Γράφει η Νίκη Χύτα – Πρόεδρος Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Τρικάλων – μέλος Δ.Σ Πανηπειρωτικής Συνοποσπονδίας Ελλάδος.
Κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Μαΐου, στο ιστορικό Σούλι στο Ναό του Αγίου Δονάτου στο Αμφιθέατρο, γίνεται η αναπαράσταση της ανατίναξης του Κουγκίου με τον Καλόγερο Σαμουήλ, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων. (περισσότερα…)
Το Κυπριακό πρόβλημα, δυσεπίλυτο και ακανθώδες για πολλά χρόνια, εξακολουθεί να αποτελεί «πονοκέφαλο» για τη διεθνή διπλωματία. Όποιος επιχειρήσει να διερευνήσει το ζήτημα θα διαπιστώσει ότι ανέκαθεν η γεωπολιτική θέση του νησιού έθεσε σε ομηρία τις τύχες του Κυπριακού λαού.
Δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι η Κύπρος αποτέλεσε επιδίωξη και κατακτητικό στόχο των εκάστοτε ισχυρών της παγκόσμιας ιστορίας. Ο έλεγχος και η κατοχή του νησιού πέρασε από κατακτητή σε κατακτητή, άλλοτε με βιαιότητα και άλλοτε με κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (αγορές ή ενοικιάσεις) του εδάφους της.
Το Κυπριακό ζήτημα όπως έχει σήμερα, για να γίνει κατανοητό, πρέπει να αναχθεί στην αφετηρία του περίπου έναν αιώνα πριν, αφού οι διενέξεις και οι διεκδικήσεις που προβάλλονται ως σήμερα προκύπτουν από τους δυο άλλους «εταίρους» του προβλήματος, τους Άγγλους και τους Τούρκους.
Το 1878 μετά από μια μακρόχρονη κατοχή της Κύπρου από τους Οθωμανούς (1571) η Αγγλία, κατ’ εξοχήν έκφραση της αποικιοκρατίας υπέγραψε συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέχοντας σ’ αυτήν προστασία έναντι της Ρωσίας με αντάλλαγμα την κατοχή και διοίκηση της Κύπρου έναντι μισθώματος. Οι Άγγλοι τότε ανέθεσαν την εξουσία σε Ύπατο Αρμοστή ο οποίος κυβερνούσε μαζί με ένα νομοθετικό και εκτελεστικό συμβούλιο.
Η Αγγλική κατοχή στην Κύπρο δεν υπήρξε καλύτερη από εκείνη των Τούρκων. Ο Κυπριακός λαός δεν είχε πολιτικά δικαιώματα και υφίστατο βαρύ φόρο υποτέλειας.
Το 1882 οι Άγγλοι πιεζόμενοι από την αγανάκτηση του Κυπριακού λαού προέβησαν σε κάποιες εικονικές μεταρρυθμίσεις. Ο Γλάδστων31 άρθρα που ίσχυσε 50 χρόνια περίπου. Σημειωτέον ότι ο Κυπριακός λαός δεν είχε καμία εξουσία και μάλιστα στα χρόνια αυτά επιχειρήθηκε να αντικατασταθεί η γλώσσα του με την Αγγλική. παραχώρησε ένα μόρφωμα Συντάγματος αποτελούμενο από
Το 1914 στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Αγγλία επικαλούμενη την αντίπαλη τοποθέτηση της Υψηλής Πύλης έναντι της Αντάτ κατάργησε την Συνθήκη του 1878 και προσάρτησε την Κύπρο στην επικράτεια της.
Τον Μάιο του 1925 κήρυξε την Κύπρο Βρετανική αποικία και μετονόμασε τον Αρμοστή του νησιού σε Κυβερνήτη.
Το 1927, η διογκούμενη αντίδραση των Κυπρίων ανάγκασε την Αγγλία να καταργήσει τον «φόρο υποτέλειας». Τον φόρο αυτό που ήταν 92638 χιλ. λίρες ετησίως ήταν υποχρεωμένη να πληρώνει η Αγγλία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σύμφωνα με την συνθήκη του 1878. Το ποσό αυτό, που ποτέ δεν πλήρωσε η Αγγλία από τον δικό της προϋπολογισμό το συνέλεγε από τον Κυπριακό λαό, ακόμα και μετά το 1914 που κατάργησε την συνθήκη του 1878 και προσάρτησε την Κύπρο στην επικράτεια της. Έτσι η Αγγλία αφαίμαξε από τον Κυπριακό λαό το τεράστιο για την εποχή ποσό των 2.559.049 λιρών, όταν σύμφωνα με μελέτη της Αγγλικής κυβερνήσεως που έγινε το 1938, το 25% του λαού ζούσε κάτω από το επίπεδο συντηρήσεως, το 25% πάνω από το επίπεδο συντηρήσεως και τέλος το 25% του συνόλου του λαού ήταν καταδικασμένο σε μόνιμη φτώχια.
Το 1931 ο άοπλος Κυπριακός λαός εξεγέρθηκε διεκδικώντας εθνική λύτρωση, δημοκρατική διακυβέρνηση με παραχώρηση ουσιαστικού Συντάγματος και επίλυση των ογκούμενων οικονομικών προβλημάτων. Οι Άγγλοι τότε κατάργησαν το Σύντάγμα του 1882 και επέβαλαν μια στυγνή αποικιακή δικτατορία. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 12/2/1931 όλη η εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια του Κυβερνήτη και εγκαθιδρύθηκε καθεστώς τρομοκρατίας και καταπίεσης του λαού που συνεχίσθηκε και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την αποδυνάμωση της αποικιοκρατίας, πυλώνα της νομικής και πολιτικής τάξης αποτέλεσε η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών. Η διακήρυξη αυτή εκδόθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Νοέμβριο του 1950. Κατ’ αυτήν ένας λαός που τελεί σε μόνιμη σχέση με συγκεκριμένο εδαφικό χώρο έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την πολιτειακή του υπόσταση με δημοκρατικό πολίτευμα και διακριτές τις εξουσίες του.
Παρά ταύτα η Αγγλία αδιαφόρησε για τις αποφάσεις του ΟΗΕ και διά στόματος του Υφυπουργού Αποικιών Χένρυ Χόπκινσον δήλωνε στις 28-7-1954 πως: «Ορισμένες περιοχές μέσα στην Κοινοπολιτεία λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών δεν μπορούν να περιμένουν ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να καταστούν πλήρως ανεξάρτητες….Υπάρχουν μερικές περιοχές που ποτέ δεν μπορούν να περιμένουν κάτι τέτοιο». Αυτή ήταν η θέση της Αγγλίας ενώ είχε μεσολαβήσει, αφ’ ενός το εντυπωσιακό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950 στην Κύπρο όπου το 97,5% του συνόλου των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων έθεσαν την υπογραφή τους κάτω από την διακήρυξη με την οποία διεκδικείτο ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, και αφ’ ετέρου το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε τον Δεκέμβριο του 1952 που ζητούσε από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να «προαγάγουν το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση και να διευκολύνουν την άσκηση του δικαιώματος τούτου στα εδάφη που είχαν υπό την διοίκηση τους με τη διενέργεια δημοψηφίσματος».
Μέσα σ’ αυτό το διεθνές κλίμα και κυρίως υπό την πίεση που άσκησε ο ξεσηκωμός του Κυπριακού λαού και η ένοπλη δράση της Ε.Ο.Κ.Α η Αγγλική διπλωματία προώθησε την λύση της διχοτόμησης αναβαθμίζοντας απροκάλυπτα πλέον τον ρόλο των Τουρκοκυπρίων τους οποίους χρησιμοποιούσε από το 1882. Γνώριζε βέβαια ότι οι Τουρκοκύπριοι ελέγχονταν από την Τουρκία την οποία μ’ αυτόν τον τρόπο καθιστούσε μέρος του προβλήματος παρά το γεγονός ότι με την Συνθήκη της Λοζάννης είχε αποποιηθεί των δικαιωμάτων της στην Κύπρο. Έτσι η Αγγλία πέτυχε την αλλαγή του στόχου της αυτοδιάθεσης που είχε θέσει ο Κυπριακός λαός, με εκείνο της ανεξαρτησίας, την οποία όμως η Αγγλία σχεδίαζε περιορισμένη. Οδήγησε την Κύπρο στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου με τις οποίες κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα και να προδικάσει το μέλλον.
Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, αν και εδράζονταν σε σαθρά νομικά θεμέλια – γεγονός που η Αγγλία δεν αγνοούσε – έδωσαν την ευκαιρία στους Άγγλους να καταστούν ως μια από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας και να ασκούν παρανόμως κυριαρχικά δικαιώματα στο 3% του εδάφους της που εντοπίζεται στις περιοχές της Δεκέλειας και του Ακρωτηρίου. Πέραν αυτών απολαμβάνουν στρατιωτικών διευκολύνσεων σε αρκετές μικρότερες περιοχές στις οποίες διατηρούν πεδία ασκήσεων και κάνουν χρήση ορισμένων δρόμων. Υπάρχει επίσης μεγάλου μεγέθους εγκατάσταση RADAR στην κορυφή του Τροόδους, και σταθμός του συστήματος παρακολούθησης επικοινωνιών ECHELON στον Αγ. Νικόλαο Αμμοχώστου. Τα εδάφη αυτά με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου παρέμειναν προς χρήση στην Αγγλία για την ικανοποίηση αναγκών των στρατιωτικών της βάσεων. Με την έννοια αυτή δεν μπορεί να αποτελούν κράτος αφού σαφώς αναφέρεται η χρήση τους. Παρ’ όλα αυτά η Αγγλία ισχυρίζεται ότι ασκεί επ’ αυτών κυριαρχία υπό τη μορφή κράτους Αγγλικού με δικό του έδαφος. Ένα κράτος όμως πρέπει να έχει κυβέρνηση, λαό, σύνορα, νόμους και οι Αγγλικές Βάσεις δεν έχουν τίποτα από αυτά. Είναι προφανές λοιπόν ότι η Αγλλία εξακολουθεί να ασκεί επ’αυτών αποικιακή πολιτική παρά το γεγονός ότι στις 14 Δεκεμβρίου 1969 εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 1514(ΧV) ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών με τίτλο «Διακήρυξη για την παραχώρηση Ανεξαρτησίας σε χώρες και λαούς κάτω από αποικιακό καθεστώς» και στις 12 Οκτωβρίου 1970 το ψήφισμα 2641(XXV) με τίτλο «Πρόγραμμα δράσης για την πλήρη εφαρμογή της διακήρυξης για την παραχώρηση ανεξαρτησίας σε χώρες και λαούς κάτω από αποικιακό καθεστώς » στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι « η συνέχιση της αποικιοκρατίας σε οποιανδήποτε μορφή ή έκφραση αποτελεί έγκλημα το οποίο συνιστά παραβίαση του χάρτου των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου». Αν λοιπόν κάποιος κατέφευγε στο Διεθνές Δικαστήριο είναι βέβαιο ότι θα κατέρρεαν οι ισχυρισμοί των Άγγλων.
Η υστερία στην οποία είχε υποπέσει ο Δυτικός κόσμος κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου και η αγωνία των Αγγλοαμερικανών να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους στην ανατολική Μεσόγειο, τα οποία εξασφάλιζε η παραμονή των Αγγλικών Βάσεων στην Κύπρο, τους οδήγησε στη πεποίθηση ότι ήταν αναγκαία η διχοτόμηση του νησιού και η δημιουργία δυο κρατιδίων την πορεία των οποίων θα μπορούσαν να ελέγχουν αποτελεσματικότερα. Η προοπτική αυτή δεν θα ήταν εύκολα υλοποιήσιμη αν δεν συνέβαλαν καθοριστικά δυο συνιστώσες. Από την μία πλευρά η Τουρκία, διαθέσιμη στην εξυπηρέτηση των Αγγλοαμερικανικών συμφερόντων, έναντι της ευκαιρίας να προωθήσει παράλληλα με αυτά τους δικούς της στρατηγικούς στόχους και από την άλλη πλευρά η Ελλάδα στην οποία από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά δέσποζε το δόγμα που διετύπωσε ο Γ.Παπανδρέου ότι : «Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονας τον μεν Αγγλικόν τον δε Αμερικανικόν και δι’ αυτό δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν». Απ’ αυτό δεν παρεξέκλινε καμία από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδας και απηχεί την ώριμη προδιάθεση τους να δεχθούν οποιεσδήποτε πιέσεις. Έτσι το σχέδιο του διαμελισμού πραγματοποιήθηκε το 1974 με αφορμή το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου που έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία για απόβαση στο νησί. Το νεώτερο δόγμα της Ελλάδας ότι « Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» είναι εξ ίσου βλαβερό για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και τις νεώτερες εξελίξεις η Αγγλία γνωρίζοντας πόσο επισφαλής και παράνομη είναι η θέση της στο θέμα της κατοχής του 3% του Κυπριακού εδάφους πρωτοστάτησε στις δήθεν διαδικασίες επιλύσεως του Κυπριακού προβλήματος προτείνοντας το σχέδιο Χάνευ που μετονομάσθηκε σε Σχέδιο Κ. Ανάν για να έχει την κάλυψη των Ηνωμένων Εθνών. Όπως αναφέρεται στο άρθρο των κ. κ. Χρήστου Ανδρέου, Στέλιου Θεοδούλου και Βία Λειβαδά με το σχέδια Ανάν, ( πέραν των προτάσεων που αφορούσαν στους Τούρκους) και σε συνημμένο πρωτόκολλο του σχεδίου, προβλεπόταν, να αναγνωρισθεί για το έδαφος που παράνομα κατέχουν οι Άγγλοι, εναέριος χώρος, χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα. Επιπροσθέτως οι Άγγλοι αποκτούσαν δικαίωμα διαρκούς και ανεμπόδιστης πρόσβασης οπουδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο σ’ όλη την επικράτεια της Κυπριακής δημοκρατίας. Χρέωνε η Αγγλία στην Κυπριακή δημοκρατία όλα τα έξοδα για τις ζημιές που έκανε στους χώρους που παράνομα κατακρατεί επεκτείνοντας τα όρια των χώρων εκπαιδεύσεως, δεν θα κατέβαλε οποιοδήποτε ποσό για χρήση των βάσεων παρ’ όλο που οι ίδιοι παίρνουν τεράστια ποσά από τους Αμερικανούς για την παροχή διευκολύνσεων και τέλος για να καλύπτουν κάθε παράνομη ενέργεια τους απαίτησαν όπως «οποιαδήποτε διαφορά σχετικά με την ερμηνεία ή την εφαρμογή αυτού του Πρωτοκόλλου ( του σχεδίου Ανάν) θα επιλύεται κατόπιν διαβουλεύσεων και δεν θα παραπέμπεται σε οποιοδήποτε δικαστήριο ή τρίτο μέρος για διευθέτηση».
Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Γιατί είναι σήμερα η Κύπρος σημαντική για το Ηνωμένο Βασίλειο; Τόσο η Κύπρος όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως γιατί είναι τόσο σημαντικό για το Ηνωμένο Βασίλειο να διατηρεί βάσεις και να ελέγχει την Κύπρο ως εάν ζούσαμε στην εποχή της αποικιοκρατίας; Αντιγράφω την απάντηση που έδωσε στον κ. Αχιλλέα Αιμιλιανίδη σε συνέντευξη ο Άγγλος πρώην διπλωμάτης και καθηγητής πανεπιστημίου κ. William Mallinson :
« Νομίζω ότι σήμερα ,μετά την κρίση στο Σουέζ, μετά τη δεκαετία του 1960 και την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ακόμα περισσότερο μετά την Θάτσερ και 100% μετά τον Μπλέρ, η εξωτερική πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου είναι αδιάρρηκτα δεμένη με την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αυτή είναι η γενική απάντηση. Τώρα πιο εξειδικευμένα, γιατί έχουμε μετά από τόσα χρόνια αυτή την εμμονή με την διατήρηση των βάσεων. Θα σας δώσω την προσωπική μου εκτίμηση. Πιστεύω πως οι ίδιες στρατηγικές εμμονές που υπήρχαν στο τέλος του 18ου αιώνα τότε για την Αγγλία και αργότερα για την Βρετανία, εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν, δηλαδή φόβος για τη Ρωσία, μετά για τη Σοβιετική Ένωση και ανησυχία για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Όλα τα σχετικά έγγραφα που έχω μελετήσει περιλαμβάνουν αυτή τη στρατηγική επιθυμία να διασφαλιστεί ο αγγλοσαξονικός ή δυτικός ή «δημοκρατικός» έλεγχος επί της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτό δεν έχει μεταβληθεί στην πραγματικότητα. Τα ίδια πράγματα επιστρέφουν με διαφορετικά χρώματα και το παρελθόν μοιάζει με το μέλλον. Υπάρχει φιλοδοξία και δυστυχώς απληστία η οποία οδηγεί στην στρατηγική. Επομένως ο πραγματικός στόχος είναι ο έλεγχος σημαντικών περιοχών του κόσμου και η αποφυγή ελέγχου άλλων μεγάλων δυνάμεων και αυτός ο τρόπος σκέψης αντικατοπτρίζεται και στη Ρωσική πολιτική, με τη διαφορά ότι η περιοχή είναι πιο κοντά στην Ρωσία γεγονός που καθιστά άνισες τις ισορροπίες. Δεν έχω πάντως δει οποιαδήποτε αλλαγή στο στόχο των Βρετανών όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός παραμένει ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα ενόψει της συνέχισης του Αραβοϊσραηλινής διένεξης. Και αυτό φαίνεται και στις δηλώσεις του Κίσσιντζερ για την Κύπρο, σύμφωνα με τις οποίες η Βρετανία πρέπει να συνεχίσει να ελέγχει αυτή τη περιοχή του κόσμου, δηλαδή την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω ότι η Βρετανική πολιτική έχει πάψει να είναι γνήσια Βρετανική. Η Βρετανία και να ήθελε, δεν μπορεί να αφήσει τις βάσεις, διότι είναι σημαντικό για αυτή να συνεχίσει να συνεργάζεται με τις ΗΠΑ και αυτό οφείλεται στο ότι η Βρετανία δεν έχει πια ανεξαρτησία απέναντι στις ΗΠΑ για να ισχυριστεί ότι δεν θα πράξει κάτι που επιθυμούν οι ΗΠΑ. Ιδιαίτερα είναι δεσμευμένη απέναντι στις εταιρείες όπλων και άμυνας των ΗΠΑ».
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου δεν εγκαθίδρυαν μιαν ανεξάρτητη δημοκρατία. Το Σχέδιο Ανάν το οποίο με σθένος απέρριψε ο Κυπριακός λαός ήταν κατά πολύ χειρότερο. Συμφωνίες που κατασκευάζονται για να ικανοποιούν τα Αγγλικά συμφέροντα είναι άκρως επικίνδυνες γιατί μια ενωμένη και ανεξάρτητη Κύπρος εντεταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε αντίθεση με αυτά. Τούτο γιατί η Ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της Αγγλίας που υπηρετεί εκείνα των Αμερικανών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Αγγλία αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία επιθυμούν μόνο ως μια ελεύθερη αγορά. Κάτω από αυτό το πρίσμα φαίνεται ότι τόσον οι διακοινοτικές συνομιλίες όσον και τα διάφορα σχέδια τύπου Ανάν ελλοχεύουν κινδύνους για την κυπριακή υπόθεση.
Η γενεσιουργός αιτία της κακοδαιμονίας του Κυπριακού προβλήματος είναι τα συμφέροντα των Άγγλων που σήμερα εξυπηρετούνται από την παραμονή των βάσεων στο νησί. Το Κυπριακό θα λυθεί μόνο όταν ανατραπεί η άποψη των Άγγλων ότι ασκούν κυριαρχία στο έδαφος των βάσεων και επανεξετασθεί το καθεστώς τους. Γιατί τότε οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί θα έχουν ανάγκη την συνεργασία μας. Το θέμα για το καθεστώς των Αγγλικών Βάσεων στην Κύπρο πρέπει να τεθεί εις πείσμα των Αγγλοαμερικανών των οποίων βασική επιδίωξη είναι η νομική και πολιτική κατοχύρωση των βάσεων. Μέχρι σήμερα πολλοί έχουν υπερασπιστεί αυτή τη θέση. Νομικά επιχειρήματα υπάρχουν και είναι ισχυρά. Μόνο η ενδοτικότητα, το προσωπικό συμφέρον, και ο φόβος ορισμένων Ελλήνων και Κυπρίων αποτελούν εμπόδιο.
Η Τουρκία ευρίσκεται στην τελευταία φάση της εφαρμογής του σχεδίου του Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο που προβλέπει ότι «Πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων στην Κύπρο. Υπό την προϋπόθεση ότι θα λάβουμε τα μέτρα μας το σύνολο του Τουρκικού πληθυσμού μπορεί να αυξηθεί στο ποσοστό που ανερχόταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε δεν θα ανησυχούμε για την έκβαση του δημοψηφίσματος που θα γίνει είτε για τον καθορισμό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόμησης». Η πολιτική του εποικισμού που εφαρμόζει η Τουρκία στην Κύπρο είναι αντίθετη με την Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης 1977 που θεωρεί παρόμοια παραβίαση της Συνθήκης ως « έγκλημα πολέμου».
Σήφης Μανουσογιαννάκης
Αντιναύαρχος ΠΝ ε.α
helectra
Ηταν ένα «φορτωμένο» πρωινό στο Αιγαίο. Ενας Tουρκικός σχηματισμός με οκτώ αεροσκάφη είχε μπει στην περιοχή του Κεντρικού Τομέα και λίγα λεπτά αργότερα άλλος ένας με άλλα τόσα μαχητικά εισχωρούσε στο FIR Αθηνών. Οι προθέσεις των Τούρκων ήταν σαφείς. Με τα αεροσκάφη τους οπλισμένα, δεν έκαναν τον κόπο να ακολουθήσουν τις συνοριακές γραμμές αλλά πετούσαν χαλαρά σε ευθεία γραμμή, κάνοντας διαρκείς παραβιάσεις. Ο,τι δηλαδή κάνουν κάθε μέρα…
Στο κόκπιτ του ελληνικού F-16 ο αντισμήναρχος Πέτρος Ζαφειρίδης είχε ήδη πιάσει στο ραντάρ του τον τουρκικό σχηματισμό. Εχοντας απογειωθεί από τη Λάρισα με άλλο ένα αεροσκάφος, στην τελευταία του αποστολή ως διοικητής της 337 Μοίρας δεν ανησυχούσε. Τον στενοχωρούσε όμως ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά… Από την επόμενη εβδομάδα θα αναλάμβανε έναν κρίσιμο επιτελικό ρόλο και το κόκπιτ του μαχητικού θα ήταν απλά παρελθόν. Δεν δίστασε να αδράξει την ευκαιρία…
Πετώντας πολύ χαμηλά, ο Πέτρος άνοιξε πολύ πλευρικά τη γραμμή πτήσης γνωρίζοντας ότι στη διαγώνιο αυτή τα τουρκικά ραντάρ δεν μπορούν να τον εντοπίσουν. Και εκτελώντας έναν παρατεταμένο κυκλικό ελιγμό βρέθηκε από πίσω τους. Κέρδισε αμέσως ύψος και ανέβηκε σε σημείο υπεροχής. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Τι κι αν οι παθητικοί αισθητήρες των τουρκικών μαχητικών άρχισαν να ενεργοποιούνται. Το ελληνικό ζευγάρι είχε ήδη εγκλωβίσει και τα οκτώ μαχητικά, στέλνοντας το σχετικό σήμα στα αφτιά των χειριστών τους. Κι αυτοί γνώριζαν ότι αν οι Ελληνες εξαπέλυαν τα όπλα τους, απλά θα καταρρίπτονταν. Εσπασαν το σχηματισμό τους και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Αλλωστε, είχαν ηττηθεί κατά κράτος.
Για τον Πέτρο, αυτή η τελευταία φορά ήταν ήρεμη. Εστρεψε νότια και μαζί με το Νο2 του πέρασαν μαζί πάνω από το μνημείο που έχει στηθεί στον Αϊ-Στράτη προς τιμήν του πεσόντος υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά, αλλά το οποίο συμβολίζει τις προσπάθειες όλων των Ελλήνων χειριστών στις δεκαετίες του ακήρυκτου πολέμου στο Αιγαίο. Προσπάθειες που όπως γνωρίζει πολύ καλά ο Π. Ζαφειρίδης δεν έχουν πάει χαμένες. Εστω κι αν κι εκείνος, όπως και πολλοί άλλοι, δεν αντιμετώπισε ποτέ τους αντιπάλους όπως ακριβώς θα ήθελε…
Αναδημοσίευση από το STRATEGY-GEOPOLITICS.blogspot.com του Γιώργου Δασκαλόπουλου
helectra
«Θα αποδείξουμε ότι όλοι είναι τουρκογενείς» αποκαλύπτει ο Γκαλήπ Γκαλήπ για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας
Ο τέως βουλευτής Ροδόπης Γκαλήπ Γκαλήπ ανοίγει τα χαρτιά του μιλώντας για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας και τους σκοπούς του απαντώντας σε καυτές ερωτήσεις του Χρόνος 87,5 fm που αποκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους ύπαρξής του… Ένα κέντρο που θα το βρούμε όπως φαίνεται πολλές φορές μπροστά μας.
«Θα αποδείξουμε ότι όλοι είναι τουρκογενείς» αποκαλύπτει ο Γκαλήπ Γκαλήπ για το Κέντρο Έρευνας της μειονότητας,
Ιδρύεται λοιπόν ένα κέντρο έρευνας. Μάλιστα το κέντρο έρευνας αυτό δημιουργήθηκε τώρα πρόσφατα κ. Γκαλήπ, περίπου στις 21 Απριλίου 2008;
– Ναι, πολύ πρόσφατα. Ο πρόεδρος βέβαια δεν είμαι εγώ, ε ίναι ο Τζεμήλ Καπζά.
Ποιοι είναι αυτοί οι σκοποί του κέντρου και πώς ιδρύθηκε αυτή την περίοδο; Θέλω να μου πείτε λίγο το σκεπτικό κ. Γκαλήπ. Είναι όπως ακούγεται μία μη κυβερνητική οργάνωση, ποια μορφή δηλαδή έχει αυτό το κέντρο έρευνας; Πώς το αντιλαμβάνεστε;
– Έχουμε την εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που λέγεται ΠΕΚΕΜ. Είναι εκπαιδευτική και πολιτιστική εταιρεία της μειονότητας της Θράκης. Εκεί λοιπόν από τους σκοπούς μας ήταν να συλλέξουμε πληροφορίες όσον αφορά την μειονότητα, την εκπαίδευση της μειονότητας, τα πολιτιστικά γενικά και δεν είχαμε στοιχεία στα χέρια μας και έτσι ξεκίνησε αυτή η ιδέα, οπότε έχουμε και αυτή την επιτροπή τώρα που ξεκίνησε με δημοσιογράφους κλπ. Αυτοί ήδη άρχισαν να συλλέγουν στοιχεία, έγγραφα όσον αφορά την μειονότητα και έτσι ξεκινήσαμε και μάλιστα έχουμε στείλει και έγγραφο και εκεί φαίνεται ξεκάθαρα ο σκοπός και της εταιρείας μας αλλά και του κέντρου.
Λέει λοιπόν εδώ, αφού συζητάμε γι’ αυτό το έγγραφο, σκοπός συγκρότησης του κέντρου έρευνας είναι να ερευνηθεί η άγνωστη ιστορία της μειονότητας στις περιόδους του α’ και β’ βαλκανικού πολέμου, του α’ παγκοσμίου πολέμου, της α’ βουλγαρικής κατοχής, της περιόδου του στρατηγού Σαρπύ, του β’ παγκοσμίου πολέμου, της β’ βουλγαρικής κατοχής και της περιόδου του εμφυλίου πολέμου.
Αυτά τα στοιχεία πού υπάρχουν, δηλαδή πού απευθύνεστε για να γίνει αυτή η συλλογή των στοιχείων;
– Παντού, στις βιβλιοθήκες, στο ίντερνετ, όπου μπορέσουμε να βρούμε και γι’ αυτό και ανακοινώσαμε σε όλους, όποιος έχει κάποιο στοιχείο να μας το φέρει. Ήδη άρχισαν να μας φέρνουν κάποια στοιχεία όσοι κρατούσαν, γιατί ορισμένοι άνθρωποι έχουν σαν χόμπι την συλλογή στοιχείων, ή να έχουν συλλογές κλπ. Μαζέψαμε σχεδόν όλα τα έγγραφα που υπάρχουν σε χέρια ανθρώπων και συνεχίζεται αυτή η προσπάθεια. Θα τα περάσουμε όλα αυτά και στο ίντερνετ βέβαια, οπότε όποιος ζητάει κάποιο στοιχείο σχετικά με τη μειονότητα θα το βρίσκει. Και εμείς οι ίδιοι δηλαδή όταν πρόκειται να κάνουμε μια έρευνα… Πολλά παιδιά έρχονται από τα πανεπιστήμια για να είμαι ειλικρινής, έρχονται και από εδώ και από τουρκικά και ψάχνουν στοιχεία και δεν έχουμε να τους δώσουμε. Γι’ αυτό καλό είναι να ξέρουμε και την ιστορία μας σωστά, αλλά και να έχουμε τέτοια στοιχεία να βοηθήσουμε όσους θέλουν να κάνουν έρευνες. Πλέον η εποχή μας είναι εποχή ερευνών και δεν πρέπει να αρκεστούμε σε παραμύθια και τέτοια. Γι’ αυτό συστήσαμε και την επιτροπή αυτή οπότε θα μας βοηθήσει και σε άλλες δουλειές της εταιρείας μας.
Οι δραστηριότητες δηλαδή είναι αυτές οι οποίες αναφέρονται στο σχετικό έγγραφο που έχετε στείλει. Δηλαδή να γίνει μία έρευνα σε βάθος, να αποτυπωθεί η γλώσσα και η μουσική της μειονότητας στην Θράκη…
– Ναι, ό,τι υπάρχει για να έχουμε στοιχεία.
Μάλιστα αναφέρετε ότι και σκοπός του Κέντρου είναι η διοργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων που θα πάρουν μέρος Τούρκοι, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες με αντικείμενο την ιστορία, την οικονομία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και την κοινωνική δομή της μειονότητας.
– Ήδη άρχισαν και γίνονται κάποιες τέτοιες εκδηλώσεις. Τις προάλλες είχαμε μία εκδήλωση και εγώ πραγματικά επωφελήθηκα. Δηλαδή για το 194040-45 είχαν βγάλει τα στοιχεία και ξένοι ερευνητές είχαν έρθει, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, εγώ προσωπικά βρέθηκα εκεί και μου άρεσε πάρα πολύ η εκδήλωση. Εύχομαι να έχουμε τέτοιες εκδηλώσεις για να μάθει ο κόσμος και την αλήθεια, ό,τι είναι να βγει στην επιφάνεια και να γίνουν και οι δραστηριότητες οι δικές μας σωστές.
Επειδή λέτε μειονότητα κ. Γκαλήπ και θα ήθελα να διατυπώσω το εξής ερώτημα. Θα ασχολείται μόνο με την μειονότητα η οποία έχει μία προέλευση τουρκογενή; Δηλαδή θα ασχολείται με Πομάκους, με Αθίγγανους, με τι θα ασχολείται; Μόνο καθαρά με την μειονότητα που είναι τουρκογενής όσον αφορά την ιστορία;
– Εσείς τώρα δεν ξέρω γιατί θέλετε να πάει η συζήτηση προς τα εκεί, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Μία ερώτηση διατυπώνω για να ακούσω την άποψή σας, γι’ αυτό.
– Ναι, ό,τι υπάρχει. Θα ψάξουμε να βρούμε τι θα πει Πομάκος στην κυριολεξία, αν και ξέρουμε δηλαδή, θα το αποδείξουμε αυτό με στοιχεία. Ότι και οι Πομάκοι είναι γνήσιοι Τούρκοι και αυτό θα αποδειχθεί οπωσδήποτε με έρευνες. Εμείς έχουμε πάρα πολλά στοιχεία τέτοια.
Αυτό το λέτε εσείς, είναι άποψή σας.
– Ναι, οπωσδήποτε.
Άρα δηλαδή ένας απώτερος στόχος είναι αυτός, δηλαδή για να αποδειχθούν μέσω κάποιων εγγράφων, μέσω κάποιων…
– Αν χρειαστεί οπωσδήποτε θα γίνει.
Αν και η ιστορία τα έχει αποδείξει εντελώς διαφορετικά, εν πάση περιπτώσει. Δεν ξέρω αν έχετε ενστάσεις, αυτά υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, ντοκουμέντα…
– Ακριβώς, θα έχουμε και εμείς στοιχεία, θα τα βάλουμε κάτω και αυτά που έχετε και εσείς, αν έχετε, θα τα βάλουμε κάτω και θα βγει η αλήθεια. Εμείς θέλουμε να βγει η αλήθεια και μετά ας πούμε το τι είναι ο Πομάκος πρέπει να μας το πει ο ίδιος αν λέγεται Πομάκος και τι θα πει Πομάκος. Εμείς ξέρουμε ότι είναι 4 τουρκικές φυλές που κατέβηκαν στα Βαλκάνια το 1050 περίπου και μετά βέβαια η γλώσσα τους επηρεάστηκε από την σλάβικη που μιλούσαν στην περιοχή και μετά όταν ήρθαν πάλι σαν οθωμανική αυτοκρατορία πλέον αμέσως πάλι ενώθηκαν με τους Οθωμανούς.
Δηλαδή θέλετε να αποδείξετε κ. Γκαλήπ το εξής. Ότι όσοι είναι εδώ σαν μειονότητα στην περιοχή μας έχουν καταγωγή, είναι τουρκογενείς δηλαδή, αυτό θέλετε να αποδείξετε.
– Ναι.
Και μάλλον αυτοί είναι οι σκοποί του συλλόγου, δηλαδή κάπου εκεί προσανατολίζεται ο σύλλογος, δηλαδή να προσπαθήσει να αποδείξει με διάφορες πηγές οι οποίες δεν ξέρω πώς θα βρεθούν αυτές οι πηγές, να προσπαθήσει να αποδείξει δηλαδή κάτι το οποίο δεν αποδεικνύεται εδώ και χρόνια.
– Βέβαια, εφόσον έχουν ιδρυθεί όμιλοι πομακικής έρευνας, κέντρα πομακικής έρευνας κλπ, για να δούμε και εμείς τι είναι… Δηλαδή και αυτό θα είναι οπωσδήποτε μέσα στις εργασίες μας και στους σκοπούς. Δηλαδή να ξέρουμε το τι είναι ο καθένας.
Δίνεται ιδιαίτερο βάρος από ό,τι βλέπω περισσότερο στην εκπαίδευση. Ενδέχεται αυτό το κέντρο σύμφωνα με πληροφόρηση που έχω κάποια στιγμή να δημιουργήσει κάποια σχολεία;
– Ναι βέβαια.
Αυτό δεν αναγράφεται πουθενά, είναι ένας απώτερος στόχος δικός σας.
– Μην μπερδεύουμε τα πράγματα τώρα. Το ένα είναι κέντρο ερευνών και το άλλο είναι η πολιτιστική και εκπαιδευτική εταιρεία της μειονότητας. Γιατί αυτό το κέντρο αργότερα θα είναι πλέον ανεξάρτητο. Εμείς το ξεκινήσαμε, θα γίνει όμως ένα ανεξάρτητο κέντρο ερευνών. Εμείς θα μείνουμε σαν εταιρεία που έχει σκοπό να ιδρύσει σχολεία, να διοργανώνει βιβλιοθήκες, να εκδίδει περιοδικά, να κατασκευάζει τα απαραίτητα κτίρια και λοιπές εγκαταστάσεις κλπ. Εφόσον βλέπουμε ότι η πολιτεία δεν έχει και πολύ όρεξη να μας βοηθήσει στο θέμα της εκπαίδευσης της μειονότητας, εμείς δεν πρέπει να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια.
Εξάλλου ο συντοπίτης μας υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης περίπου σε ένα μήνα θα εξαγγείλει και τα μέτρα όσον αφορά την μειονοτική εκπαίδευση και νομίζω έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα έως τώρα.
– Είχε ήδη εξαγγείλει, δηλαδή για μία σύγχρονη μειονοτική εκπαίδευση αλλά τίποτα δεν είδαμε.
Κύριε Γκαλήπ, για να μην δημιουργούμε και έτσι εντυπώσεις στους ακροατές μας, το θέμα είναι το εξής. Ότι εκείνο που πάσχει η μειονότητα αυτή την στιγμή και το γνωρίζετε πολύ καλά, δεν ξέρω αν θέλετε να μου το πείτε, την τούρκικη γλώσσα την γνωρίζει καλά, ελληνικά δεν γνωρίζει κ. Γκαλήπ.
– Ποιος σας είπε ότι την τουρκική την γνωρίζει καλά;
Εν πάση περιπτώσει, αλλά είναι ειδικά έτσι στην περιοχή μας, ειλικρινά εγώ θλίβομαι να υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι να μην γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Δηλαδή αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
– Ανεπίτρεπτο είναι, συμφωνούμε σε αυτό.
Να πάτε σε μία περιοχή όπως είναι στην Γερμανία, στην Γαλλία, μέσα στο πρώτο 6μηνο, στον πρώτο χρόνο θα μάθετε την γλώσσα τους. Δεν είναι κακό αυτό.
– Κοιτάξτε, το να μην ξέρεις την ελληνική γλώσσα δεν επιτρέπεται. Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα, γι’ αυτό και με την Άννα Φραγκουδάκη και με την κ. Δραγώνα τότε μαζί είχαμε ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια για να μάθουν τα παιδιά της μειονότητας και τα ελληνικά και μάλιστα με ένα διαφορετικό τρόπο γιατί έτσι λένε οι παιδαγωγοί. Ο κάθε ξένος στην καταγωγή για να μάθει την ελληνική γλώσσα χρειάζεται μία διαφορετική προσπάθεια.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ξένους, μιλάμε για κατοίκους που ζούνε εδώ επί δεκαετίες. Να ρωτήσω κάτι άλλο κ. Γκαλήπ, εδώ μιλάμε για ανέγερση σχολείων, μιλάμε για τόσα πράγματα. Οι πόροι από πού θα εξευρεθούν για όλα αυτά; Δηλαδή χρηματοδότηση από πού θα υπάρχει;
– Από εκεί που έρχονται οι πόροι όλων των εταιρειών μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Και από το κράτος και από τα μέλη και από τις δωρεές που ήδη άρχισαν. Ειδικά για εκπαίδευση όταν είναι ο κόσμος δεν βλέπει τίποτα. Έχει αγανακτήσει τόσο πολύ που δεν υπολογίζει τίποτα. Δηλαδή ήδη έχουμε μαζέψει αρκετά χρήματα και εκεί νομίζω δεν θα έχουμε πρόβλημα αρκεί να δημιουργήσουμε μελέτες σωστές και προϋποθέσεις. Τα λεφτά τα βρίσκεις μετά και το κράτος νομίζω θα μας βοηθήσει σε αυτό και το υπουργείο. Θα χτυπήσουμε όλες τις πόρτες.
Άρα σημαίνει ότι υπάρχουν χρήματα και πάνε καλά τα πράγματα.
– Ναι, έτσι νομίζω.
Σας ευχαριστούμε κ. Γκαλήπ.
Δήμος Μπακιρτζάκης
helectra
Νέα πρόκληση εντός των ελληνικών Συνόρων ετοιμάζουν οι «καλοί μας γείτονες».
50 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στην Τουρκία έχουν προγραμματίσει να παραστούν σε γιορτή μουσουλμανικού ιερού αρχές Αυγούστου στο χωριό Κέχρος στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Σκοπιανοί,Τούρκοι, Αλβανοί αλωνίζουν στα βόρεια συνορά μας, σαν στο σπίτι τους.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΘΝΙΚΉ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ Η ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ;;;
ΑΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ………..
ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Αναδημοσίευση από Π.Σ. «ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ»
helectra
Πολύ ψηλά τον αμανέ έχουν σηκώσει οι Τούρκοι στο ΝΑΤΟ, έχοντας τους Αμερικάνους να τους σιγοντάρουν πλέον ανοιχτά και προκλητικά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο διοικητής του ΝΑΤΟϊκού Αεροπορικού Στρατηγείου της Σμύρνης αντιπτέραρχος Μορίς Μακ Φαν, ο άνθρωπος που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση της ακύρωσης άσκησης στον Αϊ- Στράτη, ζήτησε από την Ελληνική στρατιωτική ηγεσία να δεχτεί Τούρκο διοικητή στο υποστρατηγείο της Λάρισας! Ο Αμερικάνος πτέραρχος βρέθηκε στην Αθήνα προσκεκλημένος της πρεσβείας του για τη γιορτή της 4ης Ιουλίου,…
…αλλά παραδόξως ζήτησε να συναντήσει τον Α/ΓΕΕΘΑ Δημήτρη Γράψα και τον Α/ΓΕΑ Γιάννη Γιάγκο. Λίγες εβδομάδες μετά την περιπέτεια με τον Αϊ- Στράτη, η πρόθεση του αμερικάνου να συναντήσει τους αρχηγούς προκάλεσε εντύπωση, όχι όμως και αισιοδοξία. Συγκεκριμένη ατζέντα για τη συνάντηση δεν υπήρχε και οι τρεις ανώτατοι αξιωματικοί βρέθηκαν στο δώμα ΓΕΝ για να τα πουν τρώγοντας μπον φιλέ. Κι ενώ οι δικοί μας είχαν στο μυαλό τους τον Αϊ-Στράτη και περίμεναν να περιστραφεί η κουβέντα γύρω από αυτό το θέμα, ο αμερικάνος πήγε την κουβέντα αμέσως στο θέμα των ΝΑΤΟϊκών υποστρατηγείων (CAOC), τα οποία από το 2011 γίνονται τέσσερα από 10 που είναι σήμερα και θα λειτουργούν σε Ελλάδα (Λάρισα), Δανία, Γερμανία και Ιταλία. Δηλαδή το Εσκί Σεχίρ στην Τουρκία βάζει λουκέτο.
«Αγκάθι» για τη νέα δομή και λειτουργία των ΝΑΤΟϊκών υποστρατηγείων είναι ποιος θα διοικεί και το ΝΑΤΟ σκέφτηκε ο επικεφαλής να εναλλάσσεται κάθε δύο ή τρία χρόνια. Ο Μακ Φαν ζήτησε από τους αρχηγούς ΓΕΕΘΑ και ΓΕΑ να συμβιβαστεί η Ελλάδα με την Τουρκία και να δεχτεί να είναι πρώτος διοικητής στη Λάρισα Τούρκος πτέραρχος! Οι δυσάρεστες εκπλήξεις από τους ΝΑΤΟϊκούς είναι συχνές, αλλά ποτέ δεν συνηθίζονται. Μετά την αρχική δυσφορία από τα όσα είπε ο Μακ Φαν, οι δύο αρχηγοί του εξήγησαν «τσεκουράτα» ως στρατιωτικοί αλλά και με διπλωματικό «αμπαλάζ» ότι μάλλον δεν γνωρίζει και πολύ καλά το όλο θέμα, αφού δεν υπάρχει καμία διαδικασία που να προβλέπει διαπραγμάτευση και πολύ περισσότερο συμφωνία μεταξύ δύο μελών της Συμμαχίας για το ποιος θα είναι διοικητής.
Όλες αυτές οι αποφάσεις, υποστήριξαν, θα ληφθούν μέσα από ανοιχτές διαδικασίες εντός του ΝΑΤΟ, το οποίο και θα αποφασίσει για τους διοικητές, που έτσι κι αλλιώς θα εναλλάσσονται. Στην ερώτηση γιατί πιστεύει ότι πρέπει σώνει και καλά να είναι ο πρώτος διοικητής στη Λάρισα Τούρκος κι όχι, για παράδειγμα, Βούλγαρος, Ρουμάνος, Πολωνός ή κάτι άλλο τέλος πάντων, ο Αμερικάνος πτέραρχος δεν απάντησε, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία πλέον στο μίντιουμ ψημένο μπον φιλέ του.
Η μπάλα στην εξέδρα
Ο Μακ Φαν μετά τη σαφή τοποθέτηση των δύο αρχηγών ότι στη Λάρισα δεν πρόκειται να κάνει πρεμιέρα Τούρκος, δεν επέμεινε, όχι επειδή δεν ξέρει τα θέματα, αλλά αντιθέτως επειδή τα ξέρει πολύ καλά και γνωρίζει ότι δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή να τραβήξει άλλο το σχοινί. Το «σπρώξιμο» που δίνει απλόχερα στους Τούρκους, πάντως, δεν κάνει καμία προσπάθεια να το κρύψει. Όταν Γράψας και Γιάγκος άρχισαν να του λένε για τα όσα απαράδεκτα έγιναν με την άσκηση στον Αϊ-Στράτη, ο Μακ Φαν έστειλε την μπάλα στην εξέδρα και μάλιστα σ’ αυτή των πολιτικών. Πούλησε το ίδιο παραμύθι περί ουδετερότητας των στρατιωτικών σ’ αυτά τα θέματα και υποστήριξε ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί και κανείς άλλος. Μια ουδετερότητα που ασφαλώς εξυπηρετεί πλήρως τις Τούρκικες επιδιώξεις στο Αιγαίο. Είναι δεδομένο ότι οι πιέσεις των Αμερικάνων θα εντείνονται όλο και περισσότερο, όχι μόνο επειδή θέλουν να παίξουν υπέρ της Άγκυρας, αλλά και για να δείξουν την πολύ μεγάλη δυσφορία τους για τον ουσιαστικό αποκλεισμό των Αμερικάνικων αμυντικών βιομηχανιών από το σύνολο των Ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα το Ποντίκι 10-07-2008
helectra
cool2re nispell.gr Λουκάς Γ. Σταύρου Προσωπικό Ιστολόγιο Αλφειός Ποταμός Βισάλτης Mousikofiloi – Music & Showbiz news
Περιοδικον Ποικιλης Υλης 