Τα γονίδια παίζουν ρόλο στη δημιουργία ή όχι μιας φιλίας

Νικόλας Χρηστάκης

Τα γονίδια του κάθε ανθρώπου παίζουν το δικό τους ρόλο στη δημιουργία ή όχι μιας φιλίας και γενικότερα των δικτύων φίλων που έχουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με μια νέα έρευνα του γνωστού ελληνο-αμερικανού επιστήμονα Νικόλα Χρηστάκη του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (συγγραφέα του βιβλίου «Συνδεδεμένοι», που έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά), σε συνεργασία με τον συνεργάτη του Τζέημς Φάουλερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.

Οι δύο ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ομάδες και τα δίκτυα των φίλων δείχνουν σημάδια γενετικών ομοιοτήτων. Οι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας δεδομένα από δύο ανεξάρτητες γενετικές μελέτες, ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι που διαθέτουν ένα γονίδιο (DRD2), το οποίο κωδικοποιεί τον υποδοχέα της ντοπαμίνης D2 και έχει σχετιστεί με τον αλκοολισμό, τείνουν να κάνουν παρέα, πιθανώς επειδή ευχαριστιούνται να πίνουν μαζί (κάτι που, παρεμπιπτόντως, μπορεί να επιδεινώσει τον αλκοολισμό και των δύο).

Αντίθετα, όσοι διαθέτουν ένα άλλο γονίδιο (CYP2A6) που έχει σχετιστεί με τον μεταβολισμό ξένων προς τον οργανισμό ουσιών όπως η νικοτίνη, καθώς και με μια προσωπικότητα ανοιχτή σε νέες ιδέες, δεν γίνονται συνήθως φίλοι μεταξύ τους.

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κάποτε, εδώ κι αρκετά χρόνια, τέσσερα παιδιά ξεκίνησαν να πάνε διακοπές με τους γονείς τους στην Άνδρο. Ήταν όλα τους από επτά μέχρι δώδεκα ετών. Τρία αγόρια κι ένα κορίτσι! Οι γονείς τους φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, περνούσαν πολύ συχνά όλοι μαζί ένα μέρος των καλοκαιρινών διακοπών τους στην Άνδρο, που είχε σπίτι ένας εξ’ αυτών. Με την πάροδο του χρόνου, οι συνθήκες της ζωής χώρισαν τα τέσσερα αυτά ζευγάρια, που ζούσαν πλέον σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδος, όμως κάθε καλοκαίρι έδιναν το καθιερωμένο ραντεβού τους στην Άνδρο με τα παιδιά τους. Ένα λοιπόν απ’ αυτά τα τόσο όμορφα καλοκαίρια, συνέβη ένα τραγικό δυστύχημα! Το παιδί που οι γονείς του είχαν το σπίτι στην Άνδρο, το παρέσυρε ένα αυτοκίνητο. Ο ασυνείδητος οδηγός εγκατέλειψε αιμόφυρτο το παιδί στη μέση του δρόμου. Το βρήκαν όταν είχαν περάσει αρκετές ώρες μετά το ατύχημα! Το μετέφεραν στην Αθήνα. Δύο ολόκληρα χρόνια στο νοσοκομείο και πολλά μα πάρα πολλά χειρουργεία μετά, δεν κατάφεραν να το κάνουν να ξαναπερπατήσει! Εκείνες τις δύσκολες ώρες, στήριγμά του οι φίλοι του τα δύο αγόρια και το κορίτσι! Τον γέμιζαν με τα χάδια και την φροντίδα τους! Του έδιναν τα μαθήματα! Τον πήγαιναν βόλτα! Τον ταξίδευαν με τα φτερά της φαντασίας στον δικό τους μυστικό κόσμο! Κι εκεί.. κι οι τέσσερις μαζί βουτούσαν στην θάλασσα, έπαιζαν με το κύμα, ονειρεύονταν το αύριο. Το αγόρι που η ασυνειδησία κάποιου του στέρησε τα πόδια του, χάρις την αγάπη και την βοήθεια των γονιών του και των φίλων του, τελείωσε τις σπουδές του! Έγινε επιστήμονας! Μα και οι φίλοι του βρήκαν τον δικό τους δρόμο… Κάθε χρόνο όμως, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους, ανταμώνουν στην Άνδρο! Εκεί σμίγουν οι παιδικές τους ψυχές και φτερουγίζουν στ’ ανέμελα χρόνια, αναζητώντας την χαμένη τους αθωότητα! Εκεί γίνονται ξανά παιδιά! Κι εύχονται να είναι πάντα μαζί , δεμένοι με τα ιερά δεσμά της φιλίας τους, που άντεξε στον χρόνο και τις δοκιμασίες της ζωής! Όλοι για έναν κι ένας για όλους!

helectra