«Με τα τέσσερα, απάνω σ’ ένα χαλί, θυμάμαι για πρώτη φορά τον εαυτό μου. Ήτανε, μου φαίνεται, μετά το φαΐ, στον αντρέ της κυρούλας μου, που καθότανε σ’ ένα παλιό σπίτι της Πλάκας. Παίζαμε βόλους με τον ξάδελφό μου και για τούτο είχαμε διαλέξει το μεσαίο χαλί, που τα σχέδιά του έκαναν οχτάγωνα, για να βάλουμε τους βόλους. (περισσότερα…)
Posts Tagged ‘Πλάκα’
Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης: Μικροί ζωγράφοι στα ίχνη του Ν. Χατζηκυριάκου – Γκίκα
Posted: 11 Μαρτίου 2012 in ΕΚΘΕΣΕΙΣ, ΠΑΙΔΙ, ΤΕΧΝΗΕτικέτες: παιδιά, τέχνη, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Ν. Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Πλάκα, εικαστικά εργαστήρια, ζωγραφική
0
Στα χρόνια των μπουάτ
Posted: 30 Νοεμβρίου 2011 in ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗΕτικέτες: 10ετία 60, Απανεμιά, Αρλέτα, Αυλαία, Δήμητρα Γαλάνη, Δήμος Μούτσης, Διονύσης Σαββόοπουλος, Εσπερίδες, Κώστας Χατζής, Καρυάτις, Καίτη Χωματά, Κιβωτός του Μίνου Αργυράκη, Λάκης Παππάς, Μανώλης Μητσιάς, Νεφέλες, Πλάκα, Ρουλότα, Στέκι του Γιάννη, Συμπόσιο, Σκορπιός, Τετράδιο, Τιπούκειτος, μπουάτ, νέο κύμα, Zoom
Οι Μπουάτ ήταν μικρές σαν κουτιά και σέρβιραν φτηνά ποτά σε πολύ χαμηλή τιμή (στη Ρουλότα σέρβιραν και τραχανά), με χαμηλό φωτισμό, χαμηλά καθίσματα (πάγκοι ή σκαμνάκια, συχνά φλοκάτες και μαξιλάρια στο πάτωμα), χαμηλό παρείστικο ήχο χωρίς ενισχυτές. Στους τοίχους καλλιτεχνική εικονογράφηση. Η λιτότητα σε όλο της το μεγαλείο, με μεγάλο περίσσευμα διάθεσης για συνεύρεση και τραγούδι. (περισσότερα…)
Η Πλάκα του χθες και του σήμερα
Posted: 13 Ιουνίου 2011 in ΕΛΛΑΔΑΕτικέτες: πρώτο ελληνικό Πανεπιστήμιο, πλακιώτες, ρετσίνα, Άγγελος Χατζόπουλος, χαβάγια, Αθήνα, Αθηναίοι, Αναφιώτικα, Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πλάκας, Εμμανουήλ Ροΐδης, Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, Κατερίνα Ψωμά, Λυδία Καρρά, Μέλπω Αξιώτη, Παναγιώτης Παρασκευόπουλος, Πλάκα, κυκλαδοχώρι
Εκεί που το χθες συναντιέται με το σήμερα, η αρχαιότητα με τη ρωμαϊκή εποχή και το Βυζάντιο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εκεί που χτύπησε για πρώτη φορά η καρδιά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, μετά την Επανάσταση, μία γειτονιά της Αθήνας που γνωρίζει και επισκέπτεται όλος ο κόσμος.
Εκεί στην Πλάκα, ο γνωστός για το σκωπτικό του ύφος, συγγραφέας, Εμμανουήλ Ροΐδης, σεργιάνισε περί τα τέλη του 19ου αιώνα κι έγραψε γι’ αυτήν: «Ελληνικά και ρωμαϊκά ερείπια, χάρβαλα της τουρκοκρατίας, στρατώνας, τζαμιά, δεσμωτήρια, κρεοπωλεία, μπαχαρικά, υπαίθρια τηγανιστήρια, αμαξοπηγεία, αγγειοπλαστεία, φοίνικας, πλατάνους, ορνιθώνας, λύκεια, παρθενοτροφεία, δημοτικό σχολείο, στάβλους, σφαγεία, φαρμακοπωλεία, ιατρούς, φερετροποιούς, κυπαρίσσους και ό,τι άλλο χρειάζεται εφ’ όσον ζει και εφ’ όσον αποθάνει ο άνθρωπος». (περισσότερα…)
Το νησί: Ο τόπος εξορίας των λεπρών η περιβόητη Σπιναλόγκα
Posted: 1 Νοεμβρίου 2010 in ΒΙΒΛΙΟ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΙΣΤΟΡΙΑΕτικέτες: Aρμάουερ Xάνσεν, Eπαμεινώνδας Pεμουνδάκης, Γεράσιμος Aκριβάκης, Πλάκα, Σπιναλόγκα, λέπρα, λεπροί, λεπροκομείο, μεταδοτική ασθένεια, νόσος του Xάνσεν, Kρήτη, lepra, Mega, Oι Λεπροί Της Σπιναλόγκας, spinalogka, to nhsi
H διαβόητη Σπιναλόγκα, «το νησί των στιγματισμένων», με την ενοχλητική της πραγματικότητα εξωραϊσμένη από τον χρόνο, είναι πλέον πηγή έμπνευσης για τους συγγραφείς και την τηλεόραση.
Στα ιερά βιβλία όλων των θρησκειών περιλαμβάνονται εκτενή αποσπάσματα περί κόλασης και παραδείσου. Mόνον που αυτά αφορούν τη μετά θάνατον ζωή και εντάσσονται στους κόλπους της μεταφυσικής.
Yπάρχουν, όμως, ορισμένοι που βίωσαν τη φρίκη της κόλασης πολύ πριν κλείσουν τα μάτια τους. Ένα τέτοιο κολαστήριο που φιλοξένησε ζώντες «κολασμένους» υπήρξε η Σπιναλόγκα. Hταν 30 Mαΐου 1903 όταν υπογράφηκε η απόφαση να μετατραπεί το νησάκι που κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Eλούντας, στην επαρχία Mεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Kρήτης, σε λεπροκομείο. (περισσότερα…)
Περιοδικον Ποικιλης Υλης 