Το Ένζυμο της Αθανασίας

Γράφει ο Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου UNI.NA. Federico II. Ειδικός στα Χρόνια Νοσήματα και τον Μεταβολισμό/American College for the Advancement in Medicine

 

Το γήρας

 

Από τη στιγμή της σύλληψης του, κάθε ανθρώπινος οργανισμός, ξεκινάει μια πορεία στο χρόνο που τον οδηγεί στη γήρανση του και τελικά στο θάνατο.

Γονιδιακή θεραπεία για τη γήρανση!

Ίσως μια ημέρα γονιδιακή θεραπεία θα σώζει από τη γήρανση και τα δεινά που αυτή συνεπάγεται για τον οργανισμό.

Γονιδιακή θεραπεία ενάντια στη γήρανση δοκιμάστηκε για πρώτη φορά από Ισπανούς ερευνητές σε ποντίκια. Ειδικοί από το Εθνικό Κέντρο για τον Καρκίνο της Ισπανίας (CNIO) με επικεφαλής τη διευθύντρια του Κέντρου Μαρία Μπλάσκο έδειξαν, όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «EMBO Molecular Medicine», ότι το προσδόκιμο ζωής των ποντικών μπορεί να επιμηκυνθεί με την εφαρμογή της γονιδιακής θεραπείας η οποία φάνηκε μάλιστα ότι ήταν τόσο αποτελεσματική όσο και ασφαλής.

Βρέθηκε το ελιξήριο της νεότητας;

Το ελιξήριο της νεότητας υποστηρίζει ότι βρήκε ο κοσμήτορας του πανεπιστημίου της Νέας Ουαλίας στο Σίδνεϊ, Πίτερ Σμιθ! Όπως υποστήριξε σε ομιλία του, ένα παιδί που γεννιέται σήμερα μπορεί να ζήσει μέχρι τα 100 ή τα 150 έτη χάρη σε ένα σκεύασμα. Σύμφωνα με τον ειδικό, το συγκεκριμένο σκεύασμα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να είναι υγιείς και δραστήριοι μέχρι τον θάνατο τους.

Για πάντα νέοι! – Μπορούμε;

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν μεγαλώσει. Πρόκειται όμως για μια πραγματικά καλή ιδέα; Το να ενεργεί κάποιος σύμφωνα με την ηλικία του είναι πια κάτι παρωχημένο; Μπορούμε να αναστρέψουμε το βιολογικό ρολόι;

Σήμερα οι άνθρωποι των ανεπτυγμένων χωρών ζουν 30 χρόνια περισσότερο από εκείνους στις αρχές του 20ού αιώνα. Η ιδεώδης ηλικία για γάμο, παιδιά, διαζύγιο, ακόμα και σύνταξη έχει πλέον αμφισβητηθεί και το λάιφ στάιλ των μεγάλων ανθρώπων τείνει να μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτό των νέων.

Η γήρανση είναι μια πολύπλοκη και ετερογενής διαδικασία που αρχίζει σε διαφορετική χρονική στιγμή σε κάθε άνθρωπο. Υπάρχουν ωστόσο μερικά κοινά χαρακτηριστικά της γήρανσης, όπως αναφέρει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Γεροντολογικής Εταιρείας Κίμων Βόλικας που είναι η μειωμένη αντιδραστικότητα του οργανισμού, η μειωμένη ικανότητα ανάκαμψης και ανάρρωσης, η ελάττωση σε ανατομικές και λειτουργικές μονάδες, η αυξημένη ευαισθησία στο στρες (ενδογενές και εξωγενές), οι διαταραχές ενδοκυτταρικής και εξωκυτταρικής ομοιοστασίας, η μείωση της αναπαραγωγικής δραστηριότητας και η αύξηση των πιθανοτήτων θανάτου.

Τα γονίδια παίζουν ρόλο στη δημιουργία ή όχι μιας φιλίας

Νικόλας Χρηστάκης

Τα γονίδια του κάθε ανθρώπου παίζουν το δικό τους ρόλο στη δημιουργία ή όχι μιας φιλίας και γενικότερα των δικτύων φίλων που έχουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με μια νέα έρευνα του γνωστού ελληνο-αμερικανού επιστήμονα Νικόλα Χρηστάκη του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (συγγραφέα του βιβλίου «Συνδεδεμένοι», που έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά), σε συνεργασία με τον συνεργάτη του Τζέημς Φάουλερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.

Οι δύο ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ομάδες και τα δίκτυα των φίλων δείχνουν σημάδια γενετικών ομοιοτήτων. Οι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας δεδομένα από δύο ανεξάρτητες γενετικές μελέτες, ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι που διαθέτουν ένα γονίδιο (DRD2), το οποίο κωδικοποιεί τον υποδοχέα της ντοπαμίνης D2 και έχει σχετιστεί με τον αλκοολισμό, τείνουν να κάνουν παρέα, πιθανώς επειδή ευχαριστιούνται να πίνουν μαζί (κάτι που, παρεμπιπτόντως, μπορεί να επιδεινώσει τον αλκοολισμό και των δύο).

Αντίθετα, όσοι διαθέτουν ένα άλλο γονίδιο (CYP2A6) που έχει σχετιστεί με τον μεταβολισμό ξένων προς τον οργανισμό ουσιών όπως η νικοτίνη, καθώς και με μια προσωπικότητα ανοιχτή σε νέες ιδέες, δεν γίνονται συνήθως φίλοι μεταξύ τους.

Ο εξωγήϊνος ήταν βακτήριο

Επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μιας νέας μορφής ζωής, κρυμμένης στον βυθό της λίμνης Μόνο στην Καλιφόρνια: Ένα βακτήριο που μπορεί να αναπτυχθεί από το αρσενικό και να ενσωματώσει το βίαιο αυτό φυσικό δηλητήριο στο DNA του.

«Αυτό που είναι νέο εδώ, είναι ότι το αρσενικό χρησιμοποιείται ως δομικό στοιχείο για έναν οργανισμό», υπογραμμίζει ο καθηγητής Άριελ Ανμπάρ, συν-δημιουργός των ερευνητικών εργασιών, που χρηματοδοτούνται από τη NASA, και θα δημοσιευτούν στο περιοδικό Science.