφλεγής βόμβα που εκρήγνυται σε άγνωστο χρόνο και λέγεται θάνατος! Υπάρχει όμως διέξοδος! Νους υγιής εν σώματι υγιή. Να ασκείσαι, να προσεύχεσαι, να μελετάς, να παίζεις και να εντείνεις τις δυνάμεις σου. Να πίνεις νερό και να ρίχνεις νερό πάνω σου συχνά, να τραγουδάς και να διατρέφεσαι σωστά. Να χαίρεσαι, να ντύνεσαι όμορφα και να είσαι κοντά στη φύση. Καθάρισε τον εαυτό σου απ’ οτιδήποτε δεν έχει αγάπη. Να είσαι φρέσκος, τρυφερός, υγιής, ιαματικός για τον εαυτό σου και τους άλλους.

Εξασκήσου ώστε να γίνεις ικανός διαχειριστής του νου και του σώματός σου. Να περιβάλλεις τον εαυτό σου με τις δυνάμεις της σοφίας, της αγάπης, του θάρρους, της άπειρης Δυνατότητας, της θέλησης, της χαράς. Δεν πρέπει να κοιτάμε αν η αειζωία συμβαίνει ήδη, αλλά μονάχα την ομορφιά που αυτή περιέχει. Ξέρουμε ότι η ζωή είναι ωραία κι είναι όμορφη για πάντα! Ας ερευνήσουμε τρόπους και τεχνικές, ώστε να την παρατείνουμε για πάντα!

Πηγές : Τα βιβλία του Αργύρη Τσακαλία Αειζωϊα και ο τρόπος για την αειζωία

helectra

Έκθεση για τον Όμηρο σε μουσείο του Μάνχαϊμ

«Φως» στο έργο του Ομήρου, του μεγάλου επικού ποιητή της αρχαιότητας, ρίχνει η έκθεση «Όμηρος- ο μύθος της Τροίας στην ποίηση και στην τέχνη», που φιλοξενείται από τις 14 Σεπτεμβρίου στο μουσείο Reiss-Engelhorn της πόλης Μάνχαϊμ της Γερμανίας.

Η έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 18 Ιανουαρίου του 2009, μελετά την επίδραση των ποιημάτων του ως τις μέρες μας, παρουσιάζοντας περί τα 230 καλλιτεχνικά έργα, αγγεία, γλυπτά κλπ, από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά μουσεία.

Η έκθεση του Μάνχαϊμ, που είχε φιλοξενηθεί νωρίτερα και στη Βασιλεία της Ελβετίας, ασχολείται λιγότερο με το πρόσωπο του ίδιου του Ομήρου όσο κυρίως με την πρόσληψη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ανά τους αιώνες, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Κleiner Stadt Anzeiger».

Η έκθεση φτάνει μέχρι το σήμερα με την προβολή αποσπασμάτων από κινηματογραφικές ταινίες και βίντεο σχετικά με τα ομηρικά έπη.

Πηγή : ΑΠΕ

helectra

Στις 16 Απριλίου 1178 π.Χ. ο Οδυσσέας εξόντωσε τους μνηστήρες

Ελληνας επιστήμονας προσδιόρισε την ημερομηνία με αναφορές από τον Ομηρο για τη θέση των άστρων

Χρησιμοποιώντας πληροφορίες σχετικά με τη θέση των άστρων και του Ηλίου τις οποίες αναφέρει ο Ομηρος στην Οδύσσεια, επιστήμονες αναφέρουν ότι προσδιόρισαν την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη από τον Τρωικό Πόλεμο και «εξαφάνισε» τους μνηστήρες που πολιορκούσαν την Πηνελόπη.

Σύμφωνα με έναν Ελληνα, τον Κ. Μπαϊκούζη από το Αστρονομικό Παρατηρητήριο στη Λα Πλάτα της Αργεντινής, και τον Μαρτσέλο Μαγκνάσκο από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ στη Νέα Υόρκη, ο πολυμήχανος Οδυσσέας έφθασε στην Ιθάκη στις 16 Απριλίου 1178 π.Χ. οπλισμένος με τόξα, σπαθιά και ακόντια προκειμένου να εξοντώσει εκείνους που προσπαθούσαν να πάρουν τη θέση του. Οι ειδικοί διαφωνούσαν εδώ και χρόνια σχετικά με το αν τα έργα του Ομήρου αντικατοπτρίζουν την πραγματική ιστορία του Τρωικού Πολέμου και όσων τον ακολούθησαν.

Τώρα οι δύο επιστήμονες αναφέρουν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences» ότι αν και χρειάστηκε να κάνουν μερικές υποθέσεις ώστε να καταλήξουν στην ακριβή ημερομηνία της επιστροφής στην Ιθάκη, τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Ομηρος μαρτυρούν ότι διέθετε σημαντικές αστρονομικές γνώσεις για την εποχή του, καθώς και ότι τα όσα παρουσιάζει στην Οδύσσεια έχουν πραγματική βάση. Οπως ανέφερε στο «Βήμα» ο κ. Μπαϊκούζης, «στηριχτήκαμε σε έναν στίχο στην Οδύσσεια που κάνει αναφορά σε ένα φαινόμενο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έλαβε χώρα ολική έκλειψη Ηλίου κατά την επιστροφή του Οδυσσέα. Αυτό το κομμάτι συσχετίστηκε με άλλες αναφορές αρχαίων εκλείψεων και όπως φάνηκε φέρει πολλά παρόμοια στοιχεία. Παράλληλα στο κείμενο του Ομήρου υπάρχουν άλλες δύο αστρονομικές αναφορές για τον γυρισμό του Οδυσσέα στην Ιθάκη: η πρώτη αφορά την Αφροδίτη, η οποία έξι ημέρες πριν από τη σφαγή των μνηστήρων βρισκόταν ψηλά στον ουρανό, και η δεύτερη αφορά τα άστρα που έβλεπε ο Οδυσσέας όταν έφυγε από την Καλυψώ.Αναζητήσαμε το αν έγινε έκλειψη ηλίου εκείνη την εποχή: Εγινε το 1178 π.Χ. και ήταν ορατή από την Ιθάκη.Με ειδικά προγράμματα και πολύπλοκους υπολογισμούς προσδιορίσαμε και την ημερομηνία».

Σύμφωνα με τον κ. Μπαϊκούζη, ο Ομηρος φαίνεται να έχει γνώση αστρονομικών φαινομένων. «Στο κείμενο του Ομήρου λαμβάνουμε και τις πρώτες γνώσεις σχετικά με την αστρονομική ναυσιπλοΐα.Η Καλυψώ αναφέρει στον Οδυσσέα όταν φεύγει για την Ιθάκη να έχει την Αρκτο στο αριστερό χέρι του- να πηγαίνει δηλαδή προς Ανατολάς. Δεν ξέρουμε αν είναι όλα αυτά συμπτώσεις καθώς απαιτούνται ενδελεχείς μελέτες τώρα επάνω σε αυτά τα στοιχεία».

«Αυτό που επιθυμούμε να επιτύχουμε είναι να κάνουμε τους αναγνώστες να ξαναπάρουν στα χέρια τους την Οδύσσεια, να την ξαναδιαβάσουν και να τη μελετήσουν με προσοχή» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μαγκνάσκο μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Αssociated Ρress και προσέθεσε: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο βαθμός κατανόησης των κειμένων που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή δεν είναι τέλειος και ακόμη και αν έχουμε στα χέρια μας ολόκληρες βιβλιοθήκες με κείμενα ανάλυσης των ομηρικών επών, υπάρχει πολύς χώρος για περαιτέρω έρευνα και ανάλυση».

Η νέα μελέτη ενισχύει την άποψη που θέλει όσα γράφει ο Ομηρος να είναι ακριβή. « Αν υποθέσουμε ότι η μελέτη μας αποδειχθεί ότι είναι σωστή,τότε έρχεται να προστεθεί στα στοιχεία που αναφέρουν ότι ο Ομηρος ήξερε για τι μιλούσε» σημείωσε ο κ. Μαγκνάσκο. Συμπλήρωσε ότι η καινούργια μελέτη « δεν αποδεικνύει την ιστορικότητα της επιστροφής του Οδυσσέα αλλά αποδεικνύει ότι ο Ομηρος γνώριζε ορισμένα αστρονομικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα πολύ πριν από την εποχή του».

Συγκεκριμένα, ο Ομηρος αναφέρει ότι την ημέρα της σφαγής των μνηστήρων ο Ηλιος «χανόταν» από τον ουρανό, κάτι που μαρτυρεί πιθανώς ότι αναφερόταν σε έκλειψη Ηλίου. Επιπροσθέτως σημειώνει περισσότερες από μία φορές ότι ήταν η ώρα του νέου φεγγαριού, κάτι που είναι απαραίτητο για ολική έκλειψη, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

ΤΟ ΒΗΜΑ 24-6-08 ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ

helectra

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Εδώ κάποτε ανέβρυζε αγίασμα. Τώρα πλένουν τα ρούχα τους οι Τούρκοι.

ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟ

Χριστιανικές εκκλησίες και νεκροταφεία έχουν βεβηλωθεί και καταστραφεί στα κατεχόμενα. Αγάλματα ακρωτηριάζονται και πωλούνται τα μέλη τους από Τούρκους αρχαιοκάπηλους στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι Χριστιανικοί ναοί έχουν γίνει βουστάσια, αχυρώνες, λέσχες, στάβλοι κ.λ.π. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, που οι Έλληνες της Κύπρου γνωρίζουν καλά.

ΤΡΑΒΑΝΕ Τ’ ΑΥΤΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Να πάρει μέτρα, για την προστασία της Ελληνικής μειονότητας και ν΄αποκαταστήσει τις ζημίες, που προκλήθηκαν στη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της Ίμβρου και της Τενέδου, ζητά από την Τουρκία με ψήφισμά της η επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το ψήφισμα θα τεθεί σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια, στις 27 Ιουνίου.

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ

Ο 95χρονος Ελληνιστής καθηγητής Ενρί Μίλερ παρουσίασε στο Αβαείο του Νιουμάνστερ στο Λουξεμβούργο το έργο της ζωής του την ολοκληρωμένη μετάφραση της Οδύσσειας του Ομήρου στα Λουξεμβουργιανά. τόνισε δε την επικαιρότητα των μηνυμάτων της Οδύσσειας, καθώς και την δυσκολία που συνάντησε για την απόδοση των νοημάτων και των όρων της Οδύσσειας στα Λουξεμβουργιανά, μια γλώσσα που δεν έχει το λεξικό πλούτο της Ελληνικής γλώσσας. Χρειάσθηκε λοιπόν να πλάσει νέες λέξεις για να κάνει το έργο του κατανοητό στους γνώστες της γλώσσας, πλουτίζοντας παράλληλα το λεξιλόγιό τους.

Πηγή : ΑΠΕ

helectra