Χειμωνογλάρονο (Sterna Sandvicensis)
Είναι μικροί, υποβαθμισμένοι και θα λέγαμε ότι με το ζόρι χαρακτηρίζονται ως υγρότοποι, ωστόσο είναι εντυπωσιακό το πώς μεταμορφώνονται προς το καλύτερο από άποψη αφθονίας ειδών και αριθμών πουλιών, κατά τη χειμερινή περίοδο. Πρόκειται για την εκβολή της Πικροδάφνης και τις εκβολές του Κηφισού και του Ιλισσού. (περισσότερα…)
Περίπου 30 ζευγάρια του μικρόσωμου γερακιού που απειλείται με εξαφάνιση βρίσκουν καταφύγιο στο ιστορικό κέντρο της πόλης
Ένα αρσενικό κιρκινέζι έχει βρει καταφύγιο στη στέγη ενός παλιού σπιτιού. Είναι γεράκι, αλλά του αρέσει να κάνει «παρέα» με τα… περιστέρια. Το κιρκινέζι (Falco naumanni) είναι ένα μικρόσωμο αρπακτικό και συμπεριλαμβάνεται στα παγκοσμίως απειλούμενα είδη. Και όμως οι κάτοικοι των Ιωαννίνων δύσκολα πιστεύουν ότι κινδυνεύει με εξαφάνιση, καθώς η παρουσία του είναι αισθητή στην πόλη. Ένας απομονωμένος πληθυσμός κιρκινεζιών – περίπου 30 ζευγάρια- επιμένει να φωλιάζει σε παλιά κτήρια των Ιωαννίνων, κυρίως στο ιστορικό κέντρο της πόλης. (περισσότερα…)
Δεμένο με μύθους και θρύλους αιώνων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Κάρλας, είναι το πτηνό Ήταυρος. Πρόκειται για ένα είδος ερωδιού, ο Ήταυρος Αστερίας, κρυφό συνήθως από τους ανθρώπους και με παράξενη φωνή. που αποτέλεσε αφορμή για μύθους και θρύλους σε όλους του υγροτόπους της χώρας, αλλά και στη περιοχή της Κάρλας.
Ακόμα και λίγο πριν από την αποξήρανση της λίμνης Κάρλα, το 1960, έγινε η μεγαλύτερη καταμέτρηση παρυδάτιων πτηνών που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα, όταν μετρήθηκαν περίπου 430.000 διαχειμάζοντα παρυδάτια πτηνά (πάπιες, φαλαρίδες κ.λπ.). Είχαν καταγραφεί 143 είδη πουλιών, από τα οποία τουλάχιστον 55 θεωρούνται σήμερα προστατευόμενα.
Ο Ήταυρος, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε σε σχετική ημερίδα του Μουσείου Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ., στα Κανάλια Μαγνησίας, ο επιστήμονας Θεολόγος Παρδαλίδης, είναι ένας μεγαλόσωμος ερωδιός (μήκους 69-81 εκατοστά), με χοντρό λαιμό και με κοντά πόδια, που τού δίνουν ένα παράξενο περπάτημα, καθώς οι πατούσες του σέρνονται πίσω από το σώμα του.
Το φτέρωμά του είναι καστανό, με αποχρώσεις καφέ έως πυρόξανθο και με μαύρες ρίγες στη ράχη και τις φτερούγες. Είναι είδος κρυπτικό. Πολύ χαρακτηριστική είναι η στάση που παίρνει όταν αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει. Παραμένει ακίνητος, με ανασηκωμένο το ράμφος του, δίνοντας την εντύπωση μικρού πασσάλου. Η στάση του αυτή δημιουργεί μια πολύ πετυχημένη παραλλαγή ανάμεσα στα καλάμια, όπου διακρίνεται με μεγάλη δυσκολία.
Η φωνή του είναι βραχνή και ακούγεται το χάραμα ή το σούρουπο. Είναι χαμηλόσυχνη και για αυτό ακούγεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων. Εκπνέει σαν απόμακρη κόρνα πλοίου και τροφοδοτεί θρύλους και παραμύθια. Τον αποκαλούν το «θεριό του βάλτου» λόγω του απόμακρου μουγκρίσματός του που δεν εντοπίζεται εύκολα. Η φωνή του αλλά και ο βιότοπός του αποτέλεσαν την βάση για τις ονομασίες που του έχουν αποδοθεί, Botaurus από το «Βους» και «Ταύρος».
Το άλλο του όνομα είναι τρανομουγκάνα, που εμπνέεται από τη φωνή του, η οποία μοιάζει με μουγκανητό και ακούγεται δυνατά, μακριά. Το χαρακτηριστικό της φωνής του είναι οι κραυγές που μοιάζουν με το μουγκρητό του βοδιού. Θα μπορούσε να είναι αυτό το μικρό πτηνό η αιτία του υπόκωφου θορύβου που άκουγαν τόσο συχνά οι κάτοικοι γύρω από τις λίμνες της Ελλάδας, αναρωτιέται ο κ. Παρδαλίδης κι απαντά ο ίδιος: «Πολύ εύκολα, η πίστη σε μια τέτοια ερμηνεία μπορεί να λύσει αμέσως όλα μας τα ερωτήματα».
Σήμερα, το τέρας της λίμνης αντιμετωπίζει πρόβλημα εξαφάνισης στην Ευρώπη και για τον λόγο αυτό βρίσκεται υπό καθεστώς προστασίας: συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο του Κόκκινου Βιβλίου για τα απειλούμενα σπονδυλόζωα της Ελλάδος, στην κατηγορία Απροσδιόριστα. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση των άγριων πουλιών και στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Είναι κρίσιμο, λοιπόν, να ληφθούν όλα τα μέτρα για την επιβίωσή του, τόσο στη λίμνη Κάρλα όσο και στους άλλου υγροτόπους της χώρας. Για να γίνει αυτό εφικτό πρέπει να προστατευτούν οι βιότοποι, στους οποίους φωλιάζει, δηλαδή οι καλαμιώνες, στους οποίους ο σχεδιασμός της επανασύστασης δεν έδωσε ιδιαίτερο βάρος.
Μια άλλη εξήγηση για το στοιχειό της λίμνης έδωσε, με στοιχεία που παρουσίασε στην ίδια ημερίδα, ο γεωλόγος Σταύρος Γαρουφαλής. Τόνισε πως η επιστήμη της Γεωλογίας βεβαιώνει ότι, πραγματικά πριν από 12 – 15.000 χρόνια η Θεσσαλία ήταν λίμνη και μόνον περί το 9 – 10.000 π.χ. απόκτησε τη σημερινή γεωλογική μορφή. Στις αρχές της εποχής του Χαλκού η στάθμη της λίμνης ήταν κάτω από τα 50 μέτρα και στα 64 μέτρα κατά τα τέλη της Μυκηναϊκής εποχής.
Ο Πηνειός ποταμός και οι υδάτινοι όγκοι, που κατέβαιναν από τα γύρω βουνά, ήταν και είναι η αιτία αυξομείωσης του βάθους της Κάρλας, που ήταν για τους κατοίκους της γύρω περιοχής πηγή ζωής, αλλά ταυτόχρονα το ανεξήγητο μουγκρητό που έρχονταν απροειδοποίητα από τη μεριά της, έτρεφε μύθους και παραδόσεις.
Για να δώσει κάποιος πειστική ερμηνεία για όλα αυτά, συμπέρανε ο κ. Γαρουφαλής, θα πρέπει να δεχθεί τόσο την εκδοχή της ύπαρξης ενός πλάσματος , όσο και την γεωλογική εκδοχή του φυσικού φαινομένου για κίνηση υδάτων και ρευμάτων αέρα στο υπέδαφος των λιμνών. Ίσως να συνέβαινε μια από τις δύο εκδοχές ή και οι δύο μαζί. Το να κρύβεται ένα ζώο σε απρόσιτα σημεία που επέλεξε σαν καταφύγιο στην διαρκώς αυξανόμενη ανθρώπινη επέκταση, μοιάζει απόλυτα λογικό και θα αποτελούσε αντικείμενο έρευνας της κρυπτοζωολογίας.
Η άποψη του Αριστοτέλη είναι ότι ο βόμβος ή το μούγκρισμα που προέρχεται από διάφορες υδάτινες συγκεντρώσεις (λίμνες, έλη), παράγεται στα στάσιμα σημεία των υδάτων, εκεί δηλαδή που το νερό εκβάλλει στη θάλασσα καθώς εκεί συμβαίνει εκτόνωση συσσωρευμένου αέρα σε υπόγειες σήραγγες, από στενότερα σημεία σε άλλα πλατύτερα.
Έρευνες με μηχανήματα ανίχνευσης της μορφολογίας του υπεδάφους των λιμνών, έδειξαν ότι σήραγγες και καταβόθρες, μπορούν να εγκλωβίσουν μεγάλες ποσότητες αέρα ανάλογα με το άδειασμα ή το γέμισμά τους με νερό, απόρροια των κλιματολογικών συνθηκών (οι βόμβοι ακούγονταν κυρίως στη μετάβαση από ξηρασία σε πλημμύρες αλλά και αντίστροφα). Ίσως η ύπαρξη αυτών των υπόγειων μορφολογικών σχηματισμών αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε ένα φυσικό φαινόμενο και ένα είδος πλάσματος.
Διαφορετική ήταν η προσέγγιση του θέματος «Ήταυρος» από τη φιλόλογο Σταματία Μωραΐτη, που ερεύνησε την ονομασία μέσα από μια σειρά θρύλων και μέσα από τη μυθολογία μας κι έδωσε τη δική της εξήγηση για την προέλευση του ονόματος Ήταυρος.
Η Κάρλα, υπογράμμισε η κ. Μωραΐτη, ήταν λίμνη συνδεδεμένη με τον Φοίβο Απόλλωνα, το θεό του φωτός, συνεχιστή της λατρείας του Ήλιου, έναν θεό που συνδέεται με τον Ήταυρο, με τη μορφή του ερωδιού, του Ήταυρου Αστερία ή Βούταυρου αστεροσκόπου, που κρώζει το χάραμα και το σούρουπο με φωνή που ακούγεται από χιλιόμετρα μακριά. Τη θεϊκή καταγωγή από τον Απόλλωνα και τη φωτεινότητα της Κάρλας τη μαρτυρεί από τη μια το αρχαίο όνομά της, Βοιβηΐδα, από το Βοίβη-Φοίβη τη γιαγιά του Απόλλωνα, όνομα που σημαίνει λαμπερή, κι από την άλλη ο μύθος του ίδιου του θεού Απόλλωνα που για 9 χρόνια βόσκει στην περιοχή της Κάρλας τα κοπάδια του βασιλιά των Φερών Άδμητο.
Αγαπημένη περιοχή, λοιπόν, για τον Απόλλωνα η Κάρλα και πίσω απ’ όλους αυτούς τους μύθους δεν μπορεί κανείς παρά να αντιληφθεί πως ο ζωοδότης Ήλιος χάριζε αφειδώλευτα το φως του κι έκανε γόνιμη την περιοχή της Κάρλας, μια λίμνη που για αιώνες αποτέλεσε ένα θαυμάσιο υγρότοπο με καλαμιώνες, με αβαθή νερά και γενικά ιδανικές συνθήκες για τη διαβίωση και αναπαραγωγή πολλών πτηνών, και του Ήταυρου Αστερία ανάμεσα στα άλλα.
Ο θεός Απόλλωνας γεννήθηκε στη Δήλο που παλιότερα λεγόταν Αστερία και Ωρτυγία, δηλαδή χώρα της όρτυγος, του πτηνού η εμφάνιση του οποίου αναγγέλλει την ανατολή της μέρας. Έτσι, οι λέξεις Δήλος-Αστερία- Ωρτυγία δηλώνουν την ιδέα της Ανατολής, της έλευσης του ήλιου, τη γέννηση του Απόλλωνα.
Και κατέληξε η κ. Μωραΐτη στο συμπέρασμα πως το πουλί αυτό ονομάστηκε Ήταυρος, επειδή στη συνείδηση του κόσμου πέρασε ως ο ταύρος του Ήλιου, του Απόλλωνα. Όσο για τις ονομασίες Γήταυρος και Νήταυρος που συναντώνται, τόνισε ότι δεν είναι παρά άλλη απόδοση του ονόματος Ήταυρος, όπως αυτό μεταφέρεται από στόμα σε στόμα.
Στο θεσσαλικό γλωσσικό ιδίωμα έχουμε και λέξεις που αναπτύσσουν ένα «γ» στην αρχή της λέξης, που αρχίζει από φωνήεν, το οποίο συμπροφέρεται με το φωνήεν της προηγούμενης. Έτσι, ο ήλιος γίνεται ο (ου) γήλιος (-ους), το αίμα γίνεται το (του) γαίμα. Το ίδιο, ο Ήταυρος έγινε ο Γήταυρος, όνομα που από μερικούς θεωρήθηκε ότι, είναι σύνθετο από τις λέξεις γη και ταύρος. Λανθασμένα, όμως, γιατί ο Ήταυρος σχετίζεται πάντα με το υγρό στοιχείο κι όχι τη στεριά.
Επίσης, το όνομα Νήταυρος προήλθε από την αιτιατική του ενικού λόγω συμπροφοράς του άρθρου και του ουσιαστικού, γιατί θεωρήθηκε ότι είναι λέξεις αναπόσπαστες . Έτσι έχουμε την ουρά που έγινε τη νουρά και τον Ήταυρο που έγινε το Νήταυρο.
Σύμφωνα μ΄αυτά , λοιπόν, θεσσαλική είναι η προέλευση του ονόματος Ήταυρος, του ταύρου του ήλιου, και άρρηκτα δεμένη με το θεό Απόλλωνα και τη λίμνη Κάρλα που με τις καταβόθρες της και τους καλαμιώνες της για αιώνες υπήρξε ένας πλούσιος υγρότοπος ο οποίος συνδύαζε άριστα το υγρό στοιχείο του Ποσειδώνα και το στοιχείο του Ήλιου- Απόλλωνα. Το στοιχειό της λίμνης δεν υπήρξε το φοβερό στοιχειό, που προκαλούσε το κακό, αλλά ο προστάτης φίλος, που προειδοποιούσε για επικείμενες συμφορές, λες και νοιαζόταν και ήθελε να προϊδεάσει τους ανθρώπους για να προετοιμαστούν.
Στην εποχή μας, όμως, που η επιστημονική γνώση μας απομακρύνει από θρύλους και δοξασίες, όχι η φωνή του Ηταύρου, αλλά η απουσία της φωνής του θα’ πρεπε να μας τρομάζει, γιατί η απουσία αυτών των μουγκρητών δηλώνει την απουσία υπόγειων νερών και την απουσία υγροτόπων πλούσιων σε χλωρίδα και πανίδα, επισήμαναν οι ομιλητές στην ημερίδα.
Θεατρική παράσταση για τον Ήταυρο
Το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας-ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. έχει αναλάβει την παραγωγή του θεατρικού έργου «Ήταυρος, στο υγρό μάτι της θεσσαλικής γης» του Ευάγγελου Κάβουρα σε σκηνοθεσία Θανάση Ζέρβα. Σκοπός του έργου είναι, έπειτα από τη σχετική έρευνα, βιβλιογραφική και επιτόπια που προηγήθηκε, η προβολή του Κάρλιου Λιμναίου Πολιτισμού με την αμεσότητα, τη ζωντάνια και την παραστατικότητα του θεάτρου, έτσι όπως αυτό ξέρει να διεγείρει τις αισθήσεις μας, να μας συγκινεί και τελικά να αφήνει ανεξίτηλα ίχνη μέσα μας.
Για τη σύνθεση του έργου, ο συγγραφέας άντλησε σαν από δεξαμενή, στοιχεία από τα αρχεία του Μουσείου για τον Κάρλιο τρόπο ζωής, τα ύφανε αριστουργηματικά με την πένα του και κατάφερε να μας δώσει με φόντο την Κάρλα, μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία αγάπης, η μοίρα της οποίας ακολούθησε τη μοίρα της λίμνης, αποκοιμήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και ξαναγεννήθηκε στη συνέχεια. Παρούσα σ’ όλη την εξέλιξη του έργου η Νηρηίδα της Κάρλας, ο Ήταυρος. Είναι ένας ζωντανός θρύλος της περιοχής που αναγεννιέται στο νεοσύστατο πια «υγρό μάτι της Θεσσαλικής γης», τη νεο-Βοιβηίδα.
Η σκηνοθετική ματιά του Θανάση Ζέρβα δε στάθηκε μόνο στο διδακτικό και λυρικό χαρακτήρα του κειμένου του Ευάγγελου Κάβουρα, αλλά προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει τον ψυχισμό των ηρώων και να αποδώσει με ζωντάνια και ρυθμό μια ιστορία που ξεκινά τις παραμονές της αποξήρανσης της Κάρλας και φτάνει στο σήμερα. Το έργο κρίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς συμβαδίζει με τα σύγχρονα γεγονότα για την ανασύσταση της λίμνης, που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον, τόσο το πανελλαδικό όσο και το διεθνές. Όραμα του συγγραφέα και του σκηνοθέτη είναι να περάσουν στο κοινό μέσα από το χώρο της σκηνής την ευαισθησία τους για την κάποτε μεγάλη μας λίμνη και για έναν τρόπο ζωής που εξαφανίστηκε μαζί με τα νερά της.
Αποστόλης Ζώης
Πηγή: ΑΠΕ
helectra
ΠΤΗΝΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΙ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ
Εκτροφέας και δημιουργός των σύνθετων λιποχρωμικών διασταυρώσεων των καναρινιών ο Γιώργος Αντωνόπουλος που ζει και 
δραστηριοποιείται στην Κομοτηνή. Στόχος να σαγηνεύσουν τους ξένους κριτές που είναι απαιτητικοί. Μετά καταλήγουν σε pet shop. Σ’ ένα νοικοκυρεμένο διαμέρισμα στην περιοχή του Σταθμού συναντήσαμε τον Γιώργο Αντωνόπουλο, που διατηρεί ένα ξεχωριστό χόμπι. Παράγει διασταυρώνει και δημιουργεί καναρίνια που μετέχουν σε καλλιστεία ομορφιάς για το φτέρωμα και το χρώμα τους. Στο σπίτι του ζει με 70 καναρίνια αυτή την στιγμή, που θα τα κάνει 300 με την επώαση το επόμενο διάστημα, αφού αυτοσκοπός του είναι η παραγωγή καναρινιών και η συμμετοχή του σε πανελλήνιους ή παμβορειοελλαδικούς διαγωνισμούς. Αν και καινούργιος στο χώρο, έχει μόνο 3,5 χρόνια, διαβάζοντας και μαθαίνοντας πράγματα για τα καναρίνια, πειραματιζόμενος πέτυχε ήδη πολλά. Έχει κατακτήσει κύπελλα, πρωτιές και πολλές διακρίσεις. Μας δείχνει με υπερηφάνεια τους τίτλους και φυσικά τα καναρίνια μοντέλα που υπάρχουν σε χρώματα εξωτικά, κόκκινο, σταχτοπορτοκαλί, γκριζόασπρο και άλλα.
Τί σημαίνουν για σένα τα καναρίνια;
Τα καναρίνια για μένα είναι όπως τα παιδιά μου, έτσι αισθάνομαι, τα έχω σαν παιδιά μου, σαν μωρά.
Τι χαρακτηριστικό έχουν τα καναρίνια σας;
Είναι καναρίνια χρώματος. Αυτή την στιγμή έχω 6 ράτσες λιποχρωμικών, κίτρινα, λευκά, κόκκινα, ασπροκόκκινα μωσαϊκά, κίτρινα μωσαϊκά.
Ποια είναι η διαδικασία που καταλήγετε στο να έχετε τα «χρωματιστά καναρίνια»;
Η διαδικασία για να βαφτεί ένα καναρίνι πρέπει να ξεκινήσει από το αυγό. Από την στιγμή που γεννιέται ένα μικρό ξεκινάμε και το βάφουμε, από την αρχή της επώασης του αυγού. Περνάει η χρωστική πρώτα στην μητέρα και μετά από την μητέρα βγαίνει στο αυγό. Από το αυγό αρχίζει πλέον και έχει το γονίδιο μέσα, ώστε όταν θα βγει το μικρό θα έχει τα γονίδια στο DNA του. Μεγαλώνοντας το καναρίνι συνεχίζουμε και το βάφουμε μέχρι τον καιρό της έκθεσης, για να πάρει το χρώμα. Οι τροφές επίσης που του δίνουμε είναι ειδικές, όπως και το νερό που πίνει έχει χρώμα, για να περάσει μέσα στο αίμα του, να αφομοιώσει τις ειδικές χρωστικές ουσίες και να έχουμε τα έγχρωμα καναρίνια.
Τα δίχρωμα φτερώματα που βλέπουμε είναι επίτευγμα δικό σας ή του ζευγαρώματος;
Είναι και επίτευγμα δικό μου αλλά και του ζευγαρώματος, γιατί αν πάρουμε λάθος πουλιά και τα ζευγαρώσουμε δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα που θέλουμε. Φυσικά για να πετύχουμε τον στόχο μας, πρέπει να έχουμε καθαρόαιμα πουλιά που οι γονείς τους έχουν τα γονίδια αυτά, δεν μπορούμε δηλαδή να πάρουμε οτιδήποτε και να κάνουμε κάποια πρότυπα.
Τα καναρίνια αυτά κελαηδούν ή μόνο ξεχωρίζουν για την εμφάνιση;
Αυτά τα καναρίνια κελαηδούν, όχι όμως όπως κάποια άλλα πουλιά που κατεβαίνουν σε αγώνες. Εμείς πιο πολύ δίνουμε έμφαση στο πουλί να έχει καλά πτερώματα, να βάφεται ωραία. Στόχος να σαγηνεύσουμε τους ξένους κριτές.
Βλέπουμε έχετε πολλούς επαίνους, μετάλλια, κονκάρδες, που δείχνει ότι συμμετέχετε σε πανελλήνιους διαγωνισμούς, βορειοελλαδικούς…
Εγώ αυτή την στιγμή ανήκω σε ένα σύλλογο στην Βέροια, λέγεται ΣΦΩΠΒ (σύλλογος φίλων Βέροιας) όπου είμαι και ταμίας και ασχολούμαι από το 2006, τότε που πρωτοσυστάθηκε ο σύλλογος, ως ενεργό μέλος. Από τότε ήρθαν τα πρώτα μετάλλια, μια τρίτη θέση, πολύ χαμηλή για εμένα, αλλά σιγά-σιγά προσπαθούμε να ανεβαίνουμε. Κάθε χρονιά κατεβαίνω με 30-40 πουλιά στην έκθεση και από εκεί έχουμε κάποια αποτελέσματα. Η πανελλήνια έκθεση γίνεται 6-12 Δεκεμβρίου και γύρω στις 28 γίνεται η διασυλλογική. Η Πανελλήνια είναι της ΣΕΟ, μιας άλλης Ομοσπονδίας που ανήκουμε 15 σύλλογοι, όπου και εκεί είμαι καλό μέλος.
Πάντως στην προσπάθεια που κάνει με τα καναρίνια ο Γιώργος Αντωνόπουλος δεν είναι μόνος. Έχει την συμπαράσταση της συζύγου του Γεωργίας, της μικρής του κόρης Κατερίνας αλλά και των φίλων του, που θα τα περιποιηθούν και θα τα ταΐσουν, αν χρειαστεί να λείψει. Καθημερινά περνά τουλάχιστον ένα δίωρο μαζί τους. Αυτά μετά τα πουλάτε; Τα προωθείτε; Αν ενδιαφέρεται κανείς να αποκτήσει ένα τέτοιο πουλί πως το κάνει;
Μέχρι την έκθεση τα κρατάμε σχεδόν όλα, γιατί δεν ξέρουμε ποιο πουλί θα μας βγει καλό και ποιο δεν θα μας κάνει. Πρώτα πρέπει να επιλέξουμε τα ζευγάρια μας, από εκεί και ύστερα αρχίζουμε και πουλάμε τα πουλιά ή θα δώσουμε κάποια σε κάποιους φίλους και βέβαια σε κάποια Pet-Shop που θα μας τα ζητήσουν. Πρέπει να τα πουλάμε, γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε τόσα πολλά.
Πηγή: ΑΠΕ
helectra
Με επιχείρηση – σκούπα στο παζάρι του Σχιστού κατάφεραν ηχηρό πλήγμα στα κυκλώματα που εμπορεύονται την άγρια ζωή. Απελευθερώθηκαν πάνω από 350 πουλιά
Θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας και μέλη oικολογικών oργανώσεων απελευθερώνουν τα παράνομα παγιδευμένα πουλιά
Ενα ηχηρό πλήγμα στην παράνομη παγίδευση και μεταπώληση άγριων ωδικών πτηνών κατάφεραν την περασμένη Κυριακή οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδας, με μια εκτεταμένη επιχείρηση που πραγματοποίησαν στο παζάρι του Σχιστού.
Οπως εκ του αποτελέσματος επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά, στο… «ξέφραγο αμπέλι» που λέγεται ελληνική ύπαιθρος, οι θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων συνεχίζουν να αποτελούν τον μόνο αξιόπιστο μηχανισμό ελέγχου και καταστολής των παραβατικών συμπεριφορών εις βάρος της άγριας ζωής.
Χτύπημα στο εμπόριο άγριων ωδικών πτηνών
Λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, όπου στοιβάζονται όλα τα αρμόδια υπουργεία, το παζάρι του Σχιστού συνεχίζει να αποτελεί το «ορμητήριο» ενός παράνομου κυκλώματος που εμπορεύεται σε άθλιες συνθήκες άγρια ωδικά πτηνά, χωρίς ουδείς να συγκινείται ή να παρεμβαίνει…
«Εφοδος»
Αυτή τη φορά πάντως στην επιχείρηση των θηροφυλάκων της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας παρείχε την ουσιαστική συνδρομή της αστυνομική δύναμη από το Α/Τ Περάματος καθώς και υπάλληλος του Δασαρχείου Πειραιά, ενώ εκλήθησαν να λάβουν μέρος και εκπρόσωποι των συλλόγων Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ» και «ΑΛΚΥΟΝΗ».
Η παρουσία εκπροσώπων των συλλόγων περίθαλψης κρίθηκε ουσιαστική και απαραίτητη, καθώς η προηγούμενη εμπειρία από ανάλογες εφόδους των θηροφυλάκων των κυνηγετικών οργανώσεων είχε διδάξει ότι πολλά από τα πουλιά που κατάσχονται έχουν την ανάγκη άμεσης περίθαλψης πριν γίνει δυνατόν να απελευθερωθούν.
Η παράνομη παγίδευση άγριων ωδικών πτηνών με σκοπό την εμπορική τους εκμετάλλευση αποτελεί για δεκαετίες τώρα μια μεγάλη και χαίνουσα πληγή της ελληνικής πανίδας. Τόσο η έκταση του προβλήματος όσο και η αδυναμία της επίσημης Πολιτείας να το ελέγξει αποτελεσματικά, δημιούργησε την ανάγκη συνεργασιών και κοινών δράσεων μεταξύ κυνηγετικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων για την καταστολή του φαινομένου.
Στην πρόσφατη περίπτωση της «επιδρομής» στο παζάρι του Σχιστού, η δύναμη των ομοσπονδιακών θηροφυλάκων της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδος και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες κινήθηκαν αθέατοι με τζιπ μέσα από τους δασικούς δρόμους του όρους Αιγάλεω, πετυχαίνοντας τον απόλυτο αιφνιδιασμό των δεκάδων ατόμων που πουλούσαν εκεί το παράνομο «εμπόρευμά» τους.
Περισσότερα από 350 άγρια πουλιά (καρδερίνες, φανέτα, φλώροι, σταρήθρες, κοτσύφια, σταυρομύτες, γαλαζοπαπαδίτσες, βουνοπαπαδίτσες, τσοπανάκοι κ.ά.) κατασχέθηκαν και απελευθερώθηκαν επί τόπου ή λίγο αργότερα σε επιλεγμένη τοποθεσία του όρους Αιγάλεω, ενώ αρκετά ήταν και εκείνα που εξαιτίας των άθλιων συνθηκών στα οποία ήταν στοιβαγμένα, χρειάστηκε να μεταφερθούν για φροντίδα και νοσηλεία στις εγκαταστάσεις του συλλόγου «ΑΝΙΜΑ» στην Καλλιθέα ή στις εγκαταστάσεις της «ΑΛΚΥΟΝΗΣ» στην Πάρο.
Οι θηροφύλακες υπέβαλαν δεκάδες μηνύσεις σε όσους συνελήφθησαν να έχουν στην κατοχή τους άγρια πουλιά και παράνομα μέσα παγίδευσής τους, ενώ κατέστρεψαν επί τόπου εκατοντάδες ξόβεργες και κλουβιά-παγίδες (καπαντζέδες) που πωλούνταν παράνομα στη λιανική αγορά.
Η μέχρι τώρα εμπειρία, πάντως, δείχνει ότι μια ολοκληρωμένη κατά το δυνατόν προσπάθεια περιορισμού του παράνομου εμπορίου άγριων πουλιών στη χώρα μας θα πρέπει να περιλαμβάνει και την παράλληλη ευαισθητοποίηση του κοινού που τα αγοράζει, διαμορφώνοντας έτσι και τις συνθήκες ζήτησης…
Στο επίπεδο της καταστολής εξάλλου απαιτείται η παράλληλη δίωξη των «πουλοπιαστών» αλλά και των εμπόρων που τα διακινούν, καθώς οι δύο αυτές κατηγορίες δεν συμπίπτουν πάντα. Ολοι οι φορείς πάντως που συμμετείχαν στην επιχείρηση του Σχιστού συμφώνησαν να επαναλάβουν ανάλογες «εφόδους» και σε άλλες περιοχές που δραστηριοποιείται το παράνομο κύκλωμα. Και σε κάθε περίπτωση, η βούληση κυνηγετικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων να αθροίσουν τις δυνάμεις τους για την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης παραβατικής συμπεριφοράς κάνει τις προοπτικές πιο αισιόδοξες…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΡΙΛΑΚΟΣ
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
helectra
cool2re nispell.gr Λουκάς Γ. Σταύρου Προσωπικό Ιστολόγιο Αλφειός Ποταμός Βισάλτης Mousikofiloi – Music & Showbiz news
Περιοδικον Ποικιλης Υλης 